ff

@leeyll @yalnizlikk-paylasilmazz @endlessblackclouds @kamtarir @kimseylebagkuramayankiz @kirmizikebelek @istanbulunbeyfendisi @brokenpapillon @isiklinotalaar @cirkinkadininutopyasi @sessizlikkalbimde @hissetmedigimacilar @pirayee-e @sahafbey @her-sey-guzel-olacakk @marstabirsehir @maviyenot @ozgurkedi @bulutgozyaslari @veradansatirlar @iyigecelerdeniz

Aklıma şu an bunlar geldi.

Sevesim var, hiç ölmeyecekmiş gibi,

Ölesim var, hiç sevemeyecekmişim gibi,

Birde öyle bir yaşayasım var ki,

Sanki hiç hayatta kalmaya uğraşmamış gibi..

"Tüm hüzünlerimi alıp gömdüm. Sonucunda toprakta bir siyah gül bitti. Benim tüm umutlarımı bir siyah gül yeşertti. Bu sebepledir ki; uzun ömürlü olmayacağı belliydi."

Şu sıralar kırgınlıklarımın, içime bu denli sık batması hiç normal değil bayım...

"Biz seni anlayamıyoruz" diyerek işin içinden sıyrılan; kırgınlıklarım, suskunluklarım var.

Etrafına bakıp mutlu olabilen bir insan olabilmeyi çok isterdim. Gerçekten. Oysa ben; bunca tahammülsüzlüğümün, ölçülemeyen memnuniyetsizlik hislerimin en derinlerindeyim. Çıkamıyorum.

Ben; kendime tutunmak isterken, kendimi mahvedenlerdenim.

Üstüne düştüğüm şeylerin, üstüme devrildiğini hissediyorum.

'Keşkelere hapsolmuş hayallerin olmasın kızım/oğlum...'

Kimse öpmez benim yaralarımı bayım, öpemez belki de. Ben yaralarımı hiç diz kapaklarımda, avuçlarımda taşımadım. Ben duvarlarımı, yaralarımdan yaptım. Kimse, kimsenin duvarlarını öpmez. O yüzdendir ki bayım, ben sizi de üzerim kendimi de.

İmkansızlığını bile bile kurduğum hayaller var. Bana nefes aldırıyorlar. Ama gerçekleşmeyecekler.