#ετοιμάσει | Explore Tumblr Posts and Blogs

justforbooks · 30 days

Text

ERIS

Ένας ανεξάρτητος εκδοτικός οίκος με αγγλόφωνα βιβλία απαράμιλλης αισθητικής

OΑλέξανδρος Σταύρακας έχει καταφέρει ένα εκδοτικό θαύμα. Ο εκδοτικός οίκος που ίδρυσε πριν από επτά χρόνια, η ERIS, είναι πλέον από τους πιο αξιόλογους διεθνώς, με βιβλία υψηλής αισθητικής και λογοτεχνικής αξίας που καλύπτουν από πεζογραφία, ιστορία και δοκιμιογραφία μέχρι τέχνη και πραγματεύονται σύγχρονα και επίμαχα θέματα. Η ERIS έχει έδρα στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη και εδώ και δύο χρόνια τα βιβλία της διανέμονται από το Columbia University Press. Ο Αλέξανδρος κατάγεται από την Αθήνα και ζει μεταξύ Νέας Υόρκης και Λονδίνου.

«Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τα εκδοτικά πριν από είκοσι χρόνια, όταν ήμουν ακόμα φοιτητής, πριν καν τελειώσω το μεταπτυχιακό μου», λέει. «Σπούδασα Politics, Philosophy & Economy στο Λονδίνο και μετά έκανα δύο μεταπτυχιακά, πρώτα στη Φιλοσοφία της Επιστήμης και μετά στην Κοινωνική Ανθρωπολογία. Προτού ολοκληρώσω τις σπουδές μου είχα ξεκινήσει να εκδίδω το “Bedeutung” (“σημασία” στα γερμανικά), ένα περιοδικό που θέλαμε να βγαίνει δύο φορές τον χρόνο, αλλά τελικά κάναμε μόλις 4 τεύχη σε τρία χρόνια ή 3 τεύχη σε τέσσερα χρόνια – δεν θυμάμαι πια. Προφανώς δεν ήταν ιδιαίτερα εμπορικός τίτλος, αλλά το στήριξαν φίλοι και γνωστοί. Το 2008 μετακόμισα στη Νέα Υόρκη, όπου συνεργάστηκα με συγγραφείς και άλλους γνωστούς που είχα στον χώρο των εκδόσεων, και ταξίδεψα εκτενώς σε όλη την Αμερική.

Εδώ κάπου χάνεται το νήμα της αφήγησης, καθώς η ενασχόλησή μου με τα εκδοτικά γενικότερα παρέμεινε στο επίκεντρο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν εντάχθηκα επαγγελματικά σε κάποιον οργανισμό, ούτε με ενδιέφερε αυτό που ονομάζεται “καριέρα”. Όλο αυτό το πηγαινέλα ανάμεσα σε Αμερική, Ευρώπη, και Ελλάδα κράτησε αρκετά χρόνια. Την πρώτη μου δουλειά με τη συμβατική έννοια, δηλαδή σε γραφείο με ωράριο, αφεντικό και όλα τα συναφή, την έπιασα το 2014 στην Καλιφόρνια, και όχι τυχαία – εκεί οι συνθήκες ήταν συγκριτικά ευνοϊκές.

Εργάστηκα με κέφι για έναν νεοσύστατο εκδοτικό οίκο που αντλούσε έμπνευση –αν μπορούμε να την αποκαλέσουμε “έμπνευση”– από τον χώρο της πληροφορίας. Μέσα σε δύο χρόνια βγάλαμε έναν πολύ μεγάλο αριθμό βιβλίων, των οποίων η θεματολογία βασιζόταν σε δεδομένα που αντλούσαμε χρησιμοποιώντας αλγορίθμους και άλλες τεχνικές, που στόχο είχαν να εξαλείψουν τον παράγοντα τύχη.

Δυστυχώς, μαζί με το τυχαίο εξαλείψαμε και το δημιουργικό, με αποτέλεσμα να υπηρετούμε εν τέλει εμείς την πληροφορία αντί να συμβαίνει το αντίστροφο. Να αναφέρω εδώ ότι μοναδική ανάσα πραγματικά πρωτότυπης, ουσιαστικής και σε διανοητικό επίπεδο έντιμης δραστηριότητας ήταν το Oakland Book Festival, του οποίου ήμουν συνιδρυτής μαζί με τον Timothy Don και την Kira Brunner, δύο βετεράνους αρχισυντάκτες του “Lapham’s Quarterly”.

Τέλος πάντων, το 2016 ήταν χρονιά εκλογών στην Αμερική και εξαιτίας του Τραμπ όλες οι συζητήσεις πλέον περιστρέφονταν γύρω από ένα γενικευμένο αίσθημα απαξίωσης που υπήρχε για την πολιτική, τον οραματισμό, το μέλλον γενικότερα. Αυτά. σε συνδυασμό με την πλήξη που μου προκαλούσε η επαγγελματική αποβλάκωση, αποτέλεσμα της άκριτης προσκόλλησης στις βεβαιότητες που υπόσχεται η πληροφορική, με οδήγησαν πίσω στο Λονδίνο.

Αλλά ήμουν αφελής. Νόμισα ότι όταν επέστρεφα θα έβρισκα την ίδια, έστω περίπου, Αγγλία με αυτή που είχα αφήσει οχτώ χρόνια πριν. Ασφαλώς, βρέθηκα σε μια τελείως αλλαγμένη κοινωνία που είχε μόλις αποφασίσει να αποχωρήσει από την Ε.Ε., μια κοινωνία που θα άλλαζε τον ένα συντηρητικό πρωθυπουργό μετά τον άλλο, πολιτικά διεφθαρμένη, εγωκεντρική και κοντόφθαλμη, φοβισμένη και απενοχοποιημένα πλέον ξενοφοβική.

Παρ’ όλα αυτά, αποφάσισα να ιδρύσω την ERIS. Η αρχή του εγχειρήματος έγινε με ένα βιβλίο που στήσαμε με τον εξαιρετικό συγγραφέα και ποιητή Kenneth Goldsmith. Του πρότεινα να συμμετάσχει σε μια σειρά βιβλίων, τα “Marginalia”, όπου καταξιωμένοι σύγχρονοι συγγραφείς συνομιλούν με ένα κλασικό έργο ιστορίας, ποίησης ή λογοτεχνίας.

Του έστειλα μια μακροσκελή λίστα που είχα ετοιμάσει με έργα που ήταν ελεύθερα από δικαιώματα και μέσα σε αυτά ήταν το Tractatus Logico-Philosophicus του Ludwig Wittgenstein. Πήρε το κείμενο που του έστειλα σε χαρτί Α4 και άρχισε να ζωγραφίζει, να γράφει, να σχεδιάζει στα περιθώρια, να υπογραμμίζει το κείμενο. Το βιβλίο εξαντλήθηκε και η σειρά είχε μεγάλη ανταπόκριση στο αγγλόφωνο κοινό, αλλά ήθελα πια να εκδίδω πρωτότυπα έργα.

Ξεκινήσαμε έτσι με κάποια κείμενα φιλοσοφίας. Βγάλαμε σε μετάφραση την Επινόηση της Ετερότητας του Κωνσταντίνου Τσουκαλά ως Age of Anxiety –το οποίο θα ανατυπώσουμε φέτος το φθινόπωρο με μια καινούργια εισαγωγή από τον συγγραφέα– και σχεδόν συγχρόνως το Socialisme ou Barbarie Anthology, μια ανθολογία μεταφρασμένων κειμένων παρμένων από το ομώνυμο περιοδικό πολιτικού προβληματισμού που εξέδιδε για χρόνια ο Κορνήλιος Καστοριάδης.

Με αυτά τα τρία βιβλία θέλαμε να δώσουμε τον παλμό των εκδόσεων για όποιον αναρωτιόταν ποιοι είμαστε και τι πρεσβεύουμε. Ακολούθησαν και άλλα συναφή βιβλία, ποιητικές συλλογές και μερικές πολύ αξιόλογες εκδόσεις όπως το τρίτομο A Breath, που είναι αφιερωμένο στον ζωγράφο και διανοούμενο Avigdor Arikha, με έργα και κείμενα του ιδίου και άλλων επιφανών συγγραφέων, βιογραφικά και άλλα πολλά ντοκουμέντα – είναι συνέκδοση με το Μουσείο Μπενάκη.

Τώρα πλέον τρέχουν δύο σειρές παράλληλα, η Eris και η Eris Art, την οποία τελευταία διαφοροποιήσαμε γιατί κάναμε μια σειρά εκθέσεων στη Νέα Υόρκη στην Opening Gallery, και τα βιβλία που βγάζουμε σε αυτήν είναι συνοδευτικά των εκθέσεων ή οι εκθέσεις συνοδευτικές των βιβλίων – πάντως, και οι δύο σειρές συνυπάρχουν και συμπορεύονται. Στην ERIS έχουμε εντάξει διάφορες, θεματικά αυτόνομες σειρές βιβλίων όπως τα ERIS Dialogues (με τα Dialogues of Consciousness, Rameau’s nephew το a dialogue: Bacon / Giacometti: A dialogue), τα ERIS Gems που περιλαμβάνουν μια πολύ εκλεπτυσμένη επιλογή σύντομων λογοτεχνικών και δοκιμιακών «διαμαντιών», και άλλες.

Για πολλά χρόνια έκανα τα πάντα: από την επικοινωνία με τους συγγραφείς, τη διαπραγμάτευση των συμβολαίων, την επιμέλεια των κειμένων, τη στοιχειοθεσία, το στήσιμο και τον σχεδιασμό, τις διορθώσεις και την προώθηση έως και τη διανομή. Πήγαινα στα βιβλιοπωλεία, μιλούσα με τους αγοραστές και τους έπειθα να παραγγείλουν τις εκδόσεις μας. Κάπως έτσι φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα.

Ασφαλώς τώρα ο όγκος της δουλειάς υπερβαίνει ό,τι θα μπορούσε ένα άτομο μόνο του να προσφέρει, οπότε είμαστε μια μικρή ομάδα με πολλούς εξωτερικούς συνεργάτες. Παρ’ όλα αυτά αναλαμβάνουμε μόνο όσα μπορούμε να φέρουμε εις πέρας χωρίς να χάσουμε την προσωπική επαφή με τους συγγραφείς, την ουσιαστική ενασχόληση με τα κείμενα και τη φροντίδα του στησίματος. Η ιδέα ενός μεγάλου οργανισμού, όσο ελκυστική κι αν ακούγεται, με αφήνει αδιάφορο. Δεν είμαι επιχειρηματίας.

Αυτή η προσέγγιση ορίζει όλες τις επιλογές που κάνουμε. Για παράδειγμα, με ελκύει μια αισθητική που αποφεύγει όλα τα φκιασιδώματα (φανταχτερά εξώφυλλα, δημιουργική τυπογραφία, μεγάλες εικόνες που σε κατακλύζουν) και γενικότερα οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μακριά από την ουσία που στη δουλειά μας είναι μία, το κείμενο. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να εξηγώ στους συγγραφείς, οι οποίοι είναι επίσης θύματα αυτής της αδιάκοπης ροής ερεθισμάτων, ότι ούτε τα πολύχρωμα εξώφυλλα ούτε κανενός είδος “μοντερνισμοί” θα τους φέρουν το Booker Prize, όπως και ότι ούτε το Booker θα τους εξασφαλίσει την καταξίωση που ίσως ονειρεύονται. Η μόνη σίγουρη οδός είναι η ποιότητα του έργου.

Για παράδειγμα, σε δύο πρόσφατα μυθιστορήματα, το Our distance became water του Ανδρέα Φιλιππόπουλου και το Two Hours της Alba Arikha, το οποίο, παρεμπιπτόντως, πάει να γίνει best seller στην Αγγλία, έχουμε αφαιρέσει τα πάντα, δεν έχουμε αφήσει τίποτα εκτός από το κείμενο και μια πολύ λιτή τυπογραφία. Εάν ένα βιβλίο δεν μπορεί να σταθεί έτσι, τότε μιλάμε απλώς για trend, όχι για ποιότητα.

— Με τι κριτήρια επιλέγεις τι θα εκδώσετε; Ο τρόπος που επιλέγω τι θα εκδώσουμε είναι συνειδητά ιδιοσυγκρασιακός: τι αρέσει σ’ εμένα, τι με τραβάει, τι διαβάζω. Κι αν υπάρχει μια πιο θεωρητική ή πολιτικοποιημένη στάση, αυτή είναι ότι επιθυμώ η λίστα της ERIS να εξετάσει και εν τέλει να αποδοκιμάσει όσο γίνεται τον γενικευμένο κομφορμισμό στη σκέψη που καταλήγει στη διανοητική, ιδεολογική και, στην περίπτωση πολλών συνεργατών πρόσφατα, και εκδοτική λογοκρισία. Αναφέρομαι ασφαλώς στη woke και cancel culture.

Παραδείγματος χάριν, το βιβλίο του Giorgio Agamben που βγάλαμε την εποχή της πανδημίας είναι μια συλλογή κειμένων και άρθρων που είχε δημοσιεύσει στα ιταλικά, τα οποία έπαιρναν μια θέση τελείως αντίθετη από την τότε επικρατούσα άποψη γύρω από το τι είναι η πανδημία και πώς πρέπει να τη χειριστούμε. Ήταν πολλοί αυτοί που απόρησαν γιατί βγάζουμε το βιβλίο του Agamben και αν συμφωνούμε μαζί του. Η απάντηση που έδινα ήταν ότι η δουλειά ενός εκδότη δεν είναι να συμφωνεί ή να διαφωνεί αλλά να επιλέγει με γνώμονα τον ευρύτερο ρόλο που ένας εκδοτικός οργανισμός παίζει στην κοινωνία. Και εάν άλλοι θεώρησαν ότι αυτά που έλεγε ο Agamben δεν άξιζαν να δημοσιευτούν, εμείς πιστεύαμε ότι η δημοσίευση καθαυτή αποτελούσε μια δήλωση που ανάγκαζε την αντίπαλη πλευρά να πάρει θέση και ότι κάπως έτσι, μέσω διαλόγου και όχι με απαγορεύσεις ούτε με άναρθρες κραυγές, παράγεται σκέψη.

Ευτυχώς, η ERIS είναι αρκετά μεγάλη ώστε να έχει το κύρος που της επιτρέπει να εκδίδει σημαντικούς συγγραφείς αλλά και όσο μικρή χρειάζεται ώστε να παραμένει ευέλικτη και να μην έχει ανάγκη να ικανοποιεί κανέναν, ούτε επενδυτές, ούτε ιδιοκτήτες, ούτε άλλου τύπου αφεντικά. Είμαστε πραγματικά ανεξάρτητοι κι αυτό για την αγγλόφωνη αγορά είναι κάτι σπάνιο και πολύτιμο.

— Έχεις από βιβλία για τον Antonio Negri και τον Stanley Aronowitz μέχρι και του Maurice Saatchi. Πώς συνυπάρχουν κομμουνιστές και συντηρητικοί σε έναν εκδοτικό που είναι ξεκάθαρο ότι έχει ιδρυθεί από έναν άνθρωπο που έχει αριστερές καταβολές; Καταρχάς, προσωπικά δεν ανήκω σε κανέναν χώρο. Το τι ήθη και ιδέες υπηρετώ και προωθώ μέσω του έργου μου το προδίδουν οι επιλογές που κάνω, τις οποίες κάθε άλλο παρά κρύβω. Αλλά δεν αισθάνθηκα ποτέ την ανάγκη να ευθυγραμμίσω τις επιλογές μου με τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, όσο ετερόκλητες και εάν καταλήγουν να είναι. Θα αναφέρω το βιβλίο του Maurice Saatchi, γιατί ο Saatchi είναι η εξαίρεση, φυσικά, και όχι ο Negri σε αυτήν τη λίστα, που ήταν αμιγώς προσωπική επιλογή. Ασφαλώς η αφοσίωσή του στη Θάτσερ μου προκαλεί αποστροφή· οι πάλαι ποτέ επιχειρηματικές του δραστηριότητες ως διαφημιστή με αφήνουν μάλλον αδιάφορο· ως βουλευτής στη Βουλή των Λόρδων, μια θέση που κέρδισε χάρη στη Θάτσερ, είναι σίγουρα από τους πιο ενεργούς, σε αντίθεση με συναδέλφους του.

Ο λόγος που τον επέλεξα είναι άλλος: με συγκίνησε η στάση που κράτησε κατά τη διάρκεια της αρρώστιας, αλλά κυρίως μετά τον θάνατο το 2011 της συζύγου του, που έπασχε από καρκίνο. Καταρχάς, η συμπαράσταση που της έδειξε καθ’ όλη τη διάρκεια της ασθένειάς της είναι μνημειώδης: υπέβαλε, και πέρασε, μια ολόκληρη νομοθεσία γύρω από το θέμα της επιστημονικής έρευνας και της καινοτομίας στον τομέα της θεραπείας του καρκίνου.

Αλλά η πραγματικά αξιοθαύμαστη αφοσίωσή του φάνηκε από το ότι ακόμα και δέκα και βάλε χρόνια μετά τον θάνατό της πήγαινε κάθε μέρα στο μνήμα της, έστρωνε το μεσημεριανό τραπέζι για δύο και όταν φίλοι τον παρότρυναν να κλείσει επιτέλους το κεφάλαιο αυτό και να βρει μια άλλη σύντροφο, απαντούσε ότι το θεωρούσε προδοσία στο πρόσωπό της.

Μπροστά σε αυτήν τη στάση, το γεγονός ότι η πολιτική του σκέψη είναι παιδαριώδης και οι απόψεις του για τα κοινά εσφαλμένες είναι, για μένα, δευτερεύον. Ως ήθος και μόνο η αυταπάρνηση, η φροντίδα και η αφοσίωση σε έναν άλλον άνθρωπο –για να μη χρησιμοποιήσω την παραφορεμένη πλέον λέξη “αγάπη”– εκφράζει τον ιδεολογικό μας προσανατολισμό πολύ καλύτερα απ’ ό,τι οποιαδήποτε στενά οριζόμενη ιδεολογική κατεύθυνση. Πολύ πιο άξιο απορίας, ασφαλώς, είναι γιατί εκείνος επέλεξε την ERIS να τον εκδώσει…

— Θες να μας εξηγήσεις γιατί η ERIS δεν έχει social media; Είναι πολύ απλό: γιατί δημιουργούν και αναπαράγουν ένα μοντέλο επικοινωνίας που θεωρώ ζημιογόνο. Η αμφίδρομη επικοινωνία που διεξάγεται με άνισους όρους, δεδομένου ότι ενός χρόνου δουλειά μπορεί να καταστραφεί από οποιονδήποτε μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα, δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι επιθυμητή. Επιπλέον, η απερισκεψία, η επιπολαιότητα και η ανευθυνότητα, η αυτοπροβολή και η αυτοαναφορικότητα, όλα αυτά τα κύρια συστατικά της διαδικτυακής δοσοληψίας, αντιτίθενται πλήρως σε ό,τι πρεσβεύουμε ως εκδότες βιβλίων, επομένως οποιαδήποτε χρήση των social θα ήταν απλώς τυχοδιωκτική. Ούτε μιλάω τη γλώσσα των social media ούτε επιθυμώ να τη μάθω. Η σχέση μου μαζί τους είναι σαν τη σκέψη του Σωκράτη καθώς κατέβαινε στην Αγορά και σκεφτόταν «κοίτα πόσα πράγματα δεν χρειάζομαι!».

— Όντως έχουν αυξηθεί οι πωλήσεις βιβλίων τον τελευταίο καιρό; Έχω την εξής θεωρία, η οποία είναι απλώς θεωρία γιατί δεν έχω ούτε τα μέσα ούτε την κατάρτιση να την επαληθεύσω – να σημειώσω δεν είμαι ούτε αναλυτής ούτε στατιστικολόγος. Από τη μία υπάρχει η εμπορικότητα ενός τίτλου, δηλαδή χοντρικά πόσα αντίτυπα πωλούνται. Από την άλλη, η αναγνωσιμότητα, δηλαδή το εάν ή σε ποιο βαθμό διαβάζεται. Φέρ’ ειπείν, την περίοδο των γιορτών αλλάζουν χέρια εκατοντάδες χιλιάδες βιβλία. Όλα αυτά καταγράφονται στις λίστες που με μεγάλο ενθουσιασμό μάς αναγγέλλουν στις διάφορες εκθέσεις βιβλίων, ουσιαστικά για να μας πουν ότι το έντυπο ζει και βασιλεύει. Ωραία όλα αυτά, αλλά το διαβάζει κανείς;

Πιστεύω ότι το βιβλίο είναι πιθανώς το προϊόν με την πιο δυσανάλογη σχέση μεταξύ κατανάλωσης και χρήσης. Δηλαδή, από όλα τα πράγματα που αγοράζει κανείς, είτε για τον εαυτό του είτε για να τα δωρίσει, το βιβλίο είναι κατεξοχήν αυτό που μένει αχρησιμοποίητο, στην προκειμένη περίπτωση αδιάβαστο. Πού το στηρίζω αυτό; Καταρχάς στην απλή παρατήρηση ότι δεν βλέπω πουθενά, όπου κοιτάξω, αναγνώστες, από τα καφέ μέχρι τα αεροπλάνα, τις παραλίες κ.ο.κ. Δεύτερον, το ξέρουμε από τις στατιστικές που μας δίνουν τα e-books: πόσα βιβλία διαβάζει ο κόσμος, με τι ρυθμό, τι ποσοστό του συνολικού έργου ολοκληρώνουν κ.λπ.

Και τρίτον, εάν ο κόσμος διάβαζε, ή διάβαζε όσο ισχυρίζονται οι εκδότες ότι διαβάζει, θα ζούσαμε σε μια τελείως διαφορετική, σαφώς πιο πολιτισμένη και διανοητικά ανώτερη κοινωνία από αυτή στην οποία τυχαίνει να ζούμε. Εάν πάρουμε στα σοβαρά τα νούμερα των ευπώλητων βιβλίων που δημοσιεύουν κάθε εβδομάδα οι «New York Times», θα έπρεπε να διανύουμε μια δεύτερη Αναγέννηση.

— Πού τυπώνονται τα βιβλία της ERIS; Έχουμε τυπώσει στην Αγγλία, στην Αμερική, στη Γερμανία, στο Βέλγιο και στην Ιταλία, σε ορισμένες περιπτώσεις σε ονομαστά και παμπάλαια λιθογραφεία. Σας διαβεβαιώ ότι τα αποτελέσματα σε επίπεδο παραγωγής αλλά και γενικότερης συνεργασίας στην Ελλάδα δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από το εξωτερικό.

— Ποια είναι τα επόμενα βιβλία που θα βγάλει η ERIS προσεχώς; Πολλά και διάφορα. Ένα από αυτά είναι το βιβλίο της Ευφροσύνης Δοξιάδη με τίτλο NG6461 για το πλαστό έργο του Ρούμπενς που ανήκει στη National Gallery του Λονδίνου. Ο τίτλος παραπέμπει στην αρχειακή ονομασία του έργου «Σαμψών και Δαλιδά», το οποίο αγόρασε η Πινακοθήκη του Λονδίνου το 1980 για ένα αστρονομικό ποσό. Το βιβλίο του David Rieff (γιου, μεταξύ άλλων κατορθωμάτων του, της Susan Sontag) που τιτλοφορείται Desire and fate, στο οποίο αναλύει με πολύ καυστικό τρόπο την κουλτούρα του woke, της λογοκρισίας και του cancelling. Τότε περίπου θα κυκλοφορήσει και η αυτοβιογραφία του θρυλικού Antonio Negri που πέθανε τον περασμένο Δεκέμβριο και η βιογραφία του Λουκά Σαμαρά, ενός πολύ γνωστού καλλιτέχνη που επίσης πέθανε πρόσφατα, την οποία έχει γράψει και επιμεληθεί ο Μιχάλης Σκαφίδας.

Βγάζουμε, επίσης, μια ανθολογία των κειμένων του Αμερικανού κοινωνιολόγου Stanley Aronowitz και ένα φωτογραφικό λεύκωμα του Roger Ballen, πάρα πολύ γνωστού Αμερικανού φωτογράφου που ζει στη Νότια Αφρική, το οποίο έχει τίτλο Hungry ghosts, καθώς και μια μικρή έκδοση της πραγματικά συγκινητικής αλληλογραφίας μεταξύ Rainer Maria Rilke και της ζωγράφου Paula Modersohn Becker. Τέλος, τον καιρό αυτό δουλεύω πάνω στο τελευταίο βιβλίο του Michael Fried, ενός από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς κριτικούς τέχνης, ο οποίος επέλεξε να εκδώσει με την ERIS το τελευταίο του βιβλίο, κλείνοντας έτσι μια σημαντικότατη καριέρα εξήντα σχεδόν χρόνων.

Τα βιβλία της ERIS είναι διαθέσιμα στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Πατάκη (Ακαδημίας 65) και από την ιστοσελίδα της eris.press.

✔ Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #ERIS #Αλέξανδρος Σταύρακας #portrait

3 notes · View notes

pollonegro666 · 6 months

Text

2023/12/24 Mi papi ya tiene preparado el vino tinto que quiere para la cena de esta noche. Por favor, amigos, sírvanse un poco para hacer un gran brindis.

My daddy has already prepared the red wine he wants for dinner tonight. Please, friends, pour some to make a great clink of glasses.

Google Translation into French: Mon père a déjà préparé le vin rouge qu'il veut pour le dîner de ce soir. S'il vous plaît, les amis, versez-en un peu pour faire un grand tintement de verres.

Google translation into Italian: Mio padre ha già preparato il vino rosso che vuole per cena stasera. Per favore, amici, versatene un po' per fare un gran tintinnio di bicchieri.

Google Translation into Portuguese: Meu pai já preparou o vinho tinto que quer para o jantar esta noite. Por favor, amigos, sirvam um pouco para fazer um grande tilintar de copos.

Google Translation into German: Mein Vater hat bereits den Rotwein vorbereitet, den er heute Abend zum Abendessen haben möchte. Bitte, Freunde, gießt ein wenig ein, damit die Gläser laut klirren.

Google Translation into Albanisch: Babai im ka përgatitur tashmë verën e kuqe që dëshiron për darkë sonte. Ju lutem, miq, që disa të bëjnë një shirit të mrekullueshëm të syzeve.

Google Translation into Arabic: لقد قام والدي بالفعل بإعداد النبيذ الأحمر الذي يريده لتناول العشاء الليلة. من فضلكم، أيها الأصدقاء، لكي يقوم البعض بعمل عيادة رائعة للنظارات.

Google Translation into Armenian: Հայրս արդեն պատրաստել է իր ուզած կարմիր գինին այսօր երեկոյան ընթրիքի համար: Խնդրում եմ, ընկերներ, մի քիչ լցրեք՝ բաժակների հիանալի թխկոց պատրաստելու համար:

Google Translation into Bengali: আমার বাবা আজ রাতে ডিনারের জন্য যে রেড ওয়াইন চান তা ইতিমধ্যেই প্রস্তুত করেছেন। অনুগ্রহ করে, বন্ধুরা, চশমা একটি মহান clink করতে কিছু ঢালা.

Google Translation into Bulgarian: Баща ми вече е приготвил червеното вино, което иска за вечеря тази вечер. Моля, приятели, налейте малко, за да направите страхотно дрънкане на чаши.

Google Translation into Czech: Můj táta už připravil červené víno, které chce dnes k večeři. Prosím, přátelé, nalijte si trochu, abyste mohli skvěle cinkat sklenicemi.

Google Translation into Simplified Chinese: 我爸爸已经准备好了今晚晚餐他想要的红酒。朋友们，请倒一些，让酒杯叮当作响。

Google Translation into Korean: 우리 아빠는 오늘 밤 저녁으로 원하는 레드와인을 이미 준비했어요. 친구 여러분, 술을 좀 부어서 멋진 유리잔이 부딪히도록 해주세요.

Google Translation into Croatian: Moj tata je već pripremio crno vino koje želi za večeru. Molimo vas, prijatelji, natočite malo da napravite sjajno zveckanje čaša.

Google Translation into Danish Min far har allerede forberedt den rødvin, han vil have til aftensmad i aften. Venligst, venner, hæld lidt op for at lave et fantastisk klirr af glas.

Google Translation into Slovak: Môj otec už pripravil červené víno, ktoré chce dnes na večeru. Priatelia, nalejte si, aby ste mohli skvele štrngať pohármi.

Google Translation into Slovenian: Moj očka je že pripravil rdeče vino, ki ga želi nocoj za večerjo. Prosim, prijatelji, nalijte malo, da boste odlično žvenketali.

Google Translation into Estonian: Mu isa on juba valmistanud punase veini, mida ta täna õhtusöögiks tahab. Palun, sõbrad, valage klaasi, et klaase kokku lüüa.

Google Translation into Suomi: Isäni on jo valmistanut punaviinin, jonka hän haluaa illalliseksi tänä iltana. Olkaa hyvät ystävät, kaada vähän lasien kolinaa varten.

Google Translation into Georgian: მამაჩემმა უკვე მოამზადა წითელი ღვინო, რომელიც მას სურს ამ საღამოს სადილისთვის. გთხოვთ, მეგობრებო, დაასხით ცოტა ჭიქის გასაკეთებლად.

Google Translation into Greek: Ο μπαμπάς μου έχει ήδη ετοιμάσει το κόκκινο κρασί που θέλει για δείπνο απόψε. Παρακαλώ, φίλοι, ρίξτε λίγο για να κάνετε ένα υπέροχο τσουγκρισμα των ποτηριών.

Google Translation into Guarani: Che ru ombosako’íma pe víno pytã oipotáva okaru haĝua ko pyharépe. Por favor, angirũnguéra, peñohẽ michĩmi pejapo haĝua peteĩ clink tuicháva umi vaso-gui.

Google Translation into Hawaiian: Ua hoʻomākaukau mua koʻu makuakāne i ka waina ʻulaʻula āna i makemake ai no ka ʻaina ahiahi i kēia pō. E ʻoluʻolu, e nā hoaaloha, e ninini i kahi mea e hana ai i ke kani nui o nā aniani.

Google Translation into Hebrew: אבא שלי כבר הכין את היין האדום שהוא רוצה לארוחת הערב. בבקשה, חברים, מזגו קצת כדי ליצור צקצוק נהדר של כוסות.

Google Translation into Hindi: मेरे पिताजी ने आज रात के खाने के लिए अपनी पसंदीदा रेड वाइन पहले ही तैयार कर ली है। कृपया दोस्तों, गिलासों की शानदार झनकार बनाने के लिए इसमें कुछ डालें।

Google Translation into Hungarian: Apám már elkészítette azt a vörösbort, amit vacsorára szeretne. Kérem, barátaim, öntsön néhányat, hogy nagy poharakat csorgasson.

Google Translation into Icelandic: Pabbi minn er búinn að útbúa rauðvínið sem hann vill í kvöldmatinn í kvöld. Vinsamlega, vinir, hellið smá til að gera frábært glös.

Google Translation into Indonesian: Ayahku sudah menyiapkan anggur merah yang dia inginkan untuk makan malam malam ini. Tolong teman-teman, tuangkan sedikit untuk membuat dentingan gelas yang bagus.

Google Translation into Japanese: パパは今夜の夕食に欲しい赤ワインをすでに準備してくれています。友達の皆さん、グラスにカチャカチャという音を立てるために注いでください。

Google Translation into Kyrgyz: Атам кечки тамакка каалаган кызыл винону даярдап койгон. Сураныч, достор, бир аз куюп, стакандарды шакылдатыңыз.

Google Translation into Latvian: Mans tētis jau ir sagatavojis sarkanvīnu, ko vēlas vakariņās. Lūdzu, draugi, ielejiet, lai lieliski saskandinātu glāzes.

Google Translation into Malayalam: എന്റെ ഡാഡി ഇന്ന് രാത്രി അത്താഴത്തിന് ആവശ്യമായ റെഡ് വൈൻ ഇതിനകം തയ്യാറാക്കിയിട്ടുണ്ട്. സുഹൃത്തുക്കളേ, ഒരു വലിയ കണ്ണട ഉണ്ടാക്കാൻ കുറച്ച് ഒഴിക്കുക.

Google Translation into Malay: Ayah saya sudah menyediakan wain merah yang dia mahukan untuk makan malam malam ini. Tolong, kawan-kawan, tuangkan sedikit untuk membuat dentingan cermin mata yang hebat.

Google Translation into Malagasy: Efa nomanin’i Dada ny divay mena tiany hohanina anio alina. Azafady, ry namana, arotsaho ny sasany mba hahatonga ny solomaso mahafinaritra.

Google Translation into Mongolian: Аав маань өнөө оройн хоолондоо хүссэн улаан дарсаа бэлдчихсэн байгаа. Найзууд аа, аятайхан аяга цохихын тулд бага зэрэг асгана уу.

Google Translation into Dutch: Mijn vader heeft de rode wijn die hij vanavond wil eten al klaargemaakt. Alsjeblieft, vrienden, schenk wat in zodat een geweldig gerinkel van glazen ontstaat.

Google Translation into Nepali: मेरो बुबाले रातो खानाको लागि रातो रक्सी तयार गरिसक्नु भएको छ। कृपया, साथीहरू, चश्माको उत्कृष्ट क्लिङ्क बनाउन केही खन्याउनुहोस्।

Google Translation into Norwegian: Faren min har allerede forberedt rødvinen han vil ha til middag i kveld. Vær så snill, venner, hell litt for å lage et flott glass.

Google Translation into Panjabi: ਮੇਰੇ ਡੈਡੀ ਨੇ ਅੱਜ ਰਾਤ ਦੇ ਖਾਣੇ ਲਈ ਰੈੱਡ ਵਾਈਨ ਤਿਆਰ ਕਰ ਲਈ ਹੈ। ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ, ਦੋਸਤੋ, ਐਨਕਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਕਲਿੰਕ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕੁਝ ਡੋਲ੍ਹ ਦਿਓ।

Google Translation into Pashtun: زما پلار لا دمخه هغه سور شراب چمتو کړی دی چې هغه د نن شپې د ډوډۍ لپاره غواړي. مهرباني وکړئ ، ملګرو ، د شیشې عالي کلیک کولو لپاره یو څه واچوئ.

Google Translation into Persian: بابام از قبل شراب قرمزی را که برای شام امشب می خواهد آماده کرده است. لطفا دوستان مقداری بریزید تا یک لیوان عالی بسازید.

Google Translation into Polish: Mój tata przygotował już czerwone wino, jakie chce na dzisiejszy obiad. Proszę, przyjaciele, nalejcie trochę, żeby w szklankach rozległ się głośny brzęk.

Google Translation into Romanian: Tatăl meu a pregătit deja vinul roșu pe care îl dorește pentru cina de diseară. Vă rog, prieteni, turnați câteva pentru a face un clinchet grozav de pahare.

Google Translation into Russian: Мой папа уже приготовил красное вино, которое хочет сегодня на ужин. Пожалуйста, друзья, налейте немного, чтобы бокалы громко звякнули.

Google Translation into Serbian: Мој тата је већ спремио црно вино које жели за вечеру. Молим вас, пријатељи, сипајте мало да направите сјајан звекет чаша.

Google Translation into Swedish: Min pappa har redan förberett rödvinet han vill ha till middag ikväll. Snälla vänner, häll upp lite för att göra ett fantastiskt klingande av glasögon.

Google Translation into Sundanese: Bapa kuring parantos nyiapkeun anggur beureum anu dipikahoyong pikeun tuangeun wengi ayeuna. Mangga, babaturan, tuang sababaraha pikeun nyieun clink hébat gelas.

Google Translation into Tagalog: Inihanda na ng daddy ko ang red wine na gusto niya para sa hapunan ngayong gabi. Mangyaring, mga kaibigan, ibuhos ang ilang upang makagawa ng isang mahusay na clink ng baso.

Google Translation into Thai: พ่อของฉันเตรียมไวน์แดงที่เขาต้องการสำหรับมื้อเย็นคืนนี้ไว้แล้ว ได้โปรดเพื่อน ๆ เทเหล้าลงไปให้แก้วแตกกันหน่อย

Google Translation into Telugu: మా డాడీ ఈ రాత్రి డిన్నర్‌కి కావలసిన రెడ్ వైన్‌ని ఇప్పటికే సిద్ధం చేశారు. దయచేసి, మిత్రులారా, గ్లాసెస్ యొక్క గొప్ప క్లింక్ చేయడానికి కొన్ని పోయాలి.

Google Translation into Turkish: Babam bu akşam yemeği için istediği kırmızı şarabı çoktan hazırladı. Lütfen arkadaşlar, harika bir bardak şakırdaması için biraz dökün.

Google Translation into Ukrainian: Мій тато вже приготував червоне вино, яке хоче сьогодні на вечерю. Будь ласка, друзі, налийте трохи, щоб вийшов чудовий дзвін келихів.

Google Translation into Urdu: میرے والد نے آج رات کے کھانے کے لیے ریڈ وائن تیار کر لی ہے۔ براہ کرم، دوستو، شیشے کی ایک بڑی جھلک بنانے کے لیے کچھ ڈالیں۔

Google Translation into Uzbek: Dadam kechqurun kechki ovqatga xohlagan qizil sharobni tayyorlab qo'ygan. Iltimos, do'stlar, bir oz quyinglar, shunda ko'zoynagini ajoyib tarzda chayqating.

Google Translation into Vietnamese: Bố tôi đã chuẩn bị sẵn rượu vang đỏ mà ông ấy muốn cho bữa tối nay. Các bạn ơi, hãy rót một ít để tạo ra tiếng kêu leng keng tuyệt vời.

6 notes · View notes

spontaneousj · 9 months

Text

Και σ'αυτήν τη νέα περίοδο ο Θεός έχει προπορευτεί να ετοιμάσει τον δρόμο.

2 notes · View notes

bestinfo · 11 months

Text

Τι πραγματικά συμβαίνει φέτος στη Μύκονο

Η εικόνα στη Μύκονο, στο ισχυρό brand name του ελληνικού τουρισμού, συνώνυμο των luxury διακοπών και της χλιδής, είναι φέτος διαφορετική και αυτό άρχισε να γίνεται εμφανές στους επιχειρηματίες του νησιού ήδη από την αρχή της σεζόν. Μιλούν για το "σοκ" του Μαΐου και του Ιουνίου, με χαμηλή τουριστική κίνηση- κάτι πρωτόγνωρο για τα δημοφιλή σοκάκια της Μυκόνου- και πληρότητες στα ξενοδοχεία χαμηλότερες και από 50%.

Τα στοιχεία της επιβατικής κίνησης ήρθαν απλά να επιβεβαιώσουν όσα έβλεπε η αγορά. Σύμφωνα με τη Fraport, η Μύκονος είχε πτώση στον αριθμό των αεροπορικών αφίξεων κατά 8,3% το Μάιο συγκριτικά με το Μάιο του 2022. Η μείωση είναι της τάξης του 5,2% στις αεροπορικές αφίξεις εσωτερικού (55 χιλιάδες επισκέπτες το Μάιο του 2023 από 58 χιλιάδες το 2022) και 17,5% όσον αφορά την προσέλευση ταξιδιωτών εκτός Ελλάδας (67 χιλιάδες επισκέπτες το Μάιο του 2023 από 81 χιλιάδες το 2022). Σε σύγκριση με το 2019 η πτώση φτάνει το 11,6%. Στο πεντάμηνο του 2023, η διεθνής επιβατική κίνηση στο αεροδρόμιο της Μυκόνου κατέγραψε πτώση 20,4% (οι επιβάτες στο δίκτυο εξωτερικού έφθασαν τους 89 χιλιάδες από 113 χιλιάδες πέρσι).

Δεν είναι μόνο τα νούμερα που προκαλούν έντονο προβληματισμό. Είναι το γεγονός πως το αεροδρόμιο της Μυκόνου, μαζί με της Σαντορίνης και της Καλαμάτας (με σαφώς μικρότερη πτώση εντούτοις) είναι τα μόνα που καταγράφουν αρνητικό πρόσημο τη φετινή τουριστική περίοδο.

Η γενική κατάσταση όπως την περιγράφουν στο Capital.gr επιχειρηματίες από το χώρο των ξενοδοχείων, της εστίασης αλλά και υπηρεσιών μεταφορών έχει ως εξής: Αυτή τη στιγμή η Μύκονος έχει τουρισμό, έχουμε μπει άλλωστε στον Ιούλιο. Όμως οι πληρότητες κυμαίνονται γύρω στο 80%, όταν τα προηγούμενα χρόνια το νησί ήταν fully booked.

Η χαμηλή τουριστική κίνηση κατά τους προηγούμενους δύο μήνες και η αίσθηση που επικράτησε πως η φετινή σεζόν δεν θα "βγει", οδήγησε σε αισθητή μείωση τιμών στα καταλύματα, τουλάχιστον κατά 20% ή ακόμη και μεγαλύτερη στα μεγάλα ξενοδοχεία με πολλές κλίνες. Όπως και στις βίλες, που φέτος ενοικιάζονται με 600 ευρώ τη βραδιά από 2.000 ευρώ πέρσι.

Είναι επίσης ενδεικτικό της χαμηλής ζήτησης πως για τον Οκτώβριο δεν υπάρχουν ακόμη κρατήσεις στα ξενοδοχεία.

"Οι επισκέπτες δέχονται να πληρώσουν ακριβά για μια υπηρεσία, αλλά όχι να νιώθουν ότι τους κλέβουν. Τα πράγματα ξέφυγαν από τη λογική" αναφέρει επιχειρηματίας διαχείρισης ξενοδοχειακών μονάδων που δραστηριοποιείται στο νησί.

"Οι πλούσιοι είναι πλούσιοι επειδή είναι έξυπνοι" σχολίαζε ξενοδόχος- κάτοικος του νησιού με ενοικιαζόμενα δωμάτια και βίλες. Θυμάται μάλιστα ένα πρόσφατο περιστατικό όταν ένας μάγειρας ζήτησε χίλια ευρώ για να πάει σε μια βίλα και να ετοιμάσει τρεις πίτσες για την οικογένεια που την είχε νοικιάσει.

Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος σημειώνουν και αυτό αποτυπωνόταν στα πάντα. Από τις τιμές στις ξαπλώστρες που σε δημοφιλή beach bar ξεκινούσαν από τα 100 ευρώ το άτομο μέχρι το σουβλάκι με τιμή 15 ευρώ. Το νησί συνδέθηκε με τις πανάκριβες τιμές, λένε, και στα καταλύματα και στις υπηρεσίες, χωρίς όμως την αντίστοιχη ποιότητα πάντα.

Η αρνητική φήμη Δεν είναι μόνο η αρνητική φήμη που δημιούργησαν οι υπέρογκες τιμές σε εστιατόρια και beach bar, οι βίλες με κόστος πολλών χιλιάδων ευρώ ανά διανυκτέρευση, οι ξαπλώστρες "χρυσάφι" στις δημοφιλείς παραλίες.

Οι πολεοδομικές αυθαιρεσίες που ήρθαν στη δημοσιότητα και η γενικευμένη εικόνα παρανομίας στο νησί είναι από τους λόγους που πολλοί τουρίστες, ακόμη κι αν είχαν γερό πορτοφόλι, επέλεξαν άλλους προορισμούς- εντός κι εκτός Ελλάδας- για να κάνουν τις διακοπές τους.

Υπενθυμίζεται πως το 2019 πως το διάσημο μοντέλο Gigi Hadid, με τα εκατομμύρια ακολούθους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έλεγε πως δεν σκοπεύει να ξαναπάει στην Μύκονο, καθώς όπως αποκάλυψε, έπεσε θύμα ληστείας στην διάρκεια των διακοπών της στο νησί.

Στις αρχές Μαΐου σφραγίστηκε το πασίγνωστο beach bar Principote, ενώ νωρίτερα του είχε επιβληθεί πρόστιμο-μαμούθ 33 εκατ. ευρώ για αυθαίρετες και παράνομες κατασκευές. Λίγες εβδομάδες αργότερα ξεκίνησε η κατεδάφιση τμημάτων των παράνομων κατασκευών του Nammos στην Ψαρρού.

Όλο αυτό διάστημα, εκτός από τους "μεγάλους" παραβάτες των δημοφιλών μαγαζιών της Μυκόνου, οι αστυνομικές αρχές συνέχιζαν τους εντατικούς ελέγχους για πολλές ακόμη περιπτώσεις αυθαίρετης δόμησης που καταγράφονταν σε περιοχές του νησιού.

Το Μάρτιο είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις (και σε διεθνή μέσα όπως η βρετανική Telegraph) ο ξυλοδαρμός του αρχαιολόγου της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, που έχει υπό την εποπτεία του τα ζητήματα της Μυκόνου, ενώ επέστρεφε στο σπίτι του. Η επίθεση φέρεται να σχετίζεται με αποφάσεις της αρχαιολογικής υπηρεσίας, να μπλοκάρει την ανέγερση οικοδομών σε περιοχή του νησιού.

"Τα πάντα στη Μύκονο έχουν γίνει τουριστικά καταλύματα. Στρατιωτικός με οικογένεια που ήρθε να υπηρετήσει στο νησί κατάφερε να βρει μετά από ένα χρόνο ένα σπίτι 45 τμ με ενοίκιο 800 ευρώ το μήνα" μεταφέρει κάτοικος της Μυκόνου.

Στελέχη της οικονομικής αστυνομίας επισκέπτονται, όπως λένε οι πληροφορίες, τουλάχιστον τέσσερις με πέντε φορές το χρόνο τη Μύκονο, ειδικά την περίοδο του νησιού, για να ελέγξουν οικονομικές παραβάσεις και συχνά για λόγους ασφάλειας συνοδεύονται από κλιμάκια ειδικών ομάδων (ΟΠΚΕ) της Ασφάλειας Αττικής. Τα τελευταία αποστέλλονται στη Μύκονο και για την προστασία συνεργείων ελέγχου, αλλά και για την εξάρθρωση κυκλωμάτων προστασίας.

Δεν είναι άλλωστε μυστικό τα παράνομα κυκλώματα προστασίας, τα ξέφρενα πάρτι με ναρκωτικά και άλλα πολλά. "Δεν ξέρω αν θα αλλάξουν αυτά. Ελπίζω να φανούμε έξυπνοι και να μην καταστρέψουμε τελείως τη φήμη του νησιού" τονίζει ξενοδόχος.

Που πάνε τα γερά πορτοφόλια Φορέας του νησιού σχολιάζει το γεγονός πως φέτος έχουν εξαφανιστεί οι πλούσιοι τουρίστες από τις χώρες του αραβικού κόσμου. "Θαμπωθήκαμε από τους Ρώσους και τους Σαουδάραβες και γεμίσαμε τα μαγαζιά ναργιλέδες" έλεγε εστιάτορας του νησιού. "Δεν υπάρχει πια η λεγόμενη μεσαία τάξη στο νησί, γυρίσαμε την πλάτη στους Έλληνες επισκέπτες" συμπλήρωνε, τονίζοντας πάντως πως υπάρχουν οικογενειακές επιχειρήσεις με πολύ προσιτές τιμές για μια οικογένεια. "Φταίμε και εμείς, δεν βάλαμε όρια".

Υπάρχουν οι πλούσιοι τουρίστες που δεν ήρθαν στη Μύκονο φέτος, αλλά επέλεξαν αντίστοιχους luxury προορισμούς, όπως λένε, στη Σαρδηνία, την Κροατία, αλλά και την Τουρκία, με την ίδια θάλασσα αλλά στο 1/3 της τιμής της Μυκόνου.

Υπάρχουν επίσης οι τουρίστες που έρχονται στη Μύκονο για λίγες ώρες, κάνουν το μπάνιο τους, τρώνε στη Χώρα και συνεχίζουν τις διακοπές τους σε άλλο νησί των Κυκλάδων, όπως σε Πάρο, Τήνο, Νάξο, αλλά και στη Σύρο.

Έρχονται και οι τουρίστες με κρουαζιερόπλοια, που όμως δεν αφήνουν χρήματα στην τοπική οικονομία. Είναι χαρακτηριστικό πως την προηγούμενη εβδομάδα, σε μια ημέρα μόνο, ήρθαν στο λιμάνι 8 μεγάλα κρουαζιερόπλοια, από τα οποία κατέβηκαν για λίγες ώρες στο νησί δέκα χιλιάδες επισκέπτες.

Πηγή άρθρου: Τι πραγματικά συμβαίνει φέτος στη Μύκονο

#Μύκονος #Τουρισμός

2 notes · View notes

0thoughts0 · 1 year

Text

Η αρχή του τέλους

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια κοπέλα που ζούσε με την μαμά και τον μπαμπά της. Αυτή η κοπέλα ονομαζόταν Ζωή και ήξερε καλά να κρύβει τα πάντα μέσα της. Μια μέρα γυρνάει σπίτι και βλέπει την μαμά της να κλαίει και να σκουπίζει γρήγορα τα δάκρυα από τα μάτια της.

- Γύρισες; Ρώτησε η μαμά της.

- Ναι... Απάντησε.

Πάει και κάθεται δίπλα της και παρατηρεί πως τα μάτια της ήταν σαν να έκλαιγε για πολύ ώρα.

- Μαμά όλα καλά? Γιατί έκλαιγες; Ρωτάει.

- Όλα καλά... Της απαντάει η μαμά της και την ρωτάει θες να σου βάλω να φας;

- Όχι, θέλω να μου πεις τι έχεις. Απάντησε η Ζωή.

- Μπαμπά... φωνάξε.

Εκεί η μαμά της άρχισε να ξανακλαιει και προσπαθούσε να το κρύψει, όμως η μικρή κατάλαβε ότι κάτι είχε συμβεί.

- Έπαθε κάτι ο μπαμπάς; Ρώτησε.

Η μαμά της δεν απαντησε.

- Έπαθε κάτι ο μπαμπάς; Ξαναρωτησε.

Η μαμά της την κοίταξε στα μάτια και την πήρε αγκαλιά.

- Θα σου πω κάτι αλλά θέλω να μείνεις ψύχραιμη.

Η μικρή άρχισε να αγχώνεται και η μαμά της της είπε ότι ο μπαμπάς της μπήκε στο νοσοκομείο και ήταν βαριά άρρωστος.

Η μικρή άρχισε να κλαίει και η μαμά της την πήρε αγκαλιά προσπαθώντας να την ηρεμήσει.

- Θα ζήσει; Είπε κοιτάζοντας την μητέρα της στα μάτια.

- Ναι... της απάντησε η μαμά της όμως δεν έλεγε αλήθεια μιας και οι γιατροί της είχαν πει ξεκάθαρα ότι ο άντρας της είχε 3 μήνες ζωής.

Η μικρή τοτε σηκώθηκε και πήγε στο δωμάτιο της. Είχε καταλάβει ότι η μητέρα της της έλεγε ψέματα αλλά δεν θύμωσε μιας και το έκανε για το καλό της. Σωστά; Έτσι άρχισε να κλαίει. Σκεφτόταν ότι η κλεψύδρα του πατέρα της μετρούσε αντίστροφα μέχρι τον θάνατο του.

Μετά από λίγο σηκώθηκε πήγε έπλυνε το πρόσωπο της, άλλαξε ρούχα και αποφάσισε να πάει να δει τον πατέρα της. Κατέβηκε και πήγε στην μαμά της.

- Μπορείς να με πας να δω τον μπαμπά;

- Ναι, αλλά πρώτα θα κάτσεις να φάμε. Απάντησε.

- Οκ... Είπε και πήγε να ετοιμάσει τραπέζι.

Αφού φάγανε ετοιμάστηκε η μαμά της και πήγανε προς το νοσοκομείο. Πήγε η μικρή στο δωμάτιο και μόλις τον είδε τον πήρε αγκαλιά.

- Τι κάνεις μικρή μου;

- Καλά, εσύ; Του απάντησε με ένα μαρμάρινο χαμόγελο στα χείλη της.

- Καλά είμαι κι εγώ, απλά νιώθω πολύ εξαντλημένος. Της απάντησε.

Άρχισαν να κουβεντιαζουν μέχρι που ήρθε ο γιατρός και η μικρή έφυγε. Πήγε σπίτι της και κλείστηκε στο δωμάτιο της. Το γεγονός πως δεν ήξερε τι είχε ο πατέρας της την εξόργιζε. Πιο μετά η μητέρα της ξαναπήγε στο νοσοκομείο και η μικρή ζήτησε να πάει μαζί της.

Ο γιατρός ζήτησε λίγο απ'την μητέρα της να μιλήσουν και η μικρή πήγε να κρυφακούσει

- Σε λίγο τελειώνει με την χημειοθεραπεία. Είπε ο γιατρός.

- Υπάρχουν ελπίδες; Ρώτησε η μητέρα της με ένα απεγνωσμένο βλέμμα.

- Λυπάμαι, αλλά όχι. απάντησε.

Εκείνη την στιγμη έμαθε η μικρή με τον χειρότερο τρόπο ότι ο πατέρας της δεν είχε πολύ χρόνο ακομα. Πήγε και κάθησε περιμένοντας την μητέρα της να έρθει για να φύγουν. Ήθελε να κλάψει αλλά το καταπίεζε. Δεν ήθελε να την δουν να κλαίει. Μετά από λίγο ήρθε η μαμά της και της είπε να φύγουν.

Όταν φτάσανε στο σπίτι η Ζωή πήγε στο δωμάτιο της και κλείστηκε εκεί όλο το απόγευμα. Προσπάθησε να διαβάσει για το σχολείο, αλλά δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί. Όταν επιτέλους κατάφερε να τελειώσει με τα μαθήματα ξάπλωσε στο κρεβάτι της κοιτάζοντας το ταβάνι καθώς σκεφτόταν τον πατέρα της. Όσο σκεφτόταν άρχισαν να κυλάνε τα πρώτα δάκρυα. Το ένα δάκρυ έφερε το άλλο και έτσι άρχισε να κλαίει.

Την επόμενη μέρα πήγε στο σχολείο με μάτια κόκκινα και πρησμένα από το κλάμα.

- Τι έχεις? Ποιον σκοτώνουμε? Την ρώτησε η Άννα.

- Τίποτα δεν έχω ρε Άννα, απάντησε εκείνη.

- Μιλά, ξέρω πως είσαι κλειστός χαρακτήρας αλλά αν δεν σε βοηθήσω εγώ τότε ποιος θα σε βοηθήσει? Της είπε εκείνη με μια ήρεμη φωνή.

- Πάμε στο μπάνιο, σε παρακαλώ. Είπε η Ζωή.

- Οκ, απάντησε και μετά σηκώθηκε.

Όταν πήγανε στο μπάνιο της είπε για την κατάσταση του πατέρα της. Καθώς της τα έλεγε άρχισε να δακρύζει και εκεί η Άννα την πήρε στην αγκαλιά της και της είπε ότι όλα θα πάνε καλά.

Τελείωσαν τα μαθήματα εκείνης της ημέρας και η Ζωή γύρισε στο σπίτι της. Μόλις μπήκε άφησε τα πράγματα της και πήγε στην αυλή του σπιτιού της όπου και ήταν η μαμά της.

- Γύρισα, της είπε η Ζωή.

- Ωραία, να βάλω να φάμε και να μου πεις τα νέα σου; Ρώτησε η μαμά της.

- Δεν πεινάω ακόμα, απάντησε.

- Οκ, έχεις κάτι; Μου φαίνεσαι κάπως.

- Να, χθες άκουσα ή μάλλον κρυφάκουσα αυτά που λέγατε με τον γιατρό. Απάντησε η Ζωή.

- Οχ, τι άκουσες;

- Τον άκουσα να σου λέει ότι ο Μπαμπάς τελείωσε με την χημειοθεραπεία και να σου λέει πως δεν έχει πολλές ελπίδες.

Εκεί η μητέρα της τα είδε όλα. Δεν ήξερε τι να πει οπότε σιώπησε.

- Καρκίνο έχει ο μπαμπάς;

Την κοίταξε στα μάτια η μαμά της αλλά δεν της απάντησε.

- Απαντά μου σε παρακαλώ.

- Ναι, απάντησε σχεδόν ψιθυριστά.

- Πόσο χρόνο έχει ακόμα; Ρώτησε όσο πιο ψύχραιμα μπορούσε.

- Τρεις μήνες έχει ακόμα αγάπη μου, απάντησε η μητέρα της.

- Τι; Γιατί δεν μου το είπες πιο νωρίς; Γιατί μου το εκρυψες;

- Γιατί φοβόμουν την αντίδραση σου.

Η μικρή τοτε σηκώθηκε και πήγε στο δωμάτιο της και κλείδωσε την πόρτα. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο πατέρας της έχει μόνο τρεις μήνες ζωής. Δεν πίστευε ότι έπρεπε να τον αποχωριστεί για πάντα.

Μετά από κανένα μισάωρο της χτυπάει την πόρτα η μητέρα της.

- Να βάλω να φάμε και να μιλήσουμε;

- Δεν πεινάω, απάντησε.

- Σε παρακαλώ παιδί μου, πρέπει να φας.

- Καλά, απάντησε.

- Ωραία σε 5 λεπτακια κατέβα.

Η μικρή σηκώθηκε, έπλυνε το πρόσωπο της για να συνέλθει, ξεκλείδωσε την πόστα και πήγε στην κουζίνα. Τα μάτια της ήταν λες και ήταν έτοιμη να κλάψει, αλλά προσπαθούσε να το κρύψει.

- Συγγνώμη που στο έκρυψα, της είπε η μητέρα της.

- Δεν πειράζει. Καταλαβαίνω το έκανες για το καλό μου. Απαντησε.

Όταν έφαγαν η Ζωή πήγε στο δωμάτιο της για να διαβάσει όμως σήμερα είναι ακόμα ήταν ακόμα πιο δύσκολο γι'αυτήν να συγκεντρωθεί μιας και ήταν ξεκάθαρο πια ότι ο πατέρας της σε 3 μήνες το πολύ θα πέθαινε. Πάνω στο γραφείο της είχε ένα ψαλίδι και μόλις το είδε άρχισαν οι φωνές στο κεφάλι της από μούσες να γίνονται σειρήνες που την ωθούν να γεμίσει το σώμα της με σημάδια για τα οποία σίγουρα θα μετάνιωνε μετά. Δυστυχώς δεν κατάφερε να συγκρατηθεί και το έκανε. Τέσσερις βαθιές χαρακιές πάνω στον αριστερό της καρπό.

Μόλις κατάλαβε τι έκανε άρχισαν οι τύψεις να την τρώνε. Σκεφτόταν το πως θα αντιδρούσαν η μητέρα της, ο πατέρας της και η Άννα, ένιωθε ότι θα πλήγωνε τα μόνα τρία άτομα που ένιωθε πραγματικά δικά της. Εκεί σκέφτηκε ότι στην τελική απλά θα το κρύψει και πήγε να τα πλύνει για να φύγουν τα αίματα και μετά πήγε και προσπάθησε να διαβάσει. Τελικά τα κατάφερε και όταν τελείωσε πήγε κάτω γιατί ήθελε να φάει κάτι.

- Μαμά, κάνα σνακ παίζει στην κουζίνα ή όχι; Ρώτησε την μητέρα της.

- Δεν ξέρω, πήγαινε να δεις της απάντησε.

- Οκ είπε καθώς πήγαινε στην κουζίνα.

Όταν πήγε στην κουζίνα ένιωθε τέλεια που δεν την κατάλαβε η μητέρα της αλλά και άσχημα που της το έκρυψε. Τέλος πάντων, πήρε μια σακούλα πατατάκια και πήγε στο δωμάτιο της.

Αφού έφαγε έπλυνε δόντια γιατί είχε σχολείο το πρωί. Σκεφτόταν ότι τουλάχιστον ήταν η τελευταία μέρα πριν το Σαββατοκύριακο.

Το επόμενο πρωί ετοιμάστηκε και πήγε στο σχολείο. Εκεί στην πόρτα βρέθηκε με την Άννα.

- Μπα πως και ήρθες πριν το κουδούνι; Εσύ συνήθως 10 λεπτά πριν το κουδούνι ξυπνάς της είπε για πλάκα η Ζωή.

- Γάμησε τα, με ξύπνησε η μικρή επειδή είδε εφιάλτη και δεν μπόρεσα να ξανακοιμηθω απάντησε. Και στην τελικη μια φορά ήρθε νωρίς, νομίζω μου αξίζει ένα μπράβο συμπλήρωσε.

Κάπου εκεί λύθηκαν στα γέλια.

- Μπράβο της είπε καθώς γελούσε. Μου έφτιαξες την διάθεση συμπλήρωσε.

- Τι εννοείς; Έγινε κάτι; Ρώτησε η Άννα

- Η μάνα μου χθες μου είπε ότι ο μπαμπάς μου έχει τρεις μήνες...

- Τι τρεις μήνες; Ρώτησε διακόπτοντας την.

- Τρεις μήνες ζωής απάντησε κοιτάζοντας κάτω στο πάτωμα.

Η Άννα την κοιτούσε για λίγο. Δεν ήξερε τι να πει

Ενάμιση μήνα μετά η ψυχολογία της Ζωής όσο πήγαινε και χειροτέρευε. Ο πατέρας της ήταν στα τελευταία του αλλά η Ζωή πίστευε ότι είχε ακόμα λίγο χρόνο. Τις τελευταίες ημέρες η μητέρα της τις απαγόρευε να τον επισκεφθεί αλλά δεν της έλεγε τον λόγο.

Εκείνο το πρωί η Άννα πήγε να πάρει την Ζωή για να πάνε μαζί στο σχολείο.

- Καλημέρα, είπε η Ζωή στην Άννα.

- Καλημέρα, όλα καλά; Ρώτησε

- Όχι, για να είμαι ειλικρινής, τις τελευταίες ημέρες η μάνα μου δεν με αφήνει να επισκεφθώ τον μπαμπά μου και αυτό με τρομάζει. Επίσης η σκέψη να το ξανακάνω δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό μου.

- Ζωή και να το ξανακάνεις θα σε βοηθήσει κάπου; Απάντα μου θα σε βοηθήσει κάπου;

- Όχι, αλλά το σκέφτομαι. Νιώθω πως κυλάω. Τον τελευταίο καιρό το περισσότερο που έχω μείνει καθαρή ήταν η μία εβδομάδα.

- Καταλαβαίνω, αλλά μετά δεν νιώθεις χειρότερα; Εσύ η ίδια μου έχει πει ότι νιώθεις τύψεις μετά. Ξέρω πως δεν είναι εύκολο να το σταματήσεις απλά επειδή στο λέμε εμείς, αλλά μπορείς να ζητήσεις βοήθεια και το ξέρεις.

- Το ξέρω. Τέλος πάντων να αλλάξουμε θέμα; Φτάσαμε σχολείο και δεν θέλω να λένε διάφορα για εμένα τα βλαμμένα.

- Ότι θες.

- Ωραία, θες μετά το σχολείο να βγούμε; Έτσι κι αλλιώς αύριο είναι πρωτομαγιά και δεν θα έχουμε σχολείο.

- Ναι, εννοηται.

- Τέλεια.

Το κουδούνι χτύπησε και πήγανε στις τάξεις τους.

Όταν τελείωσαν τα μαθήματα πήγαν στο σπίτι της Ζωής για να ρωτήσουν την μητέρα της Ζωής και για να πάρει η Άννα την δική της μητέρα τηλέφωνο.

- Τι σου είπε η μητέρα σου; Ρώτησε η Ζωή.

- Με αφήνει, άλλα πέντε πρέπει να είμαι σπίτι γιατί έχω φροντιστήριο στις έξι.

- Τέλεια και η δική μου με αφήνει. Που λες να πάμε;

- Θες να πάμε στο δασάκι που είναι λίγο πιο πέρα;

- Ναι.

- Ωραία, κάτσε να δω αν έχω λεφτά να πάμε να πάρουμε και κάτι να φάμε.

- Κερνάω εγώ, της είπε η Ζωή καθώς έπαιρνε λεφτά από τον κουμπαρά της.

- Ωραία, πάμε.

Πήγανε στο δασάκι και μιλούσανε για θέματα ας πούμε περί ανέμων και υδάτων. Η Ζωή ήταν ερωτευμένη μαζί της αλλά δεν μπορουσε να της το πει, ντρεπόταν. Όμως δεν ήξερε ότι το ίδιο ίσχυε και για την Άννα.

Σε ένα σημείο η Άννα αποφασίζει να την φιλήσει.

- Συγγνώμη, είπε η Άννα κοιτάζοντας κάτω.

- Για ποιο πράγμα;

- Για το φιλί.

- Δεν χρειάζεται να μου ζητάς συγγνώμη. Κι εγώ το ίδιο νιώθω για να είμαι ειλικρινής απλά ντρεπόμουν να σου το πω.

- Γιατί;

- Α, οκ λοιπόν θες να γίνεις το Ρόζα στο Βάμβα μου;

- Ναι, ναι, ναι, χίλιες φορές ναι, απάντησε και την φίλησε.

Είχε πάει πέντε η ώρα και η Ζωή είχε πάει την Άννα στο σπίτι της.

- Πρόσεχε, της είπε η Άννα.

- Κι εσύ, της απάντησε η Ζωή καθώς έφευγε.

Όταν πήγε σπίτι της η Ζωή δεν βρήκε την μητέρα της. Ανησύχησε και την πήρε τηλέφωνο

- Μαμά, που είσαι;

- Στον μπαμπά είμαι αγάπη μου, ανησύχησες;

- Ναι, είναι καλά ο μπαμπάς;

- Ναι καλυτερεύει, είπε η μητέρα της.

- Οκ, θα μπω για μπάνιο. Έχει κλειδιά, έτσι;

- Ναι, έχω.

Είχε νυχτώσει και η Ζωή

ανησυχούσε που η μητέρα της δεν είχε γυρίσει. Σκέφτηκε όμως πως μάλλον θα ήταν η σειρά της για να προσέξει τον πατέρα της και κάθησε να δει τηλεόραση για να ηρεμήσει.

Κατά τις έντεκα την πήρε ο ύπνος στον καναπέ. Στον ύπνο της είδε έναν εφιάλτη ότι έπνιγαν τον πατέρα της σε μια λίμνη της οποίας το νερό ήταν πολύ θολό και εκείνη δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Ξύπνησε περίπου μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα και την είχε λούσει κρύος ιδρώτας. Πήρε τηλέφωνο την μητέρα της επειδή φοβόταν για τον πατέρα της.

- Μαμά, δώσε μου τον μπαμπά να του μιλήσω σε παρακαλώ.

- Κοριτσάκι μου δεν γίνεται τώρα, κοιμάται, είπε η μητέρα της για να μην την ανησυχήσει.

Εκείνη την στιγμή βγήκε ο γιατρός από τον θάλαμο του πατέρα της. "Λυπαμε, αλλά δεν μπορέσαμε να τον σώσουμε" είπε στην μητέρα της Ζωής.

Η Ζωή το άκουσε από το τηλέφωνο και είχε μείνει στήλη άλατος. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο πατέρας της είχε πλέον πεθάνει.

Το έκλεισαν και η Ζωή αρχησε να κλαίει. Πήγε στην κουζίνα πήρε ένα μαχαίρι και έκανε 3 βαθιές χαρακιές.

Μετά από λίγο αφού ηρέμησε πήρε τηλέφωνο την Άννα και της τα είπε όλα. Η Άννα την βοήθησε να ξεχαστεί μέχρι που ήρθε η μητέρα της Ζωής.

Η Ζωή πήγε να πάει στο δωμάτιο της αλλά η μητέρα της την σταμάτησε.

- Ζωή, θέλω να μιλήσουμε.

- Τι θες να πούμε; Την ρώτησε.

- Συγγνώμη που σου έκρυψα το γεγονός πως η υγεία του χειροτέρευε αλλά σε έβλεπα μέρα με μέρα... Πως να το πω; Να πέφτεις σε κατάθλιψη ίσως;

- Ναι, αλλά είμαι ή μάλλον ήμουν η κόρη του και έπρεπε να ξέρω.

- Το ξέρω. Συγγνώμη.

- Δεκτή. Θα πάω για ύπνο καληνύχτα.

- Καληνύχτα.

Η Άννα το επόμενο πρωί πέρασε να πάρει την Ζωή να βγούνε. Η Ζωή δεν είχε όρεξη αλλά πήγε για μπας και ξεχαστεί λιγάκι.

Δεν ήθελε να πάει στην κηδεία. Δεν θα το άντεχε και το ήξερε. Όμως έπεφτε Σαββατοκύριακο και δεν ήξερε αν θα την άφηνε η μάνα της να μην πάει. Αλλά ήξερε πως δεν έχανε και τίποτα να ρωτήσει.

- Μαμά, μπορώ να σε ρωτήσω κάτι; Είπε η Ζωή.

- Ναι, ότι θες, απάντησε η μητέρα της.

- Μπορώ να μην έρθω στην κηδεία και να έρθω στον καφέ;

- Ναι, δεν θα σε πιέσω.

- Ευχαριστώ, είπε και πήγε στο δωμάτιο της.

Την μέρα της κηδείας η Ζωή βγήκε με την Άννα. Πήγαν και κάθησαν σε μια παρατημένη οικοδομή και έβαλαν μουσική.

- Λοιπόν, θες να έρθεις στον καφέ; Ρώτησε η Ζωή.

- Θέλω ρε, αλλά δεν ξέρω αν θα με αφήσει η μαμά μου. Απάντησε η Άννα. Κάτσε να την πάρω συμπλήρωσε.

Η Άννα πήρε την μητέρα της για να την ρωτήσει και τελικά μπόρεσε να πάει στον καφέ.

- Λοιπόν τι είπε η μανα σου; Είπε η Ζωή.

- Συγγνώμη αλλά είπε οχ.. είπε και λύθηκε στα γέλια.

- Ρε τι είπε απαντά μου.

- Είπε ναι.

- Τέλεια, πάμε τώρα γιατί θα αργήσουμε.

- Εντάξει, εντάξει πάμε.

Όταν φτάσανε κάθισαν και περίμεναν την μητέρα της Ζωής και τους ανθρώπους που θα ερχόντουσαν στον καφέ.

- Είδες που αγχώθηκες; Πρώτες ήρθαμε. Είπε η Άννα.

- Συγγνώμη. Είπε χαμηλόφωνα η Ζωή.

- Γιατί λες συγγνώμη;

- Που σε αγχωσα κι εσένα.

- Ρε δεν πηραζει, έτσι κι αλλιώς δεν αγχώθηκα. Είπε και την αγκάλιασε.

Όταν γύρισαν στο σπίτι η Ζωή κατευθείαν κλείστηκε στο δωμάτιο της. Ήθελε να κάτσει λίγο μόνη της να κλάψει, να ξεσπάσει. Δεν ήθελε να δει άνθρωπο, πόσο μάλλον να μιλήσει. Όπως καθόταν και έκλαιγε στο δωμάτιο της η μόνη σκέψη που της ερχόταν στο μυαλό ήταν να βάλει ένα τέλος, αλλά δεν το έκανε. Κατάφερε να ελέγξει τον εαυτό της και αποφάσισε να πάει να πλύνει το πρόσωπο της και να βγει μία βόλτα μόνη της, σκέφτηκε ότι λίγος καθαρός αέρας θα της έκανε καλό.

Όπως περπατούσε έπεσε πάνω σε μια κοπέλα με την οποία κάνανε πολύ παρέα στο παρελθόν.

- Γεια, της είπε η κοπέλα.

- Γεια, αποκρίθηκε η Ζωή προσπαθώντας να καταλάβει ποια είναι η κοπέλα.

- Τι κάνεις; την ρώτησε η κοπέλα, έχουμε καιρό να τα πούμε.

- Καλά, είμαι. Μπορείς να μου πεις όμως ποια είσαι; Κάτι μου θυμίζεις αλλά δεν ξέρω τι.

- Είμαι η Κωνσταντίνα.

- Αλήθεια; Έχεις αλλάξει πολύ.

- Ναι, κι εσύ έχεις αλλάξει αλλά όχι προς το καλύτερο.

- Τι εννοείς;

- Τι να εννοώ, πήρες κιλά και φαίνεται άσχημο. Τέλος πάντων βλέπω το αγόρι μου οπότε πρέπει να φύγω. Τα λέμε.

Η Ζωή δεν απάντησε καν. Την πείραξε πολύ αυτό ��ου της είπε αλλά από εγωισμό και μόνο δεν το έδειξε.

Όταν γύρισε στο σπίτι της η μαμά της της έβαλε να φάει, αλλά δεν έφαγε σχεδόν καθόλου. Ανέβηκε πάνω για να διαβάσει γιατί ήξερε ότι αν δεν διάβαζε θα της την έλεγαν οι καθηγητές.

Την επόμενη μέρα πήγε στο σχολείο μαζί με την Άννα. Στον δρόμο μιλούσαν για διάφορα άσχετα μεταξύ τους θέματα μιας και η Άννα ήθελε να κανει την Ζωή να ξεχαστεί, όμως δεν πετύχαινε.

- Τι έχεις; Ρώτησε η Άννα.

- Τίποτα, απλά σκέφτομαι τον μπαμπά μου. Απάντησε η Ζωή.

- Εγώ τώρα γιατί δεν σε πιστεύω;

- Δεν ξέρω.

- Μιλά μου, θα νιώσεις καλύτερα.

- Καλά.

Η Ζωή είπε στην Άννα τι έγινε την προηγούμενη μέρα. Τι της είπε η Κωνσταντίνα, πόσο την επηρέασε και όλα τα συναφή.

- Μην ασχολείσαι με τέτοια άτομα. Η ανασφάλεια της φταίει. Είπε η Άννα.

- Τι εννοείς; Ρώτησε η Ζωή.

- Τα άτομα που μειώνουν τους άλλους για την εξωτερική τους εμφάνιση ή για το οτιδήποτε είναι τα πιο ανασφαλή άτομα στον κόσμο όλο.

- Μάλλον έχεις δίκιο.

Το κουδούνι χτύπησε και τα 2 κορίτσια έτρεξαν στις τάξεις τους. Την ώρα του μαθήματος η Ζωή δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί όσο κι αν προσπαθούσε. Ήταν λες και το μυαλό της ταξίδευε σε φεγγάρια μακρινά. Λες και ταξίδευε στον γαλαξία της Ανδρομέδας. Όμως αυτό το ταξίδι έμελε να διακόψει η καθηγήτρια που την φώναξε για να λύσει μια άσκηση.

Όταν τελείωσαν τα μαθήματα η Ζωή πήγε στο σπίτι της και πήγε στο δωμάτιο της για να διαβάσει. Δεν ήθελε να φάει. Παρόλα αυτά ήταν καλά στην ψυχολογία της. Καθώς διάβαζε η μαμά της της χτύπησε την πόρτα και της ζήτησε να μιλήσουν. Έτσι βγήκε από το δωμάτιο της και πήγε στο σαλόνι.

- Από χθές το απόγευμα δεν έχεις βάλει μπουκιά στο στόμα σου. Είσαι καλά; Την ρώτησε η μαμά της.

- Ναι, μια χαρά είμαι. Απάντησε η Ζωή με έναν δισταγμό στην φωνή.

- Ε τότε γιατί δεν τρως; Σε παρακαλώ απαντά μου.

- Γιατί...

- Άκουσε με λίγο, έχασα τον μπαμπά σου δεν θα αντέξω να χάσω κι εσένα. Σε παρακαλώ βάλε μια μπουκιά στο στόμα σου.

- Εντάξει.

Αφού έφαγε πήγε στο δωμάτιο της κι έβαλε μουσική. Δεν ήθελε να διαβάσει, έλεγε στον εαυτό της ότι δεν υπάρχει λόγος. Ένιωθε χάλια που στεναχώρησε την μητέρα της.

Καθώς άκουγε μουσική άρχισε να σκέφτεται διάφορα. Σκεφτόταν τον πατέρα της, την απογοήτευση που νόμιζε πως νιώθει για εκείνη η μητέρα της, και τα λόγια της Κωνσταντίνας. Έτσι άρχισε να κλαίει. Πήγε στο μπάνιο και έπιασε ένα ξυράφι. Δεν σκέφτηκε ούτε την Άννα, ούτε την μητέρα της. Άρχισε να χαρακώνεται. Χαρακωθηκε τόσο πολύ που έπεσε στο πάτωμα σχεδόν αναίσθητη. Ένιωθε τύψεις αλλά ταυτόχρονα ένιωθε και ικανοποίηση.

Σύντομα μπήκε μέσα η μητέρα της. Όταν την είδε κάτω στο πάτωμα μέσα σε μια λίμνη αίματος και χωρίς τις αισθήσεις της άρχισε να κλαίει. Πήγε αμέσως και πήρε τηλέφωνο στο νοσοκομείο.

Μετά από λίγες ώρες πέθανε σε ένα κρεβάτι του νοσοκομείου.

3 notes · View notes