#Μαρία Σολωμού | Explore Tumblr Posts and Blogs

eidanapara · 4 years

Text

Ερμηνείες έργων

19/06/20

Τα ιστολόγια έχουν πάρει φωτιά. Οπότε μη χάσετε τα παρακάτω και, φυσικά, το ραντεβού της Τρίτης 23/06 στις 12.00.

Δείτε πως:

Η Ιουλία γράφει με νεύρο, έχει νεύρα (με την εκφώνηση) και μας χαρίζει μια εκπληκτική σειρά με ακουαρέλες και κείμενα. Φυσικά αναρωτιέται για τα πάντα, μάλλον γράφει μανιφέστο για την τέχνη, ψάχνει καινούργιες λέξεις, θέλει να φύγουν οι γείτονες και μας αφιερώνει Ναλύσσα Γκριν!

Ο Βαγγέλης «από ότι βλέπει αισθάνεται». Έχει φτιάξει μια απίθανη ιστοσελίδα κολάζ. Υποστηρίζει πως η «σκέψη τα έχει χάσει», πως σε ένα σκίτσο μπορεί να συναντηθούν «πρόσωπα [και καταστάσεις] που δεν περίμεναν να συναντηθούν» και πως «τα σημεία στίξης φαίνονται περιττά» οπότε τα αφαιρεί από τα κείμενά του με αποτέλεσμα να πρέπει να διαβαστεί όλο το μπλογκ με «μια ανάσα».

Η Χρύσα βάζει τους στίχους του Λεξ σε χάρτες και μας δίνει οδηγίες για τις καλοκαιρινές διακοπές τον καιρό του κορωνοϊού. Γεμίζει το ιστολόγιο λέξεις, σε όλες τις διευθύνσεις, σε διαφορετικά μεγέθη και γραμματοσειρές και μας υπόσχεται να μας στείλει και άλλες από αυτές που θα συμπληρώσουν τις εικόνες.

Η Αποστολία αντιγράφει τη φίλη της που τόσο της είχε λείψει και χαίρεται! Έχει αναστατώσει το tumblr με εκρήξεις χρωμάτων. Φτιάχνει φανταστικές πόλεις, διαγράμματα χρωμάτων, ενώ ετοιμάζει πορτφόλιο και εκρηκτικά κείμενα.

Η Ασημίνα αναρωτιέται γιατί η πανδημία είναι πιο σημαντική από ένα μάθημα και ζητά συγνώμη! Φτιάχνει χάρτες με κινέζικα ιδεογράμματα, είναι ήδη σε καλοκαιρινή διάθεση αλλά την Τρίτη θα μας πει περισσότερα για τα γράμματα.

Ο Γιώργος παρουσιάζει μια σειρά δοκιμών με γραμμές. Γράφει «μαντινάδες» σε ροζ φόντο και μας καλεί να αναρωτηθούμε για το κενό, τη σιωπή, τη γραφή, τα αγγίγματα, πως καταφέραμε να «κουφαθούμε». Εύχεται «οι κρίσεις πανικού να γίνουν κρίσεις χορού». Ενώ το τελευταίο του κείμενο καλό είναι να το διαβάσετε μόνx σας.

[Νοητική%20χαρτογράφιση]Η Βίβιαν μας χαρίζει μάλλον την πιο πρωτότυπη νοητική χαρτογράφηση, φτερά και άλλα.

Η Μιρένα διαλύει το ιλουστρέιτορ πιστεύει πως σε αυτό «υπάρχει κάτι ακόμα», φτιάχνει ένα δικό της αλφάβητο με κουκίδες και γράφει ένα ποίημα για το απρόβλεπτο προειδοποιώντας μας έτσι για ένα μεγάλο φινάλε.

Η Ιωάννα Ροβινα έχει αγανακτήσει γιατί «καθένας είναι στον κόσμο του». Έτσι αποφασίζει να πάρει την τύχη της στα χέρια της αλλάζει την διάταξη της ιστοσελίδας και χωρίς να το ξέρει ξεκινά να γράφει ποίηση!!! Παραδέχεται πως αυτή και η φίλοι της είναι ιθαγενείς και αναβιώνουν παράξενα έθιμα σε ένδειξη συμπαράστασης στον αμερικάνικο λαό. Μη χάσετε τα βίντεο-τζιφ και τους μπερδευτικούς χάρτες της.

Η Ιωάννα Τζαβέλα τα δίνει όλα, νομίζω πως αλλάζει διάταξη του μπλογκ, κάνει το διάγραμμα της καταστροφής πράξη και ανατινάζει και αυτή το tumblr με τα χρώματά της ενώ στέλνει προειδοποιητικά μηνύματα για νέες «επιθέσεις».

Η Κωνσταντίνα με μέθοδο, ρυθμό, τυχαιότητα και κυρίως τρυφερότητα παρατηρεί και εξελίσσει. Γράφει φράσεις με παύσεις, γραμμές με διακοπές, με ενδιάμεσα κενά, δηλαδή γεωμετρικά στοιχεία που έχουν πάντα σχέση με τα δίπλα τους. Όταν βλέπω-διαβάζω τα έργα της καταλήγω να γράφω κι εγώ με ένα ρυθμό. Νομίζω πως ανάμεσα στις γραμμές και τις λέξεις με τα κενά μας αφήνει/μαθαίνει να σκεφτούμε/όμαστε.

Η Μαρία Κωνσταντινίδου μάλλον έχει πάρει αποφάσεις. Δεν ξέρουμε αν οι Improvistos έχουν μια θαυμάστρια, μια μελλοντική συνεργάτιδα ή μια ανταγωνίστρια. Όπως γράφει με μεγάλα γράμματα «δεν ξέρουμε πως θα είναι το μέλλον», προβλέπεται πάντως συγκλονιστικό. Τα λόγια σε αυτή την περίπτωση είναι περιττά γιατί θα μιλήσουν τα σχέδια που συνήθως λένε περισσότερες αλήθειες από τις λέξεις. Προσοχή, πριν ακολουθήσετε τους χάρτες της ή βυθιστείτε στις δυναμικές της γεωμετρίες

Η Θεραπευτική τέχνη από μια έφηβη σε ασφαλείς αποστάσεις μάλλον ετοιμάζει ρίμες και εικόνες από επιστημονική φαντασία πάντα σε δυο όψεις, δουλεύοντας διαφάνειες και άναρχες γραμματοσειρές.

Η Σοφία επιστρέφει στο Βόλο βρίσκει τα πρώτα σχέδια, πάει ένα βήμα παραπέρα και μας μιλά για το «κρυφό» σχέδιο. Τι έγινε όταν όλα μαύρισαν, οι μαρκαδόροι φώναξαν και οι απολήξεις των μολυβιών μπερδεύτηκαν με αυτές των χεριών. Τα πράγματα όμως δεν σταματούν εκεί καθώς απειλεί τα περιοδικά πως θα γίνουν κολάζ και αποφασίζει να ξεκινήσει καριέρα συλλέκτριας εικόνων.

Η Στέλλα βάζει τα κολάζ στη σειρά «παραξενέματα» και εξομολογείται πως δεν μπορεί να βρει τάξη, ταξινομήσεις και άλλους οργανωμένους σχηματισμούς. Μιλά για το ξένο και το οικείο ενώ περιμένουμε με αγωνία την τελευταία της πραγματικά παράξενη σειρά σχεδίων όπου σχεδόν μετενσαρκώνεται στον Φράνσις Μπεικον.

Ο Χρήστος μας μιλά για το μπαούλο της φαντασίας μας. Φτιάχνει καλύτερα ποιήματα από τον John Cage και μας προκαλεί να βρούμε το νόημα αυτών. Πεδία ατέρμονα σε κυματομορφές ανησυχούν για εκείνο το κομμάτι του εαυτού που θέλει να παίξει, να τρέξει, να ονειρευτεί, να «χτίσει» καθώς συνειδητοποιεί πως οι άλλοι έκαναν απλά ότι μπορούσαν/ήξεραν. Επιπλέον ανώνυμο τηλεφώνημα μίλησε για έκδοση νέων συγκλονιστικών ποιημάτων.

Η Χρυσούλα εξεγείρεται! Μιλά για τον παραλογισμό της εποχής, τη φιλία, το «σωστό δρόμο» ενώ μάλλον είναι έτοιμη να πετάξει τον υπολογιστή από το μπαλκόνι που έχει γίνει στις μέρες μας τηλέφωνο ασανσέρ κτλ και είναι έτοιμη να βγει στις παραλίες. Μας χαρίζει πραγματικά παράξενα σχέδια, αφιερωμένα στο νόημα καθώς επίσης κάποια φοβερά πορτρέτα ενώ όλα δείχνουν πως έχει πια το δικό της στυλ στα κολαζ.

Ο Αδριανός με το ιστολόγιο “Ando” δεν έχει ακόμα δημοσιεύσει γιατί η υπεύθυνη του μαθήματος χρωστά ένα βίντεο. Οπότε βρήκε ένα έτοιμο https://youtu.be/oIaNSI_J36Q?t=77

Περισσότερα την Τρίτη 23/6/2020 ώρα: 12:00-15:00 μέχρι τότε γράψτε μου για οποιαδήποτε απορία.

25.05.2020

Kωνσταντίνα Σταμούλη

Τα κείμενα και οι εικόνες τη Κωνσταντίνας έχουν ένα ρυθμό.

Φράσεις με παύσεις, γραμμές με διακοπές, με ενδιάμεσα κενά.

Γράφω κι εγώ τελικά αυτή την ερμηνεία με ένα ρυθμό.

Ανάμεσα στις γραμμές και τις λέξεις με τα κενά μάλλον μας αφήνει να σκεφτούμε.

Φτιάχνει πεδία, διερευνά, εξετάζει διατάξεις και πιθανότητες πάντα με μια ισοκατανομή τόσο στις λέξεις όσο και στις γραμμές.

Δεν υπάρχουν σε αυτές τις δοκιμές εξάρσεις.

Πολύ ιδιαίτερα είναι τα διαγράμματα από τη σειρά «ριζώματα» .

Διαγράμματα μάλλον διπλής όψης, ημιδιαφανή, εξαπλώνονται στο χαρτί, πάντα με ένα ρυθμό κάθε φορά πιο ασύμμετρο κι ένα λόγο πιο αφηρημένο μα και πιο περιγραφικό.

Στις δυναμικές γεωμετρίες το κείμενο γίνεται πεζό το χάος εισέρχεται αλλά ο λόγος έχει πάντα έναν ανακουφιστικό ρυθμό, τα σχέδια μια ισορροπία.

Οι ισοϋψείς και οι κορυφογραμμές γίνονται στο τέλος νησιά, χάρτες, εικόνες μιας άλλη βιολογίας.

05.05.2020

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ είναι ο τίτλος για το ποίημα και το κολάζ του Χρήστου Καλιεντζίδη. Στην εικόνα ένας τούβλινος τοίχος με μια οθόνη και μια αλυσοδεμένη σκελετωμένη φιγούρα με λευκή ρόμπα. Η οθόνη προβάλει μια αίθουσα με έναν λευκό τούβλινο τοίχο μια οθόνη και μια φιγούρα που πάλι μάλλον προβάλλουν έναν άλλο τούβλινο λευκό τοίχο με μια αλυσοδεμένη φιγούρα και ούτω καθεξής σε ένα καλειδοσκοπικό ατέρμονο καθρέφτισμά. Η μια εικόνα εμπεριέχεται στην άλλη, σαν τις ρώσικες ξύλινες κούκλες τις μπάμπουσκες, ίσως όπως στην ταινία «ο κύβος» και όπως συχνά συμβαίνει στους λαβυρίνθους, τα λογικά και κλειστοφοβικά αδιέξοδα.

«Ελεύθεροι κρατούμενοι» μια παράφραση από το ποίημα του Σολωμού «Ελεύθεροι πολιορκημένοι». Άραγε πόσα χρόνια έχω να το διαβάσω. Από το σχολείο; Μπορεί. Μόνο εκείνο το « Ἄκρα τοῦ τάφου σιωπὴ στὸν κάμπο βασιλεύει·Λαλεῖ πουλί, παίρνει σπειρί, κ᾿ ἡ μάνα τὸ ζηλεύει » θυμάμαι. Και την ιστορία των πολιορκημένων.

Ψάχνοντας τώρα με περισσότερη ωριμότητα «το έργο δεν είναι ένα ενιαίο ποίημα, αλλά αποτελείται από τρία σχεδιάσματα σε αποσπασματική μορφή.» Έχει λέει τρία Σχεδίασματα στα Β’ & Γ’ μεταξύ των ποιητικών αποσπασμάτων παρεμβάλλονται και πεζά τμήματα, που ήταν χειρόγραφα σχέδια του Σολωμού γραμμένα στα ιταλικά. Αυτά τα χειρόγραφα, οι σκέψεις αποκαλύπτουν νομίζω πολλά από την συγγραφική διαδικασία:

ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ Β´

Ι.

Ἄκρα τοῦ τάφου σιωπὴ στὸν κάμπο βασιλεύει· Λαλεῖ πουλί, παίρνει σπειρί, κ᾿ ἡ μάνα τὸ ζηλεύει. Τὰ μάτια ἡ πείνα ἐμαύρισε· στὰ μάτια ἡ μάνα μνέει· Στέκει ὁ Σουλιώτης ὁ καλὸς παράμερα, καὶ κλαίει: «Ἔρμο τουφέκι σκοτεινό, τί σ᾿ ἔχω ῾γὼ στὸ χέρι; Ὁποῦ σὺ μοὔγινες βαρὺ κι ὁ Ἀγαρηνὸς τὸ ξέρει.»

ΙΙ.

Τὸ Μεσολόγγι ἔπεσε τὴν ἄνοιξη· ὁ ποιητὴς παρασταίνει τὴν Φύση, εἰς τὴ στιγμὴ ποὺ εἶναι ὡραιότερη, ὡς μία δύναμη, ἡ ὁποία, μὲ ὅλα τ᾿ ἄλλα καὶ ὑλικὰ καὶ ἠθικὰ ἐνάντια, προσπαθεῖ νὰ δειλιάση τοὺς πολιορκημένους· ἰδοὺ οἱ Στοχασμοὶ τοῦ ποιητῆ:

Ἡ ζωὴ ποὺ ἀνασταίνεται μὲ ὅλες της τὲς χαρές, ἀναβρύζοντας ὁλοῦθε, νέα, λαχταριστή, περιχυνόμενη εἰς ὅλα τὰ ὄντα· ἡ ζωὴ ἀκέραιη, ἀπ᾿ ὅλα της φύσης τὰ μέρη, θέλει νὰ καταβάλῃ τὴν ἀνθρώπινη ψυχή· θάλασσα, γῆ, οὐρανός, συγχωνευμένα, ἐπιφάνεια καὶ βάθος συγχωνευμένα, τὰ ὁποῖα πάλι πολιορκοῦν τὴν ἀνθρώπινη φύση στὴν ἐπιφάνεια καὶ εἰς τὸ βάθος της.

Ἡ ὡραιότης τῆς φύσης, ποὺ τοὺς περιτριγυρίζει, αὐξαίνει εἰς τοὺς ἐχθροὺς τὴν ἀνυπομονησία νὰ πάρουν τὴ χαριτωμένη γῆ, καὶ εἰς τοὺς πολιορκημένους τὸν πόνο ὅτι θὰ τὴ χάσουν.

Ὁ Ἀπρίλης μὲ τὸν Ἔρωτα χορεύουν καὶ γελοῦνε, κι ὅσ᾿ ἄνθια βγαίνουν καὶ καρποὶ τόσ᾿ ἄρματα σὲ κλειοῦνε.

Λευκὸ βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει Καὶ μὲς τὴ θάλασσα βαθειὰ ξαναπετειέται πάλι, Κι᾿ ὁλόλευκο ἐσύσμιξε μὲ τ᾿ οὐρανοῦ τὰ κάλλη.

Καὶ μὲς τῆς λίμνης τὰ νερά, ὅπ᾿ ἔφθασε μ᾿ ἀσπούδα Ἔπαιξε μὲ τὸν ἴσκιο τῆς γαλάζια πεταλούδα, Ποὺ εὐωδίασε τὸν ὕπνο της μέσα στὸν ἄγριο κρίνο· Τὸ σκουληκάκι βρίσκεται σ᾿ ὥρα γλυκειὰ κ᾿ ἐκεῖνο.

Μάγεμα ἡ φύσις κι᾿ ὄνειρο στὴν ὀμορφιὰ καὶ χάρη, Ἡ μαύρη πέτρα ὁλόχρυση καὶ τὸ ξερὸ χορτάρι· Μὲ χίλιες βρύσες χύνεται, μὲ χίλιες γλῶσσες κρένει: Ὅποιος πεθάνῃ σήμερα χίλιες φορὲς πεθαίνει.

Τρέμ᾿ ἡ ψυχὴ καὶ ξαστοχᾶ γλυκὰ τὸν ἑαυτό της.

όλο το ποίημα εδώ

14.04.2020

Ιωάννα Τζαβέλα,

Περιμένοντας να «μεγαλώσουν» οι εικόνες σου σε μέγεθος στην οθόνη μου σκέφτομαι πως ίσως πρέπει να μεγαλώσουν και σε μέγεθος χαρτιού, μια και «ξεχειλίζουν». Νομίζω πως η Ιωάννα έχει τόσα να μας πει που έχει αρχίσει να διερευνά προς όλες τις κατευθύνσεις:

« Γράφοντας οριζόντια, κάθετα, από δεξιά προς τα αριστερά ή/και από αριστερά προς τα δεξιά, δημιουργούνται πλέγματα, αδιέξοδα σε μια συνεχή και άλλοτε διακοπτόμενη ροή γραμμάτων και αισθήσεων. Φανταζόμαστε πολεοδομικές χαράξεις, πάρκα, γειτονιές. ‘Η και όχι.

Ανθή

13.04.2020

Μιρένα,

Περιμένοντας τα κείμενα.

Θα ήθελα να γράψω για την αφή, τις υφές, τις πτυχές, τις πτυχώσεις, τις αναδιπλώσεις, τα τσακίσματα, τις ισοϋψείς, τις «γεωλογικές» διαστρωματώσεις που εμφανίζονται στα έργα σου..

Ακόμα και η γραφή, οι λέξεις στο σχηματισμό σου γίνονται κυματισμοί, κορυφογραμμές, ζικ ζακ «καρδιογραφήματα», «σεισμογράφοι».

Βοηθά σίγουρα το μαύρο φόντο του ιστολογίου, προδίδει τα σημάδια ενός εργαστηρίου απτικών σχεδίων.

Περισσότερα με τα κειμενάκια.

Ανθή

13.04.2020

Χρυσούλα,

«Ξεφυλλίζοντάς» τις σελίδες του βρέθηκα πάνω σε ένα βίντεο.

Στην αρχή νόμιζα πως είναι κάποιου καλλιτέχνη. Κατόπιν κατάλαβα ότι φυσικά είναι μιας καλλιτέχνιδας, της Χρύσας Αβδέλα.

Η Χρύσα για να πετύχει μια αδιαμεσολάβητη σύνδεση των «έσω» με τα «έξω» διαλέγει το χορό και τα πόδια της.

Σε ένα μεθυστικό «πάτημα σταφυλιών», σχεδιάζει.

Στο τέλος (ή πιο σωστά στην αρχή του ποστ της) «απλώνει στον ήλιο» τον καμβά της.

Το σχέδιο σαν δράση-επιτέλεση (περφόρμανς) στο ρυθμό και στα ίχνη των βημάτων.

Θυμήθηκα μια διάσημη επιτέλεση του Yves Klein, όπου χρησιμοποίησε το σώμα σαν πινέλο.

Βάζω κι εδώ το βίντεό της αν και καλύτερα να επισκεφτείτε τη σελίδα της.

https://chrysaav.wixsite.com/etha/ek-ton-ekso-ek-ton-eso

Κατά τα άλλα πολλά από τα σχόλια που έχω κάνει σε άλλους ισχύουν και για εσένα (εξέλιξη σχεδίων, προσεγμένες εικόνες και κάδρα, πολύ όμορφο και τακτοποιημένο το ιστολόγιο).

Ανθή

12.04.2020

Βίβιαν,

Πολύ ωραίο το ιστολόγιο.

Υποθέτω πως τα κείμενα βρίσκονται καθοδόν.

Τα σχέδια, ο αριθμός τους και κυρίως οι μικρές μεταβολές από το ένα στο άλλο δείχνουν διάθεση για πειραματισμό και διερευνήσεις.

Μεθοδική δουλειά.

Μεγάλο ενδιαφέρον έχει επίσης η σειρά με τα κάρβουνα. Μάλλον γιατί, αν και δειλά, φανερώνουν κάτι από την ενέργεια, τη δύναμη και τη διάθεσή σου για «ρήξεις». Μεγάλο ενδιαφέρον έχει αυτό με την κόκκινη βούλα όπως επίσης και η φωτογραφία με όλα στα σχέδια μαζί.

Έκανα μια μικρή επεξεργασία σε αυτό το σχέδιο για να δεις/ούμε πως αυτό καταφέρνει να δείξει τα χαρακτηριστικά του αν πάρει λίγη παραπάνω «φροντίδα».

Τι γίνεται δηλαδή όταν πια «φεύγει» από τα όρια του τετραδίου, φτιάχνει ένα νέο κάδρο.

Χωρίς αυτό να είναι πανάκεια γιατί πολλές φορές η αισθητική της αυθόρμητης φωτογραφίας είναι επίσης σημαντική με τη βοήθεια του παρακάτω βίντεο ή άλλων καλύτερων στο διαδίκτυο μπορείς να αναδείξεις τις εικόνες σου https://www.youtube.com/watch?v=HMIqkHNX0vY&t=29s

Επίσης αν θες να κόψεις τις φωτογραφίες σου και δεν σου φτάνει το ορθοκανονικό κόψιμο, δοκίμασε στο Photoshop>Edit>Transform>Distort ή Warp

Αν μπορείς να βάλεις και τίτλους στις ενότητες θα βοηθούσε.

Εύχομαι πολλά και νέα ανοίγματα. Ανθή

2020.04.02

Ασημίνα,

Είδα το νέο ιστολόγιο με το καινούργιο φόντο και θα ήθελα να πω πως είναι εξαιρετικές οι εικόνες (και η επεξεργασία τους), η σχεδιαστική εξέλιξη και, κυρίως, εξαιρετικά τα κείμενα.

Αυτό το είδος αυτόματης γραφής, ημερολογίου, εξομολογήσεων που προκύπτει φτιάχνει μια προσωπική αφήγηση που μοιάζει να καταγράφει τι συμβαίνει σε σχέση με το ευρύτερο κοινωνικό-ατομικό περιβάλλον και να το συνδέει κατόπιν με το εκάστοτε θέμα.

Η προσωπική εμπειρία δηλαδή καταγράφεται με έναν πολύ αυθεντικό τρόπο.

Οι αυθόρμητες εκφράσεις κατορθώνουν να μεταφέρουν τις ανησυχίες, τις ανάγκες και τα αδιέξοδα.

Αν και δειλά η πραξιολογική ανάλυση μοιάζει να μετατρέπεται σε μια ενδοσκόπηση και αντίστροφα.

Αυτά και πάλι μπράβο.

Ανθή

#erminies

1 note · View note