serencelik34 - Tumblr blog

serencelik34 · 3 years

Text

NEYMİŞ?

Yıpranmış film şeritlerine dönmüş dünüm, bugünüm

Degistirmek istediklerimin öfkesi kalmış

Yitip giden heyecanlarım tortullaşmış

Büyük bir aylaklıkla ertelediğim onca şey

Ve kabullenilmiş bir mağlubiyetin sözleri dilimde var olmuş.

Iki durak arası yürüdüğüm o upuzun yalnızlıkta

Sarmala düştüğüm nokta neresiymiş?

Arasına fiş koyduğum kitaplar neredeymiş?

Saatlerdir aynı şarkının çalmasının sebebi neymiş?

Peki birkac notun yanında yarım kalmış o cay bardağı?

Seren ÇELIK

08.01.2021 01:04

1 note · View note

serencelik34 · 4 years

Text

BILMEZ OLUR MUYUM..

Bilmez olur muyum;

Tebessümlerin, unutulmamış hüzünlerin gölgesinde büyüdüğünü

Gözlerin, çöken gecenin içinde hasretlerin koynuna salındığını

Işığına sırtını dönmüş şu dünyanın bile sahteliğe sığındığını

Bilmez olur muyum..

Çıkmaz sokaklara çizilen kapıların usulca akla sırnaştığını

Hakikati ifşa etmekten kaçınmayan kalbin sorgulanmaya içlendiğini

İdrak edince o tartışılmaz gerçeği, insanın yenildiğini

Bilmez olur muyum..

Yapbozun bir parçasının hep eksik olduğunu

Kimseye anlatılmaz taşımlarımızı

Duvarlaşan hislerimizi, kafamıza üşüşen düşüncelerimizi

Derdest olmuş ruhun iç yanmalarını

İnşayı enkaz kılan ölümü

Bilmez olur muyum..

Seren CELIK / 24.10.2020

0 notes

serencelik34 · 5 years

Text

BIRAZ MUREKKEP, BIRAZ KAĞIT.

Kim?

Ruhuma istiflediğim hayallerin üzerini örtüp gitti.

Anılarımın kumbarasını kim kırdı ?

Bedeni de es geçip ruhu parçalayan şey neydi?

Bilir misin?

İçine battığımız yalnızlığı giderecek kimdi?

Aniden!

Ruhsuzluk dolu bir hengamenin ortasında savrulanlar

Ne olamadığının ağırlığı ile çökmüş omuzlar

Ah şu dünyaya saçılamayan içimdeki fırtına

Gönülsüzce nefes alıyor bak boşnak kıyılar.

Sahi!

Delirmek nasıl meşakkatli bir işti?

Tüm bu cereyanın özünde yatan nasıl bir muhtaçlık?

İçimin tasavvurlarına bulaşan bu kalem

Ne âciz, ne rastgele bir savruluş bu!

Ah bir bilsem!

Ağlamaya ne denli ihtiyacım var bir bilsen!

Misal neden böylesine içten?

Bir demli çay öpüyordu hayallerimden

Biraz mürekkep, biraz kağıt, biraz... biraz... biraz...

Çizgili kağıtlar buruştu kalemimden.

Bilhassa!

Fazlası yürek işi, Ah şu deli yürek

Kağıdın saflığını seyretti bir müddet

Aklıma hücum edenlerin gölgesinde merakımı cezbet

Can çekişen suskunluklar için vakit çok geç.

24.08.2019 /Seren ÇELİK

2 notes · View notes

serencelik34 · 5 years

Text

SIZLAMIŞ SÜKUTUM

Yalnızlıklarım asılmış

Dem çökmüş gecelere

Devrilmiş sabahlar üstüme

Bir zemheri oturmuş göğsüme

Dağlanmış içim

Acımış yüreğim

Sükut ile feyz almış

Dilim ile uzlet olmuşum

Nefsimin zühtü ile susmuş

Sükutum ile sızlamışım

Sızlamışım Ya Rabb

Sızlamışım

Sükutuma bürünmüşüm

Sükutuma

Kabul eyle Ya Rabb

Kabul eyle..

Seren ÇELİK

03.02.2019

2 notes · View notes

serencelik34 · 6 years

Text

HAKK!

Bir ince gurbetteyim

Kollarımda emanet zaman

Yüzümü bıçak kesmiş ayazlar

Kalıp kalıp kelimeleri suskunluğum

Avaz Avaz yetişemediğimm feryatlar

Bir yar olmayan yüreğim

Dile gelememiş gurbet diyarlar

Uzun suallerim

Sessiz cevaplar

Acısı sonradan çıkmış cehennemi soluklar

Bağrımda hüzün

İçimde aşk

Bir hasret ile vuslatım

Bir kabir kadar dar secde anım

Be'ye geçemeyişim

Noktalanan Elif'im

Ruhumun zemzemi Aşk

Aşkımın zemzemi gözyaşı

Bir Kıyamet arifesi bugünüm

Bir Mahşer hazırlığı

Yolumun üstü akşam

Olamayan, ölemeyen bir ruh-al

Bu da son kelam gel bak

Gönlümün her zerresini dolduran Hakk!

Seren ÇELIK

29.10.2018

1 note · View note

serencelik34 · 7 years

Text

NEYSE Kİ UYANDIM..

Bulutların yerini dumanlar aldı bu aralar Çöreklendi üzerime her gün bir melun his Boğazıma sessizlikler çöktü şu sıralar Her söylediğim yarım, her keşkem bir mazi.

Dert edindiğim sorunlar cigerlerimi deler bu aralar Aklımda ziyan olmuşluğun unutkanlığı Özlediğim susuşlarım ile yalnızlığa meylim var şu sıralar İçimde koca boşluk, takvimlerin yabancısı parmaklar.

Sarılmanın merhem olduğu bir ölüm hissi bu gece Dilin sustuğu, aklın durduğu, kalbin soğuduğu Üşütüyordu Yaralıyordu Acıtıyordu Neyse ki uyandım şu saatler…

Seren ÇELİK 28.12.2016

0 notes

serencelik34 · 7 years

Text

GİDELİM DE BANA

Hadi gel bu saçma sapan şehirden gidelim de bana

Bedenim bütün kuvvetiyle yapışıp peşine takıla

Ne valiz tutalım elimizde ne de bakalım ardımıza

Gidelim bu şehirden vurup ceketlerimizi omuzlarımıza

Hadi gel bu saçma sapan şehirden gidelim de bana

Takvimin en güzel yaprağı o gün olsun zamanıma

Yaslasın yalnızlığım başını senin omuzuna

Kalemimi de kağıda çalıp çökeyim akşamlarına

Koyuca bir hüznüm anında

Ruhumun içerilerde bir yerlerde sürüm sürüm süründüğü yollarda

Kulağıma fısıldadığın bir teklif cümlesi o zamanda

Hadi gel bu saçma sapan şehirden gidelim de bana.

SEREN ÇELİK

26.11.2016

0 notes

serencelik34 · 7 years

Text

UYKU İLE ÖRTÜLEN

Çoğu zaman uzaktan baktığım bir deniz vardı

Şimdi ise kıyısında duruyorum

Yanıma biraz hiçkimse aldığım zamanlar vardı bir de

Kendilerinden şu an kurtuluyorum.

Soğuğun duvarlara işlediği sabahlar vardı

Artık üşümüyorum.

Gülüşümü darmadağın eden gelişlerden uzaklaşıyorum

Dönüşlerimi loş zamanlara artık saklamıyorum

Pencere pervazlarından sızan mutluluklar vardı bir zamanlar

Eski bir bez ile siliyorum şimdi

Duvar diplerinden, dökülen boyalarda sızan gözyaşlarına

Bir mendil hediye ediyorum şimdi

Bütün çirkinliklerin üzerini bir battaniye gibi örtmüyorum uykuyla.

SEREN ÇELİK 06.11.2016

0 notes

serencelik34 · 8 years

Text

TRENİM ÖLDÜ

Esinti ile dalgalandı yine zaman

Esinti olmadan da zaten akmaktaydı

Soğuktan içimin titrediği gecelerde

Bir gün yine yeniden ağarmıştı.

Yavaş yavaş ahbaplığı ilerlettim yalnızlıkla

Taşımaya çalıştıklarımı taşırdım bardağımda

Bu esinti, bu rüzgar, bu üşüten yalnızlık

Trenim öldü, bir tutam şiir kaldı avuçlarımda.

SEREN ÇELİK

02.10.2016

0 notes

serencelik34 · 8 years

Text

BEN BİLEMİYORUM..

Bütün uzuvlarımda nasır tutmuş, miskinleşse keşke dediğim acılarla yaşıyorum Geceleri uyuyamama hastalığına müptela olmuş bu vücudu her gece uyuşturuyorum Figanlarla söndürmeye çalıştığım içimdeki bu ateşlere bir yudum su bulamıyorum Yakılmamış bir ağıt gibi içimde taşıdığım bu ızdıraplara karşı güçlü kalamıyorum Kendi karanlığımda çürümeye karar vermişken bir ağıdın dili oluyorum Sağa sola giden varlığımda ölümün ürkütücü yanına katlanamıyorum Söyle, sen söyle akıbeti ne olacak bu yaralarımın? Ben bilemiyorum.

Üst üste yazılmış cümlelerimin arasındaki gözyaşlarını silemiyorum ben Ajandalarımda boş sayfalar dolusu kırtasiye yalnızlıkları taşıyorum ben Ve de pas atmış bir balkon demirinin verdiği terk edilmişlik hissini yaşıyorum Bazen de ileri geri salınan bir salıncağın salındığı boşluğun adı oluyorum Hayatın bana ördüğü tüm bağlarla her gün aynı trajediyi yaşıyorum ben Söyle, sen söyle akıbeti ne olacak bu yaralarımın? Ben bilemiyorum.

SEREN ÇELİK 30.12.2015

0 notes

serencelik34 · 8 years

Text

…GELİR GEÇER DE..

Mevsimler gelir geçer de, ben sevmem uzun kış gecelerini Buz tutmuş ellerimi nereye koyacağımı bilemediğimden O naif sığınaklarımda büyüttüğüm bu elleri ısıtamadığımdan Avuçlarımın içine payidar bırakılan can kırıklarının ayazda daha bi acıyışından Buz tutmuş, kaskatı olmuş bu yüreği n kırgınlığını bir türlü eritemediğimden Yüreğime saplanan o kırgınlık yüzünün timsalinden.

Saatler gelir geçer de, ben sevmem tik tak seslerini Akrep ve yelkovanla, akıp giden zamanla barışamadığımdan Bitevi bir tekrarla dinlediğim şarkıyı böldüğünden Geceleri vücudumu uyuyamama hastalığına müptela ettiğinden Karanlığa ezan okunana kadar tuttuğum suskunluk orucunu böldüğünden.

SEREN ÇELİK 17.11.2015

1 note · View note

serencelik34 · 9 years

Text

YALNIZLIĞA DÛÇÂR OLDUM

Yorgunlukla başladı bazı şeyler Konuşmak istemeyecek kadar yorgun oldum Kendimi anlatmak istememenin yorgunluğu Daha az konuşmaya başlamamın sebebi de bu olabilir elbet Sonra yaşamdan soğumakla devam etti bazı şeyler Kendi doğrumu da yanlışımı da saklayacak kadar soğudum yaşamaktan Çoğu zaman boşver dememin sebebi de bu olabilir elbet Hiçbir hazla tatmin edilemeyecek kadar sarsıcı aynı zamanda.

Birçok şey başladı birşekilde de Evimin bir sığınağa dönüşmesi nasıl başladı bilmiyorum Dışarının soğuğundan evime sığındım Yürüdüğüm yollarda ayağıma çarpan taşlardan evime kaçtım Hayatıma tahribat bırakan şeylerin etkisinden evime kaçtım Hakikate tekabül etmeyen doğrulardan evime sığındım Raf ömrü kısa olan her şeyi evimden dışarı attım Ve böylelikle Kimsenin erişemeyeceği o tutkulu yalnızlığa dûçâr oldum.

SEREN ÇELİK 31.10.2015

1 note · View note

serencelik34 · 9 years

Text

HAYATI TEYELLEMEK

Bir gün buluyorum, bir gün bulduğumu zannediyorum Diğer gün zannettiklerimi unutuyorum Sonraki gün bulduklarımı kaybediyorum Ya da hayatın bahşettiklerini yitiriyorum Tutmaya çalışıyorum anı, zamanı bir yerleri parça parça İpi iğne deliğinden geçirip o bir yerleri hayatıma teyelliyorum.

Bir gün boşluğa ismimi yazıp geçiyorum Başka bir gün o boşluktan ismimdeki harfleri topluyorum Daha sonraki gün beklediğim o eşikten kendimi içeri alıyorum Tutmaya çalışıyorum bir şeyleri, ipi iğneyi cebimde taşıyorum Ve tekrar ipi iğne deliğinden geçirip o bir şeyleri hayatıma teyelliyorum.

SEREN ÇELİK 10.10.2015

1 note · View note

serencelik34 · 9 years

Text

YÜREĞİ KAVRAYAN DEHŞET…

Cisimleşmiş bir duygu yumağıydı yaşadıklarım Önce üzerime ezici bir kaybetmişlik hissi çöktü Sonra tüm duygularım emip bitirilmiş gibi yok oldu Ve yalnızca korkum bir sis perdesi gibi etrafta dolanıyordu Bir müddet kulakları sağır eden bir sessizlikte boğuldum Sonrası benliğimin her tarafında çınlayan bir acı Ve derin bir ızdırap melodisi beynimde bangır bangır patlayan…

O ızdırap İçimdeki etkiyi perçinledi, Buz gibi gecede zorlukla soluduğum havayı yardı Sonra zehirli bir nefret fışkırdı Beni pençesine alan yoğun bir nefret Yüreğimi kavrayan bir nefret Ve de demir bir pençe gibi yüreğimi kavrayan bir dehşet…

SEREN ÇELİK 19.08.2015

0 notes

serencelik34 · 9 years

Text

BİR UMUTLU BEKLEYİŞ

Biraz zorlarsan kendini Bazı hatıralar bulabilirsin geriye doğru Ama diğerlerini Ne kadar silmeyi denersen dene Asla ama asla silemezsin Bu mücadeleyi ve süreci yaşayan biri olarak Bu silinemeyen hatıralardan sakınıyor Ve o anıları başka yerde tutuyorum En yakınındaki kişiye verdiğin acı anıların En yakınındaki kişiden aldığın acı anıların Çok derin ve keskin izlerini Uzun bir zaman silemezsin… Belkide hiç! Bununla birlikte Bu silinemez hatıraların izleri Sonuç olarak sadece insanlar sayesinde iyileşebilir… Belki, kimbilir! Bir umutlu bekleyiş…

SEREN ÇELİK 30.03.2015

0 notes

serencelik34 · 9 years

Text

KADER DEDİK, BOYUN EĞDİK, KISMET DEDİK

Kader dedik

Gurbete yolladık azad ettik birer birer sevinçlerimizi

Sinemize akıttık her gözyaşımızı

İzin verdik kederlerin dağıtmasını saçlarımızı

Yolculadık girdabın bağrında ezilen yıllarımızı

Boyun eğdik

Susturduk gökyüzünü saran feryatlarımızı

Sıkıştırdık çile harmanında savrulan başımızı

Dondurduk zemheri gece de umutlarımızı

Sildik zifiri karanlıklarda çizdiğimiz hayatlarımızı

Kısmet dedik

Sahiplendik geleceğimizi ören belirsizlikleri

Dinledik seherimizi kaplayan çilenin ayak seslerini

Salıverdik berduşlar sokağının elebaşı olan geleceğimizi

O derin karanlıklarda kader dedik, boyun eğdik, kısmet dedik sahiplendik kaderimizi.

SEREN ÇELİK

22.03.2015

0 notes

serencelik34 · 9 years

Text

YAKTIKÇA HARLATAN

Hayat

Sen değil miydin dünümdeki kederleri bugün tekrar filizlendiren

Sen değil miydin bugünümü kalp kırıklığı ve ümitsizlikle dolduran

Sadece düşlerimde görebileceğim kıyılara sürükleyen

Umutlarımın gölgesiyle gülümseyebilmeyi yetindiren

Sen değil miydin Hayat,

Sen değil miydin cahilliğime beni tökezleten

Gerçekleri damıtıp yüzümüze çarpa çarpa vuran

Zihnimin en gizemli yerlerini kamçılayarak tüketen

Sen değil miydin Hayat,

Sen değil miydin bekleyişler içinde zamanın akıp gitmesine izin veren

Hiçbir zaman uyumayan düşüncelere sevk eden

Sonra da yakan, yaktıkça harlatan…

SEREN ÇELİK 27.02.2015

1 note · View note