14 augustus Wenen

.Vandaag nog een paar dingen bekeken, zoals het Hundertwasserhaus, de Naschmarkt, een buitenwijk bekeken en het Stadpark. Een paar foto's geschoten van o.a. ook de leuke fietspad overgang-lichtjes. Ze zijn leuk, maar dan moet je ze wel zien en dat was vanmiddag een probleempje. Net op de terugweg naar ons hotel, de laatste dag, zag ik het fiets overganglichtje niet. Het bleek op rood te staan, terwijl ik overstak. En wie moet op de rem voor mij? De politie! Het zwaailicht ging aan en ik werd aan de kant gezet. De grootste vangst van de dag denk ik. Ausweiss bitte! Tja die heb ik niet bij me. Het zijn paspoorten en daar loop ik niet graag mee op zak. Rijbewijs dan? Nee, ook niet. Hoe bent u dan hier gekomen uit Holland? Met de fiets. Herald stond wel bij het overgangslichtje, nog steeds te wachten en waagde het niet om te komen, want dan zou hij ook aan de beurt zijn. Toen het lichtje op groen stond kwam Herald. 70 euro boete en contant betalen. Tja, dat hadden we niet op zak. Ik wilde nog vragen of ze een pinapparaat bij zich hadden nu ze toch zo leuk bezig waren, maar niet gedaan. Ik moest gaan pinnen bij de bankautomaat en Herald als borg achterblijven bij de agenten😅. Maar ik kon nergens een pinautomaat vinden en stond 50 meter verderop. De agenten werden een beetje moedeloos en stuurden Herald naar mij om de automaat aan te wijzen. Ik stelde nog voor om er vandoor te gaan, maar dat was denk ik niet zo'n goed idee geweest. Voor je het weet zit je zomaar twee weken langer vol pension in Wenen op een plek waar je niet wilt zijn. Netjes betaald. Ik kreeg nog de boodschap mee dat ik een voorbeeld aan mijn man moest nemen omdat hij wel netjes wachtte voor het rode licht. Ik deelde nog mee dat dit wel een bijzondere situatie was, omdat het meestal andersom was. Herald wilde nog graag naar het Belvedère museum, ik had uit frustratie geen zin meer en ben kort in het park tegenover het hotel blijven mopperen op mezelf. Herald heeft nog prachtige schilderijen gezien van ene Klimt 🤔 en nog anderen. Vanavond maar een goed glas bier op deze dag gedronken tijdens ons laatste avondmaal. Morgenvroeg om half 6 opstaan om de trein van 6.50 te halen. Onze vakantie zit erop. 1231 kilometers gefietst in totaal.

13 augustus Wenen

Vanochtend een gigantisch Engels ontbijtbuffet gehad. Bij een Engels ontbijt denk ik meteen aan witte bonen en sausages, maar gelukkig was het dat niet. Geen witte boon gezien. We hadden al een programma voor vandaag in gedachten en die maar uitgevoerd. Van highlight naar highlight voerde onze fietstocht door Wenen. De elektrische stepjes, groepen Japanners of andere busreisgroepen ontwijkend en over mooie brede fietspaden die in het centrum liggen. Stad Wenen ligt wel op een bult, dus dat obstakel moeten we regelmatig nemen en het is een bult klimmen en afdalen. Er staan wat mensen te kijken naar een klok en ik dacht, hee, een klok zoals in Praag? Maar even blijven staat, want het was 4 minuten voor 3. Er kwamen steeds meer mensen die misschien hetzelfde dachten. Toen was het 3 uur, 3 tingeltjes en de twee poppen schoven een centimeter op. Vol verwachting bleven we staan, maar er gebeurde niets. Een nog grotere anti climax dan de klok van Praag. Tijdens allerlei bezichtigingen, kwamen we bij de opera en ja, aangesproken natuurlijk door kaartverkoper. Doen we het of niet? Hoort er wel een beetje bij natuurlijk. Wenen en opera, dus de stap maar gewaagd. We mochten niet in korte broek komen werd ons nog verteld. Dus 's avonds de lange broeken aan, wat gegeten en toen naar de Opera. Kwamen we daar, waren de mensen voor het grootste gedeelte strak in het pak en de vrouwen in gala! Ja dat kunnen we dus niet, pas allemaal niet in de fietstassen. Een beetje onwennig liepen we daar rond in het gebouw om het eerst maar eens te bezichtigen en toen onze plaatsen opgezocht. We zaten vrij hoog en hadden goed overzicht over het geheel. Het was verboden om geluid of filmopnames te maken, maar daarboven kon ik goed zien dat dit natuurlijk wel gebeurde. Ja van boven is er altijd iemand ie meekijkt 😉. Het begon en het was fantastisch. Het hele ensemble met 14 strijkers, 3 grotere soort van violen en 2 contrabassen. Een hele grappige drummer, een paukenist, fagotten, klarinetten, trompetten, schuiftrombones en 2 tuba,s. In totaal 34 man sterk en een dirigent. 2 zangeressen en 1 zanger. Geen elektrische muziekinstrumenten en geen microfoons. Wat een geluid. We waren na afloop verliefd geworden op de opera en operette.

12 augustus van Bad Deutsch Altenburg naar Wenen

Vanochtend om 8 uur weer op de fiets om onze laatste rit van deze vakantie te voltooien. We hebben toevallig ergens gelezen dat de Donauradweg eruit ligt vanaf ons vertrekpunt tot zo'n 20 kilometer voor Wenen. Er zijn 2 opties om de alternatieve route te fietsen en we vragen aan de eigenaresse van ons hotel welke route het mooist is. Oh, zegt ze, dat is helemaal niet nodig, je kunt gewoon de Donauradweg op, hij is al bijna klaar en je kunt er wel over. Mooi, dat gaan we dan doen. Vol goede moed de lange brug over ( een kilometer lang, want ja het is Oostenrijk en de brug moet dus ook meteen een dal overbruggen) en aan het eind links af. Lukt niet, is dusdanig afgesloten dat je er met geen mogelijkheid langs kunt komen. Overkant van de weg dan maar proberen, want ja de vrouw des huizes vertelde dat het kon. Nee dus, precies hetzelfde geval. Die Oostenrijkers zijn goed in het afsluiten van wegen (en grenzen). Tja, dan toch maar de alternatieve route fietsen, is wat langer, maar het is niet anders. We komen verbazingwekkend over mooie wegen en paden te fietsen. Wat slingerend door het landschap en vlak. We passeren nog een kasteel met een kasteeltuin dat een beetje lijkt op ons eigen Twentse kasteel Twickel, erg mooi. Geen spijt dat we deze route fietsen. Onderweg komt ons een vrouw tegemoet op de fiets en ze vraagt welke kant van de Donau ze straks het beste kan fietsen. Het gaat eerst in het Engels, en dan komen we erachter van elkaar dat we Nederlands zijn. Het gesprek gaat over in het Nederlands, wel zo gemakkelijk. Omdat zij geen trein meer kon boeken vanuit Wenen naar Nederland (alles vol....) fietst ze naar Boedapest in 2 dagen om daar de trein terug naar Nederland te pakken. Maar ze heeft de wind in de rug en het gaat snel. Een hele rit dus voor de boeg nog voor haar. Wij kabbelen rustig door, tegen de wind in en zonder haast. Dan komen we terug op de Donauradweg en vervolgen we de route. Tien kilometer voor Wenen gaan we naar de overkant om daar een tijdje te bivakkeren. Dat wil zeggen, zwemmen en uitrusten. Het is een langgerekte strook met het fietspad pal aan de Donau. Er wordt hier veel gerecreëerd. Wij dus ook. Daarna de laatste kilometers afleggen richting ons hotel. We zitten vlakbij Der Bahnhof met kasteel de Belvedère in onze achtertuin. Een heel trendy gebeuren hier. Het is een oud kantoorpand dat ze in industriële architectuur hebben weten te transformeren. Vanavond de tuinen van de Belvedère maar wat verkend en uit eten. Het werd pikzwart boven ons en ineens kwam het met bakken en windhozen naar beneden. 8 graden afgekoeld. Wij vinden het niet erg. Genoeg hitte en zon gehad deze vakantie.:)

Grens Slowakije Oostenrijk kan zo weer worden gebruikt. Staat er echt Wenen slechts 32 km?

11 augustus van Samarin Slowakije naar Bad Deutsch Altenburg Oostenrijk

Vanochtend zaten we vroeg op de fiets, na een Slowaaks ontbijt. De temperatuur was voor de helft gedaald, net als onze snelheid vergeleken bij gisteren. Beide hadden dezelfde oorzaak: de wind was gedraaid en kwam vanuit het westen. We moesten er dus tegenin over de dijk. It was a long way to Bratislava. We fietsen langs de Donau door het natuurgebied. Zo kabbelden we rustig door, links en rechts kijkend naar de bloemen, de vogels en de mensen die we her en der zagen. Na een half uur begon het licht te regenen. Doen we de regenjas wel of niet aan? Nee, we hebben het de afgelopen dagen snikheet gehad, dus nu niet klagen en doortrappen. Het was ook maar voor korte duur, die regen, want toen we tegen half 12 bij Bratislava kwamen, was de lucht al weer blauw en steeg de temperatuur weer naar de 30 graden. We fietsten dwars door de stad naar het treinstation, om daar onze fietsen en onszelf te verlossen van de zware bepakking door deze in een stationskluis te doen. Dit was nog een hele rit en de stad en het treinstation liggen hoog. Wat zijn de verkeersregels hier moeilijk te begrijpen, naar wat wij gewend zijn. Dan staat het fietspad groen aangegeven, dan weer als een wit fietsje vervaagd getekend op de straat, dan helemaal niet. Herald had regelmatig ruzie met buschauffeurs, omdat hij op de busbaan fietste. En dan kunnen ze toeteren! Van schrik vlieg je dan wel op de stoep. We hebben Bratislava globaal een beetje verkend door kriskras door de straten ,vol met groepen Japanners, te fietsen. Steeds bleven ze stil staan om te luisteren naar de gids die een heel verhaal wist te vertellen over elk huis en elke hoek. Na een kop koffie met taart, snel onze weg gezocht richting de kade van de Donau, vol met terrassen. Dat is het betere werk. We vonden dat we Bratislava centrum wel voldoende hadden bekeken. Je moet ook weer niet teveel cultuur opdoen in een vakantie. Daar op het terras was het goed vol te houden en tegen 4 uur maar eens richting het station gefietst om onze spullen uit de kluis te halen en op de fiets te pakken. Omdat het morgen weer super heet wordt, hadden we besloten om weer een stuk richting Wenen te fietsen en daar te overnachten. Dan hebben we morgen minder kilometers te maken. We fietsten mooi langs de Donau en kwamen bij de grens met Oostenrijk. En ja hoor, hoe kan het ook anders, meteen wordt je weer de binnenlanden ingeleid om klimkilometers te maken. Welkom in Oostenrijk, het land van berg en dal. Ons hotel ligt op de route. We hebben hier gegeten op z'n Oostenrijks. Er is hier een zwembad en terwijl ik dit hele stuk schrijf is Herald nog steeds baantjes aan het trekken.

10 augustus van Györ Hongarije naar Samarin Slowakije

Vanmorgen zaten we om 7 uur op de fiets. Het was nog aangenaam zo vroeg en we wilden aanmaken om voor 12 uur zo ver mogelijk te komen. Het ging gemakkelijk om uit de stad te komen. Daarna wat grote wegen waar netjes een fietspad naast lag. Maar toen kwam natuurlijk weer het bordje einde fietspad in zicht en moesten we helaas weer de straat op. Het ging mooi langs velden en granen, zonder dat de rivier in zicht kwam. Daar schijnen we zelf voor gekozen te hebben, omdat de Radweg naast de Donau slecht is en aan de verkeerde kant van de Donau ligt voor ons. Het volgende debacle was een weg waar nadrukkelijk op stond verboden voor fietsers. De auto's raasden ons voorbij en voor mij was het ook voorbij. Herald wilde wel, want het was maar 3 kilometer. Ik nam dit risico niet, het bord staat er niet voor niets. Dus via landweggetjes een stuk omgereden. We kwamen bij de grens met Slowakije. Een verlaten grenspost, vlak na een brug. We mochten dus zo doorfietsen en kwamen op een mooi fietspad, dat ons langs het kanaal dat weer naast de Donau ligt, te fietsen. Het kanaal hier is nog breder dan de Donau en de weg waarop we fietsen is een dijk. Mooi fietsen, wind in de rug en met zo'n 24/25 kilometer per uur scheren we over de weg. Dit schiet mooi op. We kwamen bij een hefboom. Tja wat nu? We zien een knop dus daar op drukken dan maar. Het is een bel, helaas niemand die opneemt. Nog maar een keer dan, weer reageert niemand. Dan maar met die zware fietsen proberen onder de hefboom door te komen en dat lukt gelukkig. Daarna kwamen we bij een waterkering. Daar gingen we de dijk af om vervolgens een heerlijke helling omhoog te klimmen. We moesten om de kering heen, je kon er niet dwars doorheen. Om tien uur hadden we de eerste 40 kilometers erop zitten, tijd voor koffie. Van de dijk weer af, die nu niet meer zo hoog was en in de schaduw een plekje opgezocht om ons daar te stallen. Stoeltjes uitgeklapt, koffie erbij, heerlijk. Na een uur met moeite weer in de benen en op de fiets geklommen om onze laatste 25 kilometers af te leggen. Het was inmiddels behoorlijk opgewarmd, dus het ging wat rustiger nu. Om 1 uur waren we bij ons hotel en konden we gelukkig al inchecken. Vanavond bij een plaatselijk eettentje, buiten op het terras gegeten op z'n Slowaaks, wat dat dan ook maar moge zijn. Morgen wordt het weer een hete dag, 37 graden is de voorspelling, dus weer vroeg uit de veren.