#سیما_بینا (زاده ۱۴ دی ۱۳۲۳) نوازنده، نقاش، آهنگساز و خوانندهٔ آوازها و ترانه‌های محلی ایرانی است. سیما بینا در #شهر_خوسف از #استان_خراسان_جنوبی به دنیا آمد. نام مادرش #پوراندخت_ایران‌_نژاد و پدرش #احمد_بینا بود. سیما در کنار پدری که استاد موسیقی سنتی و شاعر و آهنگساز ترانه‌های اولیه او بود، رشد کرد. او از سن ۹ سالگی خوانندگی را در رادیو ایران آغاز کرد. ردیف موسیقی ایرانی و تکنیک‌های آوازی را نزد استادانی چون #محمد_ابراهیم_مالکی (استاد موسیقی سنتی خراسان جنوبی)، #موسی‌_خان_معروفی و #نصرالله_زرین‌_پنجه فراگرفت. سیما بینا پس از فارغ‌التحصیل شدن از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در رشتهٔ نقاشی در سال ۱۳۴۹ تحصیل موسیقی ایرانی و ردیف را نزد #عبدالله_دوامی و محمدابراهیم مالکی ادامه داد. او پس از سال ۱۳۵۷ در کنار تدریس موسیقی و آواز با همراهی محمدابراهیم مالکی به پژوهش و گردآوری ترانه‌های محلی ایرانی و بازنویسی آهنگ‌های مردمی و روستایی، به‌ویژه موسیقی‌های محلی زادگاهش خراسان، پرداخته‌است. او با سفر به دورافتاده‌ترین نواحی در سرتاسر این ناحیه توانسته‌است مجموعه‌ای از ترانه‌ها و آهنگ‌های کمیاب و تقریباً فراموش‌شده را جمع‌آوری کند. از سال ۱۳۷۲ سیما بینا برای ارائهٔ گنجینهٔ یافته‌هایش در موسیقی محلی ایرانی به جشنواره‌های موسیقی در کشورهای گوناگون دعوت شده‌است. او نخستین زنی است که پس از انقلاب ۱۳۵۷ کلاس تعلیم آواز دایر کرد.همچنین نخستین زنی بود که در تالار وحدت به اجرای کنسرت پرداخت. از سال ۱۹۹۳ میلادی تا به امروز به جشنواره‌های جهانی دعوت شده و موسیقی محلی ایران را به گوش علاقه‌مندان رسانده‌است. #کتاب_لالایی_‌های_ایران حاصل سی سال پژوهش در سفرهای سیما بینا به شهرها وروستاهای مختلف و ملاقات با مادران پیر و جوان ایرانی است. https://www.instagram.com/amirbanazadeh/p/CYXL66xMTJi/?utm_medium=tumblr

مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران در سال ۱۳۴۷ در حالی که فضای موسیقی تحت هژمونی موسیقی های بازاری و عامه پسند(نیمه‌سنتی-نیمه‌پاپ)بود توسط #داریوش_صفوت و با دعوت از بزرگانی همچون#نورعلی_برومند #سعید_هرمزی #عبدالله_دوامی#محمود_کریمی #یوسف_فروتن و... بنیان گذاشته شد که سبب احیاء موسیقی اصیل و گرایش جوانان به موسیقی جدی ایران شد؛ رنسانسی* که با حفظ اصول، سبب گشایش هایی بزرگ در موسیقی ایران شد، چندان که هنوزا هنوز موسیقی خوب از آن سرچشمه جوشان، نوشان است.... در این زمانه عسرت کنونی که دوباره شاهد سروری موسیقی های سبک و بازاری و رانت خواری دوسویه آهنگسازان و خوانندگان (نیمه‌پاپ-نیمه‌سنتی)از تمام امکانات رسمی و غیر رسمی هستیم ... نیاز به چنین مراکز مستقلی و بزرگانی همچون #داریوش_صفوت و ... بیش از پیش احساس می شود ولی دریغ که زمانه، زمانه عسرت است و سروری گندم نمایان جو فروش... #ادمین_برگه_موسیقی_ایران #برگه_موسیقی_ایران . . * #حسین_علیزاده برای نخستین بار کلمه رنسانس را در توصیف عملکرد این مرکز بیان کرد که نگاهی به موسیقی آموختگان مرکز حفظ و اشاعه و عملکرد نیک ایشان در موسیقی شاهد این مدعای درست و بجاست ...شاگردانی همچون #محمدرضا_لطفی #پرویز_مشکاتیان#حسین_علیزاده ##مجید_کیانی #جلال_ذوالفنون#داریوش_طلایی #محمدعلی_کیانی_نژاد#علی_اکبر_شکارچی #ناصر_فرهنگفر و بسیار دیگری ...

به یاد «#فاخره_صبا » در چهاردهمین سالروز درگذشت او در بیست و دوم تیرماه ۱۲۹۹ - ۱۳۸۶ *فاخره صبا در تاریخ ۱۳ آبان ۱۲۹۹ در #تهران دنیا آمد. در دوازده سالگی برای آموختن آواز به #مدرسه_کلنل_وزیری رفت و نزد #عبدالعلی_وزیری تحصیل کرد و نواختن پیانو را نیز یاد گرفت. همزمان با یادگیری موسیقی ایرانی نزد #عبدالله_دوامی موسیقی‌دان و ردیف‌دان برجسته، موسیقی کلاسیک را نیز نزد #مادام_سابارسکی و #کنت_مونت_فورت شروع کرد. سپس آموختن پیانو را نزد #مشیر_همایون_شهردار تکمیل کرد و آواز و اپرا را نزد #خانم_نوردین و #لیلی_بارا آموخت و کنسرت‌هایی هم همراه با لیلی بارا یا خود به تنهایی در #کلوپ_ارامنه اجرا کرد.‌ #خانم_صبا سپس برای ادامه تحصیل به #فرانسه رفت و در #کنسرواتوار_پاریس موسیقی را ادامه داد. او در سال ۱۳۲۶ فارغ‌التحصیل شد و به #ایران بازگشت. در بازگشت به ایران، به استخدام #هنرستان_عالی_موسیقی درآمد و همزمان با گروه‌های #موسیقی_کلاسیک در اداره کل هنرهای زیبای ایران، در امر آموزش و اجرا همکاری داشت. در سالهای ۱۳۴۱ هنگامی که #منیر_وکیلی اولین صحنه‌های اپرایی را در ایران روی صحنه آورد، در آنها اجرا داشت. او در اپرای #مادام_باترفلای_پوچینی نقش #سوسوکیرا داشت، و #تراویا_تای_وردی را در تلویزیون و در سالن وزارت فرهنگ و هنر اپرای #ارفه و #اوریدیس_کریستف_ویلیبالد_گلوک و بعداً در #سالن_سعدی اپرای تک صحنه‌ای #جمیله_بیزه در سال ۱۳۴۶ نخستین اپرای کلاسیک به نام #کوزی_فان_توته، اثر #موتسارت به طور کامل در تالار وزارت فرهنگ و هنر به روی صحنه رفت و فاخره صبا نقش #دورابلا را اجرا کرد. او در اپرای «#دلاور_سهند» (اثر #سعدی_حسنی، موسیقی احمد پژمان و به رهبری حشمت سنجری و با خوانندگی حسین سرشار، سودابه تاجبخش، آلک ملکونیان و روبن آقا بگیانس و خودش) نقش «آذر» را اجرا کرد. او در اوایل سال‌های دهه ۱۳۴۰ کم‌کم از کار حرفه‌ای کنار رفت ولی تا ۲۱ اردبیهشت ۱۳۵۹ که سازمان اپرا و باله و ژونس موزیکال جوانان منحل شد امکان خوانندگی را داشت. فاخره صبا علاوه بر خوانندگی استعداد نویسندگی نیز داشت و مقالات متعددی در دائرةالمعارف مصاحب نوشته‌است. او و همسرش، علیرضا افضلی پور بنیان‌گذار دانشگاهی در کرمان بودند که بعد از انقلاب به اسم دانشگاه شهید باهنر کرمان است. خوانندگانی چون منصوره قصری، محمد نوری و شهلا میلانی از شاگردان آواز او بودند. https://www.instagram.com/p/CRZorP1BVvw/?utm_medium=tumblr

۲۲ تیرماه سالروز درگذشت #فاخره #صبا خواننده اپرا ایرانی #فاخره_صبا (زاده آبان ۱۲۹۹- درگذشته ۲۲ تیر ۱۳۸۶) خواننده اپرا (متزو سوپرانو)، نویسنده و فرهنگ‌نویس ایرانی بود. فاخره فرزند #فرخ_صبا بود و #ابوالحسن_صبا (استاد بزرگ موسیقی ایران) پسر عموی پدرش می‌شد. او در دوازده سالگی برای آموختن آواز به مدرسه #کلنل_وزیری رفت و نزد #عبدالعلی_وزیری تحصیل کرد و نواختن پیانو را نیز یاد گرفت. همزمان با یادگیری موسیقی ایرانی نزد #عبدالله_دوامی موسیقی‌دان و ردیف‌دان برجسته ایرانی، موسیقی کلاسیک را نیز نزد #مادام_سابارسکی و #کنت_مونت_فورت شروع کرد. سپس آموختن پیانو را نزد مشیر #همایون_شهردار تکمیل کرد و آواز و اپرا را نزد #خانم_نوردین و #لیلی_بارا آموخت و کنسرت‌هایی هم همراه با لیلی بارا یا خود به تنهایی در کلوپ ارامنه اجرا کرد. خانم صبا سپس برای ادامه تحصیل به #فرانسه رفت و در کنسرواتوار پاریس موسیقی را ادامه داد. او در سال ۱۳۲۶ فارغ‌التحصیل شد و به ایران بازگشت. در بازگشت به ایران، به استخدام هنرستان عالی موسیقی درآمد و همزمان با گروه‌های موسیقی کلاسیک در اداره کل هنرهای زیبای ایران، در امر آموزش و اجرا همکاری داشت. در سالهای ۱۳۴۱ هنگامی که منیر وکیلی اولین صحنه‌های اپرایی را در ایران روی صحنه آورد، در آنها اجرا داشت. او در اپرای مادام باترفلای پوچینی نقش سوسوکی را داشت، و تراویا تای‌وردی را در تلویزیون و در سالن وزارت فرهنگ و هنر اپرای ارفه و اوریدیس کریستف ویلیبالد گلوک و بعداً در سالن سعدی اپرای تک صحنه‌ای جمیله بیزه در سال ۱۳۴۶ نخستین اپرای کلاسیک به نام کوزی فان توته، اثر موتسارت به طور کامل در تالار وزارت فرهنگ و هنر به روی صحنه رفت و فاخره صبا نقش دورابلا را اجرا کرد. او در اپرای «دلاور سهند» (اثر سعدی حسنی، موسیقی احمد پژمان و به رهبری حشمت سنجری و با خوانندگی حسین سرشار، سودابه تاجبخش، آلک ملکونیان و روبن آقابگیانس و خودش) نقش «آذر» را اجرا کرد. او در اوایل سال‌های دهه ۱۳۴۰ کم‌کم از کار حرفه‌ای کنار رفت. ولی تا ۲۱ اردبیهشت ۱۳۵۹ که سازمان اپرا و باله و ژونس موزیکال جوانان منحل شد امکان خوانندگی را داشت. خوانندگانی چون منصوره قصری، محمد نوری و شهلا میلانی از شاگردان آواز او بودند. https://www.instagram.com/p/CRR-zaeMKQ9/?utm_medium=tumblr

#مرضیه از نگاه #محمود_خوشنام، #سیمین_بهبهانی و #مرتضی_رضوان مرضيه سال 1304 درخيابان عين‌الدوله در خانه ای درکوچه رومی بدنيا آمد. شاگرد دبستان هما و دبيرستان عصمتيه بود و در 20 سالگی به‌ موسيقی روی آورد. #اسماعيل_مهرتاش، صبا و #عبدالله_دوامی و #مرتضی_محجوبی به او تعليم دادند و با اين اندوخته‌ ها، اولين بانوی آوازه‌ خوان ايرانی بود که به #برنامه_گلها راه يافت. با وساطت #حسين_قوامی اولين #کنسرت خود را بدعوت #ملک‌_الشعرای_بهار بهمراه صبا و #حسين_تهرانی تنبک‌نواز چيره دست اجرا کرد. طی سال ها صدایش بر بستر ساخته‌ های شيدا، #پرويز_ياحقی، #بزرگ_لشگری، #علی_تجويدی و #همايون_خرم نشست. محمود خوشنام، محقق، #موسيقی‌ شناس و سردبير مجله رودکی در پيش از #انقلاب و مقيم آلمان، می گوید: ظهور مرضيه در موسيقی، سال 22 رخ داد و سال 27 وارد راديو ايران شد اما در اين مدت، 7 سال در جمع مطالعه کرد اولين معلمش حشمت‌دفتری دوست پدرش بود که تمام ترانه‌‌ های قديمی عارف و شيدا را از او فراگرفت. مرضیه میگفت: او سينه‌ ای داشت سرشار از موسيقی و بعد استادان ديگر. آنچه مشخص است مرضيه شهرتش را هم با ترانه‌ های شيدا بدست آورد يعنی با اجرا و بازخوانی اين ترانه‌ها. نام مرضيه هم اقتباسی بود از نام مرضیه خواننده‌ ای که در دوره شيدا می زيست و معشوقه شیدا بود. بعد از اینکه به شهرت رسيد و در کارش موفق شد، نام مرضيه را با الهام معشوقه شيدا، بر خود نهاد. مرضيه اولين خواننده زنی بود که در برنامه گلها حضور پيدا کرد. گلها از آغاز مردانه بود. يکی از عيبهای برنامه گلها همين بود که سخت مردانه بود و ظرافت و لطافت زنانه درآن نبود. با همه صداهای زيبايی مثل: بنان، عبدالعلی وزيری، قوامی و ديگران که در آغاز با گلها کار میکردند، جای صدای ظريف زن خالی بود. صدایش وقتی وارد گلها شد، يک هيجان غريبی به برنامه بخشيد. گلها بيشتر به جنبه‌‌های‌عرفانی موسيقی توجه داشت و صدای مرضيه برای بيان و ابراز حس عارفانه بسیار مناسب بود. در سالهای دور مصاحبه‌ای داوود پيرنيا انجام و نظر داده بود که مرضيه بهتر است تصنيف بخوانند تا آواز. البته اين نظر پيرنيا، هنرمندان و اهل حکمت قديمی است که معتقد بودند آواز حتما بايد چه چه و غلت و از اين حرف ها داشته باشد و بدون آن آواز آواز نيست. ولی امروز اينطور تصور نمیشود. در واقع اصل مهم، جنس صدا است. بعد هم تعليم و تربيت صدا به شکلی که بتواند از عهده آواز بر بيايد. مرضيه اينها را داشت البته صدايش به تحرک صدای شجريان، بنان و قوامی نبود اما آنچه که بود صدای زنانه‌ای بود که در دل گلها عرضه میشد و به خصوص آواز. https://www.instagram.com/p/CEkR3JBHl35/?igshid=vr68pqualaf1

#AsilMusic بانو #الهه ، فریب بهار غلامحسینی معروف به الهه ، زاده ۱۳۱۳- خاموشی ۲۴ مرداد ۱۳۸۶ از شاگردان #عبدالله_دوامی و #غلامحسین_بنان ، در سن ۲۷ سالگی صدای او مورد توجه #داوودپیرنیا گرفت. نخستین پخش رسمی صدای بانو الهه با نام #پریچهر در #فیلم « مردی که رنج می‌برد » بود که در سال ۱۳۳۶ اکران گشت. بیش از یکصد قسمت از #برنامه_گل‌ها را در #رادیوایران اجرا کرد، او در طول فعالیت هنری‌اش بیش از ۷۰۰ #ترانه اجرا کرد. سرانجام به علت ابتلا به #سرطان_کبد، در روز چهارشنبه ۲۴ مردادماه ۱۳۸۶ در سن ۷۳ سالگی، در #بیمارستان_پارسیان_تهران درگذشت.

شادروان #مرضیه درباره خودش می گوید: روزی تقدیر خودش را در قالب یک مرد ادیب و #موسیقیدان یعنی حشمت دفتر راد، بر سر راه من قرار داد. با هر تصنیفی که او بمن می ‌آموخت، احساس میکردم خودم را پیدا میکنم. پدرم روحانی بود ولی به دنبال حقیقت رفت و زود سراب را دیده و لباس روحانیت را از تن به دور انداخت، مادرم نیز تار مینواخت. زمانیکه خانواده‌ های ایرانی به ندرت دخترشان را دنبال تحصیل علم میفرستادند، پدرم با وجود اینکه روحانی بود مرا #تشویق به #یادگیری تحصیلات نمود. زمانی که شروع به #خواندن کردم، #خواننده شدن برای #زنان غیر عادی بود. در عین حال یک خواننده باید هم #باسواد می بود و هم #دانش #موسیقی میداشت و هم دارای صدای خوب، در ضمن استادان موسیقی باید صدایش را تأئید می کردند. سالهای زیادی به #آموختن زیر نظر استادان موسیقی گذراندم ولی هر چه دارم از #مرتضی_محجوبی #اعجوبه #پیانو است. سال ۲۱ زیر نظر #اسماعیل_مهرتاش کار هنریم را آغاز کردم. ابتدا با بازی در نمایش #خسرو_و_شیرین در #تئاتر #باربد که ۳۷ شب روی #پرده بود به شهرت رسیدم. پس از این #آهنگسازان و #شاعران بسیاری مایل بودند که آثارشان را با من اجرا کند. سال ۳۷ (در ۳۴ سالگی) به #رادیو دعوت شدم که ۱۸ سال از افتتاح آن میگذشت. #عبدالله_دوامی مخالف بود که به رادیو بروم، میگفت: حیف است که به رادیو بروی. بگذار ما بیشتر با تو کار کنیم و این گنجینه قدیمی و ۱۵۰ ساله‌ را در اختیار تو بگذاریم. مرضیه در #برنامه‌_گلها از بهترینها بود. او ۵۰۰ آهنگ خواند که بیشترین آثارش ساخته #محجوبی، #پرویز_یاحقی، #همایون‌_خرم و علی تجویدی است. پس از انقلاب او کنج عزلت گزید و تا اواسط دهه ۶۰ در ایران ماند، سپس به #فرانسه رفت و تنها در خلوت خود سه_تار مینواخت. او در دوران خوانندگی، ۵ بار تصنیفهای ۲ صدایی خواند که ۳ تا با #بنان، یکی با علی بهاری و دیگری با جان��ن خرم، نوه دختری‌اش بود. سرانجام صدای مرضیه در ۲۱ مهر ۸۹ در ۸۶ سالگی بر اثر سرطان در پاریس به خاموشی گرائید. (مرضیه و #انوشیروان_روحانی) https://www.instagram.com/p/CGc74ecnxO7/?igshid=1nrd5l2ek98qw