De gemeente Súdwest-Fryslân start de campagne ‘Check je meter, 30 is beter!’. In vrijwel alle dorpen en wijken in de gemeente geven inwoners namelijk aan dat er harder gereden wordt dan de toegestane snelheid. Te hard rijden veroorzaakt gevaar en overlast. De campagne is erop gericht om inwoners van dorpen en wijken te helpen om op een positieve manier bewustwording te creëren over rijgedrag. Op donderdag 21 maart werd in Folsgeare het startsein gegeven voor de campagne. Wethouder Mobiliteit Michel Rietman overhandige daarvoor de eerste zogenaamde ‘verkeersgedragtoolbox’ aan Dorpsbelang Folsgeare. In de toolbox zitten allerlei leuke en handige hulpmiddelen. Hulpmiddelen die bedoeld zijn om het gesprek over te hard rijden aan te gaan en om de snelheidslimiet op een positieve manier zichtbaar te maken. Campagne “Verkeersveiligheid is een terugkerend onderwerp in dorpen en wijken. De zorgen van onze inwoners over te hard rijdend verkeer nemen we altijd serieus. In samenwerking met onze inwoners is deze campagne ontstaan. Het doel van de campagne is dat inwoners met elkaar in gesprek gaan over het verkeersgedrag in hun straat of wijk. Uit ervaringen blijkt dat het vaak je eigen buurtgenoot is die te hard rijdt. Veelal onbewust. Met deze campagne geven we met elkaar gehoor aan de oproep om je aan de verkeerssnelheid te houden. Omdat we dit allemaal belangrijk vinden.”, vertelt Rietman. Gedrag In de praktijk blijkt dat verkeersremmende maatregelen zoals verkeersdrempels of bloembakken lang niet altijd het gewenste effect hebben. Gedrag is waar het vooral om gaat. Wijkagent Thomas de Boer: "Te hard rijden leidt tot gevaarlijke situaties. Het houden aan de snelheidslimiet vermindert het aantal ongelukken en verhoogt de veiligheid van alle weggebruikers in onze dorpen en wijken. We zijn dan ook blij dat er door deze campagne extra aandacht is voor verkeersveiligheid.” Verkeersgedragtoolbox Alle dorps- en wijkbelangen in Súdwest-Fryslân ontvangen een verkeersgedragstoolbox. Met de toolbox kunnen inwoners zelf concreet aan de slag met de verkeersveiligheid in hun dorp of wijk. Mooie initiatieven en ideeën worden door de gemeente op de website https://www.sudwestfryslan.nl/30isbeter gedeeld.

Inbreker 'Wauws' ondanks ontkenning 2 jaar in de gevangenis

De rechter heeft de inbreker S.E., bijgenaamd 'Wauws', dinsdag veroordeeld tot een gevangenisstraf van 2 jaar. Ondanks zijn hardnekkige ontkenning, heeft de rechter veel waarde gehecht aan de verklaring van een buurtbewoner die hem uit een woning heeft zien rennen. Deze getuige, die in dezelfde straat als 'Wauws' woont en hem goed genoeg kent, zou zich volgens de openbare aanklager en de rechter niet kunnen vergissen in zijn eigen buurman. De buit bij de inbraak bestond onder andere uit SRD 58.000, US$ 680, € 200, gouden sieraden en waardevolle documenten. Een buurman van het slachtoffer was een van de getuigen. Hij merkte op dat een deur van de benadeelde, openstond terwijl die niet thuis was. Toen hij ging kijken, zag hij een man wegrennen in de richting van een in aanbouw zijnde woning. Volgens een andere getuige, ook een buurtgenoot van 'Wauws', droeg de eerste man die uit de woning rende een zak in zijn hand. De tweede man was 'Wauws', die enkele spullen onder zijn T-shirt verborgen hield terwijl hij wegrende. Beide mannen renden, aldus deze getuige, in de richting van een in aanbouw zijnde woning in de buurt. De tweede getuige verschafte gedetailleerde informatie over de persoon en zijn kleding. Op de vraag van de rechter waarom iemand uit zijn eigen straat hem heeft aangewezen als hij het niet was, verklaarde 'Wauws': "Ik heb niet ingebroken en niets gestolen. Omdat ik vaker in aanraking ben gekomen met de politie en justitie, proberen buurtbewoners me te belasten". De man beweerde dat de getuige loog en daarom geen confrontatie wenste. De Officier van Justitie (OvJ) bevestigde bij de rechter dat de getuige niet met 'Wauws' geconfronteerd wilde worden uit vrees voor represailles. Zowel het OM als de rechter toonden begrip voor dit standpunt van de getuige. Omdat 'Wauws' tijdens het onderzoek herhaaldelijk had beweerd dat hij op het tijdstip van de inbraak thuis was, heeft de politie zijn alibi onderzocht. Hoewel zijn huisgenoten verklaarden dat hij inderdaad thuis was, hechtte de vervolging weinig waarde aan die verklaringen. Het OM had een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 2 jaar en 6 maanden geëist, met aftrek van de tijd die hij in voorarrest heeft doorgebracht. De rechter noemde de bewijzen van het OM wettig en overtuigend en verklaarde 'Wauws' schuldig. Hij kreeg een celstraf van 6 maanden minder dan de eis. Read the full article

Ruzie op Snapchat leidt tot jeugddetentie

Ruzie op Snapchat leidt tot jeugddetentie

Een vrouw (nu 21, uit Den Haag) die eind 2020 haar Snapchat-volgers aanmoedigde om een buurtgenoot te beroven, is door de rechtbank veroordeeld tot achttien dagen jeugddetentie en een voorwaardelijke werkstraf van twintig uur. De man had een filmpje online gezet waarin de vrouw viel. ‘Iedereen kon me zien liggen’, verklaarde ze. De man kreeg inderdaad klappen, van drie onbekenden. Hij zocht ‘s…

View On WordPress

Groenburgemeester Isa Hoes benoemt Groenheld uit Haarlem

Groenburgemeester Isa Hoes benoemt Groenheld uit Haarlem

Isa Hoes, actrice, podcastmaker en Groenburgemeester, heeft een nieuwe Groenheld benoemd. Via de digitale Groene brievenbus konden mensen de afgelopen tijd hun eigen Groenheld, een buurtgenoot die veel doet voor het vergroenen van de buurt en het verdient om in het zonnetje gezet te worden, nomineren. Uit de tientallen inzendingen viel de keuze deze keer op Jessica uit de Sportliedenbuurt in…

View On WordPress

Ransuilen

Was te vroeg met de vogel van de dag een puttertje. Kreeg een mail van een buurtgenoot, ransuilen in een perenboom. Zo nauwelijks te zien. Maar met de camera met telestand een stuk beter. Voor het eerst foto’s van ransuilen kunnen maken. Verlengde Middenraai.

View On WordPress

Ransuilen

Was te vroeg met de vogel van de dag een puttertje. Kreeg een mail van een buurtgenoot, ransuilen in een perenboom. Zo nauwelijks te zien. Maar met de camera met telestand een stuk beter. Voor het eerst foto’s van ransuilen kunnen maken. Verlengde Middenraai.

View On WordPress

“Nieuwe buurtgenoot”

Door  middel van dit mooie bord in de tuin werd een nieuwe buurtgenoot aangekondigd in de buurt.

(25 juni 2022)

hello hello #neighbour #buurtgenoot #fellowcreature (bij Clusius College Amsterdam) https://www.instagram.com/p/B-emB21hhlK/?igshid=17uqxtcqlqhy1

Hoofdstuk 3: de getuige

Hoofdstuk 3 gaat over, zoals jullie al kunnen zien aan de titel, over een getuige. 

De vijfjarige Katja ligt in haar bed naar de lichtstrepen op haar plafond te staren. Het is de tweede kerstdag en ze zit ongeduldig te wachten totdat haar mama thuiskomt. Ze hoopt dat ze nog even bij haar zal komen kijken.                             Plotseling hoort Katja gestommel. Nieuwsgierig klimt ze uit haar bed en gaat naar de gang. Ze hoort mama en papa ruziën (zoals gewoonlijk). Papa scheldt en mama schreeuwt. Ze zijn aan het vechten en bierflesjes vliegen door de gang. Ze ziet haar mama kruisend op de grond en papa woedend over haar heen. Ze ziet dat hij haar slaat. Katja rent huilend naar beneden en smeekt haar vader om te stoppen met slaan, maar hij stuurt haar boos naar haar kamer. Katja blijft bovenaan de trap staan. Ze is doodsbang en ziet haar moeder op de vloer liggen, handen voor haar gezicht. Papa zit over haar heen en blijft haar slaan. Dan zitten zijn handen rond haar keel. En dan is mama stil. Hij ziet Katja bovenaan de trappen en brengt haar naar haar oma's huis. Ze word in bed gestoken en horen oma en papa druk te fluisteren. Ze doet alsof ze slaapt en probeert hun af te luisteren. Ze hoort dat ze in paniek zijn en dat maakt haar weer bang. “waar blijft mama?” denkt ze. 

In december 1973, komt Truus aan bij het Rotterdamse wijk waar haar dochter, Betty en haar man, Willem wonen. Ze hebben ook een kind samen, die Katja noemt. Willem en Betty zijn als sinds een paar maanden gescheiden maar sinds een paar weken weer samen. Truus gaat langs Betty's huis, omdat ze snipverkouden in bed lag en haar een beetje soep geeft in hoop dat ze daarvan opkikkert. Ze steekt haar sleutel in het slot maar ze kan niet naar binnen. Raar, “hebben ze het slot veranderd?” denkt ze bij zichzelf. Ze ziet Willems auto ook niet in de straat staan. Ze probeert via de achtertuin in de ramen te kijken maar zoals gedacht, is er niemand. Verwonderd gaat Truus naar huis en belt op. Niemand neemt de telefoon op. Ze wilt een aangifte doen voor een vermissing maar ze weet dat ze dat niet kan doen totdat die person al meer als 24 uur vermist is. Toch kan ze niet wachten en ze belt de politie. 

Truus gelooft niet dat haar dochter weg zou gaan zonder haar gedag te zeggen of haar vertellen waar ze heen zou gaan.                                                                De volgende dagen blijft ze proberen om Betty aan de lijn te krijgen. Eindelijk, op oudejaarsdag, krijgt ze Willem aan de lijn. Hij zegt dat ze zich niet zo druk moet maken en dat Betty binnen er een paar dagen tussenuit is en dat Katja bij zijn moeder logeert.

Weken gaan voorbij en nogsteeds, niks. Truus word steeds bezorgder. Ze zet zelfs een oproep in de krant. Er komen geen reacties op deze oproep en truus worstelt met de vraag waar Betty is. Truus gaat dan naar het politiebureau en smeekt hun om naar haar dochter te zoeken. Ze zegt dat ze zeker is dat haar iets vreselijks is overkomen. Ze vind het raar dat haar schoonzoon (Willem) Betty voor het laatste zag maar geen elke aangifte heeft gedaan. Ze WEET dat er iets niet klopt.                                                                                                      De politie verspreid foto's van Betty, en wijkagent/buurtgenoot Piet Kabel wordt gevraagd bij het huis van Betty en Willem om een kijkje te gaan nemen om de geruchten dat Willem bij de verdwijning betrokken is te ontzenuwen. Kabel treft een zeer ontspannen, Willem aan. Willem is een introverte man, een gespierde kerel met een woeste baard en snor. Willem vertelt Kabel dat Betty inderdaad al een tijdje weg is. Hij zegt dat ze op 27 december savonds laat haar jas heeft aangetrokken en de voordeur is uitgestapt.

Wijkagent Piet Kabel kent het gezin redelijk goed door alle huisgeweld meldingen. Hij doet wat buurtonderzoek en klopt aan bij alle buren. Ze zeggen allemaal hetzelfde; ze zien regelmatig Willem en Betty vechten en elke keer word Betty op straat gezet. Kabel gaat dan naar Willem langs, en na stevig aandringen geeft Willem toe dat ze ruzie hadden op die avond. Hij zei dat ze alleen een ‘meningsverschil’ hadden.                                                                      Betty heeft Kabel ooit verteld dat Willem haar nooit aandacht schonk tijdens het huwelijk, en dat hij regelmatig in Rosse buurten te vinden was waar hij dan prostituees zou oppikken. 

Als Betty na maanden nogsteeds niet terecht is, verzoekt Kabel het politieteam om het onderzoek uit te breiden en wordt de recherche op de zaak gezet. Kabel is blij dat de zaak op hoge prioriteit wordt gezet omdat hij heeft een paar verdachte dingen opgemerkt. Zo heeft Willem kort nar Betty's verdwijning de vloer van de keuken vervangen. Kabel dringt zijn team om die vloer open te barken. Maar zijn collega's sluiten, ondanks de levensstijl van Betty, denken ze dat ze naar het buitenland vetrokken is. Daar word het onderzoek op toegespitst.

Ondanks alle argumenten van agent Kabel, word de keukenvloer niet opengebroken. Er wordt wel een huiszoeking verricht en de woning wordt door de politie grondig uitgekamd. Daarbij worden er een groot aantal messen gevonden, zelfs in een nis in de schoorsteen achter de openhaard ligt een slagersmes. Maar omdat Willem in een slachtbedrijf werkt, is het niet opmerkelijk dat hij zoveel messen heeft. Willem ontkent dat hij een mes achter het schoorsteen heeft geplaatst. Hier word het team wel stil van en denken ze  dat Betty misschien toch wel in stukken gesneden is🤢. De hele achtertuin wordt afgegraven maar spijtig genoeg word niks gevonden. 

Het onderzoek stelt vast dat Betty met alleen haar jas is wegegaan. Geen kleding, zonder geld, zonder paspoort of zonder toiletspullen. Ook is Willems auto uit het niets verdwenen, wat raar is omdat Betty geen rijbewijs heeft. Het rechercheteam spant zich in tegen Willem om hem boven tafel te krijgen. Ze ondervragen iedereen; collega's, vrienden, familie, en de belastende getuigenissen stapelen tegen hem op. Maar, het levert niet genoeg bewijs op. 

Na 14 maanden word Willem eindelijk gearresteerd voor de betrekking voor Betty's verdwijning. Willem blijft zijn verklaring dat hij van niks weet en dat ze bij hem is weggegaan. De rechercheteam blijft erbij dat hij iets met de verdwijning te maken heeft. Ze hadden een ruzie de avond en er is mogelijk iets verkeerd afgelopen. Willem is slager van beroep en weet hoe hij  een mens in stukken kan snijden. Maar dat zijn natuurlijk geen concrete bewijzen. Hij wordt wegens gebrek aan bewijs op vrije voeten gesteld. 

Twee jaar later besteedt opsporing verzocht aandacht aan de verdwijning van Betty. Er komen enkele tips binnen, maar er zit niks belangstellend tussen. De bevindingen worden opgeslagen in Betty's vermissingsdossier, dat in een bureaula verdwijnt.

Op de avond dat Katja haar moeder voor het laatste zag, is ze door haar vader naar oma Mien gebracht. Daarna wordt ze verplaats naar Willems broer, tot ze dan bij haar moeders zus, tante Bep, mag wonen. Na een klein jaartje trekt ze in bij haar vader en zijn nieuw lief, de negentien jaar oude Pien. Eerst, is ze gelukkig omdat ze halfbroertjes en een nieuwe moeder heeft. Maar als de tijd verstrijkt ontpopt Pien zich als een boze stiefmoeder en verandert Katja's leven in een hel. In de jaren word het alleen maar erger, Willem was niet aardig voor Pien en een keer pakte hij haar bij haar keel en door een flashback van Katja schreeuwde ze. Hier schrok Willem zo hard van dat hij haar meteen losliet. Tussen haar zevende en tiende verjaardag word Katja seksueel misbruikt door Piens broer. Als ze het dan zou uithuilen bij haar stiefmoeder, zou ze een draai om haar oren krijgen. Pien begon Katja te mishandelen en als sloof te gebruiken. Op haar veertiende loopt Katja van huis en belandt in een jeugdinstelling. Op haar zeventiende ontdekt ze drugs en ze maakt haar eerste zelfmoordpoging. Als ze achttien word gaat ze op kamers wonen en krijgt ze een vaste vriend. Ze bevalt dan op een jonge leeftijd en krijgt een zoontje. De relatie met de vader en het kind is slecht omdat door de cocaïne verbeeldt ze zich dat haar vader haar wilt vermoorden. Op haar negentiende breekt ze het voorgoed af met Willem en Pien. Katja is ervan overtuigd dat haar vader iets met haar moeders verdwijning te maken heeft.

Op haar 21ste krijgt ze een herbeleving in haar droom. Ze wordt hierdoor overvallen met een enorm gevoel van eenzaamheid en krijgt hierdoor alleen maar meer flashbacks. Dan besluit ze Piet Kabel op te bellen, die inmiddels gepensioneerd is. Hij vertelt Katja dat ze de verleden met rust moet laten en dat haar moeder niet terug zal komen. Ze krijgt deze gruwelijke flashbaks niet uit haar hoofd en gaat naar therapie. ze krijgt de diagnose ‘posttraumatische stresstoornis’. 

Meer dan veertig jaar na de verdwijning van Betty besluit Katja om de waarheid de achterhalen. Spijtig genoeg is Willem overleden en zo is de oma van haar moeders kant. Ze heeft geen enkel contact gehouden met de rest van de familie.                                                                                                                      Ze wil antwoord op een paar vragen: waar is mijn moeder? Wat heeft mijn vader haar aangedaan? Heeft hij haar vermoord?                                                              Ze gaat langs bij tante Bep en vraagt haar een paar vragen over de verdwijning. Ze zegt dat ze zeker is dat Willem Betty heeft vermoord. Ze woonden als kat en hond samen en dat Willem niets over haar gaf.                      Dan gaat ze langs bij oma Mien. Katja denkt dat zij de enige is die zal weten wat er echt met Betty zal gebeurt zijn. Oma Mien is niet al te blij met het bezoek van haar kleindochter en ook niet met al de vragen die ze vraagt. De oude dame is helder van geest maar stokdoof en dat buit ze uit door te doen alsof ze haar kleindochter niet begrijpt. Oma Mien zegt dat ze haar van niets herinnerd van die nacht en dat ze Betty toch een vreselijke moeder vond. Ze zegt dat ze een slordige moeder was die haar in haar eigen stront liet zitten en dat ze altijd aan de zwier was. Ze zei ook dat ze een slechte vrouw was voor haar zoon en een hoer was. Dan heeft Mien genoeg van het gesprek en schopt ze Katja uit het huis.

Katja praat met kennissen van haar moederen en weet nu iets beter wie haar moeder eigenlijk was. Katja gaat dan naar het politiebureau en vraagt Betty's politiedossier, die blijkbaar vernietigd is. Katja praat dan met een andere agent en vraagt hem als het mogelijk is als er na veertig jaar nog sporen zouden kunnen gevonden worden van een lichaam. Hij zegt ja. Om dat in kaart te krijgen moet een grondradaronderzoek bedrijf elektromagnetische golven de grond in sturen om een eventueel geraamte te kunnen lokaliseren. De huidige bewoners geven hier jammer genoeg geen toestemming voor.

Katja neemt contact op met de Rotterdamse politie en vraagt als het mogelijk is om de zaak weer te heropenen. De moord mag dan wel verjaard zijn, de dader zit ook waarschijnlijk op het kerkhof maar de vermissing staat nogsteeds open.    Opeens krijgt Katja een zware psychische terugval en een eventueel vervolgonderzoek moet stilgelegd worden. Alle informatie die Katja in de afgelopen maanden over zich heen heeft gekregen is teveel voor haar geworden. Ze word met spoed in een psychiatrische instelling opgenomen voor een intensieve behandeling. Na een lange observatie wordt Katja overgeplaatst naar een kliniek in Zuid-Afrika, waar ze geen enkel contact mag hebben met de buitenwereld.                                                                                                                       

Inwoner Noord-Scharwoude met koekenpan ziekenhuis in gemept na bedreiging buurtgenoot

Inwoner Noord-Scharwoude met koekenpan ziekenhuis in gemept na bedreiging buurtgenoot bit.ly/…

https://www.langedijkcentraal.nl/nieuws/60083586-inwoner-noord-scharwoude-met-koekenpan-ziekenhuis-in-gemept-na-bedreiging-buurtgenoot

Vanaf december 2023 is er iets nieuws in de Krimpenerwaard: Stichting Thuisgekookt. Dit is een idee om buurtbewoners met elkaar in contact te brengen voor het delen van een lekkere, gezonde maaltijd en sociaal contact. Maaltijd op tafel Er zijn steeds meer mensen bij wie het niet (meer) lukt om elke dag een gezonde en verse maaltijd op tafel te zetten. De leeftijd of een (tijdelijke) handicap kan bijvoorbeeld voor weinig energie zorgen. Ook ziekte kan elke dag vers koken in de weg staan. Stichting Thuisgekookt en de gemeente Krimpenerwaard werken samen met het lokale zorg- en welzijnsnetwerk, om inwoners van de gemeente Krimpenerwaard een handje te helpen met een thuiskok. Wat doet een thuiskok? Een thuiskok is een hobbykok die met liefde een portie extra kookt voor een vaste buurtgenoot en dit even langsbrengt. Met zijn of haar kookkunsten én een gezellig praatje aan de deur, verzorgt hij de warme maaltijd. Daarmee is er ook contact, wat voor veel mensen heel welkom is. In iedere buurt woont wel iemand voor wie een thuiskok het verschil kan maken. Over Stichting Thuisgekookt Door zorgvuldige, persoonlijke matchmaking en een intensieve samenwerking met hulpverlening, draagt Stichting Thuisgekookt bij aan verschillende maatschappelijke effecten. Denk bijvoorbeeld aan langer zelfstandig thuis wonen, verminderde belasting van hulpverleners, gezondheidswinst en daarmee uitstel van zorg en betere integratie van mensen met een bijzonderheid of handicap. Meer informatie Bent of kent u iemand die baat zou kunnen hebben bij een lekkere, gezonde maaltijd en een leuk sociaal contact met een buurtgenoot? Of wilt u zich aanmelden als thuiskok?  Dan kan dat via thuisgekookt.nl. U kunt ook bellen naar 085 060 8768 . Heeft u als lokale zorg/welzijnsorganisatie interesse in een samenwerking met Stichting Thuisgekookt? Stuur dan een e-mail naar [email protected].

30 jaar “In de Olofspoort”

In 1989 kwamen wij te wonen op de OZ Voorburgwal en snel werd ik door Ewoud, vriend en buurtgenoot meegenomen naar de Olofspoort want dat vond hij zeer de moeite waard.

Eigenlijk was dat een slecht idee, want ik werkte bij de NS, waar ik een kantoor had oa op CS en ik kwam dus bijna dagelijks langs de Olofspoort.

Hoe het kwam weet ik niet precies, maar op een dag verhuisde ik af en toe van de ene kant van de bar naar de andere. Ik had de nodige horeca ervaring, dat zal wel geholpen hebben.

Zo af en toe kwam het voor dat ik zelfs een weekend “de oppas” had waarbij ik in m’n eentje of met wat hulp een weekend de bar draaiende hield. Naast mijn reguliere baan als  manager bij de NS was dit een leuk uitstapje!

Door het werk in de Olofspoort leerde ik ook in sneltreinvaart de buurt kennen want er komen/kwamen veel mensen uit de buurt langs en ook de horeca ondernemers uit de buurt liepen regelmatig binnen voor een drankje.

In de tijd dat ik in de Olofspoort kwam heb ik zoveel mensen (goed) leren kennen en met sommige heb ik ook een erg bijzondere relatie opgebouwd.

Een paar voorbeelden: 

Natuurlijk Riny, met Jan en later Bas (en nu Paul), met alle ups en downs heeft ze alle stormen overleefd en is onderhand vergroeid met de buurt.

Natuurlijk moet ik dan ook vermelden dat ik bij het huwelijk van Bas en Riny zonder microfoon, als opperstalmeester, iedereen stil kreeg ….

Bram, die zomaar een keer kwam aanwaaien en als toenmalig student op zoek was naar een scriptie/project. 

Ik was toen directeur van GroenLinks en hij heeft daar zijn onderzoek kunnen doen. We zijn nog jaren bevriend geweest en via zijn contacten ben ik later nog een keer van baan geswitched, naar de organisatie waar hij toen werkte.

Willem, de kunstenaar zoals een kunstenaar hoort te zijn. 

Vond altijd de mooiste modellen om op te treden voor zijn bodypainting. Ben 1x bij hem thuis geweest en als ik zeg dat de ruimte bij hem als kunstenaar paste, zegt dat misschien voldoende … Willem is al jaren geleden overleden maar het drankje “Hallelujah” houdt de herinnering levend.

Jan, de neuroloog die een Thaise vriendin had met een restaurant in de Warmoesstraat. 

Met Jan heb ik de stad door gezworven, we hebben geschaakt en gebridged, gelachen en gehuild. Over Jan kan ik uren vertellen, maar dat wordt wat impertinent. 

Jan ging uiteindelijk dood aan alvleesklierkanker en hij had mij gevraagd of ik bij zijn sterven wilde zijn, zijn begrafenis wilde regelen en als executeur-testamentair wilde optreden.

Het hele verhaal zal ik niet vertellen, in het kort:

Op mijn huwelijksdag in ‘99 heb ik ‘s middag met mijn (hoog) zwangere vrouw gelunched en daarna hebben we geboortekaartjes uitgezocht.

‘s Avonds was ik bij Jan en ‘s nachts zaten we een kist uit te zoeken.

Op zijn begrafenis kwamen de werelden van zijn praktijk/maatschap, de familie, de Thaise kant en zijn vrienden bij elkaar, die elkaar vóór die tijd eigenlijk niet kenden en ik mocht alles aan elkaar knopen. Heeeel bijzonder. 

Dank je Jan voor je vriendschap!

Ik kan ook nog vertellen over Robin, met wie ik alle kroegen van Amsterdam wel heb bezocht. En dat ik waarschijnlijke de enige ben met AL zijn boeken ...

Enzovoort, ik vind het wel goed. Ik kom er nog met enige regelmaat, zeker met gasten uit het buitenland en die vinden het iedere keer weer prachtig.

Nog 30 jaar Olofspoort .........

Rough version of the story (Dutch) | project by Evy Hachmang

De zon komt op boven het dorpje Bjorko en boven op de heuvel hoort Lothar de vogels fluiten. Ze ziet haar dorp. In de haven is al enige bedrijvigheid, ze ziet vissers de vangst binnenhalen en boten worden klaar gemaakt voor de jacht. Verder ziet ze al wat rookpluimen van de bakker en de smit achter de huizen vandaan komen. Ook ziet ze de oranje gekleurde zee die overdag donkerblauw is en woest oogt. Wat daar achter zit zal en ze nooit weten. Vele avonturiers hebben de tocht al geprobeerd, maar geen van hen is ooit terug gekomen. Vanuit hier kan ze ook haar huis zien waar ze woont met haar moeder en tante. Dit huis is van haar opa en oma geweest en wordt al generaties lang gebruikt door dezelfde familie. Als iemand in de familie trouwt trekt diegene in. Dit is alleen nooit gebeurt bij mijn tante Fika. Achter haar liggen de akkers waar de boeren het land omploegen. Ze komt hier vaak op deze heuvel. Het liefst vroeg in de ochtend. Dat doet ze al zolang ze zich kan herinneren. Ze zit gehurkt in het gras en maakt een ketting van kleine witte bloemetjes. Naast haar ligt een zonnewijzer. Het is een rond houten plaatje met cijfers erin. In het midden staat een metalen punt en een handig apparaatje om de zon mee te lezen.

Jaren geleden leefden de inwoners van Bjorko, ook wel de Orgen genoemd, nog niet met tijd. Sterker nog ze hadden geen vaste woonplaats en reisde als normalen de wereld over. Ze waren wild, egoïstisch, smerig en ongeorganiseerd. Ze trokken samen rond om te overleven. De mannen jaagde en de vrouwen plukte bessen en zorgde voor de kinderen. Onderling was er vaak ruzie en mensen waren hebberig. Je moest vechten voor je eten en de machtigste, sterkste kreeg het meeste. 150 jaar geleden zijn de Orgien neergestreken op dit eiland. Of eigenlijk zijn ze hier verzeild geraakt. In die tijd was er een leider, Trobi. Hij was een ambitieuze, sterkte en slimme krijger die avontuur belust was. Hij moest en zou meer van de wereld zien. Razendsnel werden er schepen gebouwd en gingen ze zonder ervaring de zee op. Na tien dagen kwam de bevolking aan land. Velen waren boos op Trobi. Het was de meest verschrikkelijke reis geweest die een mens ooit had kunnen doorstaan. Een boot was gezonken waarbij kinderen en volwassenen om het leven zijn gekomen en er was een gebrek aan vers water. Er ontstond een enorme ruzie en dat eindigde in twee kampen. Z’n 100 man wilde niets meer met Trobi en zijn volgelingen te maken hebben. Het vertrouwen was geschaad en zij leven nu in eenzaamheid aan de ene kant van het eiland. De rest van het volk vertrouwde Trobi als leider en bleef bij hem. Hij beloofde dat ze nooit meer hoeven te vechten om eten, hij verdeelde te taken en voor het eerst bouwden ze huizen. Ieder heeft zijn eigen specialiteit en alles in het drop werd eerlijk verdeeld. Dit zou werken, mits er geen ruzie meer werd gemaakt. Ze onderdrukken de wildeling in hen in ruil voor een rustig, veilig leven. Dankzij het toezicht van Trobi waren ze beschermd tegen de, zogenoemde wilden, die nog steeds aan de andere kant van het eiland wonen. Mocht iemand deze kant niet kunnen onderdrukken dan hebben ze twee keuzes; vluchten naar het bos of voor altijd opgesloten zitten in de kelder. Als je eenmaal gevlucht ben, kan je nooit meer terug naar de beschaving. Als iemand eenmaal geproefd heeft van het wilde leven valt alle beschaving weg.

De zon in bijna op en Lothar loopt terug naar haar huis. Ze bewandeld het pad naar beneden, dit heeft ze al zo vaak gedaan. Bijna elke ochtend, als de stad nog lijkt te slapen loopt ze over het pad omhoog om zo het dorp wakker te zien worden. De zon verward langzaam het landschap en de mensen lijken erdoor aangetrokken. Ze komen een voor een hun huizen uit om aan de dag te beginnen. Ze begroeten de buren en stoken de vuurtjes warm. Het geluid van lachende kinderen en hier en daar een loeiende koe galmt door de kleine vallei. Het gaat al jaren zo, zo lang ze zich kan herinneren. Vroeger werd ze meegenomen door haar vader die dit weer van zijn vader heeft. Hij vertelde dan vaak over de geschiedenis van het dorp en over de natuur. Hoe ze deze het beste met respect kon gebruiken. De natuur voor je laten werken noemde hij het. Zo waren en bloemen die hielpen tegen de jeuk en je ze tegen een insectenbeet wrijft en bladeren die helpen als pleisters tegen brandwonden. Ook deze dingen leerde hij van zijn familie, van generatie op generatie. Zijn opa leerde he onderzoek en hij is geboren met een drang om dingen te bevragen en ontdekken. Hij stelde Lothar die vragen al op jonge leeftijd, en ze konden er uren over filosoferen. Boven op die berg, als de stad nog leek te slapen.

Eenmaal aangekomen thuis begint de dag zoals altijd. Resten eten van gisteren avond brengt ze naar de kippen die deel uit maken van het dorp. Ze lopen los en lopen voornamelijk heel erg vaak in de weg, maar ze horen en nou eenmaal bij. Daarna helpt ze haar moeder en tante met ijzer smeden. Ze maken onderdelen voor karren, repareren regentonnen en helpen de handhavers met wat klusjes. Haar moeder vond een tijd geleden een kookplaat uit waarop vlees en groenten warm gemaakt kan worden, de Meirer kreeg lucht van haar uitvinding en vond dat er een aantal in het dorp bij de vuurplaatsen neergezet moeten worden. Daardoor is het iets drukker dan normaal. Ze moeten er nog vier maken. De werkplaats, die aan het huis vast zit, is groot genoeg om met zijn drieën te werken af en toe komen er wat kinderen om een dag mee te helpen en het vak te leren.  Hij is deels buiten en deels overkapt. Buiten staat een smeltoven en een blok om het ijzer op te houden. Net als ze even een blokje om wilt maken komt de officier binnen. ‘Goedendag, hard aan het werk?’ Hij kijkt Lothar aan en pendelt zijn blik richting haar tante die vriendelijk terug lacht. Haar moeder is het huis ingeschoten om fruit te pakken. Als ze terug komt heeft ze een mand vol fruit en groente in haar hand en deelt ze uit aan ons en de officier. Het in belangrijk om te laten zien dat je wilt delen en zeker als er een gezaghebbende binnen komt. ‘Zo officier’ zegt moeder ‘hoe gaat het met ons dorp?’ ‘Het is erg rustig momenteel, gelukkig maar. De wilden laten niet van zich zien en het is voor mensen te warm om egoïstisch te denken. Een tijd terug nog drie opgesloten. Ze jammeren veel dat het ze zoveel spijt, maar wat ze gedaan hebben is onvergeeflijk. Ik hoop dat ze zelf ook gaan inzien dat dit het lot is waar ze de rest van hun leven aan moeten wennen. Dat zal wel, zo gaan het met alle gevangen.’  

De mannen hebben de regel overtreden in het dorp. De regel is op eerste ook vrij simpel. Ben niet zoals de mensen in het wild. De eigenschappen van iemand uit het wild zijn egoïstisch, vies en brutaal. Dit houd in dat je altijd je medemens moet helpen, je omgeving schoon houd en niemand tegenspreekt. En wie bepaalt wat schoon, brutaal of vies is vraag je jezelf af, juist dat is de officier en uiteindelijk de Meirer. Het is dus belangrijk om extra goed je best te doen mocht er een officier langs komen, zo. lijken beschuldigingen sneller onterecht. Lothar weet nog dat daar vader voor de eerste keer vertelde over de regels. Hij vertelde niet wat de regels waren, maar hij vertelde dat eigenlijk iedereen de regels overtrad. In het begin begreep ze het niet. Hij legde uit dat ze werden overtreden zonder dat andere of zijzelf het door hadden. ‘Let maar een op’ zei hij ‘neem zou tegenspreken. Tegenspreken kan op verschillende manieren worden opgepakt en sommige zijn er goed in om er omheen te draaien. Kleine techniekjes waarbij je eigenlijk zegt; je hebt absoluut geen gelijk, maar in werkelijkheid zegt; ik begrijp helemaal wat je bedoelt en je hebt ook helemaal gelijk maar… Begrip tonen, meeveren en weerleggen.’ Sinds hij dat tegen haar heeft verteld is ze erop gaan letten, en hij heeft gelijk alleen kan ze het niet delen in het dorp. Je kan iemand natuurlijk niet zomaar beschuldigen van een regel overtreding.

De avond in aangebroken en iedereen is al een enige tijd klaar met de werkzaamheden. In de avond in het gebruikelijk dat de mensen bij elkaar komen en samen eten. Dit gebeurt in eigen buurt en er zijn 6 vuurplaatsen. Hier worden vangsten uit de zee, groenten en vlees gekookt en gedeeld. Iedereen kookt ongeveer eenmaal per week met zijn of haar gezin. Het gezin dat kookt kijkt die dag vrij om alles voor te bereiden. Dan wacht iedereen in de rij en kan je zelf opscheppen. Er blijft altijd een restje over omdat ze bang zijn om het laatste uit de pan te scheppen.

Aan het eten vraagt haar buurtgenoot hoe het met haar avontuur gaat. Saamis is haar vriend en ze kent hem al haar hele leven. Ze vertrouwt hem. Ze wilt graag zeggen dat het goed gaat, maar het lukt niet. Ze is al dagen zenuwachtig. Over een paar dagen gaat ze vertrekken voor een langere tijd, ze heeft het al helemaal uitgestippeld. Ze wilt onderzoek gaan doen naar de planten die groeien achter de vee-velden, zegt ze. In werkelijkheid gaat ze haar vader opzoeken. Hij is zes jaar geleden vertrokken, omdat hij niet geloofde in het verhaal van onze geschiedenis. Er zaten nog veel haken en ogen aan beweerde hij, maar wie zou hem geloven? Hij wilde het zo graag bewijzen dat hij is vertrokken. Zal ze hem vertellen waarom ze werkelijk vertrekt? Ze denkt nog eens goed na en besluit het te zeggen. ‘Het gaat wel goed, ik ben alleen zo zenuwachtig.’ Logisch zegt Saamis ‘Het is heel dapper wat je gaat doen. Zeker met al die stugge mensen die je bekritiseren om wat je doet. Trek je maar niets aan van die reacties.’ Veel dorp bewoners beweren dat ze net zo gek wordt al haar vader en voorspellen dat ze nooit meer terug komt. Ze zou verleid worden door de geluiden in het wild en daar blijven. ‘Ik moet je wat vertellen’ zegt Lothar. ‘Ik ga geen planten onderzoek doen. Ik ga opzoek naar mijn vader’ Geschrokken kijkt Saamis haar aan ‘maar..’ Stamelt hij en dan stopt hij weer met praten. ‘Wat als ze erachter komen?’ fluistert hij bijna, bang dat iemand mee luistert. ‘Ik heb het nog tegen niemand verteld en dat moet jij ook echt niet doen. Ik meen het, als je dat doet mag ik nooit meer terug komen.’ Saamis denkt even na en zegt ‘natuurlijk zeg ik niets, maar hoe ga je het aanpakken?’ ‘Mijn vader sprak vaak over een ondergronds keldertje. Deze is gebouwd door zijn overgroot moeder om onderzoek te doen naar de wilden. Niemand durfde er uiteindelijk heen te gaan, bang om afgestoten te worden door vrienden en familie uit het dorp. Ik denk dat mijn vader daar heen is gegaan. Ik weet dat het achter de vee-velden ligt. Boven de ingang is een pruimenboom gepland door mijn oma.’ ‘Maar dat is oneindig groot, hoe ga je die ene pruimenboom vinden?’ ‘Tja leuk dat je dat vraagt, maar ik voel gewoon dat ik hem ga vinden.’ ‘Je bent knettergek’ en Saamis schud ongeloofwaardig zijn hoofd. Iets in zijn ogen zegt dat hij zich zorgen maakt. ‘Het komt wel goed, en als ik niets vind kom ik gewoon weer terug, maak je geen zorgen.’

En zo geschiedde Lothar liep in de ochtend vroeg weg, met de zon in haar rug. De heuvel over en door de boeren landschappen. Ze ploetert tot het einde van de middag door de velden en het wordt steeds minder bewoond. De glasvelden gaan over in bomen en hoge graslandschappen. Lothar loopt nog een paar uur en vind de pruimenboom. Onder de pruimenboom zit een hol, ze kijkt om zich heen zodat ze zeker weet dat niemand haar ziet en kruipt in het hol. Het hol is 10 meter diep en ze hoort stemmen, meerdere stemmen. Met een brok in haar keel komt ze dichterbij en als ze het hoekje om is treft ze daar vier mannen. Ze lijken op haar en de mensen van haar dorp. Houden ze zich al die tijd al schuil, hier in het hol? Zij kijken verbaast naar haar en de ziet iets van angst in hun ogen. Een van de mannen stapt naar voren en herkent haar. ‘Lot, je bent er’ stamelt hij. ‘Pa.’ Ze stapt op hem af en geeft hem een knuffel. ‘Hoe gaat het met je? Hoe gaat het met je onderzoek? Wie zijn deze mensen?’ ‘Ga eerst maar even zitten.’ en haar vader wijst naar een stoel aan de tafel. ‘Wat wil je drinken?’ En ze antwoord dat ze wel iets sterks kan gebruiken. Haar vader zet een kop voor har neus en gaat tegenover haar zitten. De andere drie mannen kijken afwachtend zijn kant op. ‘Lot, ten eerste wat fijn om je te zien. Ik had niet verwacht dat je me zo snel zou opzoeken, maar wel tijd gehoopt. Hoe reageerde je moeder?’ ‘Mama weet hier niets van, ze denkt dat ik onderzoek aan het doen ben naar planten. Wie zijn deze mannen pap?’ Ze verandert haar houding en steunt met haar ellebogen op tafel om meer naar voren te leunen. ‘Ach, wat onbeleefd. Ik vergeet mijn vrienden aan je voor te stellen. Deze grofgebaarde man heet Roka.’ Hij wijst naar de man die het dicht bij Lothar zit. De man klinkt met zijn hoofd richting haar. Hij heeft bruine ogen en volle wenkbrauwen. Zijn haar is donker net zoals het haar van de andere mannen. Haar vader stelt de andere twee mannen Klaro en Jitsky ook voor. Ze bekijkt de mannen goed en kijkt naar haar vader. In het dorp waar Lothar woont hebben mensen tegenwoordig de gewoonte het haar te blonderen. Haar vader had ook licht haar, dat is eruit gegroeid. Buiten dat lijken ze echt veel op haar dorpsgenoten. ‘Waar komen jullie vandaan?’ De mannen aarzelen en kijken vragend naar vader. Hij geeft toestemming door middel van een korte knik. Roka neemt het woord en zegt in een teug ‘wij zijn mannen uit het wild.’ Lothar schikt zichtbaar en kijkt haar vader verontwaardigd aan. Is haar vader gek geworden? Waarom zitten ze hier zo vriendelijk? Is dit een dekmantel? ‘Wat hebben jullie met mijn vader gedaan?’ Lothar weet niet wat ze moet voelen. ‘Ik zal het je uitleggen, Lot.’ Lot, zo noemde hij haar vroeger altijd. Ze kijkt in de vertrouwde ogen van haar vader en kalmeert. ‘Ik vond het moeilijk, heel erg moeilijk om te geloven dat de wilde slechte mensen waren. Het verhaal van onze geschiedenis klopte gewoon niet. Waarom vertrouwde ze de leider nog? Waarom moeten we worden gehandhaafd en waarom moeten er mensen worden opgesloten? Zes jaar geleden besloot ik weg te gaan om het uit te zoeken, vanuit dit hol. Dagen heb ik hier gezeten om uit te zoeken hoe ik in contact zou komen met de wilden. Ik hoorde de tweede dag mensen langs het hol lopen en zo hoorde ik dat dagelijks. Ze waren dus in de buurt. Ik heb de eerste dagen in de nacht een spoor van eten gemaakt. Na twee weken gaf ik het op, er was niemand gekomen. Later bouwde ik een val op de plek waar ze liepen, maar na een week ving ik geen wilden’. De andere mannen lachen binnensmonds. Vader kijkt naar de mannen en een rode gloed vult zijn wangen. ‘Achteraf was het ook wel een echt duidelijk dat daar een val lag.’ En hij lacht mee uit zelfspot. ‘Ik was er al helemaal klaar mee, ik verveelde me overdag enorm en het begon warm te worden in het hol. Toen op een dag, ik hoorde de wilden praten met elkaar. Praten! Ik snapte er niets van, in mijn beleving spraken de wilden geen mensenstaal. Praten, zoals jij en ik. Ik werd een beetje gek in het hol dus ik maakte, uit ironie, een bordje met kom binnen met een pijl richting het hol. Het werkte, binnen een dag stond er een vrouw en haar zoon in het hol. Ik was doodsbang maar zei hallo. De vrouw zei hallo terug en ze vertelde dat ze geen idee had dat hier een hol zat en dat ze dit optrekje bijzonder vond. Ze vertelde dat ze hier elke dag langsliep samen met haar zoon. Ik bood haar drinken aan en we hebben heel de middag zitten kletsen. Een paar dagen laten kwam ze nog een keer terug en nodigde me uit om het dorp te bekijken. Ik liep met haar mee, een klein beetje bang dat het een valstrik zou zijn. Onderweg waren we weer haar het kletsen en heel mijn wantrouwen verdween. De wilden leven in bomen en zijn veel meer met de natuur bezig dan wij zijn. Elke dag kwam ik terug en ik werd voorgesteld aan andere. Iedereen was zo warm en open. Een enkeling wantrouwde me, maar het overgrote deel was vriendelijk en ik raakte al snel bevriend met Roka, Jitsky en Klaro.’ Het was even stil aan tafel. Dat is fantastisch pap, echt waar, maar waarom kwam je nooit terug?’ Een schot in de roos, zijn enthousiasme verdwijnt van zijn gezicht en hij kijkt ineens serieus. ‘Ik had het hier zo naar mijn zin Lot, de mensen waren vriendelijk, er is hier geen baas, mensen werken samen en zorgen voor elkaar, een hogere macht en niemand die zegt dat je moet werken. Je doet het gewoon, in naam van de community. Ik kon niet terug naar het dorp met het verhaal dat de wilden wel deugen. Niemand zou me geloven en ik was ontzettend bang om gebannen te worden. Ik was ook bang dat jij en je moeder me niet zouden geloven. Wat had ik moeten zeggen? Ja ik heb onderzoek gedaan en het verhaal wat ons al zo lang wordt voorgehouden klopt gewoon niet. De wilden waar we zo bang voor zijn, zijn niet eng. Ik was bang opgesloten te worden en nooit meer vrij te zijn.’ Ik snap het pap. De mensen in het dorp zijn stug als het gaat om nieuwe ideeën en vele hadden geen hoge pet op van vader. Ze moeten een plan bedenken, denkt Lothar. Hoe gaan we dit idee aan de het dorp introduceren?

‘Aan zee’-wandeling met auteur Martin Hendriksma

‘Aan zee’-wandeling met auteur Martin Hendriksma

Schrijver en buurtgenoot Martin Hendriksma neemt ons op vrijdagavond 16 juli hoogstpersoonlijk mee langs de zee. Wandel mee over het strand en door de duinen bij Bloemendaal naar aanleiding van zijn kustkroniek Aan zee. Daarin vertelt hij hoe Nederlanders afgelopen eeuwen dijken, duinen en strand benut hebben. De wandeling duurt ongeveer een uur en start om 20:00 uur. We wandelen zowel op het…

View On WordPress

Esther Keesman winnaar van ANWB straatnamenroute

ENKHUIZEN -  ‘Hoerejacht’, ‘Drie groene eikels’, ‘ Tussen hel en vagevuur’. Hele gekke straatnamen vond Esther Keesman (53). De geboren Enkhuizense dook in de historie van straten en stegen, ontwierp een wandelroute en won daarmee overtuigend de ANWB Routewedstrijd. “Heb ik van mijn vader, die interesse”, vertelt Esther als we in een winterzonnetje langs de haven van Enkhuizen lopen“. Die verzamelde oude ansichtkaarten van dingen die verdwenen waren in de stad en hij vertelde mij verhalen. Hij kende de gekste details. Dat er één huis was waar de dakpannen niet van rechts naar links, maar andersom waren gelegd bijvoorbeeld. Onbelangrijk, maar je onthoudt het toch”. Esther is een geboren gids die overloopt over van de anekdotes en verhalen over ‘haar stad’. Het idee om een route te maken ontstond toen ze hoorde dat Radio 538 de straat ‘Hoerejacht’ had uitgeroepen tot de meest bijzondere straatnaam van Nederland. Esther: “Toen dacht ik: daarvan hebben we er wel meer”. En zo ontstond de Straatnamenroute. Collega’s, familieleden en vrienden stonden in de rij om de stadswandeling uit te proberen. En elke keer werd het verhaal verrijkt met nieuwe historische details, grappige anekdotes en persoonlijke verwijzingen. Aapjes kijken We lopen een mooie Oud-Hollands grachtje op. “Hier aan de Zuiderhaven leerde ik fietsen. Van brug naar brug. Gelukkig ben ik nooit de gracht ingereden”. Of in het Snouck van Loosenpark, een groene wijk met jaloersmakende monumentale woonhuizen: “Weet je dat je hier vroeger aapjes kon kijken? Een lokale weldoenster, rijk geworden door de VOC, bouwde deze sociale woonwijk en liet als vermaak een menagerie aanleggen. Daar stond ik als klein meisje eindeloos door de tralies te turen”. Een foto op haar mobiel van kooien en toeschouwers met lange rokken en hoeden ondersteunt haar verhaal. Ze zwaait naar een voorbijfietsende buurtgenoot, maakt een praatje met een vroegere buurman en roept: “Alles goed?” naar een echtpaar aan de overkant. Esther kent iedereen. Esther: “Toen ik er eenmaal indook, kreeg ik steeds meer lol in het uitzoeken waarom die straten zo heten. Vaak bleek de naam te verwijzen naar een gevelsteen of het uithangbord van een vroegere herberg”. Zoals de steeg ‘Tussen hel en vagevuur’. “Vroeger stonden hier twee herbergen. De ene heette Hel, de ander Vagevuur”. Maar de leukste naam van het stadje is natuurlijk ‘Hoerenjacht’. “Waarschijnlijk een verbastering van het woord hoornjacht, dat verwijst naar de drijfjacht met jachthoorns. Van die jacht stond vermoedelijk namelijk een afbeelding op een gevelsteen in de straat”, zegt Esther en ze giechelt: “Maar het is ook denkbaar dat de straat een zekere reputatie had. Verwijzend naar dames die zich liggen staande hielden”. Kilimanjaro Esther wandelt graag. In een natuurgebied of een stad. “Jaren geleden plantte ik de Enkhuizer vlag op de top van de Kilimanjaro, maar dat was eenmalig hoor. Een uit de hand gelopen grapje in de sportschool. Het liefst maak ik ’s avonds een rondje door Enkhuizen. Mijn stad”. Met de nieuwe Straatnamenroute van Esther kan iedereen vanaf nu zo’n rondje Enkhuizen doen! Zelf de route ook wandelen, bekijk hem HIER Bron: ANWB Read the full article

Padt in gesprek met supporters na incident in uitgaansleven

Na de overwinning van Groningen op Vitesse was de doelman naar de stad ... tussen een buurtgenoot van Padt en een supporter van FC Groningen. meer https://www.google.com/url?rct=j&sa=t&url=https://www.vtbl.nl/nieuws/artikel/4917861/padt-gesprek-met-supporters-na-incident-uitgaansleven&ct=ga&cd=CAIyGzdiZTM2OTAwNTFkODk0MDk6bmw6bmw6Tkw6Ug&usg=AFQjCNHjZuyoHsXAcQdOOOkKPq44Dg1qow