#reisblog nederland | Explore Tumblr Posts and Blogs

offtoljubljana · 4 years

Text

136. Het einde

14/07/2020

Niet het einde van de reisblog! Verwacht ten minste nog een epiloog of zoiets dergelijks. Maar ja, het is 14 juli en het is 23:50, dus over 10 minuten begint mijn laatste dag in Slovenië. Eigenlijk was dit dus mijn laatste dag, want morgen vertrekken we waarschijnlijk rond 8:00 ‘s ochtends (help me) om naar Nederland te gaan.

Gisteren had ik alleen 135. x geschreven over Naya Rivera’s dood. Gisteren was ik te moe om over de dag te schrijven en eigenlijk vond ik het ook een beetje raar om van “iemand die veel heeft betekend voor mij in mijn tienerjaren is op een tragische manier overleden” naar “MIJN DAGJE IN LJUBLJANA SIKE!!!” te gaan. Ik doe vaker emotionele wendingen in blog posts, maar dat was me iets te veel.

Ik schrijf dit nog zo laat, omdat ik net eventjes afscheid ben gaan nemen van Aga. Alles eindigt nu eenmaal. Maar laten we terug gaan naar 13 juli.

De fam ging ontbijten in het hotel. Ze vroegen of ik ook wilde komen, maar ik wilde mijn koelkast leeg maken en ik had nog 6 eieren en 2 tomaten, dus ik heb beide ochtenden roerei met tomaat gegeten.

Rond 10:00 ofzo stonden ze voor mijn deur en zo konden ze mijn thuis eens zien. Hier heb ik voor de laatste 6 maanden gewoond. Ze vonden het weinige licht in mijn kamer zeer shit. Ik zeg al maanden dat ik de donkerste kamer heb. Lu was niet onder de indruk van het huis.

Het was tijd om eindelijk de obags in het echt te waarderen! Ma en Lu hebben er 5 lange maanden op moeten wachten.

Toen gingen we Ljubljana weer in. Lulu wilde graag naar de bar waar we de struisvogel zagen in januari, oftewel de Zvezda. Ik was er niet meer geweest sinds de aller eerste dag. Lu wilde graag het ijs en we dronken wat en NATUURLIJK taart.

We zijn toen wat gaan winkelen (wow, goedkope elektrische tandenborstel bovenstukjes!) en ik liet ze gewoon wat plekken zien waar ik geweest was. Het is raar om op te merken hoe eigen alles is geworden in een korte tijd.

Het was gewoon een simpel dagje Ljubljana. Ze hadden de stad al in januari gezien, maar nu was er meer ~feeling!!~, want nu hadden ze een crappy tour guide. Helaas was Open Kitchen er niet.

Wat was er wel? VIGÒ.

***

15/07/2020

Ah, de tien minuten zijn voorbij. Ik wilde vroeg gaan slapen, want morgen moet ik relatief vroeg op, maar ik wil dit ook af maken. Dat gaat nog even duren.

Maar ja, eindelijk hadden ze VIGÓ ijs. Ik had Vigò en Lila. Mama had de chocolade sorbet en amarena. Pa had de Griekse yoghurt en amarena en Lu had twee keer cheesecake. De Griekse yoghurt smaakte echt wel naar yoghurt.

Toen gingen we even chillen in het hotel en zo konden we ook alle shop spullen even opbergen (waaronder de elektrische tandenborstel bovenstukjes wow!). Lu was moe, maar ik ging met pa en ma naar het kasteel om wat te drinken met uitzicht over Ljubljana.

Pa nam de meest steile pad omhoog en mam en ik namen de comfortabele lift van €4 retour.

Ik zoek later wel op hoe de bar heette, maar ja, we hadden een uitzicht over Ljubljana. Ik had er al foto’s van gemaakt op zaterdag, dus ik was meer geïnteresseerd in perensap.

Daarna pikten we Lulu op om naar de Chinees te gaan. Lu wilde al de hele tijd dumplings en ik besloot om niet naar de mega prominente Han te gaan, maar naar Zhong Hua. Dat is het kleine restaurantje waar ik met Victor naar toe ben gegaan. Het is duidelijk een familie bedrijf, want een schattig kleutertje liep de hele tijd rond.

Het was heel lekker, maar ik heb geen foto’s. Mam heeft er vast genoeg.

We gingen weer even naar het hotel, want het werd kouder, en toen op naar the place to be! Universiteitsplein. Er was namelijk een balletvoorstelling van het National Slovene Theatre in Maribor.

Nou, nu bleek het een mix van moderne dans en ballet te zijn. Ik had tijdens het optreden de voorstelling opgezocht, maar die pagina vind ik niet meer terug op de site.

Oh NEVERMIND, hier is het.

Eerst was er dus een dans met loopbanden en een danseres liep stil op de achtergrond, want ze was geblesseerd. Een grote fuck you naar de volwassen man achter me die het nodig vond om een danser belachelijk te maken toen hij een Aziatische taal sprak. Mijn twaalf jaar oude neefje heeft nog meer competentie dan u. De foto is niet geweldig, want het outdoor concert had al laten zien dat mijn camera niet geweldig is in het donker.

Daarna was er een mega lange pauze tussen de stukken. Ze moesten namelijk alle loopbanden weghalen en de danser kleedden zich om. Er kwam een mega lang stuk en pap en ik waren zeer onder de indruk van hun talent, maar ook zeer door de war. Ach, moderne kunst. Je snapt er niets van.

Het laatste stuk was dus de headliner. De “Falling angels”.

Het was cool en ik vond het leuk, maar het was niet mega geweldig. Bij een groep van het National Theatre denk je vaak eerder aan meer klassieke ballet. Moderne kunst is nu eenmaal raar. Als je het begrijpt, kan je het vaker meer waarderen. Anders leidt het gewoon tot veel verwarring. Ik heb hier een 10 voor gekregen:

Lang verhaal kort: moderne kunst is gewoon raar.

Het was rond 22:30 afgelopen en ik nam de bus naar huis.

De dag daarna had ik me enigzins verslapen, maar rond 10:30 zaten we in de auto richting Lake Bled. Yes, de laatste dag in Slovenië en eindelijk ga ik naar Lake Bled. Pa wilde ook wat anders dan Ljubljana zien en daar geef ik hem gelijk in. Slovenië heeft veel te bieden.

We kwamen even mijn huisbaas tegen en hij zei dat we naar Velika Planina moesten gaan. Dat was echt natuur en niet mega toeristisch. Het zou maar 25 minuutjes rijden zijn. Nou, het was 1 uur en 25 minuutjes over deels onverharde wegen. Dan maar naar Bled.

Lake Bled is één van de meest toeristische plekken in het hele land en wat is het een klote zooi om daar aan te komen. We hebben grotendeels rondgereden rondom het meer, want er stond nergens aangegeven hoe we er konden komen. De navigaties gaven ons een weg, maar dat was afgesloten wegens wegwerkzaamheden.

Uiteindelijk kwamen we er wel en we dronken wat in een heel schattig cafeetje.

Lake Bled was mega rustig. Toen ik hier langsreed met Tabea en Cristina was het benen buiten en overal file, maar nu was het gewoon stil. Er waren wel toeristen, maar niet belachelijk veel.

Wij zaten wel op een minder toeristisch deel, denk ik. We hadden niet eens geweldig uitzicht op het eiland in Bled. We zaten wel pal onder het kasteel.

Het was gewoon geweldig: het weer was niet te warm en niet te koud en het was helemaal niet druk. Het water is wel mooi.

Net zoals in Bohinj zie je de vissen zwemmen.

Er waren ook heel veel waterlelies.

We liepen even rond en er was ook een heel zwemgedeelte. Locals hebben allemaal abonnementen voor dat deel. Boven het zwemgedeelte lag een grill genaamd Grajska Plaža. Het plan was om uitgebreid te lunchen en dan licht te eten.

Alsnog, ma heeft de foto’s van het eten. Het zag er echt geweldig uit en het smaakte ook goed. Lu had eindelijk haar beef soup.

Rond 15:00 gingen we terug naar Ljubljana. We hebben even in het hotel gezeten en toen zijn Lulu en ik souvenirs gaan kopen (of Lulu ging souvenirs kopen en ik stond er naast) en ijsrolletjes halen bij Ice Wave. Dit is een ander bedrijf dat die op Open Kitchen en het smaakte ook anders. Hier gebruikten ze yoghurt en Bueno. Bij de ander hadden ze melk, Bueno en stukken witte chocolade. Beiden waren goed.

Pa en ma zaten inmiddels bij een café aan het water genaamd Petkovšek.

Wat voor avondeten? Burek. Ja, de laatste maaltijd in Ljubljana werd afhaal burek bij de 24/7 snackbar. We namen 3 pizza burek (burek met pizza smaak) en één pizza tuna (pizza met tonijn) voor Lu en ik ben blij dat de fam ook fan is van pizza burek. We namen het mee naar het universiteitsplein, want daar at ik ook altijd mijn afhaal eten. The place to be! Mijn Ljubljana experience!

Het plan was daarna om mijn spullen alvast in de auto te gooien, zodat we dat niet in de ochtend hoeven te doen. De fam ging naar het hotel en ik nam de bus naar huis. Vraag me niet waarom, maar ik voelde me ineens zeer “future” nostalgisch. De laatste keer buslijn 14 😭. Ja, ik ben zo iemand die gehecht raakt aan een buslijn, maar het was gewoon altijd een fijne rit, want het was niet mega druk.

Eenmaal thuis ging ik het laatste inpakken. Toen ook wat afwassen en andere dingen klaar maken. Pa kwam aan met Snuf (onze auto heet Snuf) om het grootste deel in de laden. Toen voelde het wel raar. Mijn kamer nu voelt ook mega leeg. Ik zei ook tegen pap dat het einde nu wel raakt. Ik ben natuurlijk verdrietig om weg te gaan, maar ik ben klaar om te gaan.

Of dat dacht ik.

(Fuck you Spotify voor Science Fiction Double Feature, oftewel Naya’s eerste solo in glee.) (Ja, ik luister nog steeds naar Ultimate glee playlist. Het is meer dan 25 uur lang.)

Ineens waren de laatste zes maanden opgepakt in een grote koffer en een paar tassen. We reden naar het hotel, want ik besloot om ook even te chillen in de kamer. Dus hoe besteedde ik mijn laatste avond in Ljubljana? Clubben? Drinken? Uitgaan t/m de vroege ochtend? Een zeer emotionele wandeling door het centrum?

Nee. Animal Crossing in een hotel kamer. (En nu wilt Bob ook nog verhuizen!)

Ik had ook even gedoucht, want die douche in het hotel is overduidelijk beter dan hier in huis.

(Spotify. Serieus? Nog een Naya solo? Santa Baby? God, haar stem was geweldig. “Was”, niet “is”. Ah.)

En toen naar huis. Laatste nacht hier, bitches. Ik nam de bus en lijn 6 kwam net op tijd aanrijden. Het is alsof deze bus wist dat ik lijn 6 shit vind (ja, ik heb ook haat aan buslijnen), dus als een vaarwelcadeau kwam de bus precies op tijd aan zonder planning. De app was namelijk niet aan het werken, dus ik had in mijn achterhoofd dat ik misschien toch moest gaan fietsen.

Eenmaal thuis klopte ik even aan bij Aga om vaarwel te zeggen, maar ze sliep (of dat dacht ik), dus ik ging naar mijn lege kamer. Ik heb nog een kop thee gezet en Kath kwam binnen, dus ik ben ook even met haar gaan praten. Zij vertelde dat Aga nog wakker is, dus ik ben alsnog even naar Aga gegaan.

Dat is het dan. 6 maanden en 6 dagen (oh wow) zijn voorbij. En nu is het 0:56 en ik moet echt slapen, maar ik wilde dit afschrijven. Plus, het is mijn laatste nacht hier! Let’s not care! No regrets.

De “caring” en “regrets” komen morgen vroeg wanneer ik mijn wekker moet snoozen. Yuè-van-morgen moet maar met de consequenties leven. Dat gaat leuk worden, aangezien ik nooit kan slapen in vervoer. Yuè-van-morgen(-of-eigenlijk-vandaag), het spijt me.

Weltrusten lezer. Welstrusten Slovenië. Welstrusten Erasmus. Ik heb net drie keer welterusten fout geschreven. Ik moet misschien toch maar eens gaan slapen.

Have a kitty cat.

#136 #blog post #july

3 notes · View notes

limburginbeeld · 3 years

Photo

Ga jij binnenkort naar Maastricht? In mijn nieuwe blog neem ik je mee naar 5 plekken die je gezien wil hebben. 📸 @liefsvanlianne Veel plezier!! #visitzuidlimburg #inlimburg #zondaginhetzuiden #zuidlimburgjezalermaarwonen #zuidlimburg #limburginbeeld #liefdevoorlimburg #magnifiekzuidlimburg #nederland #netherlands #nederlandies #stedentrip #eropuitineigenland #lekkerwegineigenland #lekkerweg #vakantieineigenland #vakantietip #herfstvakantie #stad #cityphotography #citytrip #blogger #blog #reisblogger #reisblog #maastricht #maastrichtcity #maastrichtuniversity #visitmaastricht (bij Maastricht, Netherlands) https://www.instagram.com/p/CVUS4x6ty6U/?utm_medium=tumblr

0 notes

9142km · 6 years

Text

Enkele reis

Ja dat lees je goed, enkele reis. Een ticket. Een enkeletje verre oosten. De nachtmerrie van mijn ouders en vele anderen. Maar helaas.. het valt wel mee. Vandaag begin ik aan een nieuw avontuur. Mijn vliegticket heeft als eindbestemming Colombo, Sri Lanka. Hier ga ik mij hopelijk een paar weekjes vermaken en dan mijn reis vervolgen.. Waarheen? Geen idee. Ik zie wel. Ik heb 7 weken vrij in te vullen. De tijd om te reizen, te genieten. Daarna begint pas het echte avontuur. Althans, het nog onbekende terrein. Eind oktober start ik namelijk met mijn minor. Het laatste onderdeel voor mijn afstuderen. Amsterdam had ik ondertussen wel gezien.. dus toen dacht ik ach.. weet je wat.. Studeren in Vietnam lijkt me wel wat. (stiekem was Hong Kong eerste keus, maar uiteindelijk is dit veeeeel beter) Droom wordt werkelijkheid. Shanika gaat studeren in Ho Chi Minh City, ook wel bekend als Saigon.

Wie mijn laatste reisblogs heeft gelezen weet dat mijn blog niet alleen gaat over al het moois dat ik beleef op reis. Maar ook even lekker gereflecteerd wordt op hoe ik me voel en wat ik heb meegemaakt. Dat gaat niet veranderen, past toch ook helemaal niet bij me. Hoe hoopvol mijn laatste reisblog ook was, over d’r weer vol voor gaan en tegenslagen niet gigantisch te laten worden.. Dit is helaas niet hoe de periode daarna is verlopen. Gelukkig kan ik zeggen dat het nu goed met me gaat. En dat is wel het geen dat nu het belangrijkst is. Ik heb sinds de eerste week van januari geen terugval meer gehad. Sindsdien heb ik geen depressieve gevoelens of gedachten meer gehad. Volgens ‘de regels’ ben ik ondertussen al bijna 8 maanden niet meer depressief. Ik kan me ook al ruim 7 maanden niet meer voorstellen mij wel zo te voelen of hebben gevoeld. En toch vind ik het doodeng om te zeggen dat ik niet meer depressief ben, of überhaupt te zeggen dat ik me goed voel. Ergens ben ik bang dat het er opeens weer is. Maar als ik dan even nadenk.. het komt niet ‘zomaar’ terug. Het was iets dat er langzaam insloop. En het is simpelweg niet hoe ik me nu voel.

Tijdens mijn stage merkte ik vooral goed dat ik weer meer mezelf was en werd. Ik had een stage waar ik mij helemaal op mijn plek voelde. En de werkzaamheden waren precies dat wat ik voordat ik met deze studie begon als droombaan zag. Ik vond het werk fantastisch en het team super leuk. De dagen waren lang en de weken vermoeiend maar dat was prima, het was het waart. De specialisatie die ik het semester ervoor had gedaan sloot heel goed aan. En iedere dag leerde ik wel weer iets. Ik had na lange tijd eindelijk weer het idee echt op mijn plek te zitten. zonder tussenjaar was dit denk ik heel anders geweest. Ik genoot nu weer van het harde werken en het werd beloond. Tijdens mijn stage kreeg ik te horen naar Vietnam te mogen. Hier ga ik studeren aan RMIT, een Australische universiteit met campussen in (oa) Vietnam. De richting die ik hier ga volgen is meer gericht op de productie van mode. Wat een mooie aanvulling is op dat wat ik allemaal in Amsterdam heb geleerd.

Vietnam heeft een groot voordeel; andere semester indeling. Daar is het jaar gesplitst in 3 semesters, bij ons 2. Maar 1 semester staat wel gelijk aan 30 studiepunten voor Nederland. Waarschijnlijk wel pittig maar.... dat betekend ook 21 oktober pas naar school. Toen dacht ik pakken die kans. De huur van mijn appartementje opgezegd, tijdelijk in het huis van mijn broer gewoond en maar zien waar ik straks terecht kom als ik terug ben. Gek wel.. maar ook een heerlijk gevoel. Even helemaal vrij. Geen verplichtingen tot mijn minor begint. Alles komt wel weer op z’n pootjes terecht, dat heb ik ondertussen wel geleerd. Dus.. daar zit ik dan, business class wel te verstaan (upgrade gehad yay), in het vliegtuig richting Kiev om vervolgens door te gaan naar Colombo, Sri Lanka. Ik heb vrijwel nog niets geregeld, route door Sri lanka; zie ik daar wel. Volgende bestemming; beslis ik dan wel. Huisvesting in Vietnam; zoek ik daar. lekker op z’n Shanika’s. Ik zie wel waar ik terecht kom. Lekker impulsief op goedgevoel. Die studie daar gaan we het later nog wel weer is over hebben. Nu eerst Sri Lanka!

Ps. Business class is top. Het eerste gedeelte van de reis zou ik geen eten niets niet krijgen. Maar ondertussen heb ik al een borrelplankje, drie maal drinken en een hele maaltijd gehad. En die beenruimte.. verdorie wat fijn. Goed begin van de reis. Nog maar even genieten.. met een beetje pech zit ik de tweede vlucht tussen mensen in.

1 note · View note

moniqueanrochte · 7 years

Photo

One Happy Island 😍 • #aruba • New challenge on @opreisboek 🏝 • Win a trip to Aruba. 💕 (bij Oranjestad, Aruba)

0 notes

inezreist · 6 years

Text

Acclimatiseringsweek

Het is een geweldig drukke week geweest vol nieuwe ervaringen. De eerste week van de training heeft als doel om een beetje te helpen acclimatiseren aan de nieuwe omgeving.

Na enkele lessen Birmees is een ding zeer duidelijk: het is een absurd moeilijke taal. Ik vind het mogelijk zelfs moeilijker dan chinees, omdat ik geen onderscheid tussen de woorden zie en de klanken zo vreemd zijn. Nog niet te spreken over het schrift, wat in mijn ogen maar gewoon een hoop krullen zijn.

Enkele rondleidingen in de buurt van het appartement, het kantoor van de organisatie en in het centrum van de stad hebben ervoor gezorgd dat ik al een beetje mijn weg begin te vinden. Het was vooral nuttig om restaurants en cafes te vinden waar het eten en drinken goed is.

Voor mij is aanpassen aan nieuw eten altijd een pijnpunt, maar ik heb al enkele lokale gerechten gevonden die mij liggen. Zo is er een gerecht genaamd “thee bladeren salade”, en zoals de naam doet vermoeden is dit echt een salade van thee bladeren, gemengd met pindanoten. Ik weet het, klinkt niet echt als een lekker gerecht, maar verrassend genoeg is dit het wel.

Een van de grootste attracties in Yangon is de Schwedagon Pagoda. Wat ik dacht dat gewoon één grote gouden toren was, bleek een gigantisch complex aan grote en kleine torens, gebouwtjes, tempels en boeddha's te zijn. Het is simpelweg niet in een foto te vatten, maar eerder deze week heb ik een aantal foto’s ervan gepost die toch iets of wat een beeld kunnen scheppen. Birmezen laten zich hier niet tegenhouden door de aanwezigheid van toeristen om zich devoot met hun gebeden bezig te houden.

Een activiteit waar ik absoluut niet naar uitkeek was “Litwei”, het traditionele Birmese kickboksen. De bedoeling was dat we hierin een initiatieles kregen. Ik snap echt niet wat mensen bezielt om met deze temperaturen aan intense sporten te gaan doen. Gelukkig heb ik het heelhuids (mits het vergieten van liters en liters zweet) overleefd. Wat blijkt? Ik ben er geweldig slecht in. Wie had dat zien aankomen?

Als afsluiter van de week zijn we met de volledige groep gaan bowlen. Dit was een surreële ervaring, want het is niet bepaald een bekend fenomeen in Myanmar. We hadden een volledig bowlingcomplex voor ons alleen. Aan bowlingschoenen werd ook niet gedaan, het bowlen werd gedaan op blote voeten. Wees gerust, iedereen heeft nog alle tenen.

Volgende week start het trainingsprogramma om les te leren geven. Spannend!

#yangon #myanmar #acclimatisatieweek #reisblog #reizen #nederlands

0 notes

alkmaarcentraal · 7 years

Text

Alkmaar met stip leukste winkelstad van Nederland

Alkmaar met stip leukste winkelstad van Nederland De populaire reisblog Zoover hield onlangs een poll om ...

https://www.alkmaarcentraal.nl/nieuws/60008524-alkmaar-met-stip-leukste-winkelstad-van-nederland

0 notes

doldriest · 5 years

Text

Afgelopen zomer trokken V-man en ik drie weken door Ierland – het land van mijn dromen sinds kindertijd. Het werd een vakantie om nooit meer te vergeten.

Reis je een tijdje met ons mee?

Donderdag 19 juli 2018

Er bestaat geen enkele twijfel over onze vakantiebestemming dit jaar: we gaan naar the Emerald Isle! En wat blijkt dat goed uit te pakken: in Nederland vallen de nog resterende mussen van de smeltende daken, en wij lopen in aangenaam koele temperaturen.

De reis naar Eindhoven Airport verloopt voorspoedig: stukje lopen, stuk treinen en dan met de bus voor het vliegveld afgezet worden. Dat het vliegtuig met een uur vertraging binnenkomt mag de pret niet drukken: om 12 uur stijgt onze zilveren vogel op en zet koers naar het westen. Na een veilige vlucht is het nog even wachten op de koffers en dan stappen we in het busje dat ons naar het autoverhuurbedrijf brengt. Het is vol, te vol zelfs, maar niet getreurd: ik heb mijn gloednieuwe trekking tights aan, met een verstevigd zitvlak en dito knieën. Zitten op de vloer van het busje is dus een perfecte test. Ons Ierse avontuur begint!

Bij het autoverhuurbedrijf staat Victor een vol uur in de rij, terwijl ik dit keer gelukkig wel een stoel vind; iets waarvoor mijn rug zeer dankbaar is. We krijgen een prachtige tweekleurige Renault Captur mee en daar gaan we. Links rijden! Ik zit op mijn vertrouwde plek, maar dan zonder stuur. We willen immers de vakantie overleven. Zoals altijd went V-man snel aan de andere weghelft, en rijdt hij rustig en zelfverzekerd (een paar keer akelig dicht) langs de struiken aan mijn kant.

Het is inmiddels aardig laat, dus we rijden rechtstreeks naar het hotel dat ik geboekt heb in Donore: de Daly’s Inn. De ontvangst in de bar is hartelijk, en we krijgen digitale kaartjes voor onze kamer #1. Nog even boodschappen doen, de twee straten uitlopen, en daarmee ook het plaatsje, en terug voor een halve pint Guinness. Mijn vriend houdt het bij een pint ale. Mijn voeten rusten op Ierse bodem. Met mijn ogen dicht laat ik dit tot me doordringen, en voel hoe een diep verlangen wordt vervuld.

‘s Avonds eten we in het restaurant van de inn en daarna gaan we naar onze kamer. V-man valt al snel in een diepe slaap, maar na een dutje ben ik weer klaarwakker – zo wakker dat ik een dwaze film op Netflix ga kijken. Mijn schaterlach noch de cafégangers die onder ons raam blijven drinken en kletsen kunnen Victor storen.

Halverwege de nacht word ik wakker van zware regen. Regen! Dat geluid hebben we in Nederland al twee maanden niet gehoord. Ik schuif de gordijnen open en sta voor het open raam te kijken, snuif de frisse lucht op. Ierland!

Vrijdag 20 juli 2018

Na een snelle douche en een uitgebreid ontbijt vertrekken we naar Brú na Bóinne, een archeologische vindplaats bij de rivier de Boyne in county Meath. We kopen er kaarten waarmee we ‘gratis’ alle Heritage sites kunnen bezoeken, een jaar lang. Komen we binnen dat jaar weer terug? I don’t know yet. Dublin zou een optie zijn.

We krijgen een rondleiding met een zeer bekwame gids, die enthousiast alle feiten en gissingen vertelt. In de grafheuvel van Knowth is een kamer uitgegraven, waarin je heel goed de lagen van de verschillende bouwperiodes kunt zien.

In de neolitische graftombe van Newgrange mogen we in ganzenpas de centrale kamer bezoeken. Hiervoor moeten we door een nauwe, steeds smaller en lager wordende gang lopen, voorover gebogen, en omgeven door stenen. De claustrofobie slaat halverwege als een moker toe. Tonnen stenen drukken me naar beneden en ik hijg naar adem. Victor, die voor me loopt, moedigt me aan. Nog even volhouden schatje! Ik bijt op mijn tanden en strompel door.

Als iedereen in de tombe staat –graftombe, dreunt het door mijn hoofd, graftombe!– doet onze gids het licht uit. Het is aardedonker en mijn hand zoekt die van mijn vriend. Met lichteffecten wordt de equinox nagebootst: de dageraad breekt aan op de kortste dag van het jaar. Heel bijzonder!

Toch vlieg ik als eerste naar buiten en haal een paar keer diep en opgelucht adem. We lopen rond de grafheuvel en gaan met de bus terug naar het bezoekerscentruim, waar ik prachtig gebreide Ierse truien en sierraden bewonder.

Na een lekkere lunch rijden we door richting Trim. Een zoektocht via Booking.com brengt ons naar Ruth’s B&B in Athboy. Ene Sonja doet de deur open: Ruth blijkt met een intestine inflammation in het ziekenhuis te liggen en heeft niets gezegd over gasten! Sonja herstelt zich echter snel. Ze ontvangt ons hartelijk en zorgt voor schone handdoeken en een extra mok voor de thee. In het avondlicht lopen we naar restaurant Ambrosa. V-man kiest kipfilet met een saus van mozarella, en zelf bestel ik een Irish hamburger met zalige bacon. Voortreffelijk.

Zaterdag 21 juli 2018

Na wederom een korte nacht zorgt een Irish breakfast van spiegelei, sausages en bacon, tomaten en toast met jam voor voldoende energie: óp naar Trim Castle. Onze Irish heritage cards doen hun werk en al gauw kunnen we naar binnen. Op een vraag welke taal we spreken, antwoordt V-man met ‘Victor’. De vrouw barst in lachen uit en ik doe mee. Heerlijk, dat Ierse accent! We schrijven ons in voor een rondleiding die om 10.30 uur begint. Daniel, een geschiedenisleraar, leidt ons rond en vertelt volop over de geschiedenis van Trim Castle. De rondleiding voert door smalle wenteltrappen en over houten bruggen. Mooi!

Daarna reizen we verder naar de Tullamore Distillery. Onze parkeertijd is echter te kort om de rondleiding te volgen. Helemaal niet erg: er komen nog genoeg distilleries aan, dus rijden we door naar een ander castle, dat een universiteit campus bleek te zijn. In een klein restaurant waar we lunchen is de muziek zo mooi dat ik vraag wat er speelt: de Spotify playlist Acoustic Room. Ik ben zielsgelukkig.

Weer genoeg energie opgedaan om naar Birr Castle te rijden. Het kasteel blijkt bewoond te zijn, dus we kunnen niet naar binnen. De entree van € 9,- p.p. is zijn geld echter zeker waard, want we mogen vrij ronddwalen door de tuinen. Genoooooten! Prachtige bloemen, riviertjes, watervallen, sequioa en andere machtige bomen, vogels, een greenhouse vol begonia’s. Standbeelden en formal gardens. Mocht je in de buurt zijn: gaan!

We vervolgen onze weg naar Shannonbridge, waar we een romantische kamer huren in Rachra House B&B. Dinner in een pub waar ze –eindelijk– Irish music draaien. En Meatloaf. En Carly Simon en Mick Jagger’s. Disco! En dan gelukkig weer Celtic Music. Een korte wandeling brengt ons naar de rivier, waar we het wel en wee van de kleine jachthaven bekijken.

Terug in onze B&B zoeken we naar het volgende adres in Galway, waar we wat langer willen blijven. Booking.com blijkt dit keer niet succesvol: de accommodaties lijken goed maar de recensies liegen er niet om. Air B&B brengt verlossing: we hebben twee nachten een mooi appartement aan de haven, met parkeerplaats. Jippie!

Lees ook de mooie en informatieve reisblog van mijn partner: Volg mijn reis, Ierland 2018.

Impressies van Ierland - deel 1 | een #reisverslag van juli 2018. #foto #fotografie #Ierland #heritage Afgelopen zomer trokken V-man en ik drie weken door Ierland - het land van mijn dromen sinds kindertijd.

#Ierland #vakantie

0 notes

b4men-nl-blog · 6 years

Photo

Wauw na een dag koud weer in Nederland verlang ik weer terug naar de warmte van Lissabon. Wat een geweldige stad😍! Wij hebben zo enorm genoten van de stad en de mensen. De stad is naast vriendelijk ook super fotogeniek. Ik ben op pad geweest met mijn nieuwe Pentax KP. Ik heb een mooie foto’s geselecteerd. Binnenkort op de blog een uitgebreid verslag van onze citytrip en een review van de camera. Foto’s zijn niet bewerkt en hebben geen filter. #portugal #lissabon #citytrip #pentax #pentaxkp #foto #fotografie #lisboa #lisbon #visitlisboa #visitlisbon #photography #photographer #gekregen #weekendjeweg #reizen #reisblog #travel #travelblogger #travelphotography #travelgram #travelholic #cityphotography #cityscape (bij Lisbon, Portugal) https://www.instagram.com/p/Bqegu4NH_mN/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=1fvrv6pkuu4hl

0 notes

thenextcloset · 6 years

Text

The Closet of Zoë van Gastel

Vroeger blogde de Vlaamse Zoë van Gastel op The Sound of Our Shoes waar ze fashion en lifestyle combineerde. Nu verkent ze de wereld en deelt ze reisverhalen op haar reisblog Window Seat - wel nog steeds stijlvol en goed gekleed. The Next Closet nam een kijkje in Zoë’s garderobe.

SHOP HIER DE KAST VAN ZOË

Jurk: Samsoe & Samsoe Je bent creative director bij Native Nation. Hoe ziet je dag eruit? “Native Nation bedenkt campagnes voor influencers en merken en linkt die aan elkaar. Ik denk na over een originele invalshoek, zodat het echt storytelling wordt en we niet gewoon een product opsturen met de boodschap: ‘Doe er maar iets leuks mee.’”

Waarom ben je ooit begonnen met bloggen? “Ik zit al zo’n negen jaar op Instagram. Al in het begin vroegen mensen mij heel vaak waar een bepaald kledingstuk vandaan kwam. Vanuit dat idee is mijn blog ontstaan: waarom zou ik al die tips niet gewoon online delen? Net zoals elke vrouw sta ik elke ochtend voor mijn kast te twijfelen; mode triggert mij nu eenmaal.” SHOP HIER DE KAST VAN ZOË

Jurk: Samsoe & Samsoe

Eerst blogde je op The Sound of Our Shoes, later op Window Seat. Vanwaar de overgang? “Het is niet zo dat ik mijn eerste blog volledig opzij heb geschoven, ik steek er alleen minder tijd in. Ik vind mode een geweldige manier om je uit te drukken en je persoonlijkheid te versterken. Het maakt mijn leven zoveel fijner, maar ik wil niet op elke modeweek aanwezig zijn. Dan ga ik liever op reis. Vandaar ook dat Window Seat een reisblog is geworden. In de toekomst willen we er graag een platform van maken waar reisbloggers hun content kunnen delen.”

Jas: Samsoe & Samsoe, jurk: Patrizia Pepe “Ze zeggen weleens dat je moet doen wat je gelukkig maakt in het leven, en voor mij is dat reizen. Het is cliché, maar reizen maakt je rijk. Ik heb dat nodig om mijn brein fris te houden. De mooiste plekken heb ik ook ontdekt dankzij andere bloggers en niet dankzij al die ‘ten things to do in London’-lijstjes, want dan eindig je gewoon tussen de menigte in het reuzenrad.” SHOP HIER DE KAST VAN ZOË

Jas: Samsoe & Samsoe, jurk: Patrizia Pepe

Je blogt samen met je vriend. Vind je dat een voor- of nadeel? “Op reis zijn we eigenlijk constant aan het werk. We zijn ook allebei gebeten door fotografie, dus het is heel moeilijk om dat los te laten. We geven onszelf vaak een halfuur de tijd om foto’s te maken en daarna gaat die telefoon ook echt wel de rugzak in en proberen we te genieten van het moment. Ook als het licht ineens heel goed staat.

Op veel vlakken zijn Domien en ik exact hetzelfde en da’s onze kracht, maar ook onze zwakte. We kunnen onszelf helemaal verliezen en dingen laten vallen voor een reis. Dat is fijn, maar af en toe zou het misschien wel slimmer zijn als een van ons twee beter nadacht. Aan de andere kant maakt dat ook dat we elkaar zo goed begrijpen en dat er geen frustraties zijn. Of in ieder geval niet van mijn kant, andersom misschien wel - dat moet je aan hem vragen.”

Noem een paar van je favoriete dingen. “Katten en honden: ik ben echt verliefd op dieren. Ik heb twee katten en wil het liefst nog een hond, maar ik weet niet of ze goed met elkaar zouden opschieten. Als je me zou laten doen waarvan ik droom, dan spring ik zo het vliegtuig in om te helpen in een elephant sanctuary in Sri Lanka of bij verstoten leeuwen in Zuid-Afrika. Verder: reizen, foto- en videografie, muziek en yoga, maar niet in België. Hier sport ik wel, maar gewoon in mijn woonkamer. In het buitenland maak ik daar echt tijd voor vrij en sta ik met veel plezier yoga te doen in de natuur.” SHOP HIER DE KAST VAN ZOË

Schoenen: Opening Ceremony

Heb je een bepaalde filosofie of regels als je kleren koopt? “Eentje maar: er mogen geen regels zijn. De term ‘not done’ is het enige wat ik ‘not done’ vind. Ik ga vaak winkelen in Nederland, omdat ze de trends daar vaak voor zijn. Als mijn familie dan commentaar geeft op hoe ik erbij loop, denk ik: niets is ‘not done’. Fashion moet fun blijven en je esthetisch rijker maken. Je moet er niet te gewichtig over doen als je er niks van weet.”

Van welk stuk in je kast zul je nooit afstand doen? “Mijn eighties leren jasje - het vorige exemplaar gaat ook al jaren mee. En mijn sneakercollectie doe ik ook nooit weg, die kan ik blijven dragen.”

Jas: Kenzo, jurk: Ibana Rouge, schoenen: Opening Ceremony Beschrijf je stijl in drie woorden. “Elegant, stoer, met een twist.” Met wie van je stijliconen zou je het liefst een dag gaan shoppen? “Sincerely Jules, Chiara Ferragni of Vivian Hoorn. Die laatste is een Nederlandse blogster en ik vind dat ze een heel toffe, chille stijl heeft.”

Aan wie geef je de volgende TNC-shoot graag door? “Paulien van Polienne. En Jenna Peij en Lima Ché.”

Jas: Vince SHOP HIER DE KAST VAN ZOË Starring: Zoë van Gastel Fotografie: Iris Duvekot Tekst: Lesley Dewilde In samenwerking met: De Fotoclub

MISSCHIEN VIND JE DIT OOK INTERESSANT

#thenextcloset

0 notes

hongeralseenpaard-blog · 7 years

Text

Helloo, zoals jullie misschien al hadden gezien vorige week stond er een reisblog van Frankrjik week1 online! Nu dus het vervolg hiervan, week 2 in Frankrijk. Terwijl ik dit type, zijn we weer terug in Nederland. Helaas is het weer hier niet helemaal fantastisch, geen zon ;( Maar we hebben het leuk gehad op vakantie! We hebben veel gedaan, gezien en vooral erg lekker gegeten. Kijk maar verder…

-Haha oke hondenspam allereerst.. want Mec was mee op vakantie! We zijn van Bretagne naar midden Frankrijk gegaan en vervolgens naar Zuid/Oost Frankrijk ! In het zuiden was het rond de 30 graden dus erg warm voor de hond, vandaar het opblaas bare zwembad haha #corgi

-Ook hebben we heerlijk gegeten; Bretonse crêpe koekjes met chocolade, yummieee! Ook at ik een burger met aubergine op het terras en zijn we heeeerlijk uiteten geweest. We aten bij een Italiaans/Sardijns restaurant, super lekker! Alles was super vers en met liefde gemaakt, dat kon je echt wel proeven. Als voorgerecht hadden we verschillende gerechtjes (waaronder inktvis)! Hebben jullie wel eens inktvis gegeten (behalve gefrituurde inktvisrolletjes dan hè haha). Wat ik ervan vond? Apart, niet vies, maar ook niet super lekker. Het was wel lekker klaar gemaakt met de ingrediënten en het sausje erbij, maar het bleef toch wel een beetje vreemd die sliertjes haha. Ook aten we heerlijke pasta en een visgerecht! Yummieee 🙂

-We zijn naar de grotten geweest; Grotte de la Salamandre! Super mooi zeg, ook erg groot! In die grot zei ik; heee dat lijkt net op broccoli. Naja Tanno lachen natuurlijk en vervolgens zei de gids dat ze dit ook wel vernoemen naar “broccoli”. Nou kijk toch eens, heeft mijn foodbrein toch nog eens gelijk! Ook zijn we naar watervallen geweest waar je erg mooie rotsen had; Cascade de Sautadet. Erg mooi en heerlijk om even af te koelen!

Dit was week 2 van onze vakantie en gelijk ook het einde van de vakantie 😦 Uiteindelijk hebben we heerlijk weer gehad en hebben we nog even genoten van de zon! Nu weer terug in Nederland, genoeg dingen te doen en ik ga aan de slag met het maken van recepten! Ik hoop dat je het leuk vond om dit reisblog te lezen.

Thaaaanks en liefs Margotttttt.

Like je ons op Facebook?

en je kunt ons volgen op Instagram![wpurp-searchable-recipe]Reisblog Frankrijk #week2 – – – [/wpurp-searchable-recipe]

Reisblog Frankrijk #week2 Helloo, zoals jullie misschien al hadden gezien vorige week stond er een reisblog van Frankrjik week1 online!

0 notes

offtoljubljana · 4 years

Text

101. Ik ben weer een reisblog, geen glee blog

20/05/2020

Maar nu wordt ik heel eventjes een Avatar blog. Niemand herinnert dit, maar precies 50 posts geleden (wow), poste ik dat ik mega happy was dat Nickeoloden eindelijk na 13 lange jaren de hele final Avatar battle op YouTube had gezet en daarna schreef ik:

GUESS WHAT THE FUCK HAPPENED?

youtube

THANK YOU NICKELODEON!!! Eindelijk hoef ik niet meer shitty geknipte versies te kijken op YouTube. Deze scene is *chef’s kiss*. De muziek, de cinematografie, de “choreografie”, het kleurgebruik... Wow.

Er is een hele Avatar Renaissance gaande, aangezien alle afleveringen eindelijk op de Amerikaanse Netflix staan. Ze staan al maanden op de Nederlandse Netflix.

Ik zeg altijd: “Glee is mijn favoriete show, maar Avatar is de beste show.”

En ugh, ik ga geen mega lang betoog schrijven over waarom Avatar zo goed is (lang verhaal kort: de complexiteit van morele ambiguïteit wordt geweldig vertoond in een cartoon, waardoor zowel kinderen als volwassenen deze show kunnen bekijken en waarderen), want heel veel anderen hebben al genoeg analyses gedaan.

Laat me zeggen: er is een reden dat ik mijn hele bachelorthesis eraan besteedde. Tenminste, dat was het idee voordat ik met mijn bachelorthesis kapte. Ik hoop eigenlijk nog steeds dat ik volgend jaar nog steeds verder kan met Avatar als onderwerp, want het gaat dus over moraliteit in de media, maar aangezien ik de doelgroep ga veranderen, is er een kans dat het niet door gaat.

F, please.

Fun fact, en hierna ga ik door met het normale “blog” gedoe, maar op een bepaald moment had ik bijna de hele DVD box gekocht om het a) zelf te kijken, obviously, en b) om Bram en Jasper het te laten zien, want ze zijn te jong om deze serie te kennen en dat is een schande! Nah, jk, maar serieus, Avatar is een aanrader.

... de sequel Avatar: The Legend of Korra is ook zeer goed, maar de eerste twee seizoenen zijn.... eh... uh.... dece?

Goed. Terug naar het blogging. Nieuws over Corona? Nou, nee, niet echt. Iets wat ik ook al tegen pa zei: er is gewoon niet veel nieuws. Alles is oké. Dit is niet zoals Nederland waar nog steeds grote dingen worden aangekondigd.

Natuurlijk is er altijd wel nieuws (gister 1 besmetting, 1 dode), maar het is niet zo groot dat ik elke dag een heel stuk erover hoef te schrijven. Nu is het gewoon afwachten: of de laatste dingen gaan open OF er komt een tweede golf. Als één van die dingen gebeurt, laat ik het zeker wel weten.

Ik heb gekookt en ik heb weer die pasta saus gemaakt en ingevroren. Net zoals vorige keer weet ik niets van kruiden en hoeveelheden dus ik heb gewoon van alles erin gegooid zonder na te denken en nu is het zeer zoet. Ik vind het wel fijn. Alweer een foto (sue me 🙄), maar ik moet nu laten zien dat ik spinaziepasta heb gekocht.

In plaats van Corona, heb ik nieuws over ~~sociale contacten~~. Wow! Gisteren heeft mijn Switch een kwartier vast gehangen toen ik met Maikel, Merel, Eef, Annika en Laura speelde! Hoera. Iedereen had hetzelfde probleem en we weten nog steeds niet wat er gebeurd is. Soms heb je wel lag of krijg je een communication error, maar nu hing iedereen gewoon voor een kwartier vast.

Nintendo, explain?

Hoe dan ook, alles is nu oké en alles doet het weer. Daarna konden we gewoon verder en opnieuw proberen. Just... wtf was that? Rond middernacht ben ik naar een eiland gegaan van een vreemde uit de Heartstopper server voor DIYs en blijkbaar kent deze persoon niet alle functies.

Rebecca/Pascal was shook.

Verder ben ik begonnen met kattenfoto’s naar Verena te sturen. Ze heeft een abonnement bij me voor “daily free serotonin” en katten zijn gewoon zo leuk. Hier, jullie krijgen ook een “test trial”:

Ook heeft Jonathan de Ier veel stres. Hij heeft mega veel vakken. Ik ben ook maar weer verder gegaan naar het onderzoeken van de dood. Blijkbaar is er een wetenschappelijk journal over de dood genaamd Mortality.

En toen ik voor de zoveelste keer het voornemen had om vroeg te slapen, zag ik dat Victor mij had toegevoegd op Facebook. Toch goed dat ik die vreselijke site nog gebruik.

Sleep who idk her? We hebben tot 3:00 gepraat over musicals en films en Animal Crossing. Yup, hij heeft ook Animal Crossing. Hij heeft zelfs de fancy nieuwe special edition Animal Crossing Switch.

***

21/05/2020

Goed, oké, ik was vergeten dat deze post er nog was. Gisteren vond ik deze blog: https://socialcontextglee.tumblr.com/. Het zijn allemaal screencaps van glee in Corona tijd.

Inmiddels is het 13:31 en ik ben terug van de uni. Yeah, de uni. Ik moest nog dingen printen en ik ging kijken of de print shop open was, want die bij de Mercator was dicht.

De faciliteiten bij de faculteit zijn weer open, dus ook de print shop. Ik moet morgen terug voor Barbara, maar nu heb ik eindelijk mijn Mobility Form kunnen ondertekenen en ik heb het alweer opgestuurd naar Patrick van de RU. Huppa.

Op weg terug naar huis zag ik deze shits:

Wat zijn deze dingen? Vroeger plukte ik deze dingen altijd, maar wat zijn ze?

En nu ga ik verder met leren, want mijn GLINT examen is op maandag. Hoera. En mijn werkstuk voor MC is bijna klaar (denk ik?) en daarna verder met de dood. Oh en shit, Professionalisering.

#blog post #101 #may

3 notes · View notes

elkedagvakantie · 7 years

Text

Wintersport? Da's vooral uitzicht en natuur

Wintersport? Da’s vooral uitzicht en natuur

Duitsland. Foto: Elkedagvakantie Bijna 40 procent van de wintersporters boven de dertig geniet tijdens de wintersport het meest van het uitzicht op de besneeuwde bergtoppen. Dit blijkt uit een onderzoek naar de wintersport-beleving van Nederlanders tussen de dertig en de vijftig dat werd uitgevoerd in opdracht van Travelvibe, reisblog voor 30 plussers. Gevraagd naar het grootste genietmoment…

View On WordPress

0 notes

micheltaanman-blog · 1 year

Text

Typisch Hollands - Oliebollenkraam

Typisch Hollands – Oliebollenkraam

View On WordPress

0 notes

offtoljubljana · 4 years

Text

138. Het epiloog

16/07/2020

Ontmoet Diabla, mijn mega zachte kussen:

Oké, tijd voor het verhaal. Het ziet er naar uit dat dit mijn laatste blogpost wordt en aangezien ik nooit iets leer, schrijf ik het weer eens mega laat en ben ik moe. Mijn eerste volle dag in Nederland zit er weer op, dus dat zie ik als een passend einde van het verhaal.

Ik ben terug.

Het leven gaat door.

Ik kan nu Animal Crossing spelen op TV!

Ik liet mijn Switch dock namelijk achter in Nederland. Aaaah, kijk eens naar het grote scherm. Wel is de kleur zeer verzadigd, maar dat ligt vast aan de TV.

Mijn tijd in Slovenië is dan voorbij, maar mijn tijd met Erasmus nog niet. Ik moet namelijk nog steeds Sociologie afmaken, maar ik moet nu alles regelen voor de terugkomst. Ik moet namelijk nog 25% van mijn Erasmus+ beurs krijgen en dat krijg ik alleen als ik allemaal formulieren en testen invul. Vandaag heb ik dat allemaal gedaan, want wegens mijn eigen misinformatie, kwam ik er gisteren achter dat morgen (de 17e) de deadline is voor zowat alles.

Maar het ziet er nu naar uit dat alles goed is.

Statement Form ondertekend? Check OLS Language Test? Check Mobility Form? Check Student Report RU? Check EU Survey? Check!

... please.

Alleen nog mijn Transcript of Records en een ander report voor de RU, maar ik heb t/m 15 augustus. Ik moet ook dus eerst Sociologie afmaken. Maar ja, het lijkt erop dat na vandaag het meeste af is. Het einde is er dan.

En nu ben ik terug in Nederland. Het is toch wel wennen, maar dat komt grotendeels door Corona-maatregelen. Niemand draagt hier een masker! De postbezorgers laten me nog gewoon iets ondertekenen. Mensen in horeca hebben geen masker. Winkels staan vol met mensen zonder masker.

Toen ik weer het echt Limburgse accent hoorde in de GameMania dacht ik: “yup ouwe hoer, ik ben thuis in het zuiden.”

Oh ja, ik ben naar de GameMania gegaan om mijn Joy-Cons op te sturen voor reparatie. Ik heb geen garantie meer 🤡.

Heerlen. Wat een lelijke stad.

We wilden ook wat drinken, want ik had wel zin in bitterballen of zoiets. Ik heb namelijk zes maanden geen Nederlands eten zoals frituresnacks, vanillevla, vlaai (oké, Limburgs) en stamppot gegeten. Nu kan ik niet echt zeggen dat ik het mega veel gemist heb, maar ik kan een bitterballetje wel waarderen.

Wegens de regen reden Lulu en ik naar oud vertrouwde Van der Valk. Niet gedacht dat ik daar zo snel weer naartoe zou gaan, maar mijn Sloveense paranoia vond het idee van binnen zitten in een klein(e) bar/café iets te veel en goede oude VdV is groter binnen.

En toen at ik dus 6 bitterballen.

Toen boodschappen gedaan, want pa heeft in de zes maanden een nieuwe BBQ gekocht en ze stuurden constant foto’s van hun eten, dus ik riep altijd: “Ik wil ook!”

En nu was de tijd er.

In de Appie droegen sommige mensen wel een masker, dus hoera. Ik weet niet echt hoe ik me erbij moet voelen, want als ik een masker draag, ben ik bang dat mensen me weer gaan zien als de gekke Chinees 🤷🏻‍♀️. Eén mevrouw droeg zelfs handschoenen. Dat was eerst ook verplicht in Slovenië.

Slovenië heeft me dus nog niet helemaal losgelaten. Ik ben ook nog steeds geneigd om “dan” te zeggen als ik iemand snel begroet. Of “hvala” als bedankt. Dat waren waarschijnlijk mijn meest gebruikte woorden in het Sloveens. Ik heb grotendeels rondgelopen in mijn University of Ljubljana hoodie (dus niet de hele dag, want toen droeg ik Panic! At The Disco merch).

Dus dat is mijn eerste dag in Nederland: bitterballen, lelijk Heerlen, geen maskers, Animal Crossing op TV en veel, veel administratief werk voor Erasmus.

***

17/07/2020

0:00. Middernacht.

It’s a new day. Een perfect einde. Een perfect moment voor een epiloog. Als je mijn blog hebt gelezen, dan weet je dat ik veel moeite heb met conclusies en dat geldt niet alleen voor academische artikelen, maar ook voor dit.

Vandaar dat zoveel blogposts eindigden met “have a cat”. Het enige dat ik kan zeggen is: bedankt voor het lezen. Bedankt voor het lezen en het liken en het reageren. Bedankt voor het volgen van dit rare verhaal (gevuld met veel Animal Crossing). Bedankt voor het blijven lezen, zelfs tijdens een 2 maanden lange lockdown. Bedankt voor het lezen, ook als je een pauze hebt genomen van het lezen (ik snap het hoor). Bedankt!

Toen ik besloot om een reisblog (/Animal Crossing blog) zou beginnen, had ik niet gedacht dat ik er zoveel moeite in zou stoppen. Ik ga waarschijnlijk nooit viral met dit blog - en dat wil ik ook niet #yikes - maar het is toch fijn om te weten dat mensen mee hebben kunnen genieten van mijn tijd in Slovenië. Ik ben ook blij voor mezelf, want ik zie het voor me dat ik nog vaker terug ga kijken op dit blog. Ik had weinig verwachtingen toen ik op 9 februari in Slovenië landde en dat klopte ook: het was niet exceptioneel geweldig, maar het was nog steeds geweldig. Ik wil echt nog wel eens terug naar Slovenië. Er werd vaak gezegd dat je gastland altijd een grote indruk achter zou laten en dat klopt helemaal.

En nu ga ik verder hier. Langzamerhand zou dit hele gedoe een steeds verdere herinnering worden. De laatste resten van Slovenië zullen verdwijnen (en dan heb ik het over kleine niet-significante dingen als mijn tube tandpasta met Sloveense tekst) uit mijn dagelijks leven. De burek in de koelkast is waarschijnlijk niet meer lekker en mijn flesje Rauch Juice Bar ijsthee is bijna op. De hele tijd schrijf ik “langzamerhand komt er een einde” en op mijn Sociologie-gedoe na, is het dan echt hier.

Ik zie geen reden om terug te komen naar dit blog. Misschien komt er nog een P.S. als ik Sociologie (hopelijk) haal om te laten weten dat dan echt alles voorbij is, maar de blog posts? De photosets? De reblogs? De Corona reblogs? Dat eindigt hier met nummer 138 (!!!). Bedankt voor het volgen.

Bedankt!

En heel erg bedankt dat niemand me ooit heeft gevraagd waarom mijn profielfoto een rare baby is.

Nu eindig ik 138 op de beste manier dat ik ken: have a cat.

#de baby is jack zimmermann van check please #het plaatje was origineel een placeholder voor ene mogelijke betere profielfoto #en toen vergat ik het #blog post #july #138 #lb 2020

1 note · View note