Έλα κι απόψε κοπελιά

Τον έρωτα; Τον κάνω συχνά αλλά δεν τον συζητώ ποτέ. Μαρσέλ Προυστ. Η Ιουλία Lespinasse, διάσημη για το φιλολογικό σαλόνι της, επιστήθια φίλη του Ντ’Αλαμπέρ, ήταν ερωτευμένη με τον στρατηγό Guibert. Χωρίς ανταπόκριση. Του έγραφε: «Σας αγαπώ όπως πρέπει κανείς ν’αγαπά, με πλησμονή, με τρέλα, με ενθουσιασμό, με απελπισία. Σας αγαπώ πέρα από τη δύναμη της ψυχής και του σώματός μου. Δυο πράγματα στον κόσμο δεν υποφέρουν τη μετριότητα: οι στίχοι κι ο έρωτας. Ω φίλε μου, η ψυχή μου υποφέρει. Δεν έχω πια λόγια παρά μόνο κραυγές». Λίγο μετά το γάμο του Guibert, η Ιουλία Lespinasse αρρώστησε και πέθανε. Μόλις δύο χρόνια έπειτα από τα πάθη του νεαρού Βέρθερου, η Lespinasse ίσως επιθύμησε να έχει το τέλος λογοτεχνικής ηρωίδας επιστολικού μυθιστορήματος. Δεν αποκλείεται, κυριευμένη από πάθος για τον μικρότερό της Guibert, να είδε στον εαυτό της κάτι από την Ζυλί του Ρουσώ ή τη Φαίδρα του Ρακίνα. Τίποτα δεν δείχνει ότι προσπάθησε να αποφύγει το αδιέξοδο. Αντίθετα το ενίσχυσε μέχρι την οριστική εκμηδένισή της. Όταν η ζωή αντιγράφει την τέχνη, ποιος μπορεί να μιλήσει για αλήθεια και να μη φανεί αστείος; Οι επιστολές της διαβάζονται μέχρι σήμερα. Όταν έχασε την παιδική της φίλη Νάντια, η Μαρίνα Τσβετάγιεβα, κορυφαία Ρωσίδα ποιήτρια, ήταν 12 χρόνων. Από τη σχέση τους, τουλάχιστον όσον αφορά στην Τσβετάγιεβα, δεν έλειπε το ερωτικό στοιχείο. Ο πατέρας της αδικοχαμένης, θυμάται η Μαρίνα, είχε σημειώσει ένα ποίημα στο λεύκωμα της κόρης του που επαναλάμβανε το στίχο: «Μην εμπιστεύεσαι τους άντρες, φίλη μου». Πιθανόν ήταν κάποιο στιχούργημα δικής του έμπνευσης (ή μήπως Πούσκιν;), δυστυχώς δεν βρήκα περισσότερες πληροφορίες. «Δεν πίστεψα ποτέ στη δυσπιστία», σημειώνει η Τσβετάγιεβα με ανεπανάληπτη ευαισθησία: «Απεναντίας, πίστεψα στον πρώτο που συνάντησα». Το ύφος της εποχής προέτρεπε μια νέα, προικισμένη και από καλή οικογένεια προς τέτοιου είδους σκέψεις. Δεν πρόκειται για το φόβο αλλοίωσης της γυναικείας παρθενίας, λέει, αλλά για την παρακμή ενός ολόκληρου πολιτισμού που εκδικούνταν τα παιδιά του για όσα είχαν στερηθεί οι γονείς. Αργότερα, προσπαθώντας να εξηγήσει πώς μια κοπέλα μεγαλύτερη προτιμούσε εκείνη για παρέα, μια παιδούλα, γράφει: «Ίσως ακολουθούσες την ποιήτρια που τώρα σε ανασταίνει». Σήμερα, η τελευταία επίδραση στον τρόπο που κατανοούμε τον έρωτα είναι πιθανότατα οι 50 αποχρώσεις του γκρι- δίχως ίχνος ταλέντου η κυριούλα που έγινε εκατομμυριούχος αλλά δεν είναι το θέμα μας αυτό. Οι ανήσυχες καρδιές βρίσκουν παρηγοριά στο έντεχνο τραγούδι, αφού η ποίηση παραμένει σχετικά απρόσιτη. Από τον έρωτα μέχρι θανάτου έως την εκμάθηση της δυσπιστίας, η απόσταση παραμένει χαοτική. Η ισορροπία μεταξύ των δύο ήταν ανέκαθεν υπόθεση του καθενός. Πέρυσι, για παράδειγμα, μία παρεξήγηση κρατούσε μακριά κάποιο ζευγάρι, ώσπου το αγόρι έφυγε πρόωρα. Του είχε αφιερώσει κάποτε εκείνο του Χαρούλη. Αν, τότε. Αν γίνεις αυτό που ήσουν, θα έρθω κοντά σου. Το αν έγινε έμμονη ιδέα. Η επανασύνδεση αναίτια αναβαλλόταν. Αν, τότε, ποτέ. Ο πολιτισμός που άθελά του ψεύδεται, ο πολιτισμός ως πηγή δυστυχίας. Ασφαλώς, βλέποντας τα πράγματα πιο ψύχραιμα, τα τραγούδια δεν υποχρεούνται να τονίζουν την αλήθεια που επείγει, αλλά να περιγράφουν τις διαθέσεις, τα ψέματα και τους εγωισμούς των ανθρώπων. Προστατευμένος μέσα στην πόλη, σίγουρος για το αύριο που του υπόσχονται, με πίστη στην ιατρική και στο αήττητο της θνητότητάς του, ο σύγχρονος άνθρωπος δεν αισθάνεται την ανάσα του θανάτου στο σβέρκο του. Δυστυχώς, όμως, shit happens. Άρχισε να μ' ενοχλεί και τ' άλλο του Θανάση: «Άμοιρη ψυχή, μην ξεγελαστείς». Ο στίχος επικεντρώνεται στην αδυναμία του ερωτευμένου. Μα τι είναι ο έρωτας, θα ρωτήσει κάποιος, αν δεν είναι αυτή ακριβώς η αδυναμία; Εν μέρει θα 'χει δίκιο. Δεν είναι έρωτας όμως μια αδυναμία που παραλύει και γίνεται εύκολη αυτοδικαίωση κάποιας άμοιρης ψυχής. Θέλω, αλλά φοβάμαι. Δεν φταίω, ξεγελάστηκα. Τι σόι απαγορεύεται είναι αυτό; Τι θα γίνει δηλαδή αν πληγωθεί, τι θα συμβεί αν φτάσει στα άκρα, τι θα χάσει αν «ένα φιλί αμέθυστο έρθει και του ζητήσει»; Προφανώς τίποτα. Ο Παπακωνσταντίνου ξέρει καλά πως τον άνθρωπο πατάν στ'αλήθεια τα πόδια του τα ίδια. Υπονοώ όμως, για να μην κρύβομαι πίσω απ' το δάχτυλό μου, ότι κορίτσια που ίσως δάκρυζαν με το «Μιλώ για σένα» χωρίς να κατανοούν την ποιητικότητά του, έκαναν γάμους συμφέροντος προκειμένου να πάρουν το αίμα τους πίσω: όταν δεν μπορείς να αναμετρηθείς με τον έρωτα, δεν μπορείς να αναμετρηθείς και με τον θάνατο, προτιμώντας να τον ζήσεις εν ζωή. Ο ρόλος του καθοδηγητή ή του λογοκριτή έχει πολλούς υποψηφίους, αλλά ευτυχώς δεν φτιάχτηκε για κανέναν από μας. Πάντα κάθε άνθρωπος θα επηρεάζεται από ερεθίσματα που ο ίδιος θα επιτρέπει να τον επηρεάσουν, από όσα νομίζει πως του ταιριάζουν, από αυτά που τον εκφράζουν μια δεδομένη στιγμή περισσότερο. Όλο και κάποιος Γκαίτε, ένας αυταρχικός πατέρας ή απλά κάποιος στίχος θα θέτει ερωτήματα. Η ζωή θα φορτώνεται με «γραφειοκρατία», η οποία από τη μία θα την κάνει πλουσιότερη κι από την άλλη θα την απειλεί με τρικλοποδιά. Στην πραγματικότητα, εμείς είμαστε αυτοί που θέλουμε να περάσουμε μέσα από την κόλαση. Να δυστυχήσουμε και να ευτυχήσουμε με το δικό μας τρόπο. Να βγούμε νικητές αφού κοιτάξουμε τον γκρεμό. Ίσως μονάχα με το πέρασμα των χρόνων η συμβουλή εκείνου του θείου του Σταντάλ ανακτά την αξία της: «Όταν μια γυναίκα σε εγκαταλείπει, μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες κάνε ερωτική εξομολόγηση σε μιαν άλλη». Η βιασύνη, αν και ανισόρροπη, έχει περισσότερη υγεία με το μέρος της. Σκοντάφτει δηλαδή κι όποιος αργεί. Τα λουλούδια μαράθηκαν, τα σοκολατάκια φαγώθηκαν. Και τα ζευγαράκια που ήδη χώρισαν, ενώ πριν μερικές μέρες αντάλλαζαν όρκους αιώνιας αγάπης, ξέρουν ότι δεν βρισκόμαστε μήτε σε ανθοπωλείο μήτε σε ζαχαροπλαστείο. Ο Ιαβέρης, αναφερόμενος στην οδηγική συμπεριφορά, είχε προειδοποιήσει: όταν έρχεται η στιγμή του φρεναρίσματος, τα χάνεις. Στο κακό αποδεικνύεσαι ηλίθιος. Ο θάνατος δεν καταλαβαίνει πάντοτε από ζώνες ασφαλείας. Γι'αυτό ο Μήτσος Σταυρακάκης έγραψε: «Έλα κι απόψε κοπελιά στην εδική μου αγκάλη, να κλέψομε μια δεκαριά μέρες του Χάρου πάλι». Όταν πρωτάκουσα την μαντινάδα του μικρός, νόμιζα πως την έγραψε άνθρωπος άρρωστος, κάποιος που πεθαίνει, ένας Κρητικός που σκέφτεται να δοκιμάσει το one night stand και δεν έδωσα σημασία.

Hold your breath, we are diving deep...

Φλεβάρης, 2015. Παρασκευή 13/ 2015. 

Ουάου.

Περίπου 6 χρόνια πριν. Αυτές οι φωτογραφίες κι αυτά τα λίγα πράγματα που μοιράζομαι στην μίνι “συνέντευξη”, μοιάζουν από μιαν άλλη Εσμίρα, μιαν άλλη εγώ. Μια ζωή μακρινή, πολύ ξεθωριασμένη, αλλά αρκετά οικεία. Ακόμα νιώθω τον ήλιο στο πρόσωπό μου και την ανασφάλεια όσο η φίλη μου τραβάει αυτές τις φωτογραφίες.

Είμαι εγώ, στην πολλή αρχή της δικής μου αρχής. Το Μπιγκ Μπαγκ του μικρόκοσμου Εσμίρα 💫. 

Λίγα πράγματα για το μπακγκράουντ της υπόθεσης... Από την αρχή του νέου έτους, το φετινό σωτήριο 2021, η ζωή μού έχει πάρει μια πολύ ενδιαφέρουσα τροπή. Είμαι απίστευτα, εγκάρδια ευγνώμων. Και όπως φυσικά συνηθίζω κάθε τέλος, αρχή του νέου έτους- η δική μου ανηφόρα, να λέγεται “προσωπικός απολογισμός”. Ειλικρινά, δεν μπορώ να θυμηθώ μια χρονιά που να μην με έχει παιδέψει αυτή η διαδικασία, με λαμπερή εξαίρεση το 2020. Για την ακρίβεια, μπορώ να θυμηθώ όλες εκείνες τις χρονιές που ο “προσωπικός απολογισμός” ήταν ένας άθλος και τόσο ανυπόφορα δύσκολος. Να κάτσω να σκεφτώ ποιους αδίκησα, τί έκανα σωστά τί λάθος, που παραφέρθηκα, γιατί σκέφτηκα όπως σκέφτηκα, να δώσω credits, να βρω επιχειρήματα, να βρω ελαφρυντικά... γιατί, γιατί, γιατί. Σοβαρά, μερικές φορές η όλη ανάλυση και το rewind μου προκαλεί σωματικό πόνο.   Με εξουθενώνω. 

Τάσεις φυγής κι αποφυγής.

Φέτος όμως ήταν διαφορετικά. Φταίει η καραντίνα του 2020; Φταίει η απομόνωση; Φταίνε οι περιορισμοί στις προσωπικές σχέσεις;  Με μεγάλη ανακούφιση κι ευσυνειδησία, θα απαντήσω όχι. Και είμαι πολύ χαρούμενη που μια καθολική αναγκαστική κατάσταση δεν ευθύνεται για το τωρινό mindset. Ανασαίνω. Ανασαίνω. Ανασαίνω. Δεν με ξοδεύω άσκομα πλέον. Με εκτιμώ. Με αγαπώ αληθινά κι έτσι αφήνω χώρο και γι άλλους να με αγαπάνε αληθινά. Άδολα. Μου δίνω χώρο, άφεση αμαρτίων, μου δίνω χρόνο.  Ανασαίνω.

Ανασαίνω, γιατί είναι αποτέλεσμα δικής μου δουλειάς, προσωπικής σκληρής δουλειάς και κόπου για να αγγίξω και να ταυτιστώ με εκείνη την αναθεματισμένη γραμμή στην μίνι “συνέντευξη” του 2015: “Μόνο μία [λέξη] θα διαλέξω για το μέλλον, ευτυχισμένη. Είναι το μοναδικό που με απασχολεί”. Ο ουτοπισμός της ευτυχίας όπως εγώ την αντιλαμβανόμουν τότε, είχε μια αόριστη μορφή που περιείχε ψήγματα εμπιστοσύνης... μια πνευματική εξέλιξη που δεν γινόταν να ονομάσω, μια αποτίναξη απ΄ότι με βαραίνει. Μια απελευθέρωση. Μια αόριστη συγχώρηση χωρίς συγκεκριμένο παραλήπτη. Βάζω και τον εαυτό μου μέσα. Το ότι κουβαλάς προσεχτικά όλα εκείνα μέσα σου, χωρίς να δείχνεις τίποτα στους άλλους, δεν σημαίνει πως δεν είναι βαριά. Σε εκείνο το θολό “να είμαι ευτυχισμένη” 6 χρόνια πριν, έρχομαι να προσθέσω όλα αυτά που διδάχθηκα και ακόμα...μαθαίνω.

Έρχομαι από το μέλλον αγαπητή παρελθοντική Εσμίρα, για να σου πω πως έχεις φτάσει στον δικό σου ορισμό της “ευτυχισμένης”. 6 χρόνια μετά, έχεις ξαποστάσει σε εκείνη την ουτοπία όπως εσύ την αντιλαμβανόσουν τότε, και που τώρα έχει μια ώριμη μορφή: εμπιστοσύνη, πρόοδο, κατάκτηση. Όλα αυτά σε προσωπικό επίπεδο.  Απ όλα τα πράγματα που έχω καταφέρει, γι’ αυτό είμαι πιο περήφανη. Που έχω κατακτήσει την δική μου μορφή ουτοπίας, την δική μου έννοια “ευτυχισμένης”, με όλες τις αποκλίσεις και τα errors. Που ζω μέσα στο πετσί μου επιτέλους με απόλυτη ειρήνη κι όχι σε συνεχή διαμάχη. 6 χρόνια πριν, τί ήξερα, τί ξέρω τώρα;   Πώς υπάρχουν αυτοί που παρατηρούν την πραγματικότητα και αναρωτιούνται γιατί, και υπάρχουν, επίσης, αυτοί που την φαντάζονται όπως δεν ήταν ποτέ και αναρωτιούνται, γιατί όχι; Κάπου εκεί κρύβεται η γη της επαγγελίας για τον καθένα μας, και αυτό που μπορώ να πω με μεγάλη βεβαιότητα είναι πως όλα χρειάζονται δουλειά.  χρόνο. κόπο. δουλειά, προσωπική δουλειά. 

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. 

Από εμένα, για εμένα. 

Έμιλυ Μπροντέ: Τα «Ανεμοδαρμένα Ύψη» και η ζωή γεμάτη τραγωδίες

Πηγή φωτογραφίας: humbermouth.com Η μυθιστοριογράφος Έμιλυ Μπροντέ έμεινε στην ιστορία λόγω του μοναδικού της έργου με τίτλο «Ανεμοδαρμένα Ύψη». Αν και ήταν ένα από τα μικρότερα τέκνα της οικογένειας Μπροντέ έβγαζε έναν εξαιρετικό δυναμισμό. Μάλιστα οι αδερφές της έφταναν στο σημείο να την αποκαλούν «συνταγματάρχη». Δεν δημοσίευσε την δουλειά της με το πραγματικό της όνομα. Υπέγραφε ως Έλλις Μπελ. Τα παιδικά χρόνια της Έμιλυ Μπροντέ Η συγγραφέας του μυθιστορήματος «Ανεμοδαρμένα Ύψη» γεννήθηκε στις 30 Ιουλίου 1818 στην περιοχή Θόρτον της Αγγλίας. Ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά της Μαρίας Μπράνγουελ και του Ιρλανδού κληρικού Πάτρικ Μπροντέ. Το 1821 δυστυχώς θα χάσει την μητέρα της από καρκίνο σε ηλικία τριών ετών. Έτσι λοιπόν οι αδερφές της Σαρλότ, Μαρία και Ελίζαμπεθ θα σταλθούν σε εκκλησιαστικό σχολείο στο Κάουαν Μπρίτζ. Εκεί θα υποστούν την σκληρότητα και την βαρβαρότητα των καθηγητριών τους. Τις άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες χρειάστηκε να ζήσουν σε αυτό το σχολείο θα περιγράψει αργότερα η Σαρλότ Μπροντέ στο μυθιστόρημά της «Τζέην Έϋρ». Το 1824 η οικογένεια θα μετακομίσει στο Χάουορθ και έτσι η Έμιλυ θα φοιτήσει στο ίδιο σχολείο με τις αδερφές της. Ορισμένοι μελετητές υποστηρίζουν ότι η Έμιλυ Μπροντέ ήταν το χαϊδεμένο παιδί του σχολείου και πως εθελοτυφλούσε μπροστά στις αγριότητες που είχαν υποστεί οι αδερφές της. Μια τέτοια όμως κατηγορία είναι αβάσιμη, καθώς η ίδια δεν ήταν ούτε έξι χρονών. Οι συμφορές όμως, ακολούθησαν την Έμιλυ και μετά, καθώς οι δύο της αδερφές, Μαρία και Ελίζαμπεθ, αρρώστησαν από φυματίωση και δυστυχώς έχασαν την ζωή τους. Μετά από αυτό το τραγικό γεγονός οι αδερφές Μπροντέ και ο αδερφός τους Μπράνγουελ θα ξεκινήσουν κατ' οίκον εκπαίδευση. Δάσκαλοί τους πλέον θα είναι ο πατέρας τους και η θεία τους, Ελίζαμπεθ Μπράνγουελ. Εξαιτίας της ιρλανδικής παράδοσης, στοιχείο που θα διδαχθούν από τον πατέρα τους, η Έμιλυ Μπροντέ θα μαγευτεί από τον κόσμο των ξωτικών και των φαντασμάτων. Οι ιστορίες αυτές θα αποτελέσουν πηγή έμπνευσης αργότερα για την συγγραφή του έργου της! Τα «Ανεμοδαρμένα Ύψη» Τα «Ανεμοδαρμένα Ύψη» αποτελούν ένα από τα πιο γνωστά μυθιστορήματα την αγγλικής κλασικής λογοτεχνίας. Είναι επίσης και το μοναδικό δημιούργημα της Έμιλυ Μπροντέ. Εκδόθηκε το 1847, ένα χρόνο πριν τον θάνατο της συγγραφέως. Είναι ένα ανατρεπτικό μυθιστόρημα που αποδεσμεύεται τα κοινωνικά στερεότυπα της εποχής. Μια ιστορία αγάπης με τραγικό τέλος.

Πηγή φωτογραφίας: troubador.co.uk Τα γεγονότα εξελίσσονται σε ένα κτήμα της οικογενείας Έρνσο, τα «Ανεμοδαρμένα Ύψη». Ο κύριος Έρνσο θα πάρει υπό την προστασία του ένα μικρό και αβοήθητο αγόρι. Το αγόρι ονόματι Χίθκλιφ θα γίνει ο καλύτερος φίλος της κόρης του Κάθριν, η οποία καθώς η πλοκή εξελίσσεται, θα τον ερωτευτεί. Μετά τον θάνατο του πατέρα της, ο αδερφός της Κάθριν όμως, θα προσπαθήσει με επιτυχία δυστυχώς να ρεζιλέψει τον Χίθκλιφ και κατά συνέπεια να τον διώξει από το κτήμα. Λίγα χρόνια αργότερα ο πλέον ανανεωμένος και μορφωμένος Χίθκλιφ επιστρέφει με εκδικητικές διαθέσεις και είναι έτοιμος να βάλει στην θέση τους όλους εκείνους που τον χλεύαζαν τόσα χρόνια. Δυστυχώς όμως με το σχέδιό του θα πληγωθεί βαθύτατα ο ίδιος και το άλλο του μισό. Εκ πρώτης όψεως μπορεί η ιστορία του Χίθκλιφ και της Κάθριν να φαίνεται πέρα για πέρα ρομαντική. Καθώς όμως ο αναγνώστης προχωράει στο κείμενο, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η συγκεκριμένη ιστορία δεν αποτελεί ένα κλασικό ρομάντζο. Οι δυο πρωταγωνιστές εμφανίζονται εγωιστές και όλα τους τα ελαττώματα βγαίνουν στην επιφάνεια. Βασικό στοιχείο επίσης του μυθιστορήματος δεν αποτελεί το «love story», αλλά η κριτική που ασκεί η Έμιλυ Μπροντέ. Χρησιμοποιώντας το ειδύλλιο Χίθκλιφ-Κάθριν προσπαθεί να αναδείξει τα ελαττώματα του ταξικού συστήματος της εποχής. Ταυτόχρονα μας παρουσιάζει την αποστροφή της κοινωνίας της σε κάθε τι διαφορετικό. Κατακρίνει και τον θεσμό του γάμου, καθώς μας τον περιγράφει ως ένα μέσο που χρησιμοποιούσαν οι οικογένειες για να διατηρήσουν ή να αυξήσουν την περιουσία τους. Ο θάνατος της Έμιλυ Μπροντέ Λίγο καιρό μετά την δημοσίευση του βιβλίου της ο θάνατος θα βρεθεί για άλλη μια φορά στο κατώφλι της Έμιλυ Μπροντέ. Ο λόγος για τον πολυαγαπημένο αδερφό της Μπράνγουελ. Μετά από έντονο βήχα και αϋπνίες που θα διαρκέσουν για αρκετό καιρό θα αφήσει την τελευταία του πνοή. Λίγο αργότερα στην θέση του αδερφού της θα βρεθεί και η ίδια η Έμιλυ Μπροντέ, καθώς οι συνθήκες διαβίωσης κάτω από τις οποίες ζούσαν και οι τρεις αδερφές Μπροντέ ήταν άθλιες. Κάποια υπηρέτρια του σπιτιού αναφέρει μάλιστα πώς πέθανε με την καρδιά ραγισμένη από την αγάπη για τον αδερφό της... Έτσι δημιουργήθηκαν οι πρώτες υποψίες για αιμομιξία μεταξύ εκείνης και του αδερφού της. Κάτι τέτοιο όμως δεν μπορούμε να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα ότι ισχύει.

Πηγή φωτογραφίας: irishtimes.com Κατά ��η διάρκεια της κηδείας του αδερφού της η Έμιλυ θα αρρωστήσει, τον Σεπτέμβριο του 1848. Αίτιο αποτελούν, όπως προαναφέρθηκε, οι άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες αναγκάζονταν να ζουν, καθώς και το μολυσμένο νερό της περιοχής από το νεκροταφείο. Δεν ήθελε να δεχτεί καμία ιατρική βοήθεια. Το πρωί της 19ης Δεκεμβρίου 1848 η Μπροντέ θα σηκωθεί από το κρεβάτι της και αφού ντυθεί θα καθίσει δίπλα στο τζ��κι για να χτενιστεί. Κάποια στιγμή η χτένα θα πέσει από τα χέρια της μέσα στην φωτιά και ούσα ανήμπορη και εξουθενωμένη από την αρρώστια, δεν θα προσπαθήσει να την πιάσει. Τότε στο δωμάτιο αρχίζει να απλώνεται η μυρωδιά του καμμένου κόκαλου που θα την αναγκάσει να κατέβει στο σαλόνι. Έτσι λοιπόν στις 2 το μεσημέρι θα αφήσει την τελευταία της πνοή στον καναπέ του σαλονιού της σε ηλικία μόλις 30 ετών από φυματίωση. Θα θαφτεί μαζί με την υπόλοιπη οικογένειά της στην εκκλησία Αγίου Μιχαήλ και Πάντων Αγγέλων. Ποιήματα της Έμιλυ Μπροντέ Ευτυχία: Η ευτυχία μου στ’ αλήθεια πόσο πιο μεγάλη Όταν κρατώ απ’ το σώμα πιο απάνω την ψυχή Μια νύχταν ανεμόδαρτη που το φεγγάρι θάλει Και πλέουνε τα μάτια μου σε κόσμο διαυγή Φλεβάρης 1838: Καμιά δεν έχω υπόληψη στα πλούτη Και την αγάπη την περιφρονώ Της φήμης η λαχτάρα όνειρο και τούτη Οπου σβήστηκε στο πρωινό. Κι από τις προσευχές η προσευχή Στα χείλη πούρχεται μ’ αιθρία: Ας την καρδιά που ξέρω να οδηγώ γραμμή Και δόσμου θεέ μου ελευτερία. Άτιτλο της Έμιλυ Μπροντέ (Μάρτης 1841) Ο ήλιος εβασίλεψε και το ψηλό χορτάρι Πώς κυματίζει λυπηρά στη βραδυνή νοτιά, Και τ’ αγριοπούλι φτέρισεν απ’ το τεφρό λιθάρι Να κοιμηθεί σε μια ζεστή και στοργική γωνιά. Σ’ ολόκληρο το γύρω μου παντέρημο τοπίο Ολάδεια η θέα, ολάδεια γύρω-γύρω η ακοή. Τίποτα μόν’ ο άνεμος πούρχεται όλο κρύο Πέρ’ απ’ τη θάλασσα κι ‘ όλο πικρή βοή Άτιτλο της Έμιλυ Μπροντέ (1837 «Αγάπη και φιλία») Η αγάπη το τριαντάφυλο, το άγριο πως μοιάζει! Και η φιλία με το σκούρο κυπαρίσι. Το κυπαρίσι σκοτεινό, το ρόδο λουλουδιάζει. Μα ποιο το χρόνο ολόκληρο μπορεί ν’ ανθίσει; Την άνοιξη ωραιότατο το ρόδο, πόσο λάμπει, Και του καλοκαιριού μυρώνει τον αγέρα! Μα του χειμώνα, σαν θαρθούν τα κρύα και τα θάμπη, Το ρόδο μες στη γύμνια θάναι και στην ξέρα. Με το τρελό τριαντάφυλο, γελάστε φίλοι τώρα, Θορώντας την λαμπρότη του κυπαρισιού, Που σαν πεθάνουν όλα στου Δεκέμβριου την μπόρα, Μεν’ η μορφή του σκούρου του καλοκαιριού Ακολουθεί βίντεο με την ζωή της Έμιλυ Μπροντέ : https://www.youtube.com/watch?v=V3UYS2DGfnk Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο: Έμιλι Μπροντέ. Ανακτήθηκε από: https://el.wikipedia.org/wiki/Έμιλι_Μπροντέ (Τελευταία πρόσβαση 20.7.2019) Η συγγραφέας του βιβλίου «Ανεμοδαρμένα Ύψη», πέθανε 30 χρόνων και έγραψε μόνο ένα έργο. Ήταν σκληρή κοπέλα, που έχασε νωρίς δύο αδελφές και έλεγαν ότι είχε ερωτικό δεσμό με τον αδερφό της… Ανακτήθηκε από https://www.mixanitouxronou.gr/i-singrafeas-tou-vivliou-anemodarmena-ipsi-pethane-30-chronon-ke-egrapse-mono-ena-ergo-itan-skliri-kopela-pou-echase-noris-dio-adelfes-ke-elegan-oti-iche-erotiko-desmo-me-ton-aderfo-tis/ (Τελευταία πρόσβαση 20.7.2019) Η “ανεμοδαρμένη” Έμιλυ Μπροντέ. Ανακτήθηκε από: http://www.katiousa.gr/logotechnia/anemodarmeni-emily-mpronte/ (Τελευταία πρόσβαση 20.7.2019) Ανεμοδαρμένα ύψη – Έμιλι Μπροντέ. Ανακτήθηκε από https://www.culturenow.gr/anemodarmena-ypsh-emili-mpronte/ (Τελευταία πρόσβαση 20.7.2019) Ουλή, Γ. (2015) Ανεμοδαρμένα Ύψη – Κριτική Βιβλίου. Ανακτήθηκε από https://simplylife.gr/pages/biblia/article/id/86 (Τελευταία πρόσβαση 20.7.2019) Δρίβας, Α. (2016) Δυνατές και εμπνευσμένες φράσεις μέσα σε λαμπρά λογοτεχνικά έργα: Ανακτήθηκε από https://www.tsemperlidou.gr/alexandros-drivas/music-books-cinema-tv/dinates-ke-empnefsmenes-frasis-mesa-se-lampra-logotechnika-erga (Τελευταία πρόσβαση 20.7.2019) Μαρία. Τα “Ανεμοδαρμένα Ύψη” και τεσσερα ποιήματα της Έμιλι Μπρόντε : Ανακτήθηκε από https://www.artigo.gr/uncategorized/emily-bronte/ (Τελευταία πρόσβαση 20.7.2019) Read the full article

Έμιλυ Μπροντέ: Τα «Ανεμοδαρμένα Ύψη» και η ζωή γεμάτη τραγωδίες

Πηγή φωτογραφίας: humbermouth.com Η μυθιστοριογράφος Έμιλυ Μπροντέ έμεινε στην ιστορία λόγω του μοναδικού της έργου με τίτλο «Ανεμοδαρμένα Ύψη». Αν και ήταν ένα από τα μικρότερα τέκνα της οικογένειας Μπροντέ έβγαζε έναν εξαιρετικό δυναμισμό. Μάλιστα οι αδερφές της έφταναν στο σημείο να την αποκαλούν «συνταγματάρχη». Δεν δημοσίευσε την δουλειά της με το πραγματικό της όνομα. Υπέγραφε ως Έλλις Μπελ. Τα παιδικά χρόνια της Έμιλυ Μπροντέ Η συγγραφέας του μυθιστορήματος «Ανεμοδαρμένα Ύψη» γεννήθηκε στις 30 Ιουλίου 1818 στην περιοχή Θόρτον της Αγγλίας. Ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά της Μαρίας Μπράνγουελ και του Ιρλανδού κληρικού Πάτρικ Μπροντέ. Το 1821 δυστυχώς θα χάσει την μητέρα της από καρκίνο σε ηλικία τριών ετών. Έτσι λοιπόν οι αδερφές της Σαρλότ, Μαρία και Ελίζαμπεθ θα σταλθούν σε εκκλησιαστικό σχολείο στο Κάουαν Μπρίτζ. Εκεί θα υποστούν την σκληρότητα και την βαρβαρότητα των καθηγητριών τους. Τις άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες χρειάστηκε να ζήσουν σε αυτό το σχολείο θα περιγράψει αργότερα η Σαρλότ Μπροντέ στο μυθιστόρημά της «Τζέην Έϋρ». Το 1824 η οικογένεια θα μετακομίσει στο Χάουορθ και έτσι η Έμιλυ θα φοιτήσει στο ίδιο σχολείο με τις αδερφές της. Ορισμένοι μελετητές υποστηρίζουν ότι η Έμιλυ Μπροντέ ήταν το χαϊδεμένο παιδί του σχολείου και πως εθελοτυφλούσε μπροστά στις αγριότητες που είχαν υποστεί οι αδερφές της. Μια τέτοια όμως κατηγορία είναι αβάσιμη, καθώς η ίδια δεν ήταν ούτε έξι χρονών. Οι συμφορές όμως, ακολούθησαν την Έμιλυ και μετά, καθώς οι δύο της αδερφές, Μαρία και Ελίζαμπεθ, αρρώστησαν από φυματίωση και δυστυχώς έχασαν την ζωή τους. Μετά από αυτό το τραγικό γεγονός οι αδερφές Μπροντέ και ο αδερφός τους Μπράνγουελ θα ξεκινήσουν κατ' οίκον εκπαίδευση. Δάσκαλοί τους πλέον θα είναι ο πατέρας τους και η θεία τους, Ελίζαμπεθ Μπράνγουελ. Εξαιτίας της ιρλανδικής παράδοσης, στοιχείο που θα διδαχθούν από τον πατέρα τους, η Έμιλυ Μπροντέ θα μαγευτεί από τον κόσμο των ξωτικών και των φαντασμάτων. Οι ιστορίες αυτές θα αποτελέσουν πηγή έμπνευσης αργότερα για την συγγραφή του έργου της! Τα «Ανεμοδαρμένα Ύψη» Τα «Ανεμοδαρμένα Ύψη» αποτελούν ένα από τα πιο γνωστά μυθιστορήματα την αγγλικής κλασικής λογοτεχνίας. Είναι επίσης και το μοναδικό δημιούργημα της Έμιλυ Μπροντέ. Εκδόθηκε το 1847, ένα χρόνο πριν τον θάνατο της συγγραφέως. Είναι ένα ανατρεπτικό μυθιστόρημα που αποδεσμεύεται τα κοινωνικά στερεότυπα της εποχής. Μια ιστορία αγάπης με τραγικό τέλος.

Πηγή φωτογραφίας: troubador.co.uk Τα γεγονότα εξελίσσονται σε ένα κτήμα της οικογενείας Έρνσο, τα «Ανεμοδαρμένα Ύψη». Ο κύριος Έρνσο θα πάρει υπό την προστασία του ένα μικρό και αβοήθητο αγόρι. Το αγόρι ονόματι Χίθκλιφ θα γίνει ο καλύτερος φίλος της κόρης του Κάθριν, η οποία καθώς η πλοκή εξελίσσεται, θα τον ερωτευτεί. Μετά τον θάνατο του πατέρα της, ο αδερφός της Κάθριν όμως, θα προσπαθήσει με επιτυχία δυστυχώς να ρεζιλέψει τον Χίθκλιφ και κατά συνέπεια να τον διώξει από το κτήμα. Λίγα χρόνια αργότερα ο πλέον ανανεωμένος και μορφωμένος Χίθκλιφ επιστρέφει με εκδικητικές διαθέσεις και είναι έτοιμος να βάλει στην θέση τους όλους εκείνους που τον χλεύαζαν τόσα χρόνια. Δυστυχώς όμως με το σχέδιό του θα πληγωθεί βαθύτατα ο ίδιος και το άλλο του μισό. Εκ πρώτης όψεως μπορεί η ιστορία του Χίθκλιφ και της Κάθριν να φαίνεται πέρα για πέρα ρομαντική. Καθώς όμως ο αναγνώστης προχωράει στο κείμενο, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η συγκεκριμένη ιστορία δεν αποτελεί ένα κλασικό ρομάντζο. Οι δυο πρωταγωνιστές εμφανίζονται εγωιστές και όλα τους τα ελαττώματα βγαίνουν στην επιφάνεια. Βασικό στοιχείο επίσης του μυθιστορήματος δεν αποτελεί το «love story», αλλά η κριτική που ασκεί η Έμιλυ Μπροντέ. Χρησιμοποιώντας το ειδύλλιο Χίθκλιφ-Κάθριν προσπαθεί να αναδείξει τα ελαττώματα του ταξικού συστήματος της εποχής. Ταυτόχρονα μας παρουσιάζει την αποστροφή της κοινωνίας της σε κάθε τι διαφορετικό. Κατακρίνει και τον θεσμό του γάμου, καθώς μας τον περιγράφει ως ένα μέσο που χρησιμοποιούσαν οι οικογένειες για να διατηρήσουν ή να αυξήσουν την περιουσία τους. Ο θάνατος της Έμιλυ Μπροντέ Λίγο καιρό μετά την δημοσίευση του βιβλίου της ο θάνατος θα βρεθεί για άλλη μια φορά στο κατώφλι της Έμιλυ Μπροντέ. Ο λόγος για τον πολυαγαπημένο αδερφό της Μπράνγουελ. Μετά από έντονο βήχα και αϋπνίες που θα διαρκέσουν για αρκετό καιρό θα αφήσει την τελευταία του πνοή. Λίγο αργότερα στην θέση του αδερφού της θα βρεθεί και η ίδια η Έμιλυ Μπροντέ, καθώς οι συνθήκες διαβίωσης κάτω από τις οποίες ζούσαν και οι τρεις αδερφές Μπροντέ ήταν άθλιες. Κάποια υπηρέτρια του σπιτιού αναφέρει μάλιστα πώς πέθανε με την καρδιά ραγισμένη από την αγάπη για τον αδερφό της... Έτσι δημιουργήθηκαν οι πρώτες υποψίες για αιμομιξία μεταξύ εκείνης και του αδερφού της. Κάτι τέτοιο όμως δεν μπορούμε να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα ότι ισχύει.

Πηγή φωτογραφίας: irishtimes.com Κατά τη διάρκεια της κηδείας του αδερφού της η Έμιλυ θα αρρωστήσει, τον Σεπτέμβριο του 1848. Αίτιο αποτελούν, όπως προαναφέρθηκε, οι άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες αναγκάζονταν να ζουν, καθώς και το μολυσμένο νερό της περιοχής από το νεκροταφείο. Δεν ήθελε να δεχτεί καμία ιατρική βοήθεια. Το πρωί της 19ης Δεκεμβρίου 1848 η Μπροντέ θα σηκωθεί από το κρεβάτι της και αφού ντυθεί θα καθίσει δίπλα στο τζάκι για να χτενιστεί. Κάποια στιγμή η χτένα θα πέσει από τα χέρια της μέσα στην φωτιά και ούσα ανήμπορη και εξουθενωμένη από την αρρώστια, δεν θα προσπαθήσει να την πιάσει. Τότε στο δωμάτιο αρχίζει να απλώνεται η μυρωδιά του καμμένου κόκαλου που θα την αναγκάσει να κατέβει στο σαλόνι. Έτσι λοιπόν στις 2 το μεσημέρι θα αφήσει την τελευταία της πνοή στον καναπέ του σαλονιού της σε ηλικία μόλις 30 ετών από φυματίωση. Θα θαφτεί μαζί με την υπόλοιπη οικογένειά της στην εκκλησία Αγίου Μιχαήλ και Πάντων Αγγέλων. Ποιήματα της Έμιλυ Μπροντέ Ευτυχία: Η ευτυχία μου στ’ αλήθεια πόσο πιο μεγάλη Όταν κρατώ απ’ το σώμα πιο απάνω την ψυχή Μια νύχταν ανεμόδαρτη που το φεγγάρι θάλει Και πλέουνε τα μάτια μου σε κόσμο διαυγή Φλεβάρης 1838: Καμιά δεν έχω υπόληψη στα πλούτη Και την αγάπη την περιφρονώ Της φήμης η λαχτάρα όνειρο και τούτη Οπου σβήστηκε στο πρωινό. Κι από τις προσευχές η προσευχή Στα χείλη πούρχεται μ’ αιθρία: Ας την καρδιά που ξέρω να οδηγώ γραμμή Και δόσμου θεέ μου ελευτερία. Άτιτλο της Έμιλυ Μπροντέ (Μάρτης 1841) Ο ήλιος εβασίλεψε και το ψηλό χορτάρι Πώς κυματίζει λυπηρά στη βραδυνή νοτιά, Και τ’ αγριοπούλι φτέρισεν απ’ το τεφρό λιθάρι Να κοιμηθεί σε μια ζεστή και στοργική γωνιά. Σ’ ολόκληρο το γύρω μου παντέρημο τοπίο Ολάδεια η θέα, ολάδεια γύρω-γύρω η ακοή. Τίποτα μόν’ ο άνεμος πούρχεται όλο κρύο Πέρ’ απ’ τη θάλασσα κι ‘ όλο πικρή βοή Άτιτλο της Έμιλυ Μπροντέ (1837 «Αγάπη και φιλία») Η αγάπη το τριαντάφυλο, το άγριο πως μοιάζει! Και η φιλία με το σκούρο κυπαρίσι. Το κυπαρίσι σκοτεινό, το ρόδο λουλουδιάζει. Μα ποιο το χρόνο ολόκληρο μπορεί ν’ ανθίσει; Την άνοιξη ωραιότατο το ρόδο, πόσο λάμπει, Και του καλοκαιριού μυρώνει τον αγέρα! Μα του χειμώνα, σαν θαρθούν τα κρύα και τα θάμπη, Το ρόδο μες στη γύμνια θάναι και στην ξέρα. Με το τρελό τριαντάφυλο, γελάστε φίλοι τώρα, Θορώντας την λαμπρότη του κυπαρισιού, Που σαν πεθάνουν όλα στου Δεκέμβριου την μπόρα, Μεν’ η μορφή του σκούρου του καλοκαιριού Ακολουθεί βίντεο με την ζωή της Έμιλυ Μπροντέ : https://www.youtube.com/watch?v=V3UYS2DGfnk Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο: Έμιλι Μπροντέ. Ανακτήθηκε από: https://el.wikipedia.org/wiki/Έμιλι_Μπροντέ (Τελευταία πρόσβαση 20.7.2019) Η συγγραφέας του βιβλίου «Ανεμοδαρμένα Ύψη», πέθανε 30 χρόνων και έγραψε μόνο ένα έργο. Ήταν σκληρή κοπέλα, που έχασε νωρίς δύο αδελφές και έλεγαν ότι είχε ερωτικό δεσμό με τον αδερφό της… Ανακτήθηκε από https://www.mixanitouxronou.gr/i-singrafeas-tou-vivliou-anemodarmena-ipsi-pethane-30-chronon-ke-egrapse-mono-ena-ergo-itan-skliri-kopela-pou-echase-noris-dio-adelfes-ke-elegan-oti-iche-erotiko-desmo-me-ton-aderfo-tis/ (Τελευταία πρόσβαση 20.7.2019) Η “ανεμοδαρμένη” Έμιλυ Μπροντέ. Ανακτήθηκε από: http://www.katiousa.gr/logotechnia/anemodarmeni-emily-mpronte/ (Τελευταία πρόσβαση 20.7.2019) Ανεμοδαρμένα ύψη – Έμιλι Μπροντέ. Ανακτήθηκε από https://www.culturenow.gr/anemodarmena-ypsh-emili-mpronte/ (Τελευταία πρόσβαση 20.7.2019) Ουλή, Γ. (2015) Ανεμοδαρμένα Ύψη – Κριτική Βιβλίου. Ανακτήθηκε από https://simplylife.gr/pages/biblia/article/id/86 (Τελευταία πρόσβαση 20.7.2019) Δρίβας, Α. (2016) Δυνατές και εμπνευσμένες φράσεις μέσα σε λαμπρά λογοτεχνικά έργα: Ανακτήθηκε από https://www.tsemperlidou.gr/alexandros-drivas/music-books-cinema-tv/dinates-ke-empnefsmenes-frasis-mesa-se-lampra-logotechnika-erga (Τελευταία πρόσβαση 20.7.2019) Μαρία. Τα “Ανεμοδαρμένα Ύψη” και τεσσερα ποιήματα της Έμιλι Μπρόντε : Ανακτήθηκε από https://www.artigo.gr/uncategorized/emily-bronte/ (Τελευταία πρόσβαση 20.7.2019) Read the full article