İllüzyon Nasıl Yazılır? İlizyon, İlüzyon Nasıl Yazılır?

İllüzyon Nasıl Yazılır? İlizyon, İlüzyon Nasıl Yazılır? Çoğu zaman yazım yanlışlarıyla karşı karşıya kalırız. Genellikle birleşik ya da ayrı olarak yazılan kelimeler ve ekler birçok kişinin kafasını karıştırmaktadır. Bunun yanında yabancı kökenli bir kelime üzerinden giderek Türkçeye çevrilmiş olan bazı sözcükler, özellikle sesli harfler üzerinden sık yapılan yazım hataları ile…

View On WordPress

Beni, gerçekliğe verme. Biliyorum ki, asıl ilüzyon, maskelerle dolu olan yüzlerin barındığı insan kalabalığının ta kendisidir. Özgür yalnızlığına beni de dahil et. Medeniyet denen sahte cennetten çek ve kopart hayat damarlarımı.

ne ölüm, ne de hayat! hiçbiri kovalamıyor beni rüyalarımda. hiçbirinin eli bana değmiyor. çünkü ceplerimde hiç olmadıkları kadar. varlığıma nedensizlikten delirdim ben. hiçbir nedeni kendime yakıştıramadığımdan. hepsini giydim, hiçbiri olmadı. hepsi dar geldi. inansaydım herhangi birine, uğruna gerekirse dünyayı kan gölüne çevirirdim. okyanuslar kırmızı olurdu. pıhtılaşmış kanlardan siyah dağlar yükselirdi ama inanamadım. bir türlü inanamadım. bütün hayat bir ilüzyon. benim gibi.

Ne ölüm, ne de hayat! Hiçbiri kovalamıyor beni rüyalarımda. Hiçbirinin eli bana değmiyor. Çünkü ceplerimde hiç olmadıkları kadar. Varlığıma nedensizlikten delirdim ben. Hiçbir nedeni kendime yakıştıramadığımdan. Hepsini giydim. Hiçbiri olmadı. Hepsi dar geldi. İnansaydım herhangi birine, uğruna gerekirse dünyayı kan gölüne çevirirdim. Okyanuslar kırmızı olurdu. Pıhtılaşmış kanlardan siyah dağlar yükselirdi. Ama inanamadım. Bir türlü inanamadım... Bütün hayat bir ilüzyon. Benim gibi, Kayra gibi...

ilüzyon entellektüel

Karmaşa içinde kayboldum, tıpkı bir ilüzyon gibi.

"Ne ölüm, ne de hayat! Hiçbiri kovalamıyor beni rüyalarımda. Hiçbirinin eli bana değmiyor. Çünkü ceplerimde hiç olmadıkları kadar. Varlığıma nedensizlikten delirdim ben. Hiçbir nedeni kendime yakıştıramadığımdan. Hepsini giydim. Hiçbiri olmadı. Hepsi dar geldi. İnansaydım herhangi birine, uğruna gerekirse dünyayı kan gölüne çevirirdim. Okyanuslar kırmızı olurdu. Pıhtılaşmış kanlardan siyah dağlar yükselirdi. Ama inanamadım. Bir türlü inanamadım... Bütün hayat bir ilüzyon. Benim gibi, Kayra gibi...

Kinyas Ve Kayra

Ne ölüm Nede Hayat...

Ne ölüm, ne de hayat

Hiçbiri kovalamıyor beni rüyalarımda. Hiçbirinin eli bana değmiyor çünkü ceplerimde hiç olmadıkları kadar varlığıma nedensizlikten delirdim ben. Hiçbir nedeni kendime yakıştıramadığımdan. Hepsini giydim .Hiçbiri olmadı. Hepsi dar geldi. İnansaydım herhangi birine uğruna dünyayı kan gölüne çevirirdim. Okyanuslar kırmızı olurdu. Pıhtılaşmış kanlardan siyah dağlar yükselirdi ama inanamadım...Bir türlü inanamadım... Bütün hayat bir ilüzyon ,benim gibi,kayra gibi.

’İlüzyon - Gökhan Sanlı’ Gösteri Bileti 200 TL yerine 140 TL

http://dlvr.it/T4vjYf

Işıkların yanması; sahne sanatlarında, “gösteri, ilüzyon, sergi ve oyalamaca bitti. Seyirci uyanabilir, sahne icraacıları da çıkış hazırlıklarına başlayabilir” mesajıdır

birleştirirsem tüm yazdığım kağıt parçalarını

sana tüm tepkisizliklerden bağırıyorum benim ben, benim sana tüm bu açık yolları bahşeden, seni sessizliğinden duyan yoldan kırıklarını toplayan, nereye baksan oraya güneşi yıldızları çizen ya da yaralarına çelimsizce üfleyen, benim, sözleri kendine kalan, göğsü hevesle dolan, çatlayan sesini yalnız kendi duyan benim, kendi içine akan, aynı yola çıkmanın rüyasından uyanan,

ne olabilir ki

kendine saklanamayan birinin ne olurdu akıbeti kalabalıkların içinde eğreti, bir yer bulamadan yol açarken ne denli ilerlerdi, kendini bulamayan tanrılara kafa tutabilir miydi, buncası basit miydi, tüm zamanlar ilüzyon gibi

özür dilerim aradığın role uygun olmadığım için.

yok ederek başlamak istiyorum, geçen bir diyaloğu.

“beni nasıl aylarca kullanıp manipüle ettiğini çok geçmeden anladım zaten, uyandım yani.”

karaktersizlik nedir? gamsız bir orospu olmanın en başarılı yolu kimden öğrenilir? insanları sadece bir araç olarak gören hücresini siktiğim pisliği nasıl narsistik bir ucubeye dönüşür?

bu senin henüz davranışının tüm aşağılıklığını kavrayamadan, algılayamadan yaptığın yorum. bir şeyler hala arkada açık, hala çözülmemiş. ihtiyaç duyulmadan başka bir ilişkiye hoplanmış ve dile getirilemiyor. çünkü korku hala orada, çünkü belirsizlik hala devam ediyor. yalan söyleyerek ve yalanı dile getirerek üstesinden gelinmeye çalışılıyor. bana yalan söyleyebilirsin, kendine söyleyebilir misin? eğer amacın yalanlarla yaşamaksa. yok edilmesinden korktuğun ilüzyonlar arka planda hala, bir iki sikim sonik söz öğrenip cehaletin ve kendine söylediğin yalanların kölesi olarak bunu çıkış yolu sanan başka bir ucube türü. hala birinin onu her şeyiyle görmesine rağmen ona olan sevgisinden ölümü göze aldığına inanmayan bir travma bağımlısı, en azından kendisinin basit bir orospu hatası yaptığını algılayamadıktan sonra. her zaman kendini haklı çıkarma amacıyla okuyan ve düşünen kötü bir okur ve içten pazarlıklı yersen düşünür. 

“aylarca bütün dramına rağmen yanında olan birine, hayatından çıkarken de gözyaşlarına boğulan birine orospu diyebilecek kadar yüzsüzsen bu da senin sorunun”

bunun adı yüzsüzlük değil, bunun adı hayatında büyük ihtimalle hiç karşılaşmadığın düzeyde bir hayal kırıklığı ve öfke. bir de omurga, hala kırılamamış. sende olmayan bir şey, ilüzyon ve cehalet omurgasından farklı. farklı olan tarafı, bu omurganın ego işlevi göstermeden yalnızca insanın ölme isteğini hafifletecek ve gerçeklere uyanık tutacak düzeyde olması. biliyorum, kafasını siktiğim ucubesi, seks bağımlısı korkak kaşar, biliyorum. alışık değilsin. 

aylarca dramımı çekmedin, ben senin içten pazarlıklığını bir yatırım yöntemi olarak kullanan ve bunu asla sorgulamadan mallaşmış herhangi bir ucube olduğunu fark ettikten sonra toplamda 3 gün maruz kaldın buna. ah, canım, tatlı canına ne büyük acı çektirmişim, aylarca gibi gelmiş. ama şimdi devamını istiyorsun? sözlerimin arkasındaki sebepleri aramanın getirdiği nihilistik yok oluyormuşsun benzeri his mi bağımlılık yaptı bu sefer de? çok da kapılma, tatlı canın incinmesin.

“aşık olduğum falan demişsin ya sen gerçekten seviyor olsan hayatının merkezinden kendini çekerdin önce ama sen o kadar kendini düşündün ki “o aşık olduğun” kızı bile ezip geçtin”

hayatımın merkezindeki bencilliğim mi ağır geldi, acı mı? bilmiyorum ama sen elbette bu konuda amından bir fikir çıkarırsın ey her koşulda en mantıklısını düşünen ve haklı çıkan. işin gerçeği, seninle birlikteyken hayatımın merkezine kendimi koymak için çok fazla çaba gösterdim inanır mısın? 

inanmazsın tabii, önce içten pazarlığını yap, kafandaki ticareti oturt, sonra düşünüyormuş gibi yap ama aslında yalnızca haklı çıkmayı çaresizce arzulayan, yalanlara bağımlı, zayıf istencinden cevabı fırlat. beni azıcık tanıyor olsan böyle bir cümle kurmazdın, ama son ana kadar pazarlığı devam ettirerek role devam eden bir kaşar bundan ne anlar?

elbette hiçbir sikim anlamaz. gider, yaşadığı olaydan hemen sonra aslında kendisinin köpeği olacak hayatına değer vermeyen başka bir mal arayışındayken, “duygusal buhrandaymış” personasına girer (ama aslında yeni bir köpek arayışında ucuz bir orospudur hala), ve öyle hatırladığını zannettiği için ayrılık sonrasında da eski manitasına öyle yazar. bu kadar salak, bu kadar unutkanlık gücüne güvenen ve insanları salak yerine koyan bir aptal.

al işte şimdi sana manipülasyon. birlikteyken kafamdaki manipülasyonları çok uzun bir süre sorgulayarak elemiştim, bu iyi geldi. şimdi bunları okuya okuya yok etmeye çalış, edemediğin noktaya gelene kadar. hayatının geri kalanında ve öncesindeki manipülasyonları gün yüzü gibi görebilmeye başlarsın çabaladıkça. ama dikkatli ol, tatlı canına zarar gelmesin sakın. ben seninle olan ilişkimde iyiliğimden kopup canavarlaşmadım, ben zaten hep mental sikicinin allahıydım, tam tersine ilişkide senin sadakatine ve algına etki etmemek için ve her şeyin doğal gelişmesini istediğim için bunu engelledim. başından beri zannetmek istediğinin tam tersi yani.

şimdi bir 0.1 milisaniyelik şaşkınlık yaşa ve düşük bataryalı düşünme kapasitenle yağmalayıcı içten pazarlıkçı moduna geri dön.

asıl canımı yakan bunların hiçbirisi değil, asıl canımı yakan seni hala seviyor olduğum gerçeği. hala hatıralara dönüp kısa süreli bir mutluluk ve farkındalık sonrası öfke nöbeti yaşamam ve bu ikisinin sırayla geldiğini bilmeme rağmen yapmaya devam edebilmem.

şimdi siktir git burdan, bu yazdığım bavulu da al arkana, ama sen arkana büyük ihtimalle kendine köpek ettiğin, algıları varsa bile kapanmış (ama büyük ihtimalle başından beri pek olmayan) sevgilini almayı tercih edersin. ve tam da bu yüzden içimdeki öfkeyi asla tam olarak anlayamayacaksın.

biriniz gece, biriniz gölge. waow. pislik taraflarınızı birbirinize söylemeden paranoyak bir şekilde karşı tarafın algılamasını beklemenin güzel bir acınası yöntemiymiş. eğer ben de sizin gibi gururunu siktiğim kendine gram saygı duymayan ucubelerine dönüşmeyi bu kadar kafaya koyarsam kullanırım.

nasıl bu kadar iyi biliyorum biliyor musun? çünkü sandığından hep çok daha zekiydim ve seni anlamak için gösterdiğim çaba sonucu sayende orospu kategorisinde mastır yaptım.

tatlı uykular, şimdi sen yatağına dön ve bir gram değeri olmayan ilüzyon batağı hayallerinle yaşamaya devam et. bunlar sana ağır gelir. 

bir yerde okumuştum, ahlaki üstünlük göstermek insanın çekiciliğini, baştan çıkarıcılığını ve kabul edilirliğini azaltırmış. sanırım senin gözündeki sevgim ve değerim daha da düştü ben bunları yazdıktan sonra. 

Şaşı Bak, Şaşır..

Şaşı Bak, Şaşır...bir Büyü müdür? Ilüzyon mudur? Yoksa Matematiksel Bir Algı Bozukluğu mudur..??

Kelebek gibi hissediyorum kendimi

Bir günlük ömrü olduğunu bile bilmeden intiharı arzulayan bir kelebek gibi

Tenha bir yolun denize cıkan sokagında

Kümelenmis İnsan topulukları görüyorum

Bir ateş yakıp başına toplanmislar

Dertlesiyorlar.

Sanki bu koca dünyada bir ben yalnızmısım

gibi hissediyorum.

Gidiyorum yanlarına

dört dönüyorum etraflarında

beni kabul etmiyorlar

her seferinde olduğu gibi...

Ama görüyorum

Yaktıkları ateşin kıvılcımlarında gizlenen mutluluğu görüyorum.

Ona kavuşmak için kanatlarımı ise hiç umursamıyorum.

Yanıyorum.

Kanıyorum

Ancak

artık her şey için çok geç olduğunda fark edebiliyorum acı gerçekleri

Mutluluğun bir ilüzyon olduğunu.

Ateşin kırmızı parıltılarının gözümü boyadığını

Mutluluk diye

Işık oyunlarına kandıgımı

Söndürmek için kalbimdeki yangını

Çareyi uçsuz bucaksız sularda arıyorum

Özgürlük diye haykıran mavi suların esaretim olacağını ise yine her şey için çok geç olduğunda anlayabiliyorum

Islanıyor kanatlarım

Son kurtuluş biletim de yanıyor

Bu dünyadan.

''hepimiz bildiğimiz ve anladığımız şeylere tutunup hayatımızı sürdürürüz. buna da gerçeklik adını veririz. ancak bilgi ve anlama belirsiz şeylerdir. bu gerçeklik bir ilüzyondan da ibaret olabilir. insanlar yanılsamaların içinde yaşarlar. böyle de düşünülebilir, değil mi?''

bir süredir bu cümleleri düşünüyorum ve sorguluyorum. ne kadarı ilüzyon hayatımın, ne kadarı yanılsama olmadan yalnızca kendi gerçekliğiyle var, ne kadarı olduğu gibi? benim mutlulukla büyüttüğüm, üzgünlükle küçülttüğüm, sevgimle yarattığım ve öfkemle yok ettiklerim; çıkarlarım için iletişimde bulunduğum, çıkarları keyfime denk düştüğü için sarıldığım, bir gün benim de ihtiyacım olur diyerek dil döktüğüm, hiçbir fayda görmeyeceğimi bilmeme rağmen sayesinde durduğum. omzuna yaslanıp susmak istediğim zamanlarda baba olup saçlarını sevdiğim, saçlarımı sevenin susmasını istediğim, hep konuşmak istediğim, hiç duymak istemediğim. aklıma düştüğünde istifra hissi uyandıran, adımlar attığında çiçek açtıran. hangisi olduğu gibi? beni oluşturduğunu düşündüğüm tanıdıklarımdan karakterime eklediğim parçaların hangileri gerçekten o insanlarda vardı? ya da o insanlar var mıydı? ben o parçaları sonradan mı eklemiştim, seni geç mi tanımıştım ya da hep tanıyor muydum? ben bunun neresindeyim veya gerçekten bir yerde bulunmam mühim mi? hayat dediğin dönüşü asla olmayan bir tren yolculuğuysa senin biraz önce rayları öpüyor oluşun kimsenin umrunda değil, varış noktası tüm bunlardan daha önemli acele hislerde. peki bu yolculuğu katlanılabilir kılan ne? yolun güzelliği mi? elbet bitecek. vardığın yerdeki toz pembe yer mi? seni tüm bu kan ve is kokusuyla kabullenecek mi? inanabiliyor musun buna? bir yolculuğa çıkmış olmanın verdiği maceraperestlik duygusu mu? üzgünüm, önceden keşfedildi. yaşamak  bir şeylere anlamlar vermek, bir kelimeyi oluşturmak, harflerine öpücükler veya bıçaklar eklemek, ardından tüm bu eylemlerin sonucunda sana öpücüklerinin şefkatini mi yoksa bıçakların ihanetini mi sunacağını beklemekten başka bir şeyi ifade etmiyor bazen. yani senin bıçaklarını ellerine ben tutuşturdum, dudaklarını yüzüne ben diktim. bunun farkında olduğumda hep siktir git, bunu unuttuğumda bana bir şeyler bahşet hayat. bu gelgitlerin içinde bazen taş, bazen akış. hep bir ikilem. bu ikilemlerin içinde hep tek. yani bazen. neyse, siktir git. farkındayım, keşke olmasaydım.

yerel v küresel uygulanan her türden politika v her türden basın medya iletişim etkileşim haberleşme eğlence aracıyla uygulanan mobbingle yaratılan, yaratılmaya çalışılan psikolojik çöküntü v etkili olan psikolojik savaş!! kurgu bu, ilüzyon, manipülasyon!! hangi gece sabah olmamış, hangi kış bahara varmamış!! bir senede toparlarız akp gönderdikten sonra, düşmeyelim enerji vamplarının tuzağına!! neşeli müzikler, komedi, mizah, iyi hissettiklerinle iletişim etkileşim görüşme seçime kadar, paradan vuruyorlar vuracaklar, üstüne ne kadar kötü olay varsa boca edecekler buralardan teslim almak için!! farkında olalım!! beyin bilincinde olursa yemez bunları, yıkılmaz!! #kamuVinsAnlıkspotu ✌️ https://www.instagram.com/p/CmpztvnoBJH/?igshid=NGJjMDIxMWI=