αχ τι μου θυμίζει η αρχή θα σκάσω

Μας βάλανε 3ωρο ιστορία αύριο σεντ χελπ🥲

Gonna tell my kids this is Shakira and Clara Chia:

😂😂😂😂😂 Πεθαίνω με τη σύνδεση!!

(ιδού η Μαργαριτα Παπανδρεου και η Δημητρα Λιανη. Η αιτία για το τεράστιο beef μεταξύ τους: ο Ανδρέας Παπανδρέου!)

Έβλεπα στον ύπνο μου ότι αγκάλιαζα τον Μικ και μετά. Απλώς. Ξύπνησα. 😭😭🥲 και τώρα πρέπει να συνεχίσω να ζω έτσι ενώ έχω δει αυτό το όνειρο

that's so cute tho 🥺🥺🥺🥺

Πως σου ήρθε η ιδέα για τον Αρμς ΟωΟ;;; Πως είναι η ζωή του μέσα στον κόσμο μας ή στο δικό του κόσμο αν έχεις φτιάξει ξεχωριστό; Βιώνει πιστεύεις προκατάληψη; Καλή επιτυχία 💖

Λοιπόν δεν θελω να θυμαμαι πως μου ηρθε η ιδεα γιατι ειναι συνδεδεμενη με εναν γιουτιουμπερ που τελικα αποδειχτηκε οτι ηταν παλιανθρωπος, αλλα τελοσπαντων ειχα δει ενα βιντεο που ενας απο τους ομιλητες εδειχνε μονο τα χερια του και σκεφτηκα "θα ειχε πλακα ενας χαρακτηρας που οντως ειναι μονο χερια χαχα" και ετσι εφτιαξα τον Αρμς.

Ο Αρμς ζει ουσιαστικα στον δικο μας κοσμο, αλλα σε μια εκδοχη του που εχει συχνα μαγικα πραγματα οπως πχ ασωματα χερια. Γενικα δεν ξερει τι θελει να κανει με την ζωη του, αλλα ξερει οτι θελει κυριως να περναει καλα. Δουλευει που και που οταν του προκυπτει κατι καλο, σε διαφορες δουλειες, και στον ελευθερο του χρονο εχει ενα σωρο χομπι με τα οποια ασχολειται. Προσπαθει να ειναι πιο κοινωνικος γιατι θελει να εχει παρεες, αλλα δεν του ειναι πολυ ευκολο, ειναι γενικα μαζεμενος και ντροπαλος οταν ειναι με ξενο κοσμο.

Δεν βιωνει κατι παραπανω απο τις απλες προκαταλυψεις που μπορει να βιωνει οιποσδηποτε στην καθημερινοτητα του. Γενικα δεν εχει θεματα με τους αλλους, μολις νιωσει ανετα και ανοιχτει, σχεδον ολοι τον συμπαθουν.

Θα θελα τοσο πολυ να σε γδυσω απο το ιδιο σου το δερμα.Νιωθω παρανοικος να λεω κατι τετοιο,μα ετσι νιωθω θα θελα να φιλησω μερη σου που δεν εχουν υποσταση,να μου δειξεις οτι πληγη δεν μπορω να δω.Θελω να σε παρω στα χερια μου να σε ακουσω να μου λες τι σε ποναει και πως το αισθανεσαι ,να το νιωσω,να το κανω δικο μου,ακομα και αν το προκαλεσα εγω.Μακαρι να μπορουσα να σε ακουμπησω και με τα δαχτυλα μου να παρω οτι σε βασανιζει,τρυφερα με ενα χαδι,να σου πω οτι ολα ειναι καλα και καπως να καταφερω να σε ηρεμησω,να ηρεμησω και εμενα.Ποναω για σενα,ποναω για μενα.Ποναω συνεχεια,δεν εχει διαλειμμα αυτος ο πονος,αισθανομαι οτι πια εχει γινει το πλεον κυριαρχο κοινο μας…αναρωτιεμαι αν εντελει αυτος ο πονος μας χωριζει ή μας ενωνει.Εχω τοσες σκεψεις που θελω να μοιραστω τοσα που νιωθω οτι πρεπει να ειπωθουν..αλλα αληθεια αυτη τη στιγμη το μονο που σκεφτομαι ειναι μερικες στιγμες σιωπης μαζι σου.Ισως χωρις λεξεις να με καταλαβαινες καλυτερα..

Δεν θέλω κάτι δικό σου και κάτι δικό μου θέλω όλον τον κόσμο δικο μας. όπως κοιτάμε τον ουρανό μακριά ο ένας από τον άλλον αλλά κοιτάμε κατι κοινό . Όπως η καρδιά μου που μοιάζει με τα μαύρα συννεφα αρκεί ομως που τα χαζεύεις και εσυ . Υπήρχε φως πριν. τώρα με σκέπασε το σκοτάδι . Μου άρεσε έτσι όπως στεκόταν ο φοίνικας απέναντι μου. με απλωμένο το ηλιοβασίλεμα μακριά κι εκείνος αλλά μπορω να τον αγγίξω περπατώντας . Με εσενα είναι δύσκολο να έχω αυτή την δυνατότητα . Σήμερα με κοιτάζουν όλα γύρω μου . Ακόμα και η κεραία με το ασημένιο καλώδιο , στροβιλίζει και κάθεται αναπαυτικά. περιμένοντας να ακροβατήσω επάνω της για να πέσω με βεβαιότητα στο κενό . Δεν θα πονέσω . Το κενό που αισθάνομαι μέσα μου είναι μεγαλύτερο από το κενό ενός άχαρου τσιμεντόδρομου . Αυτό το γνωρίζω .

Πιστευω οτι το προβλημα ξεκιναει απο εσας τους ιδιους. Παντα ησασταν το διαφορετικο, το γκρουπ που δεν πηγε με τις μοδες και εκανε το δικο του πραγμα, και ο κοσμος σας λατρεψε για αυτο. Το hate κατω απτο κομματι του Brando δεν ειναι στυλ hate για +18 ή Mega, ειναι η απογποητευση εμας των παλιων που μεγαλωσαμε με το wnc και με εσενα Sol, και βλεπουμε ξαφνικα να αλλαζει ολη η φαση σας, να κανει 180 και να κανετε οτι κραζατε παλια. Καποτε η Μαρσο ηταν η μονη που εκανε τα τυπου εμπορικα κομματια, αλλα ακομα και τοτε ειχε το στυλ της μεσα, πλεον και εσυ και το wnc μοιαζει σαν να αλλαξατε και να χασατε ενα κομματι του παλιου σας εαυτου. Οι προβληματισμοι μου δεν μενουν μονο στο τραπ beat και στο trap look, ειναι στους στιχους των τελευταιων τραγουδιων του μπραντο κ των δικων σου, και στο γεγονος οτι πλεον τα τραγουδια σας ειναι απλα ενα πιασαρικο beat και λεξεις απο πανω. Εχει χαθει η μαγία και η προσωπικότητα, και ειλικρινα χαίρομαι που σας πρόλαβα στο peak σας. Ο Σολ μεχρι ΤΛΣΚ και το wnc της εποχης εκεινης ειναι ο λογος που εμεινα ζωντανη και ειμαι αυτο που ειμαι σημερα. Στην τελικη ομως, οι αλλαγες στην μουσικη ειναι δικη σας επιλογη και το σεβομαι παροτι δεν ταιριαζει σε εμενα. Απλα δεν πιστευω οτι ειναι δικαιο να αντιμετωπιζεις τοσο μειωνεκτικα τα ατομα που ασκουν αρνητικη κριτικη, εφοσον αυτοι απλα μοιραζονται τους προβληματισμους τους.

Όχι, το πρόβλημα δεν ξεκινάει από εμάς τους ίδιους. Εμείς κάναμε, κάνουμε και θα κάνουμε για πάντα μουσική που εμείς γουστάρουμε. Αυτό δεν είναι πρόβλημα, είναι το υγιές, το λογικό και ο μόνος λόγος για να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με την τέχνη. Ουδέποτε είπαμε πως θα κάνουμε κάτι κατά παραγγελία, ουδέποτε είπαμε πως θα μείνουμε για πάντα ίδιοι και εάν δεις το πόσο πειραματιζόμαστε σταθερά απ' τη μέρα που μας γνώρισες, θα καταλάβεις πως το να δοκιμάζουμε κάτι άλλο είναι απλά το στυλ μας. Ο,ΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ.

Το ότι ήμασταν ένα χιπχοπ συγκρότημα που μια μέρα ξύπνησες και είχε κυκλοφορήσει ένα τανγκό, θα έπρεπε να σε προϊδεάζει ότι πειραματιζόμαστε. Το ότι απ' τη δεύτερη γαμημένη σεζόν είχαμε το "Τέλεια Ατελείς" και το "Τα Ίδια Λάθη" θα έπρεπε να σε προϊδεάζει ότι δεν έχουμε πρόβλημα με την εμπορική μουσική, ειδικά όταν αποτελεί ένα μέρος της δισκογραφίας μας και όχι το σύνολο της.

Επίσης με αρρωσταίνει η τόση ανακρίβεια που πασπαλίζετε απλόχερα όταν θέλετε να κάνετε ένα τέτοιο point, γιατί ξέρετε πως εάν δεν τα φουσκώσετε απλά θα έχετε άδικο, οπότε let's dissect the argument:

Το hate κατω απτο κομματι του Brando δεν ειναι στυλ hate για +18 ή Mega, ειναι η απογποητευση εμας των παλιων που μεγαλωσαμε με το wnc και με εσενα Sol, και βλεπουμε ξαφνικα να αλλαζει ολη η φαση σας, να κανει 180 και να κανετε οτι κραζατε παλια.

ΕΙΝΑΙ. ΑΚΡΙΒΩΣ. ΤΟ. ΙΔΙΟ.

Κάθε, μα κάθε, ΜΑ ΚΑΘΕ, φορά που δοκιμάζουμε κάτι μακριά απ' τα νερά μας και συνήθως όταν είναι και κάτι πιο ανάλαφρο, ακούμε το ίδιο ποίημα.

Καποτε η Μαρσο ηταν η μονη που εκανε τα τυπου εμπορικα κομματια, αλλα ακομα και τοτε ειχε το στυλ της μεσα

Η Μαρσό δεν ήταν η μόνη που έκανε εμπορικά τραγούδια ποτέ, αυτό γεγονοτικά δεν στέκει. Ο dPans συμμετέχει κυριολεκτικά σε όλα τα εμπορικά κομμάτια της Μαρσό μέχρι και το Βότκα Βύσσινο με τον Geo και τον Brando να συμμετέχουν επίσης εναλλάξ.

πλεον και εσυ και το wnc μοιαζει σαν να αλλαξατε και να χασατε ενα κομματι του παλιου σας εαυτου.

Θα το παίξω safe και θα υποθέσω πως ο "Νόστος" ανταποκρίνεται στα standards του "παλιού μας εαυτού". ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ να θεωρείτε πως σε λιγότερο από ένα χρόνο ο Brando ξέχασε να γράφει, επειδή επέλεξε, συνειδητά, να πει και κάτι άλλο. Για μένα δε θα το σχολιάσω καν, μιας και μέσω του project της Marseaux σας έχω συνηθίσει στο ότι στιχουργικά μπορώ να γράψω κάτι ανάλαφρο, χωρίς να αφαιρεί από την προσωπική μου βαρύτητα και σημασία σα στιχουργός.

Οι προβληματισμοι μου δεν μενουν μονο στο τραπ beat και στο trap look, ειναι στους στιχους των τελευταιων τραγουδιων του μπραντο κ των δικων σου, και στο γεγονος οτι πλεον τα τραγουδια σας ειναι απλα ενα πιασαρικο beat και λεξεις απο πανω.

Οι προβληματισμοί σου δεν είναι προβληματισμοί, είναι προβολές της προσωπικής σου αντίληψης πάνω μας. Εάν άκουσες το "Mellon Collie" ή το "Junkie" και θεώρησες ότι απλά λέω "λέξεις" την ώρα που εγώ ανοίγω την καρδιά μου και μοιράζομαι όσα με πνίγουν, κάτι δεν άκουσες καλά. Αυτό το λέω επειδή το έκανες συγκεκριμένο και έβαλες και τα δικά μου τραγούδια μέσα. Πάλι γεγονοτικά είσαι τελείως λάθος.

Ας πιάσουμε όμως και την περίπτωση ενός τραγουδιού που είναι ανάλαφρο.

IT'S FUCKIN' OK.

Δεν είναι το τέλος του κόσμου. Είναι ΕΝΑ ΓΑΜΩΤΡΑΓΟΥΔΟ. Δεν είναι ένα; Είναι ΔΕΚΑ ΓΑΜΩΤΡΑΓΟΥΔΑ. Το να θεωρείς πως θα επειδή άκουσες μια ανάλαφρη τραπιά ότι πλέον θα λέμε μόνο τέτοια, είναι εξίσου λάθος με το να θεωρείς ότι επειδή κάποτε άκουσες ένα πολύ βαθύ κομμάτι από μας θα λέγαμε μόνο τα άλλα.

Εχει χαθει η μαγία και η προσωπικότητα, και ειλικρινα χαίρομαι που σας πρόλαβα στο peak σας.

Εσύ την έχασες και πίστεψε με, δεν είμαστε ούτε κοντά στο peak μας ακόμα. Είναι πάρα πολύ εγωιστικό από μέρους σου να θεωρείς πως εκεί που ΕΣΥ σταμάτησες να μας εκτιμάς, ότι εμείς χάσαμε την αξία μας. Εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτοι και έχουμε ακόμα ανθρώπους που μας αγαπάνε γι' αυτό που κάνουμε.

Αν όμως γιγαντωθεί κι άλλο αυτό το φαινόμενο, μην τολμήσεις να πεις σε κάποιον ότι εσύ ακούς από παλιά. Γιατί εσύ το peak μας το ήθελες εκεί που σε βολεύει και εάν μεθαύριο παίζουμε στο ΟΑΚΑ, εσύ να θυμάσαι πως είχες την άποψη ότι ξεπέσαμε.

Στην τελικη ομως, οι αλλαγες στην μουσικη ειναι δικη σας επιλογη και το σεβομαι παροτι δεν ταιριαζει σε εμενα.

Όταν αποκαλείς κομμάτια που εγώ αδειάζω την ψυχή μου για να την παλέψω "απλά λέξεις πάνω σε beat" δε σέβεσαι τίποτα. Μη μου το γλυκαίνεις στον επίλογο για να ελαφρύνουν οι χοντράδες, υποτιμάς τη γνώμη σου.

Απλα δεν πιστευω οτι ειναι δικαιο να αντιμετωπιζεις τοσο μειωνεκτικα τα ατομα που ασκουν αρνητικη κριτικη, εφοσον αυτοι απλα μοιραζονται τους προβληματισμους τους.

Διαβάζοντας τα παραπάνω, απάντησε μου εσύ: θεωρείς πως είναι δίκαιο το να είσαι τόσο απορριπτικός με το νέο μου δίσκο που γαμήθηκα για να τον φτιάξω;

Τι να την κάνω την κριτική; Ξέρω καλύτερα από εσένα ποιος είμαι και τι φτιάχνω και για χιλιοστή φορά δεν παίρνω παραγγελίες. Εάν δε σου αρέσει, μην ακούς. Δεν την θέλω, ούτε τη ζήτησα την κριτική. Πόσο μάλλον όταν βασίζεται στην άποψη σου για το ποιος ήμουν παλιά και στην αντίληψη σου για το ποιος είμαι τώρα.

ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΕ ΚΟΥΤΙΑ. Τέλος. Αδιαπραγμάτευτο.

Εάν δε σας αρέσει κάτι μην το ακούτε και κάντε tune in για να δείτε αν θα σας αρέσει το επόμενο. Εάν σας προσβάλλει σε βαθύτερο επίπεδο, μην κάνετε καν tune in για το επόμενο.

Εάν μας αγαπάτε και μας σέβεστε όντως όπως λέτε, δώστε μία ευκαιρία σε ότι κάνουμε, διότι δεν κάνουμε τίποτα τυχαία και όπως (επιλέγεις να μη) βλέπεις η πραγματική ανταπόκριση στο δίσκο μου είναι άνθρωποι που έσκαψαν λίγο βαθύτερα και βρήκαν τον ίδιο πλούτο με τα άλλα.

"Κάνω ραπ, κάνω ροκ μα το σκοτάδι μου ότι περιτύλιγμα και να του βάλεις πάντοτε σκοτάδι θα 'ναι"

Παραμορφωσε με

Καταβροχθησε με

Κανε με κατι αλλο απο αυτο που ειμαι τωρα

Ασε την παρουσια σου στην σαρκα μου αιωνια με καποιον τροπο

Κανε με να θυμιζω την βιαιη συγκρουση μας

Μόνο μην με αφήσεις ανέγγιχτη

Δεν ήσουν μια τυχαία και αναπαυτική συνάντηση

Ήσουν τροχαίο

Οι μακροσυρτοι αποχαιρετισμοι δεν χωρανε στους μεγαλους ερωτες

Τα δακρυα ειναι δειγμα παραιτησης

Οταν εφυγες δεν σε φιλησα

Δεν με αφησα να νιωσω την οξυτητα της απουσιας σου στην ασαρκη μου επιφανεια

Ο πονος σηματοδοτει την εναρξη της επουλωσης

Εγω χρονια τωρα περπατω με τις πληγες μου ανοιχτες

Οι μεγαλοι ερωτες δεν μπορουν ��α πουν αντιο

Γιατι ο ερωτας κανει καταχρηση του χρονου και του χωρου

Ο ερωτας ειναι μια βιαιη διεισδυση

Ειναι ο εθισμος στην γευση του ανθρωπινου αιματος

Το σωμα σου ταιριαζει τελεια στο δικο μου

Αλλοιωσε με κανε με να σε θυμιζω σε αμετοχους παρατηρητες

Αφησε το ονομα σου στην θνητη μου σαρκα

Κανε ξενους να σε μαθαινουν μεσα απο τα ακροδαχτυλα μου

Αγαπη μου τι να τα κανεις τα συνορα οταν εισαι ετοιμος να κατακτηθεις;

Σου ανηκω

Σου ανηκω τοσο πεισματικα και απολυτα

Αντικαταστησε το προσωπο μου με το κοριτσι που κοιταξες οταν πρωτοβρεθηκαμε

Κανε την υπαρξη μου να ταυτιζεται με την ιδεα σου για εμενα

Μετα πιεσε τις παλαμες σου στο δερμα μου μεχρι να μην θυμιζω τιποτα πια

Δεν θα ειμαι γυναικα

Δεν θα ειμαι ουτε καν ανθρωπος

Θα ειμαι μια γλυκια αποδειξη οτι ο ερωτας δεν μπορει να οριστει σε λιγη σαρκα

Οτι ο ερωτας απαιτεί χιλιομετρα

Ο ερωτα απαιτει αλλοίωση

Απαιτει αχρονικοτητα

Απαιτει την αδυναμια της ανθρωπινη διανοιας να τον νοηματοδοτησει

είμαι καλα(εβαλα τα κλάματα επειδή είδα ένα γκει ζευγάρι να περπατάει χέρι χέρι στη πατησιων και θυμήθηκα που σχολάγαμε από τις σχολές μας και περπατούσαμε χέρι χέρι όταν με πήγαινε μέχρι το σπιτι μ που ήταν εντελώς από την ανάποδη κατεύθυνση από το δικο της και ενα μισαωρο μακριά μόνο και μόνο για να περάσει λίγο χρόνο μαζί μ)*ουρλιάζω*

Και επειτα απο οσα νιωσαμε, καταλληξαμε αγνωστοι με παρελθον. Κι ομως δεν επαψα να περιμενω την επιστροφη. Βαναυση και απολαυστικη ταυτοχρονα. Μα βλεμμα ομοιο με εκεινου δεν ξανα σταυρωθηκε με το δικο μου. Αλιμονο..Αλιμονο μας εαν η αγαπη ειναι σαν προκα που πατας ξυπολυτος αναμενοντας το γρασιδι. Ας ειναι, θα ξαναπατουσα· αρκει να συναντουσα το ιδιο ζευγαρι ματια.

Σιωπηλη αγαπη

Σ’αγαπησα για τον τροπο που με σκουπιζες μετα απο το μπανιο. Σ’αγαπησα για καθε γραμμα που μου εκρυβες μεσα στο δωματιο. Για οσα ποιηματα εγραψες ποτε. Για καθε μεθυσμενα λογια. Για τις μουσικες που μοιραζοσουν. Για τις προσπαθειες σου να σε αγαπησεις. Για τις φορες που συγχωρουσες τα παρορμητικα μου λογια. Σ’αγαπησα γιατι καθε φορα που ζωγραφιζες συγκεντρωμενα εβγαζες ασυναισθητα εξω τη γλωσσα σου. Σ’αγαπησα για την τεμπελια σου και για το χουζουρεμα σου μεχρι το μεσιμερι στο κρεβατι. Σ’αγαπησα για τις συναυλιες μας, τις αμαξαδες μας, τα πρωινα στο κρεβατι, τις θεες, τις βολτες στο κεντρο. Για το παρκο μας. Σ’αγαπησα για την αναβλητικοτητα σου. Σ’αγαπησα για τα χιλιομετρα που εκανες για να με δεις, για εκεινα που εκανα και εγω. Σ’αγαπησα για καθε πληγη σου. Καθε τραυμα. Καθε κλαμα. Για καθε ξενυχτι. Σ’αγαπησα μεσα σε ολες τις διαφωνιες. Τους τσακωμους. Τα βαρια λογια. Σ’αγαπησα για την ευαισθησια σου απεναντι στις λεξεις. Για τις ανασφαλειες σου, για τους φοβους σου. Για το μπλε σου χρωμα. Για την αδυναμια σου στα λουλουδια της μαμας σου, για την αγαπη σου για τον αδελφο σου. Για τον ερωτα σου με την Σεληνη. Για τη συγκινηση σου σε ταινιες που δεν εβρισκα το νοημα, εσυ το ειχες κρυμμενο. Σ’αγαπησα για την φορα που πηγε να μας παρει μεσα η θαλασσα και σε ελεγα ηλιθιο και εσυ νευριασες. Για τα μαξιλαρια που χω φαει στο κεφαλι και για τις αγκωνιες που ετρωγα επισης καταλαθος. Για τον τροπο που με φιλουσες μετα. Σ’αγαπησα γιατι εισαι αγαρμπος. Για τις φορες που με αφηνες να σου σπαω τα σπυρια και να σε περιποιουμαι. Για τον εθισμο σου στις τσοντες, μη το αρνηθεις. Σ’αγαπησα για τις μερες που ελαμπες. Για εκεινες που ειχες αυτοπεποιθηση. Σ’αγαπησα για ολες τις ωρες που κουραζοσουν στο διαβασμα. Για ολα τα 10αρια και ολα τα 5αρια που επαιρνες. Σ’αγαπησα για την γκρινια σου υστερα. Σ’αγαπησα για τις φορες που εβγαζες εσυ βολτα τον σκυλο. Για τις φορες που με ενθαρρυνες και με βοηθουσες να διαβασω. Για τις φορες που παιζαμε καθηγητης και μαθητρια και καταληγαμε σε λαθος σκηνικο. Σ’αγαπησα και ας μισω την χημεια πλεον εξαιτιας σου, μα σε αγαπησα για αυτην που ειχαμε εμεις οι δυο.Σ’αγαπησα για τις μελαγχολικες σου μερες που μου μετεδιδες μελαγχολια. Για τις συζητησεις μας για τη ζωη. Για την οπτικη σου για αυτην. Για τις αντιθετες αποψεις μας. Για τα ονειρα σου. Σ’αγαπησα για τον τροπο που μου ψυθιρζες τα «σαγαπω» σου. Για καθε νερατζι που μου πεταγες στο κεφαλι. Για καθε ταινια που διαφωνουσαμε να δουμε. Για καθε χορο που δημιουργουσαμε. Για καθε ζωγραφια που μοιραζομασταν. Για την αντιδραση σου στις προστυχιες που εκανα. Σ’αγαπησα γιατι προτιμουσες τον χειμωνα ενω εγω το καλοκαιρι. (Ισως να αλλαξε πια αυτο.). Σ’αγαπησα για το ξερο σου το κεφαλι. Για το πεισμα σου. Για την ανταγωνιστικοτητα σου. Σ’αγαπησα για τον τροπο που με σκεπαζες μετα απο ερωτες. Για το αρωμα σου. Για τις σπασμενες σου υποσχεσεις. Για τα μαδημενα λουλουδια. Για τον τροπο που μου κρατουσες το χερι σαν να ησουν περιφανος για εμενα. Για τις φωνες και τα κλαματα στα τηλεφωνα τα χαραματα. Σ’αγαπησα για τις θεατρικες σου ικανοτητες και για τα γελια που μου χαριζες. Για τις φιλοδοξιες σου. Για τις εναλλαγες της φωνης σου, τα εκφραστικα σου ματια, το αγγιγμα σου. ��ον μπαμπα που κρυβεις μεσα σου. Για την φαντασια που εβαζες στις ιστοριες που μου ελεγες πριν κοιμηθω. Σ’αγαπησα για τον τροπο που με τραβουσες μεσα στην αγκαλια σου οσο κοιμοσουν. Σ’αγαπησα για καθε σου προσπαθεια να με καταλαβεις. Σ’αγαπησα και επειδη δεν το καταφερες. Για καθε ακαταλληλη σκεψη σου. Σ’αγαπησα για τις πληγες που μου αφησες. Για τα ψεματα που μου ειπες. Σ’αγαπησα για τα λαθη σου. Για τους νεους σου ερωτες, τις νεες αγαπες. Για την εμπιστοσυνη που μου γκρεμισες. Για τα ξενα σωματα που ακουμπουσες οσο το δικο μου ηταν ταραγμενο μακρια σου. Σ’αγαπησα κι ας μη νιωθουμε το ιδιο πια, ας μη θελουμε το ιδιο. Σ’αγαπησα γιατι ειναι στον ορισμο μου το να σ’αγαπω. Σ’αγαπησα γιατι εισαι αυτος. Σ’αγαπαω γιατι ειμαι εδω και το γραφω αυτο. Ισως ομως να μην αξιζεις να το ξερεις. Μα, μην ανησυχεις. Αγαπη σαν αυτη δεν χανεται.. Απλα χαραζει σιωπηλα τον δρομο της προς τον παραδεισο, εκει οπου ανηκει.

Absolutely no one:

Our head teacher who teaches the seniors English: *comes in late* I know you're all struggling with your Panhellenic exams, so I won't pressure you much. Pages 1-2-3-4-5-6-7-8 are for homework till... when do we have class again? In 2 days perfect, but I have a meeting so we will unfortunately miss the class. The homework I gave you is all very important. SOS. So remember to do it. And don't forget ✨ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ✨GENERAL REVISION✨ cause we will write a test on everything I teached you so far. (Aka nothing) Also I'm gonna explain to you how to write an essay about problems in your neighborhood. Great now write an essay about a leader. Bye #respect

Ε θέλω να μιλήσω σοβαρά τώρα γιατί έγινε κάτι το οποίο με αποτελείωσε.

Τα Χριστούγεννα ήρθε για 2 βδομαδες περίπου και ήμασταν οοολη μέρα μαζί προσπαθοντας να εκμεταλλευτούμε κάθε στιγμή μαζί. Εκεί όμως που θέλω να καταλήξω είναι άλλου. Ερχόμασταν σε ένα δικο μας μέρος όπως έλεγα εγώ και ξαναβρέθηκα με παρέα και στην ίδια παρέα ήταν και αυτός. Λιγησα πολύ γιατί μετά από μήνες το γκρέμισαν και γι αυτό ακριβώς τον λόγο μάλλον ήταν «το μέρος μας». Επειδή όπως καταστράφηκε αυτο , έτσι και εμεις γκρεμιστήκαμε και αυτό με πλήγωσε πολύ ειδικά γιατί φταίω εγώ και μετανιώνω κάθε γαμημενη στιγμή γιατί πλέον ενώ είσαι μαζί μου νιώθω ότι στην πραγματικότητα δεν είσαι εδώ με τον τρόπο που με αντιμετωπίζεις

Ταυτηση.

467,330... 467,340...467,350...

Νιωθω ενα μεγαλο κενο στην ψυχη,στην καρδια,στο μυαλο.

Κολυμπαω σε απατα νερα,το πνευμα μονιμα σε ταραχη και μια παρανοια.

Μου λειπει το χερι σου ν αγγιζει το δικο μου..μου λειπει η αγκαλια σου που γεμιζει τις τρυπες που διαπερνα το καλοκαιρινο αγερι.

Μου λειπουν τα φιλια,τα χαδια σου,αυτα που με κανουν να νιωθω και παλι σαν παιδι.Αυτα που καρτερω οσο τιποτε αλλο μολις σε δω..

Και το ομολογω,μετραω αντιστροφα κρυφα..κρυφα απ ολους,οπως ο ερωτας μας.

467,330... 467,340...467,350...

Ακομη ενα καλοκαιρι που περασε χωρις εσενα,αλλο ενα βραδυ που δεν εισαι εδω.

Βουνο χωρις κορυφη,βυθος διχως πατο..κοντευω να τρελαθω πια..

Σκαρωνω στιχακια, γραφω για σενα...10 μερες μεινανε γαμωτο..10 μερες μεχρι να αντικρισω τα πρασινα αυτα ματια..

Μεχρι η ψυχη μου να παρει χρωμα• κι ας ειναι θερος, αυτος ο ερως,ελπιζω ν' ανθισει ξανα.

Και που ξερεις ποτε..ισως το καλοκαιρι μας να παρει μια παραταση,να σε χαρω οπως και πρωτα..να ζησουμε τον Αυγουστο οπως τον ονειρευτηκαμε.

Γεματο ερωτα ♡

Παιδια δεν ξερω αν το εχετε δει,εχει βγαλει η payzy (ειναι σαν την ελληνικη ρεβολουτ )τωρα για δυο βδομαδες μια προωθητικη ενεργεια που σου δινει τσαμπα 10€ αν κατεβασεις απο λινκ φιλου και κανεις λογαριασμο και μετα μπορεις να δωσεις το δικο σου λινκ σε φιλους σου και να το κατεβασουν και να παρετε κιαλλα 10 ευρω ο καθενας.

Εγω εχω βγαλει 50€ ετσι!Γενικα αξιζει παρα πολυ ειναι τσαμπα λεφτα.

Κατεβαστε το απο αυτο το λινκ και με την δημιουργια λογαριασμού θα σας δωσει 10€ !

https://baf.payzy.gr/86493660-de63-4c40-b8ac-554ac6131928

Προσοχη χρειαζεται να τη κατεβασεις απο το λινκ αν την κατεβασεις απο το app store δεν στα δινει

Πολλοι απο εδω ειμαστε φοιτητες και δε μας περισσοευουν οποτε ναι γενικα αξιζει φουλ

Αυτα ✨