آسی احمد حسینی، امروز، روی در پرده وصل کشید. نوشتن درباره چنین مردی وارسته، سخت و دشواره، اما فارغ از تعریفهای احساسی، میشه گفت که او بازمانده ای از انگشت شمار مردان نیک روزگار بود. از مهمترین ویژگی های ایشان، متانت در سخن و طبع بخشاینده و خوی نیکو بود. سادات یادگاری صحنه در صده هایی پیش از این از منطقه دالاهو به صحنه کوچی اجباری داشتند. آسید احمد یادگاری نیز در دهه های اول این قرن، به منطقه نظام آباد تهران آمد و از همان آغاز منزل ایشان، محفل یارانی از سراسر مناطق یارسانی نشین بود، و مرکزی بود برای ذکر و نذر و نیاز، و مامنی بود برای جوانانی در ورود به تهران نیازمند چنین پشتوانه ای بودند. مهمترین بخش از فعالیتهای ایشان بر مبارزه با تفکر انحرافی مکتب نورعلی الهی بود. رابطه تنگاتنگ ایشان با آسی نصرالدین حیدری و حمایت آن بزرگوار در این امر خطیر باعث شد تا صورت ناپسند اهل مکتب بیش از پیش بر عموم، آشکار شود، البته در این راه متحمل رنجهای بیشماری شد، چنانکه بارها مورد سو قصد قرار گرفت، اما از پای ننشست. ایشان به سفره داری شهره بود، شاید کمتر شاهد بوده ایم که تنها دست به طعام برده باشد، همیشه اینگونه بود که جمعی از مهمانان خوانده و ناخوانده، از هر دوده و خاندان و ریشه ای، با ایشان هم سفره بوده اند. او مردی عارف بود و به شعر و ادب، تسلط وافری داشت. آبروی کسی را نمیبرد و بر حفظ ادب در سخن و کلام اصرار داشت. در وقایع مختلف، نقش میانجی را ایفا مینمود، چنانکه بارها از طرف سادات حیدری گوران، بعنوان حکم، در دعاوی مختلف معرفی شد. در نهایت امروز چشم از این جهان فروبست و برای ما خاطری درد آلود ماند و خاطره ای که هرگز فراموش نخواهد شد. او از دون دیگر سر برون خواهد کرد تا این رشته تا ابد ادامه یابد. #سید_احمد_حسینی #بگتر #اهلحق #یارسان #یارستان #صحنه #yarsan #ahlehagh #goran #sahne https://www.instagram.com/p/CMRoqvbAXaR/?igshid=1u857td91aboz