zoooooooooo geen zin in vandaaaaaaaaaaag

Vice; gendernormen Androgyn, genderfluïde, tomboy – Lisa en Anne Bosveld (21) uit Arnhem geloven niet in genderhokjes, maar ze worden er wel in geplaatst. Omdat ze vaak mannenkleding en geen make-up dragen, horen ze vaak dat ze op jongens lijken, en sommige mensen denken zelfs dat ze transgenders zijn. Maar ze zijn zoveel meer dan een gender. Lisa studeert toegepaste psychologie in Utrecht, Anne is spoken-word-artiest en begint na de zomer aan de schrijfopleiding van ArtEZ. Samen hebben ze bij FC Twente en Jong Oranje gevoetbald, ze zaten op boksen en allebei lezen ze graag boeken.

Broadly: Wat doen jullie voor de lol? Anne: Lisa doet niets voor de lol, ze is workaholic. Lisa: Ik studeer veel. Ik hou van boeken en documentaires. Mijn vriendin is danseres. Als zij 's avonds thuiskomt van repetitie en ik zit nog te studeren, dan zegt ze: Lisa, we gaan nu samen eten en een film kijken. Lekker toch? Anne: Ik lees veel. Ik wil alle literaire boeken lezen die er bestaan. Ik hang ook graag met vrienden – muziek maken, schrijven, dansen, plezier hebben. Zitten jullie lekker in jullie vel? Lisa: Ja, hartstikke. Vroeger had ik het soms zwaar, maar nu ben ik gelukkig met alles wat ik doe. Ik heb niks te klagen. Anne: Sommige mensen zijn zo hard bezig om niet ongelukkig te worden dat ze vergeten om echt gelukkig te zijn. Vroeger hadden jullie het soms zwaar, zeg je. Hoe dan? Anne: Op de middelbare school werden we als 'raar' beschouwd en hoorden we er niet bij. Naarmate je ouder wordt, word je zelfverzekerder en trek je je steeds minder aan van wat andere mensen zeggen. Lisa: We waren eigenlijk altijd met z'n tweeën en er werd over ons gepraat. Maar mensen kwamen nooit op ons af, dat durfden ze niet. Maar we voelden wel dat er iets niet klopte. Wat zeiden mensen dan, als ze over jullie praatten? Anne: Dat we raar waren, compleet gestoord en lelijk. Welke uiterlijke onzekerheden hebben jullie overwonnen? Lisa: Toen we jonger waren konden we over alles onzeker zijn, maar dat belette ons er niet van om gewoon onszelf te zijn en onze dromen na te jagen. Anne: We hebben veel gesport, en blonken daarin uit. Dat hielp. En we zijn gaan boksen. Die sport maakt je veel zelfverzekerder. Gingen jullie boksen omdat jullie van je af wilden slaan? Anne: Nee, we vonden het vooral een leuke sport, maar het heeft ons ook geholpen met ons zelfvertrouwen. En schrijven heeft ook geholpen. Lisa: En voetbal. Als je goed bent in voetbal heb je een soort status, hoe je ook bent. Hoe helpt schrijven om je goed te voelen? Anne: Ik kan mijn boosheid uiten, waardoor het uit mijn lichaam is en op papier staat. Dan draag je het niet constant bij je. Anne: Niemand kan ons iets maken, want er zit niemand anders in onze wereld dan wij. Ik zou ook echt niet zonder Lisa kunnen. Dan is mijn hele wereld weg. Wat maakte jou en Lisa anders dan andere meisjes? Anne: We droegen mannenkleding, zoals shirts van onze vader en grote neven. Lisa: Op school zonderden we ons af. We waren eigenlijk alleen maar met voetbal bezig, en trokken meer op met jongens dan met meiden. Trekken jullie je nu nog iets aan van wat andere mensen vinden? Lisa: Anne heeft daar iets over geschreven, en dat is mijn favoriete zin van Anne. Anne: Bewustwording is de grootste zelfdestructie die er bestaat, de grootste val van het leven, daarom heb ik geen spiegel. Lisa: Haha, je moet het niet te letterlijk nemen, maar het is wel een heerlijke zin. Anne: Nee, als je iets over mij vindt dan is dat jouw mening. Ik heb mensen om mij heen die mij accepteren, en als iemand anders dat niet doet dan laat dat mij koud. Lisa: Er bestaat een idee in de samenleving van wat 'normaal' zou kunnen zijn. Daar trekken wij ons niet zoveel van aan. Wat is de grootste misvatting over jullie? Anne: We worden vaak als transgenders neergezet. Lisa: Mensen vinden ons niet mannelijk en niet vrouwelijk, dus dan zijn we blijkbaar transgenders die in transitie zijn. Wij komen dan wel op voor gendervrijheid, maar dat is iets anders dan transgender zijn. Anne: Je hebt momenteel onnodig veel gender-termen, maar dat zijn ook maar hokjes. Je hoeft niet ergens bij te horen of te definiëren wie of wat je bent. Je kunt gewoon jezelf zijn, een persoon met een naam. Lisa: Ik vind het juist wel mooi om bij een eerste ontmoeting niet gelijk je naam te zeggen. Als ik mijn naam zeg kijken mensen soms alsof ze het verkeerd gehoord hebben. Komt dat vaak voor? Lisa: Vooral in het buitenland worden we als jongeman aangesproken. En omdat ik vaak hele vrouwelijke vriendinnen heb, denken mensen dat ik een man ben. Alsof vrouwelijke vrouwen altijd op mannen vallen. Wat maakt dat jullie als 'onvrouwelijk' gezien worden? Anne: Hoe we ons kleden, dat onze haren korter zijn dan die van de meeste andere vrouwen, dat we geen make-up dragen. Wij vinden dat vrouwelijkheid niet een bepaalde definitie hoeft te hebben, maar dat vrouwen net zoals mannen alles kunnen zijn, zonder met vrouwelijkheid of met mannelijkheid bestempeld te worden. Jullie zijn het gezicht van androgynie geworden. Hoe voelt dat? Anne: Goed. Je moet iets bespreekbaar maken voordat het niet meer besproken hoeft te worden. Ik ben blij dat wij daaraan ons steentje kunnen bijdragen. Ik hoop dat jongens, meisjes, mannen en vrouwen door interviews met mij en Lisa denken: het is oké, ik ben niet de enige die zich zo voelt. Wat betekent 'schoonheid' voor jullie? Lisa: Schoonheid is puurheid. Dat is niet alleen je uiterlijk, maar ook je ziel. Anne: Schoonheid raakt je. Het maakt iets bij je los. Dat gaat ook om gedrag, en dat komt voort uit iemands karakter. Ik vind het mooi als mensen openstaan voor anderen, dat ze het mooie inzien van iemands gekheid. Wat vinden jullie het mooist aan elkaar? Anne: Lisa's doorzettingsvermogen en vasthoudendheid. Lisa kan heel de dag studeren, omdat ze de beste wil zijn. Lisa: Anne kent geen onmogelijkheden. Soms loop ik met haar over straat en dan denk ik: hoe kun je je zo gedragen?! Positief en negatief. Anne heeft geen grenzen. Ze doet niemand kwaad, maar kan wel gestoord zijn. Anne: Maar ik ben geen psychopaat hoor. Lisa: Gestoord vind ik iets positiefs. Normaal is maar zo normaal. Zijn jullie kritisch op jullie uiterlijk? Anne: Ik zorg altijd dat ik er stijlvol uitzie, ook als ik in zwerverskleding loop. Mijn haar moet ook goed zitten, het moet kloppen. Maar het is niet zo dat ik daar constant mee bezig ben. Lisa: Ik ben daar ook weinig mee bezig, maar zorg wel dat ik er representatief uitzie. Doen jullie veel met social media? Lisa: Ik heb net mijn Instagram verwijderd en Facebook van mijn mobiel gehaald. Facebook is handig voor contacten, maar Instagram vond ik weinig toevoegen. Anne: Ik heb wel Instagram, daardoor krijg ik ook optredens, en ik kom met mensen in contact. Ik vind het ook leuk om er foto's te kijken. Ik ben het met Lisa eens dat het best zinloos is. Mensen met volgers lijken cool maar ik ken zoveel coole mensen die nauwelijks volgers hebben. Daar houd ik me dus niet mee bezig. Lisa: Foto's kijken vind ik leuk, maar je bereikt verder niet zoveel met Instagram. Anne: Ik heb het idee dat sociale media veel druk zet op jongeren omdat er vaak een beter plaatje gepresenteerd wordt dan hoe het daadwerkelijk is. Ik denk dat dit mensen onzeker maakt en dat vind ik jammer. Wat vinden jullie van de manier vrouwen worden gerepresenteerd in de media? Anne: Van mij mag er meer aandacht zijn voor hun hersenen. Vrouwen worden vaak als objecten gezien die alleen mooi of lelijk kunnen zijn, terwijl het bij mannen veel vaker om hun innerlijk gaat. Lisa: Ik ben ook tegen fotobewerking. Ze willen vrouwen altijd zo dun mogelijk maken. Het vrouwbeeld in media mag wat dat betreft best veranderen. Voor de Dove-campagne #mybeautymysay worden vrouwen over de hele wereld geïnterviewd over hoe het is om de beste versie van jezelf te zijn – vrouwen die dat met trots uitdragen. Vaak worden vrouwen geremd in datgene wat ze willen door de vooroordelen van anderen, die te vaak gaan over hoe ze eruitzien. Dove moedigt vrouwen overal ter wereld aan om op te komen voor hun eigen schoonheid.

Het is schitterend weer en Heks ligt in bed. Oh, oh. Zo moe. Kan geen pap meer zeggen. Kapot. Volledig naar de kloten. ‘Heb je gefuifd?’ vraagt een keurige dame met een hondje van VikThors leeftijd vanmorgen als ze mijn gezicht ziet. De monsters zijn lekker aan het spelen in het park. Hondje Tess is net voor het eerst loops geweest. Heks is niet meer zo loops. ‘Was het maar waar. Nee, ik heb gewoon slecht geslapen.’ Zoals altijd. Balen.

‘Mevrouw Toverheks, ik heb de resultaten van het bloedonderzoek van een paar weken terug. Alles is in orde. Uw vitamine D is normaal. Bezinking is goed, schildklierfunctie binnen de waarde, blabla -een hele waslijst volgt-, niks aan de hand…..’ Ja. Het zou toch godgeklaagd zijn als al die waarden te laag zouden zijn, ik slik me tenslotte suf aan allerlei voedingssupplementen…..

Ik luister naar haar geleuter over hoe gezond ik wel niet ben. Al toen ze het onderzoek uitschreef wist ik dat er niets uit zou komen. De dingen, die zij onderzoekt zijn zeker tig keer eerder onderzocht bij Heks. Ik ben al vanaf dag 1 van mijn ziekte door allerlei medici volstrekt gezond verklaard. Stomweg omdat ze de verkeerde dingen onderzoeken. En waarom doen ze dat? Omdat ze geen idee hebben waar ze wel naar moeten kijken.

Bovendien loont het om ons ME/patiënten te laten barsten: We zijn te belabberd om ertegen te protesteren en eenmaal gek verklaard kun je ons alsnog volstoppen met antidepressiva en verplicht laten deelnemen aan cognitieve therapie. Dat schuift zo’n 50.000 euro per patiënt. Zeer lucratief. Die patiënt wordt er overigens alleen maar slechter van. En niet alleen financieel……

Heks zit weer lekker op haar stokpaardje. Heb je het in de gaten? Heerlijk. Het is er echt weer voor!

‘U test wel positief op Lyme, maar dat hoeft niets te betekenen. Het duidt er op dat u onlangs met Lyme borreliose in aanraking bent geweest. Maar ja, dat zegt ook weer niets. Andere testen zijn weer negatief. Dus.’

‘Ja, u heeft dan wel recent een tekenbeet gehad en bent alsmaar moe enzo, en uw gewrichten zijn pijnlijk en dik, u bent niet vooruit te branden en crepeert van de pijn, maar ik denk niet dat het door die Lyme is. Waarschijnlijk is er niets aan de hand. Het is maar een test. Ja, ja. U bent echt aan het verkeerde adres hier, dat heeft u toch wel begrepen intussen? Het spijt me echt heel erg. Zoek het maar lekker uit. Tot besluit.’

Ik zit te suizebollen aan de telefoon. Hoor ik het nu goed? Hebben ze nu ook nog Lyme dingen gevonden in mijn bloed? En waarom geeft dat niets? Ze vinden toch iets?

‘Ik zal de uitslagen naar uw huisarts sturen. En succes ermee. Ik kan verder niets voor u doen. Ach mevrouw Toverheks, u doet het goed! Ja echt.’

‘U doet het goed, u doet het goed. Wat is dat nu weer voor een onzin? Dus ik zit voor de kat zijn viool zo te klagen op uw spreekuur. Ik laat me voor de lol  wekelijks een paar keer lekprikken. Ik vind het gewoon gezellig bij de fysiotherapeut, ik geniet van die martelingen! En ik kan niks leukers bedenken dan 80 % van mijn tijd in bed door te brengen. Alleen wel te verstaan. Bewegingsloos door de pijn. Zonder een gezellig seksmaatje of geliefde.’

‘U doet het goed, u doet het goed. Wat is dat nu weer voor een dooddoener? Ik ben hartstikke ziek en de medische wereld weigert me te behandelen. Gewoon omdat ze te stom zijn om er achter te komen wat ik mankeer. Jullie weten echt niet alles. Sterker nog: Jullie weten bijna niks, maar gedragen je alsof jullie god zelf zijn. En als jullie er dan niet uitkomen dan mankeer ik gewoon niets. En doe ik het goed.’

‘Ja, ik doe het goed. Ik ben mijn eigen dokter. Ik heb mezelf die LDN voorgeschreven…… Mezelf begeleidt door dat vreselijke eerste jaar tijdens het opbouwen van het middel. Mezelf regelmatig weerhouden om van een flat te springen. Zo’n drie keer per maand krijg ik daar geweldig veel zin in. Dus ik ben ook nog eens mijn eigen psychotherapeut.’

‘Daarnaast ben ik ben mijn eigen diëtist. Jaren experimenteren met hetgeen ik in mijn mond stop heeft gezorgd dat ik van chronische diaree af ben. Ik ben mijn eigen orthomoleculaire therapeut, al jaren weet ik meer van voedingssupplementen en hun werking dan die beroepsgroep zelf…..’

Zo kan ik nog wel eventjes doorgaan over hoe zelfvoorzienend ik wel niet ben……. Zorgmijder avant la lettre. Onvrijwillig zorgmijder. Zorg mijden die er sowieso al niet is!

Wat moet je ervan zeggen? Zoek het uit krijg je te horen. En dan dat je het goed doet. Een dooddoener van jewelste……

Vandaag schijnt de zon. Ik ga lekker met VikThor op stap. Uiteindelijk is hij jong en gezond. Eén brok energie. Hij kan er ook niets aan doen dat ik zo’n vat vol kwalen ben. Bovendien knap ik altijd enorm op van het wandelen met mijn schatje.

Ik ben bezig met het opstarten van meer hulp. Er is een dame over de vloer geweest, die me gaat aanmelden bij allerlei vrijwilligersorganisaties. Ikzelf moet mezelf dan ook nog aanmelden. En dan nog de nodige intake gesprekken doen, ik heb er al drie achter de rug intussen……. Daar word je dan ook weer moe van. Ik ben er nog niet, maar op een dag hoop ik dat mijn leven weer ergens op lijkt.

En wat die Lyme betreft? Ik ben het natuurlijk maar weer eens zelf gaan uitzoeken. Mijn IgM serologie waarde test positief. Hetgeen betekent dat ik onlangs met Lyme in aanraking ben geweest. Maar de resultaten van de test zijn soms corrupt bij mensen met een auto immuunziekte. En hoewel ik officieel psychiatrisch patiënt ben op grond van mijn ME, heb ik natuurlijk wel degelijk een auto immuunziekte. Namelijk ME!

Dus wat mij betreft valt de Lyme wel mee. Denk ik. Hoop ik.

Nooit de moed opgeven. Dan doe je het goed……

Interpretatie uitslag

Borrelia IgM Naast een interpretatie (positief of negatief) wordt er een index waarde vermeld. De hoogte van de index is van invloed op de interpretatie van het totaalbeeld; zie online handreiking.

Borrelia IgG < 10 U/ml negatief 10-100 U/ml (laag) positief > 100 U/ml (hoog) positief

Praktische notities

– De immuunrespons tegen Borrelia burgdorferi is traag: IgM antilichamen zijn vaak pas na vier tot zes weken aantoonbaar. IgG antilichamen bereiken soms pas na maanden een piek en kunnen jarenlang aantoonbaar blijven. Bij aanhoudende verdenking op Lyme borreliose herhalen we de test met tussenpozen van ongeveer zes weken. – Om de diagnose ‘syndroom van Bannwarth’ te stellen, dient zowel liquor als serum te worden ingestuurd. Dit houdt in dat de patiënt wordt doorgestuurd naar een neuroloog. – Antimicrobiële therapie in een vroeg stadium van de ziekte kan de vorming van antilichamen verhinderen. – Asymptomatische (IgG seropositieve) Lyme borreliose komt vaak voor, vooral bij een vergrote kans op tekenbeten. – De IgM Lyme serologie kan fout-positief zijn, vooral bij auto-immuunziekten, primaire EBV en primaire CMV. – De IgG Lyme serologie kan fout-positief zijn, vooral bij syfilis.

Je doet het goed, Heks. Omdat het moet. Houdt moed. Wie goed doet, goed ontmoet. Toch? De reumatoloog vindt ook dat ik het goed doe. Wat doe ik dan goed? En waar blijft dat goede dat ik ontmoet? Is het soms de Lyme in mijn bloed? Het is schitterend weer en Heks ligt in bed. Oh, oh. Zo moe. Kan geen pap meer zeggen.

8/X – trek

“Ik dacht dat jij geen gekleurde kleding kocht.” zeg ik nu ik weer op adem ben. We liggen bezweet tegen elkaar aan met onze hoofden op een kussen. Haar deken ligt half op de grond aan het voeteneinde en ik heb geen idee waar het andere kussen is. Ik heb er echt twee gezien.

God, wat ruikt ze lekker. Waarom gebruik ik eigenlijk het woord of de naam God, indien God als naam kan worden gekwalificeerd, in mijn gedachten? Het is niet dat ik geloof. Het zal wel. “Ik shop soms met een vriendin van mij en zij dwingt mij altijd om iets niet-zwarts te kopen. Zij is dan ook degene, die altijd gekleurde kledingstukken voor me pakt.” Zij draait zich half om en zoent mij kort en lief. “En jij bent ook ineens veel minder gereserveerd.” Ik zoen haar nu op mijn beurt kort. Ze steunt haar hoofd op mijn linker schouder en veegt een pluk haar uit haar gezicht achter haar oor.

Zo kort na een eerste sekspartij is het niet het beste moment om een serieus onderwerp aan te snijden. Waarom woont haar kind eigenlijk bij oma? Er ligt een naakte vrouw met een leuk gezichtje en een mooi lichaam naast mij, maar ik denk aan haar rol als moeder van haar kind met haar ex. Het is mij opgevallen, dat ik nergens foto’s van haar kind heb zien hangen. Ik geloof wel dat ze een kind heeft, want ze heeft laatst nog een filmpje daar mij doorgestuurd, waar het meisje haar mama noemt.  Haar linker been ligt tussen mijn benen in en met haar linker hand streelt zij mijn borst. Het zou best kunnen dat zij nog niet toegekomen is aan het ophangen van foto’s of andere muurdecoratie. In het midden van het plafond van haar slaapkamer hangt een zwarte bouwfitting. Het is niet de enige, want in de gang hangen er twee.

“Normaal doe ik dit niet, zo kort nadat ik iemand heb leren kennen.” Ik geloof er weinig van. Het is niet de eerste keer, dat ik deze woorden heb mogen horen. Niet dat ik denk, dat zij sletterig is. De manier waarop zij gekleed is en hoe zij zich gedraagt is allesbehalve sletterig in mijn boekje. Ik was degene die net begon, dus het initiatief lag bij mij. Ben ik dan een slet? Zou zij mij als een slet bestempelen? Misschien wel. “We wilden het allebei. We zijn toch volwassen genoeg om te bepalen wat we wel of niet doen. Als je het mij vraagt ging het net gewoon helemaal vanzelf.” Ik pak haar hand vast, onze vingers sluiten om elkaar heen en vormen een biddend paar handen. Ben ik verliefd aan het worden? Ik zie haar pas voor de tweede keer en dat zelfs in twee dagen. We hebben al wel ongeveer drie weken best intensief contact via WhatsApp. De gesprekken varieerden tussen hele luchtige grapjes, saaie bijna verplichte delen over studie en werk, maar zo nu en dan was het ook echt persoonlijk. Ik heb denk ik wel meer over mijzelf vrijgegeven, dan zij over haarzelf. Maar daarentegen stelde ik sommige vragen niet, die ik eigenlijk wel beantwoord zou willen hebben. Nee, ik voel me nu waarschijnlijk goed bij haar, omdat we net hebben genaaid. Kan ik het wel zo plat vinden? Naaien. Past liefde bedrijven meer? Nee, dat kan pas wanneer je echt van elkaar houdt, zo ver is het nog lang niet, maar het was niet gevoelloos; het was passioneel en tegelijkertijd intiem.

We zoenen en strelen elkaar. Ik voel een tweede ronde opkomen en zij kennelijk ook, want zij heeft mij nu vast. 

…

“Jezus… Jij bent ECHT jouw behouden kant in een dag kwijt geraakt, of was dat voorzichtige allemaal gespeeld?” Zegt ze hijgend, nadat we klaar zijn. “Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat jij zo wild kon zijn. Ik vind het niet erg hoor. Mij hoor je echt niet klagen.” glimlacht ze. “Ik moet even naar de wc… niet weg gaan hè.” Ik krijg een zoen. Ik sta ook op, wanneer zij uit het bed stapt en volg haar naar de hal. Voordat zij de badkamer in stapt klap ik op haar kont en knijp zoals ik dat net tijdens de seks ook heb gedaan. Haar gezicht draait mijn kant op met een gelukkig ogend lachje. Terwijl zij de badkamer in loopt, ga ik de woonkamer in. Ik pak mijn broek, die half op haar witte salontafel ligt en haal mijn telefoon uit de rechter broekzak.

“13:39” “6 missed calls” “9 WhatsApp”

Ik tik op het telefoon icoontje en zie dat Ed en Raoul mij hebben gebeld. Best raar, dat zij mij tijdens kantooruren hebben gebeld. In WhatsApp zijn de negen chatberichten allemaal van onze groepsgesprek.

Ed “Hey” Ed “Kunnen jullie straks” Ed “naar Loos komen?” Ed “ff een happie en sapje doen.” Ed “hoop dat jullie kunnen.” Raoul “tuurlijk… hoe laat?” Ed “19u” Raoul “moet ik je ophalen? Is makkelijker toch carpoolen enzo, zogenaamd aan het milieu denken” Ed “nee, ik ga lopen… is dichtbij. ik moet jullie wat vertellen… maar niet via de telefoon”

Gemiste oproepen Ed (2) Raoul (1) Ma (1) Raoul (2)

Wat zou er zijn? Krijgt Ed nog een kind? Nee, dan zou hij vast wel een echo hebben verstuurd via de app. 

“is goed. zie je daar ben er om 7. O ja… ik ken dit plafond niet” send Raoul is typing… “sletje!” “wie zij?” “nee joh… jij! LOL ik zie je vanavond” 

Ik loop richting haar kamer en bij het binnentreden komt de lucht van seks mij tegemoet. Dat was wel een prima eerste keer, denk ik met een zelfingenomen voelende glimlach. Ik hoor dat zij haar douchekraan heeft opengedraaid. Ik loop de gang weer op en open de badkamerdeur. In een glazen douchehok staat zij met haar rug naar mij toe. Ongelofelijk dat zij mij leuk vindt… Ik open het deurtje en stap ook de douche in. “Ik kan ook wel een douche gebruiken” Ze draait zich om en zoent mij, terwijl ze op haar tenen staat. “Ik heb alleen maar vrouwen zeepjes en zo… vind je toch niet erg?” Ik weet in ieder geval zeker, dat hier geen man woont. Niks op de bouwfitting na wijst namelijk op een mannelijke bewoner.

Onder de douche raken we beiden weer opgewonden, ieder contact zorgt bij mij voor een gevoel van intense begeerte, maar we gaan niet voor nog een ronde. Waarschijnlijk denkt zij hetzelfde als ik; we hebben geen condoom binnen handbereik en water en rubber zijn volgens mij geen fijne combinatie voor haar.

“Ik ga vanavond met twee vrienden een hapje eten. Zag net een aantal gemiste oproepen en een lijstje appies.” zeg ik al afdrogend. “O ok. Is toch prima. Ik ga straks richting mijn moeder en dochtertje. Het is natuurlijk vrijdag en ’s weekends ben ik vaak daar.” “Als je wilt kan ik wel op en neer rijden. Ik heb toch pas om zeven uur afgesproken.” “Nee, joh. Dat is veel te ver rijden. Ik kan gewoon met de trein gaan, ben toch niks anders gewend… tot ik eindelijk mijn rijbewijs heb… en auto.” “Ik doe het graag hoor. Ik stel nooit dingen voor, waar ik zelf geen zin in heb. Zo egoïstisch ben ik wel haha” “Nee erg lief, maar naar het station is al echt meer dan genoeg.”

Poedelnaakt lopen wij naar de woonkamer om onze kleding van de grond te rapen en weer aan te trekken. Ik had haar bh natuurlijk niet gezien, omdat zij die zelf had uitgetrokken, maar samen met het lila slipje is het een leuke set. De cups zijn licht glanzend met kanten details in dezelfde kleur. Het zal vast wel iets van de Hunkemöller zijn, maar smaak heeft ze absoluut. “Ik heb best trek. Wil jij wat eten? Heb alleen brood in huis, maar we kunnen via Thuisbezorgd ff wat bestellen.” “Ja, ik heb ook wel honger. We hebben net toch wel wat verbrand, maar een boterhammetje vind ik ook goed hoor.” “Ik heb nu gewoon geen zin in een saai boterhammetje hagelslag” zegt ze lachend. “Wat lust je? Shoarma? Wok? Pizza? Hamburger? Subway?” “Ja, ik lust wel een Subway, dat heb ik een tijdje niet op… Doe maar een bruin halfje Italian BMT met alles behalve ui en Southwest saus.” “Zo jij kent het menu van ze aardig goed haha” “Er is een Subway dichtbij ons hoofdkantoor en ja, je kan aannemen dat ik wel vaker dan eens met mijn collega’s een sub ben gaan halen.” “Ik trakteer… Punt uit!” zegt ze op een ongeloofwaardige strenge toon, gekleed in slechts haar slipje en bh, terwijl ik net mijn shirtje aantrek. 

Ik kijk naar hoe zij zich aankleedt vanaf de bank. “Dat jij mij zo zou aankijken, wanneer ik mij zou uitkleden kan ik nog wel begrijpen. Heb ik iets van je aan ofzo?” Haar toon is veel zelfverzekerder geworden vergeleken met gisteren. 

“Weet je zeker dat ik je niet naar je ma moet brengen?” “Nee gekkie.” Nu is wel een goed moment op de vraag te stellen. Het komt nu niet ineens als donderslag bij heldere hemel. Nu of nooit! 

“Waarom woont je dochter eigenlijk bij je moeder?” Haar zelfverzekerde blik verandert en ze oogt in een klap afwezig.