Bu yaşımda ekmeğe gönderiliyorum ya

Dedim ki yazayım biraz...

Ne yazacağımı bilemedim... Ama yine de buraya birşeyler yazmak geldi içimden. Aslında şu anda ne yaptığımı bende bilmiyorum. Bilmek ne güzel... Bilinmekte güzel... Unutulmak kötü... Size geriye sadece kocaman bir sıfır kalıyor. Siz siz olun sevdiklerinizi bırakmayın. Ben ne yazacağım buraya gercekten bilmiyorum. Sesimi nyan var mı? Buzlu kahve içerken neden dişlerim sızlıyor? Yoksa ben miyim komple sızlayan? Neyse... Ben marketten jelibon almak istiyorum çünkü jelibon iyi gelir özleme. Biraz daha uyumaz isem markete hemenden gidip "merhaba bakkalcı jelibon almaya geldim" derim. Yolda eve yürürken belki hepsini yer bitiririm. Belkide biraz kalır sonrası için. Belki bir çay koyarım kendime. Ama en çokta özlemek koyarım içine. Keşke o kazada ölseydim diyorum bazen ama uzerinden 19 sene geçmiş. Zaman makinam olsaydı keşke. O zaman zamanı daha iyi kullanabilirdim. Planlı programlı bir hayatım olurdu. Belki lotoyu tuttururdum her hafta. Kazandığım paralarla bol bol jelibon alabilirdim. Skittles alırdım. Lahmacun yerdim, kokoreç yerdim. Bilmiyorum... Mutlu olurmuydum ki? İnsan tek başına kaç milyor ton yemek yiyebilir ki? Söylesene kaç sıfır var sonsuzlukta? Kaç saniye ya da kaç yıl? Hem kedi, hem tosbağa olmak... Söylesen keşke... Çırpıcı gerçekler ile mixerlenen hayallerim bana neden nanik yapıyor? Ben hak etmiyor muyum ki gülümsemeyi en musmutlu şekilde? Bulutlarda bile kocaman nanik görüyorum. Neden sevmiyor hayat beni? Yok ya seviyordur. Seviyorsa git konuş bence. Ehe... Ne konuşayım? İkinci el oto fiyatları ne oldu öyle ya der konuyu açarım sonrası gelir zaten...

.....

Yukarıdaki paragrafta anlatılmak istenen nedir?

Lahmacunlarda sever kelle paça gibi...

Rober Hatemo vs Bill Geyts

Çay yapsam içer mi acaba?

Buzlu kahve yapsam içer mi acaba?

NATO üyesi ülkelerin 2022 deki son durumu.

Soruyu cevapla ve bizden bir adet tebrikler kazan. Eğer 10 dakika içinde ararsanız aradığınız şeyi kesinlikle 10 dakika içinde bulamayabilirsiniz belki. Bilemedim. Uyuyamıyorum. Yazdım işte. Ne yazdım bende bilmiyorum. İçimden geçmeyen şeylerden de yazdım. Karışık şeyler oldu. Neyse cevabı bulan olursa. Kimseye söylemesin. Kopya çekmek yasak.

İftar sofranız 🍲🥗 bereketli olsun☕ akşamınız mutlu geçsin🤗🕊️

Sevdiklerinizin elini sakın bırakmayın___//

Senden gelecek tek bir haberi bekledim___

Saatler asır gibi geldi, geçmedi

Çalan her telefonu, yüreğimin deli gibi çağlayana dönen atışıyla açtım___

Senden başka duyduğum her seste, hep aynı hayal kırıklığını yaşadım___

Onlar beni duymak istiyordu,

Bense SENİ___!

___SEN YOKTUN___!!

Sevgiyle kalın mutlu olun 💙

veda 2023.

galiba bu yazım biraz uzun olacak. bu yılda bana uzun geldi herhalde ondan. hemen hemen yılın başında ani bir kararla çok uzun seneler çalıştığım işyerinden istifa ettim. birden bire oldu diyemem. sürekli bir gel git vardı aklımda 2022'nin son aylarında başlamıştı ama hiç sonrasını düşünmeden bıraktım. çünkü kafam hiç rahat değildi. hiç. bedenimi saymıyorum bile. iyice kafayı sıyırmıştım iş iş iş diye diye. iyi mi oldu? evet. çok iyi oldu. gerçekten şu an devam ediyor olsaydım hiçbir zaman bu kararı alma cesaretinde bulunamazdım. sonrasında ise beni blogdan bilenler bilir köyde bi tadilata giriştik nisanın başından eylüle kadar uzanan bir tadilat serüveniydi. ev hariç her tarafı yıktırıp. duvarlar. evin dış cephesi. evin çatısı. veranda. kümes. kuzuluk. odunluk. havuz. yaptırdık. her şeyde büyük emeklerim var. şimdi böyle söyleyince biraz şımarıklık yapıyor gibi olurum ama gerçekten öyle. ustalardan önce kalkıp ustalardan sonra bırakıyordum işi. bakmayın bana çok uzun bir süre kurumsal bir firmada çalıştım ve babamın işi dolayısıyla çocukluğum hep doğularda geçti. çimentonun harcın nasıl karıldığını geçtim mala bile tutmadı hiç elim. başlarda biraz garipsedim ama sonrasında ufak tefek diye diye en son havuzun fayanslarını döşerken buldum kendimi. ondan diyorum çok emeğim var diye. çok şükür halimize. köyde ise sadece peyzaj kaldı onuda bu baharda yaptıracağız nasipse. yılın büyük bir kısmı bu şekilde geçti benim için. arabamda nasibini aldı tabii bu süre zarfında yetmeyince demir, çıta odunu çimentolar, alçılar her şeyi taşıdım. arada bi hakkını helal et diyorum. Eskişehir dışına çıktım birkaç kez. Afyonkarahisar, İstanbul, Bursa, Kütahya şehirlerine gittim. üç tane kursa katıldım. yolcu ve yük belgelerimi tamamladım. motosiklet ve otobüs ehliyet aldım. heralde en çok kitap okuduğum yıl bu yıldı. birçok yeni müzikler keşfettim keza aldığım plaklarda o şekilde. bir sürü kedi besledim. köpek besledim. doğum günümde alınan kuluçka makinasından civciv çıkartıp yetiştirip tavuk yapıp yumurta almaya başladım. tabii bunu duyan köyün yarısından çoğuna makinaya yumurta koyup civciv çıkarttım. çayırda uçurtma uçurdum. birçok güzel yemek yaptım. birçok tarif öğrendim. daha çok mutfakta zaman geçirdim. geçen aylarda bir işe başlamıştım ve aşırı yorucu olduğunu söylemiştim. ilk etapta deneyim ön plandaydı ama yılıp bıraktım. Eskişehir Büyükşehir belediyesinin otobüs şoförlüğüne başvurdum sonrasında mülakatlardan geçtim haber bekliyorum inşallah 2024 ilk ayında bu haber gelir bana. bu süre zarfında boş kalmamak adı altında çok güzel bir mutfakta çalışıyorum. çalışma şartları biraz zorluyor beni ama çok alıştım. hatta bugün bana kadro teklifi bile geldi ama geri çevirdim. yılın büyük bir kısmı sadece bir şey üstüne geçtiği için oradan buradan konuşamıyorum ama şunları da eklemek isterim elbette. insanız. duygularımız biraz daha ön planda. baktığım zaman üzüntülerim daha ağır basıyor. hayal kırıklıklarım çok fazla. açıp bak buram yaralıda diyemiyorum ama körü körüne bir şeylere inanmak adı altında kandığım birçok şey oldu. şimdi böyle yazdığıma bakmayın normalde zaten böyle pat pat anlatamam bir şeyleri ama geçti. geçecek her şey biliyorum. her şey geride kalacak ve evet diyeceğim başardım. sadece gönül ilişkisi değil aile kavramında da düşünelim bunu. ve gelelim 2024 den beklentilerime. en başa en başa düzenli olarak namaz kılmayı koyuyorum. buna niyetliyim inşallah. ikinci sıraya ise bana gelecek olan iş haberini koyuyorum. üçüncü ise bütün insanlık için diliyorum. savaşın olmadığı insanları ötekileştirmeden ırk cinsiyet ayrımı yapmadan insanın insan olduğu için kucak açtığı sağlıklı ve mutlu bir dünya diliyorum. inşallah diyelim. Amin. 2023'den en sevdiğim karelerle bu yazımı sonlandırayım. sevgiyle Tumblr ailesi.

Takipcin - Devasa+

Instagram takipçi hilesi ile artık takipçi sayınızı arttırabilirsiniz. Takipçiler hesaplara otomatik olarak gönderilir. Hesap güvenliğiniz yüzde yüz olacaktır. Tamamı ile ücretsiz takipçi hilesidir. Hesabınızı organik yollar ile büyütme şansı sunar. Ücretsiz takipçi kazanımı sağlayacak bu hilenin kullanımı da oldukça basit ve pratiktir. Ek bir ödeme yapmadan siteyi ziyaret ederek kredi toplamanız yeterli. Instagram kullanıcı adınızı yazdıktan sonra sistem otomatik olarak takipçi göndermeye başlar. Şifresiz takipçi hizmeti ile rahat edeceksiniz. Instagram beğeni hilesi hesaplarınızı canlandıracak. Instagram’da çok daha öz güvenli olacaksınız.

Şifresiz beğeni hilesi ile hesaplarınızda yüksek etkileşim görüntüsü yaratılması ile dikkat çekiciliğiniz yükselecek. Diğer hesaplara hayranlıkla baktığınız günleri eskide bıraktın. Instagram izlenme hilesi de 6 yıllık güçlü deneyim ve sayısız mutlu müşteri kazanımı ile lider konumdaki takipcin.net tarafından sunulmakta. Reels izlenme hilesi de cabası. Instagram’da popülerlik, yüksek etkileşim, dikkat çekici profil ve dolaylı olarak gelecek yeni fırsatlar. Bir an önce siteyi ziyaret edin ve ününüze ün katın.

Alışıyor insan kendini içinde tutmaya,

dilinin altındaki baklaları ıslatmadan konuşmaya,

sultanlara yaraşır bir sağırlığa.

Alışıyor işte..

Mutluluk düşlediğiniz gibi,

Sevgi özlediğiniz gibi,

Gelecek hayal ettiğiniz gibi olsun dostlar. 🙋‍♀️

☕️💐☕️💙☕️🌼☕️🌻☕️🍀Mutlu akşamlar.. 🌺🍀

28 Eylül perşembe

Şafak ile kahve çekirdeğinin seviştiği bir perşembe sabahı; tamda kızarmış ekmek kokusunu içime çektiğim ve bir bardak sütle ıslattığım taze buğdayımı köpeğim karakıza verdiğim gün.

Uyku mahmurluğunun gölgesinde pişerken eriyen ben ve kıvamım tutunca şekillenen haysiyetim.

Artık arı durumda…

Kimonona saygı gösterdim hep  bunu da unutma…

Rica! Beyza’nın kadınlarını gördüm rüyamda.

Hepsi çıplaktı, ruhen ve bedenen ortada kalmış halleri yürek burkan cinstendi.

Biri tost makinesinde tost yaparken öbürü kahvaltı sofrasını hazırlamaktaydı ama ikisinin de  edep yerlerinde karpuz kabuğundan kaputlar vardı.

Kanatları da vardı.

Sarıkanatlar; ortası fil şekilli sinek kanatlar.

Rahatsız etti beni bu durumsal karmaşalar.

Gel zaman git zaman sonra beynimde adeta şimendifer çuf çufu hatta ve hatta istimbot sireni gibi vızıldadılar.

Sinirlendim kadınlara…

Gelecek misin?…

Ha yok gelmeyecek gibi olursan  gider alırım bakkaldan çift sarılı köy yumurtası tadında senden bir düzine.

Ama  yok gelirim dersen iki tuzlu fıstık al gel.

Çayla güzel oluyor her akşam mutlaka olur soframda

Sana menemen yaparım parmak ısırtan cinsinden. Hatırlar mısın geçen kış yapmıştım da çamlıca tepesinde karlar altında yemiştik, sefer tasına koyup.

Öteki gelişinde Yusuf ağabeyi de getir.

Gravyer peyniri ayırdım  ona geçen ki alışverişten kalan. Ama hususi ona.

Nasıl da sever bilirim, devrimi  anlatırken çakıldatmayı ağzını.

Kaç sabah işe geç kaldım hastalıklı beynimde o ses… Saçlarına briyantin sürsün, ama limon kokulu olanından. Tavlada yenmesi daha bir hoş oluyor o zaman… Sinirlenir mi?

Yara çıktı ayağımda

Bi bok bilmeyen onca doktora gittim hiçbiri tedavi edemedi, neyseki Sevim ablam yetişti imdadıma da eskiden kalma kocakarı ilaçlarıyla iyi etti

Belki bir orta yol buluruz da  anlaşırız. Ne de olsa medeni yaratıklarız. O beni,  ben onu anlarız.

Eh yabancı da sayılmaz en nihayetinde.

Ama yok anlaşamadık bu sefer…

Misafirlerim çok bu ara kusura bakmasınlar Olur mu? Anlamadığım konuların başında geliyor aslında bu saçma durum.

Bilemedim…

Sen varken mi yoktular, sen gitmişken mi vardılar, gelmemişken mi gittiler hiç bilemedim.

Ama cidden vardılar.

Kimse inanmadı bana.

Hep böle yapıyor bu insanlık.

Güvensiz!

Anımsarım; geçen sene de torpido gözünde hamsi bulduğumu söylemiştim de 1 hafta baktılar yüzüme alık alık, sanki sorun bendeymiş gibi. Off Annemin her yıl yaptığı portakal reçeli ritüelleri tadında dudakların olsa keşke.

Sıkıldım fıstık ezmesinden, fıstık ezmesinin benden usul usul kaçışmasından.

Tereyağı ve süt, sürdüm kalbime…

Yumuşarımı ki?

Ayrılmazdık  belki o zaman…

Düşünüyorum da aslında ne zaman yok oldun da,  ne zaman gittin de,  ne zaman geldin…

Var mıydın ki?

Hoş bunları da hatırlamıyorum ya neyse.

Paranoya;

Kapı çaldı bizimkiler dizisinin müziği tonunda.

Memnun kaygısız gibi açtım bende zaten kapıyı.

O an farklı bir an…

Kundera  tadında bir an. Velet; 8–9 yaşında ya var ya yok.

Sümüklü, potinleri gıcır, kafasında kırmızı bir kulluk var, saçları alaburus kesilmiş, anlaşılıyor, belli ki buralardan değil.

Olsa tanırdım zaten bizim buraların origamik kafatasına sahip değil.

Kâğıt tutuşturdu elime, gitti. Kaldım kapıda öylece ardından bakarken.

Anı bozan yabancı korku filmlerindeki öttür geçli çaydanlıktı.

Geçen Salı almıştım bizim semtin pazarından.

Hani sesiyle irkiltenlerden var ya hani tam dalmışken öter, onlardan işte.

Öttü. İrkildim.

Banyoda buldum kendimi.

Burnumda o pazartesi kızarmış ekmeği kokusu yine. Ama sütlü buğdayı yemiş bizim oğlan.

O yoktu...

Kapı banyo arası kayıp. Amnestik yaşam kaygısı doldu ciğerlerime havadan.

Aynaya baktım.

Çok ani kestim bileğimi babamdan kalan eski tip kasaturayla.

Sarı, mavi, kırmızı daha sayamadığım binlerce kelebek vardı her yerde.

Neşeli sesler çıkarıyorlardı sanki.

Fısıldaşmalar duydum kelebeklerden, manyakça yakarışlar içinde olanları da vardı ama yinede mutluydular, mutlu ettiler beni yokluğumda.

Aratmadılar benden bir tane daha.

Ne de asil hayvanlarmış bu kelebekler…

Giderken anlamak zorunda mıyım hep.

Kâğıt düştü elimden.

Son bir göz ucuyla baktım kelebeklerin arasından kâğıda. “ O Hiç yoktu ki…” 

Arkadaşlar merhaba.

Gelecek nesillerin bize emaneti olan dünyamız, biliyorsunuz ki bir hayli kirleniyor. Bir taneden birşey olmaz demeyin çünkü bir tane bile geri dönüşüm yaptığınız şişe milyonlarcasını biriktirecek ve dünyamızı tehdit eden kirliliği bir nebze önlemiş olacaksınız. Buna kayıtsız kalmayın lütfen. "Ben annem/ babam gibi olmayacağım." Diyen birçok kişiyiz biliyorum, buna böyle ufak bir farkındalık ile başlamaya ne dersiniz? Gelecekteki çocuklar için daha temiz ve sağlıklı bir dünya yaratmaya ne dersiniz?

Sizde bize katılmaya ne dersiniz?

Dünyamızın bize ihtiyacı var ve yardım etmeliyiz.

Çünkü başka dünya yok...

(Plastik ve teneke kutuları geri dönüşüme verebilirsiniz.)

Not:

İzmir Bornova Altay mesleki ve teknik Anadolu Lisesi'nin projesi olan, karbon ayak izini azaltma projesinde yalnızca teneke kutu alıyoruz, eğer yardım etmek isterseniz bana ileti atabilirsiniz. En ufak yardımınız bile bizi çok mutlu edecek. Bize bırakılan bu kirliliği gelecek nesillere bırakmayalım...

WHATSAPP GRUP POSTU

Eski tumblr ortamının özlemini çektiğimiz şu sıralarda hepimize iyi gelecek olan o WhatsApp grubunu artık açıyoruz. Mazide ki samimiyetin hala devam ettiği, yıllarca sürecek olan dostlukların başladığı bir grupta herkesin toplandığını görmek bizi çok mutlu eder. Katılım için ileti atmanız yeterli

@solukmaviipapatya

Biraz garip geliyor.Bu hesabı 27.07.2023 tarihinde açtım.Çogu kişi gibi bende bu uygulamayı 3391 km kitabından keşfettim ama ben buraya gelmemeyegidenadam olan Egemi bulmaya gelmedim ben zaten bulmuştum Egemi.Egesini bulmaya gelen İzmirler ve İzmirini bulmaya gelen Egeler umarım aradıgınızı bulabilmişsinizdir.Bu hesabı kac ay veya yıl kullanırım bilmiyorum ama yıllar sonra burayı açıp baktığımda 15 yaşından itibaren yaşadıkları ve hissetiklerini yazan burayı bi nevi günlük gibi kullanan bir Nur görücem. Belkide kendi kendime benim şu şu arkadaşlarım varmış şuan hangileri ile konuşuyorum hangileri ile konuşmayı kestim,benim böyle bir sevgilim vardı o şimdi nerde, her mutlu veya mutsuz olduğumda yanımda mı yoksa beni bırakıp gitti mi ,şuan kiminle acaba ne yapıyor veya hâlâ görüşüyorsak mutlumuyuz mesafelerin aşabildik mi, aaa ben bu şarkı sözünü yazarken şunu hissetmiştim veya bu espri şu zaman aklıma gelmişti diyeceğim. Burdan yıllar sonraki Nur'a sesleniyorum büyük ihtimalle bu yazıyı okurken gözlerin dolucak,eski günler gelecek aklına,yazıları okuyamayacaksın,hem iyi günleriyle hem kötü günleriyle eski günlere özlem duyacaksın belkide. umarım hayallerini gerçekleştirmişsindir ve mutlusundur.

Neden böyle bişey yazdım bende bilmiyorum.İçimden geldi yaptım.

Şimdi benden geriye ne kaldı bilmiyorum. sebepsiz bekleyişler, zamansız iç çekişler, biraz demlenmiş acı,biraz da huzursuz bir iç dünya. Devam ediyorum belki bir şekilde, ilerliyen zamana bırakıyorum kendimi , mutlu görünmeye özen gösteriyorum, mutsuzlugumu saklamak da zorlaşıyor. Sonuçta çözüm bulunmayan her şey büyüdükçe büyüyor. Yüküm çoktan taşıyabilecegim kadarını geçti. Ama artık anlatmam kimseye. Elimin tutulmasını beklemem. Gözyaşlarımı da kendim silerim. Sırtımı da kendim sivazlarim. Saçım oksanmasa da olur , kalbim bir kalbe sarılmasa da. Beni sevseler de olur , sevmeselerde. Her şeyi düşünmeyecek kadar yorgunum artık. Son vakitlerimdeyim , son demlerim belki benim. Sessiz sedasız bir gün bende gideceğim. Şimdiden hazırlıyorum kendimi nede olsa ölümumden sonra mezarıma gelecek kimsem yok . Karanlık bir yalnızlığa şimdiden hazır olmak lazım.

Kırılmış bir kadın

hayatımda ilk kez birisi bana "kendine çok dikkat et." dedi. anlamış onun kalbini taşıdığımı herhalde... rastgele yürürken aklına geleyim, sızlasın için... zaman sen olmayınca geçmiyor, sen olunca da yetmiyor... üşüyorsan söyle, seni bir kat daha seveyim. bak! papatya mevsimi geldi. mevsimlerden papatyayı severim. sonra seni. sonra yine seni ve hep seni... kim istemez mutlu olmayı ama mutsuzluğa da var mısın? çık gel bir kez daha, çık gel bir kez daha. beni bozguna uğrat. ben güzel değil miyim? neden kuş koymuyorlar yoluma? ben sana kızsam, kendime küserim... en çok sesini aradım. gözlerinse asılı bıraktığın yerdeydi. gözlerini sildi zaman. dedim ya… eylül’dü. savruluşu bundandı kimsesizliğimizin. sonra dalgalar geldi dile, sonra bir mavilik aldı her yerimizi; nasıl hatırlıyorsan dünyayı öyle. kötülüklerin büsbütün egemen olduğu, namussuz bir çağ bu biliyorsun. hasret kalmışız, yüreği güzel insanlara. bazen sadece yorgun oluyor insan. ne küs, ne yalnız, ne de âşık... ama sen yine de gitme, gidersen peşinden gelmem ama kalırsan bu masalın sonunu birlikte öğreniriz. meğer ne çok canı yanarmış insanın, baktığı yerde göremeyince görmek istediğini. bir gün aklına gelecek olursam, bana şiir ısmarla. eylül'ü konuşalım.

Lanet olsun ya gerçekten lanet olsun. Ne kadar mutlu ve huzurlu olmaya çabalasam da, değiştiremeyeceğim insanlarla olan sorunları uzaklaşamayacaksam görmezden gelmeye çalışsam da bütün çabalarımın içinden geçiyorlar. Burada normal bir insan gibi yaşamak neden bu kadar zor neden ya? O kadar yoruldum ki gerçekten hem çabalamaktan hem de çabalarımın boşa gitmesinden çok yoruldum. Annem enginar almış. Ben çok severim ama pahalı diye evimize yıllar önce sadece bir kez girdi. Bu da ikinci alınışı. Ben dedim ki kahvaltıda "bugün enginar yapayım aman bozulmasın". Babam da dedi ki "yarın ben yokken yapın". Çok sevdiğim bir yemek olduğu için şaşırdım, sevip sevmediğini bilmiyordum ve "aaa enginar sevmiyor musun" dedim. "Ya oooffff" falan dedi, bağırmaya başladı. Ben ısrar ediyormuşum enginar yesin diye?? Kahvaltı sofrasındayız. Ellerim titrese de güzel güzel özenerek kahvaltı hazırlamışım, çay demlemişim, ailece güzel bi zaman geçiricez diye düşünüyorum. Babama enginar sevmiyor musun dediğim için azar işitiyor, kulağımın dibinde bağırmasına maruz kalıyorum. Bununla ilgili çok büyük dertlerim olduğunu ve bu yüzden ilaç kullandığımı biliyor, daha önce de depresyon ve anksiyete tanısı aldığım gün bağırdığı için küstüğümü biliyor. Sonrasında özür dileyip beni çok sevdiğini söyledi. Böyle sevginin içine sıçayım. Ulan enginar sevmiyor musun dedim diye neden bağırıyorsun?? Anksiyetem olduğunu, elim ayağımın titrediğini, çarpıntı tuttuğunu biliyorsun. Bağırmandan ne kadar rahatsız olduğumu biliyorsun. Masadan kalkmaya çalışınca annemler "kalkma otur" dedi. "Elim ayağım titriyor" dedim "titrerse titresin" diye bağırdı babam. Ne güzel sevgiymiş ya bu. Psikolojimin içinden geç. Aramızdaki iletişimi ne kadar iyi tutmaya çabalarsam çabalayayım bi yerde bombayı patlat sonra gel özür dile. İyi bok yersin. Bunlar birikmiyor sanıyor, bunlar derin yaralara neden olmuyor sanıyorsan çok yanılıyorsun. Gün gelecek ben çabalamaktan vazgeçeceğim. O zaman da beni suçlu bulursun muhtemelen. Ben elimden gelenin fazlasını yaptım halbuki. Ama artık gerçekten çok yoruldum bu güvensizlik hissinden, nerede ne zaman patlayacak diye tetikte durmaktan, yara alıp durmaktan. Bana güvensizliği aşıladığın için teşekkür ederim canım babam

G Û N A Y D I N: ❈🌹❈🍃 🌹🍃 ❈🌹❈

❈🌹❈ 🌹 ❈🌹❈

❈🌹❈ Mutlu ❈🌹❈

❈🌹❈. Sabahlalar ❈🌹❈

❈🌹❈ SevgiLer ❈🌹❈

❈🌹❈ ⚘ ❈🌹❈

❈🌹❈ ⚘ ❈🌹❈

💦❈🌹⚘🌹 ❈💦

💦❤️💦

"Hayatta öğrendiğim en büyük ders,💦💞

hiç bir şeyi zorlamamaktır;

-İlişkileri,💦💞

-Olayları,💦💞

-Sevgiyi,💦💞

-Dostluğu,💦💞

-İlgiyi...💦💞

Çünkü zorla yapılan şey,💦💞

uğruna savaşmaya değmez.💦💞

Zoraki güzellik olmaz.💦💞

Akacak olan akar,💦💞

Gelecek olan gelir,💦💞

Gidecek olan gider,💦💞

Her şey olacağına varır...💦💞