rose-malyn - Tumblr blog

rose-malyn · 5 years

Text

(Cut) The Prince and The Thief 06 - PART 2

“คืนนี้ตอนที่กอดเรา”

“...”

“ช่วยถนอมเราด้วยนะ”

พูดด้วยใบหน้าแดงก่ำและดวงตาช่ำหวาน

ใจของโยฮันแทบจะหลุดออกมาตรงนั้น

พอได้ยินถอยคำอนุญาตเสมือนเชื้อเชิญเส้นความอดทนของโจรป่าก็ขาดลงทันที

โยฮันก้มลงไปมอบจูบอันดูดดื่มอย่างไม่อาจห้ามยั้งใจตนได้เพราะคนตัวเล็กหวานเกินไป อยากจะดูดดึงริมฝีปากกระจับทั้งวี่ทั้งวัน ในทางเดียวกันคนงามที่ยังไร้เดียงสากับเรื่องเหล่านี้ก็พยายามตอบโต้จูบที่ลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆแต่ก็ไม่อาจสู้คนที่ช่ำชองเช่นร่างสูงได้

ถึงจะจูบกันอยู่แต่มือหนาก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของร่างนวลออกเพียงชั่วพริบตา เผยร่างอรชรขาวผ่องที่เนื้อตัวเริ่มขึ้นสีแดงด้วยแรงอารมณ์ ตัดกับสีเข้มของผ้าปูที่นอน

งดงามจนโยฮันตาพร่าไปหมด

จูบที่แนบแน่น ร่างกายที่แนบเนื้อ ทำให้อูชินรู้สึกเหมือนสิ่งที่ปะทะอยู่ในกายตนกำลังจะระเบิดออกมาก รสจูบราวกับดูดวิญญาณของโยฮันทำให้ร่างเล็กต้องเป็นฝ่ายผละออกมานอนหายใจรวยริน

โจรป่าไม่รอช้าที่จะเข้าซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่น ลิ้นสากไล่เลียและสร้างรอยรักไปทั่วซอกคอขาว อูชินเอียงหน้าด้วยความเสียวซ่า��ปล่อยให้คนเหนือกายดูดดึงราวกับผีเสื้อดูดน้ำจากเกสรดอกไม้

แม้ใบหน้าคมจะสาละวนอยู่กับลำคอระหงแต่มือหนาทั้งสองข้างก็ยังทำหน้าที่ของมันได้ดี ข้างนึงลูบไล้และขย้ำไปทั่วเอวคอดกิ่วจนขึ้นรอยมือ อีกข้างก็ขึ้นไปหยอกล้อกดขยี้กับยอดทับทิมสีหวานสดจนอูชินต้องดิ้นพล่านให้กับสัมผัสของมือสากร้อน

เพราะผิวของคนงามขาวเนียนละเอียดราวกับผิวเด็กยามที่มืออุ่นสัมผัสตรงไหนก็ขึ้นรอยง่ายและหอมรัญจวนไปทั่วถูกอณูผิวจนปลายจมูกโด่งของร่างสูงอดไม่ได้ที่สูดดมไปทั่วทุกซอกทุกมุมของร่างงาม ตั้งแต่โคนขาอ่อนทั้งสองข้าง เรียวลิ้นสากก็เข้าไปละเลียดชิมและตีตรารัก

แม้ต้องการให้อีกคนลดตัวลงมาเป็นแค่ดอกไม้ป่า

แต่กลิ่นสูงส่งของดอกฟ้าก็ยังหอมฟุ้งไปทั่วร่างอย่างไม่อาจต้านทานได้

ร่างกายของคนตัวเล็กหวานซ่านไปทั่วลิ้นเหลือเกิน โยฮันไม่อาจห้ามให้ตนหยุดชิมหยุดหอมคนใต้ร่างได้เลย ริมฝีปากหนาขึ้นไปขบเม้มติ่งหูเล็กที่แดงแจ๋เพราะโดนเร้าอารมณ์จากคนด้านบนอย่างไม่มีหยุด โจรป่าแนบริมฝีปากไว้ที่ใบหูน้อย

“ข้ารักเจ้า..”

“รักเหลือเกิน..คนดี”

ดวงตาคมหวานหยาดเยิ้มยิ่งกว่าทุกครั้ง

ร่างบางสบตาดวงตาคู่นั้นโดยไม่หลบหนี

โยฮันได้รับเพียงรอยยิ้มน้อยเป็นคำตอบ

แต่นั้นมันก็มากพอแล้ว

ร่างสูงลงไประดมจูบริมฝีปากที่เริ่มบวมเป่งราวกับให้รางวัลคนดีที่ยอมปล่อยกายให้เขาได้เชยชม โยฮันก้มลงไปดูดเลียเม็ดทับทิมสีชมพูราวกับคนหิวกระหาย เขาทั้งใช้ปลายลิ้นไล้วนชิมและดูดดึงจนคนตัวเล็กสั่นระริกและเนื้อตัวแดงสะพรั่งไปทั้งร่าง

โยฮันเคลื่อนตัวลงไปปรนเปรอให้ที่กลางกายเล็ก มือเรียวสอดเข้าไปใต้กลุ่มผมหนาของคนเหนือกายแล้วจิกทึ้งอย่างสุดแรง อูชินเชิดหน้าแล้วดิ้นพล่านยามอีกคนมอบสัมผัสที่เสียวกระะสันให้จนไปถึงปลายทาง

ร่างสูงดื่มกลืนน้ำหวานจากร่างตรงหน้าทุกหยาดหยด ละเลียดเลียอย่างไม่รังเกียจ มือใหญ่จับขาเรียวที่อ้าอยู่ให้ตั้งได้ท่าก่อนจะยกฝ่าเท้าน้อยขึ้นมาประทับจูบ

โจรป่าขึ้นไปสบสายตากับคนใต้ร่างตนที่ดวงตาพร่าไปด้วยม่านแห่งอารมณ์ จมูกโด่งกดลงไปที่ข้างแก้มนวลแล้วสูดดมจนขึ้นเสียงดัง

“ข้าจะเข้าไปแล้วหนา”

อูชินจิกเล็บลงไปที่แผ่นหลังกว้างของคนบนกายแล้วลากยาวเป็นรอยจนไปถึงเอวสอบ หลังจากสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่มีขนาดใหญ่กำลังเสือกไสเข้ามาในกายเล็กของตน ฟันคมงับลงบนบ่ากว้างเพื่อระบายความเจ็บ

พอเข้ามาในกายเล็กได้ทั้งหมด โยฮันเริ่มเคลื่อนไหวด้วยจังหวะไม่รีบเร่งแต่ก็ไม่ได้เฉื่อยช้า ทุกจังหวะที่กระแทกกับกลีบดอกไม้สวยเป็นไปด้วยความเนิบนาบแต่เน้นย้ำให้เสียวซ่านในทุกครั้ง

เขาจะไม่รุนแรงกับร่างน้อยเด็ดขาด คนตัวเล็กคู่ควรกับการถูกถนอมและความอ่อนโยนมากที่สุด

และนี่คือการร่วมรักครั้งแรก

ไม่ใช่การเสพสังวาสที่มีเพียงความใคร่เหมือนในคืนนั้น

โยฮันอยากสร้างความทรงจำที่ดีให้กับอูชิน อยากให้คนดีของเขาจดจำความสุขสมในค่ำคืนนี้

ทุกสัมผัสทุกการเคลื่อนไหวอันนุ่มนวลและดวงตาเร่าร้อนของร่างสูงมันทำให้อูชินอยากแตกกายออกเป็นเสี่ยงๆ ซึ่งเขาทำได้เพียงแค่ครางเสียงหวาน

รสจูบยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่ขาดสายราวกับทั้งคู่กำลังเติมพลังให้กันและกัน ผนวกไปด้วยการไสกายของช่วงล่างที่ไม่มีหยุดพัก

ทั้งคู่ได้รับรู้แล้วว่าสวรรค์ไม่ได้อยู่เบื้องบน

แต่สวรรค์อยู่ตรงหน้า

เทศกาลข้างนอกก็ยังคึกครื้นไปด้วยเสียงดนตรี แต่ท่วงทำนองก็ยังบรรเลงไม่ไพเราะเท่าจังหวะรักของคนทั้งสอง

จนกระทั่งในที่สุดโจรป่าก็ได้พาคนงามมาถึงที่ปลายฝันพร้อมกับพลุไฟที่จุดขึ้นบนฟ้า

ร่างแน่งน้อยกระตุกและสั่นเครือยามรับรู้ถึงความอุ่นร้อนที่ไหลเข้ากายตนเรื่อยๆจนเอ่อล้นออกมาจากกลีบดอกสวย

โยฮันแช่กายค้างไว้เพื่อให้แน่ใจว่าตนได้มอบหมดทุกหยาดหยด

เขาอยากมีลูก

อยากสร้างครอบครัวกับคนตัวเล็ก

และเพื่อให้มั่นใจว่าหลักฐานยืนยันความรักของเขาทั้งคู่จะมาเกิดในเร็ววัน

บทเพลงรักจึงต้องบรรเลงมากกว่าหนึ่งครั้ง

Back to Joylada 💗

6 notes · View notes

rose-malyn · 5 years

Text

(Cut)The Prince and The Thief 02

พูดเสร็จก็จรดริมฝีปากไปที่หน้าผากมนอย่างแผ่วเบา แล้วค่อยๆเลื่อนริมฝีปากไปประกบกับปากอิ่มที่เขาอยากจะลองชิมตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็น ร่างเล็กพยายามฝืนริมฝีปากเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายได้ลุกล้ำแต่ด้วยความเดียงสาจึงไม่สามารถต่อกรกับคนมากประสบการณ์เท่าเจ้าโจรตรงหน้าได้

โยฮันขบงับริมฝีปากอิ่มจนร่างน้อยตกใจเผลอเปิดทางให้ลิ้นหนาของโจรหนุ่มวัยกลัดมันลุกล้ำเข้าไปจนได้ริมฝีปากหนาควานหาเรียวลิ้นเล็กที่พยายามจะหลีกหนีแต่ก็หนีไม่พ้น ปลายลิ้นร้อนเกี่ยวกระวัดลิ้นนุ่มชื้นและดูดเม้มริมฝีปากคนตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อย ความร้อนรุ่มในกายยิ่งทวีคูณขึ้นไปเรื่อยๆจากจูบที่นุ่มลึกแปรเปลี่ยนเป็นรสจูบที่ดุดัน

รัชทายาทคนงามตัวแดงสะพรั่งไปทั้งกาย จูบที่อีกคนมอบให้มันช่างแปลกประหลาด เขารู้สึกเหมือนโดนชายตรงหน้าดูดพลัง เรี่ยวแรงเหือดหายแขนขารู้สึกอ่อนเปลี้ยไปหมดเหมือนเจ้าโจรใจโฉดกำลังสูบวิญญาณความเดียงสาออกจากตัวเขา

เจ้าโจรป่าหลอกล่อและมอมเมาเขาด้วยรสจูบอันแสนหวาน รู้ตัวอีกทีก็ตัวเปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ โยฮันดันร่างที่บอบบางกว่าให้เอนลงไปที่เตียง ก่อนจะซุกไซร้ที่ลำคอระหงอันหอมกรุ่นเกินกว่าใคร โยฮันทั้งสูดดมกลิ่นหอมทั้งขบทั้งเม้มแม้ในคราแรกจะตั้งใจไม่ทิ้งรอยเพราะกลัวดอกฟ้าของเขาจะช้ำมือ แต่พอยิ่งเขาใกล้ก็ยิ่งเย้ายวนใจเหลือเกิน

คนตรงหน้างดงามยิ่งกว่าดอกกุหลาบขาวอันแสนบริสุทธิ์

เขาจึงต้องตีตราแสดงความเป็นเจ้าของด้วยรอยรักสีเข้มที่ซอกคอขาว มือบางพยายามอย่างเต็มที่ที่จะผลักไสใบหน้าคมที่กำลังลุกล้ำร่างกายของตน หากแต่โดนมือแกร่งรวบเข้าที่ข้อมือเล็ก การต่อต้านของร่างนวลเป็นอันสิ้นสุดทันที ริมฝีปากหนาไล่ตะบมจูบไปทั่วกายหอมฟุ้ง ตั้งแต่ลำคอ จนมาถึงแผ่นอกบาง ที่มีเม็ดทับทิมสีหวานล่อตาล่อใจจนอดไม่ไหวต้องก้มลงไปดูดดึงและหยอกล้อกับยอดปทุมทั้งสองข้างไปมา การกระทำของคนเหนือร่างทำให้ร่างเล็กรู้สึกหวาบหวามและอยู่ไม่สุขจึงเผลอปล่อยเสียงครางออกมา

เมื่อได้ยินเสียงครางหวาน ยิ่งเชิญชวนให้โยฮันเลื่อนขึ้นไปจูบกลีบปากหวานอีกครั้งทั้งบดขยี้และเล็มเลียและดูดดึงอย่างหิวโหย จนร่างเล็กหมดเรี่ยวแรงที่จะต่อต้าน ทำเพียงจิกเล็บสั้นกุดไว้ที่ต้นคอหนา เจ้าโจรละริมฝีปากออกมายามเห็นคนตัวเล็กกำลังขาดอากาศหายใจ ก่อนก้มลงไป��อมแก้มนิ่มฟอดใหญ่ และก้มลงไปซุกไซร้ที่หน้าท้องเนียน ตวัดเรียวลิ้นเล่นกับแอ่งสะดือเล็กก่อนจะหันมาสนใจกับของสงวนขนาดน่าเอ็นดู

“ทำไมถึงน่ารักน่ามองไปทุกสัดส่วนเช่นนี้เล่า”

อูชินหมดเรี่ยวแรงที่จะเอ่ยอะไรออกไป ได้แต่นอนหายใจรวยรินและหันหน้านี้สายตาอันเร่าร้อนที่เจ้าโจรส่งมาให้ ความเหนื่อยและความกระดากอายเป็นเหตุให้รัชทายาทคนงามตัวแดงเป็นผลแอปเปิลที่สุกงอม แต่ทว่าเนื้อของคนตรงหน้าช่ำหวานชื่นใจกว่ายิ่งนัก

เจ้าโจรก้มลงไปปรนเปรอที่ส่วนเร้นลับกลางกายเล็ก ร่างบางสะดุ้งแรง อูชินหายใจถี่ระรัวและสั่นสะท้านราวกับจะขาดใจกับการกระทำที่น่าอายเช่นนี้ มือบางที่ไม่รู้จะใช้วางตรงไหนจึงใช้ขยุ้มกลุ้มผมดำของคนเหนือกาย จนกระทั่งปลดปล่อยเมื่อถึงฝั่งฝัน เจ้าโจรป่ากลับดื่มกินน้ำคาวหวานเสียจนหมดอย่างไม่รังเกียจ

รสชาติเหมือนเกสรดอกไม้ก็ไม่ปาน

หวานไปทั้งตัวเสียจริง

อูชินตอนนี้ไม่กล้าแม้แต่จะมองลงไปหาเจ้าโจรโฉด เขาอับอายเหลือเกิน อับอายถึงที่สุด จนอยากจะร้องไห้ออกมาอีกรอบ โยฮันกดจูบที่ขมับเล็กอย่างเอ็นดู ก่อนจะขบเม้มที่ใบหูเล็ก

“ต่อไปถึงคราวที่กระหม่อมจะปลดปล่อยบ้างแล้ว ไม่ต้องกลัวนะคนดี”

พูดปลอบประโลมเสร็จก็หอมแก้มนุ่มแล้วยืดตัวตรงให้ความสนใจกับกลีบดอกไม้กลางกาย โยฮันใช้ความเปียกชื้นของน้ำคาวหวานทาไปที่กลีบดอกไม้งามเพื่อสร้างความง่ายของการเปิดทาง ร่างเล็กขยุ้มผ้าปูที่นอนจนยับหลังสัมผัสได้ถึงความใหญ่โตที่กำลังลุกล้ำเขามาในกายตน

“จะ..เจ็บ เจ็บ เราเจ็บ เอามันออกไป”

ธารน้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ มันทั้งเจ็บและจุกเหลือเกิน เสียงร้องครางอย่างเจ็บปวดหลุดร้องออกมาอย่างห้ามไม่ได้

“อดทนอีกหน่อยนะคนดี กระหม่อมกำลังจะเข้าไปทั้งหมดแล้ว”

โยฮันเลื่อนขึ้นไประดมจูบกลืนเสียงครางหวานของคนตรงหน้าเพื่อปลอบประโลมให้ลืมความเจ็บปวด ตอนนี้เจ้าโจรป่าก็แทบจะเป็นบ้าเพราะความอ่อนนุ่มและคับแน่นที่กำลังบีบรัดท่อนเนื้อของเขาจนแทบจะถึงฝั่งฝันโดยยังไม่ทันขยับ

จนในที่สุดทั้งหมดของโยฮันก็เขาไปหลอมรวมกับคนตรงหน้าสำเร็จ คนตัวเล็กเจ็บแทบขาดใจ เล็บสั้นกุดกดจิกไปที่แผ่นหลังคนเหนือกายแล้วลากยาว ยามที่โยฮันกำลังเริ่มเคลื่อนตัว จากจังหวะเนิบช้าเพราะรอคนตัวเล็กปรับตัวกลับกายเป็นจังหวะที่รวดเร็วขึ้นเรื่อยๆเพราะแรงอารมณ์ของโจรป่า

“ช้า..ชะช้าหน่อย”

“เรียกชื่อข้า...ได้โปรดคนดีเรียกชื่อข้าให้ชื่นใจ”

“ยะ..โยฮัน คิม โยฮัน ช้าหน่อย”

ก้มลงไปจูบปากเล็กอย่างให้รางวัลและลดจังหวะให้ช้าลงเพราะกลัวคนใต้ร่างจะบุบสลาย แม้ที่จริงอยากจะใส่ให้สุดแรงและดุดันกว่านี้แต่สัญญาไว้แล้วว่าจะถนอมดอกฟ้าอย่างถึงที่สุด

แม้การเคลื่อนไหวจะช้าลงแต่คนตัวเล็กก็ยังครางเสียงหวานออกมาอย่างไม่รู้ตัว เป็นเสียงที่ไพเราะที่สุด ไม่ว่าคนใต้ร่างของเขาจะทำอะไรก็ดีไปหมดทุกอย่าง แม้จะเคลื่อนกายเข้าออกอย่างไม่หยุดย่อนแต่ริมฝีปากหนาก็ไล่เลียไปทั่วกายบางอย่างไม่รู้จักอิ่ม จนรัชทายาทคนงามตัวสั่นหวั่นไหวจนแทบจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

จนในที่สุดเจ้าโจรป่าก็พาองค์รัชทายาทและตัวเองมาถึงฝั่งฝันอีกครั้ง กายเล็กกระตุกสั่นยามรับรู้ถึงของเหลวร้อนที่กำลังไหลเข้ามาในกายของตน โยฮันเองก็แช่กายนิ่งจนกว่าจะปล่อยทุกหยาดหยดให้คนใต้ร่างจนหมด ยามถอนตัวตนออกมาหยาดน้ำคาวขาวขุ่นไหลมาพร้อมกับเลือดสีสด

เป็นการยืนยันว่าเขาเป็นคนแรกที่ได้เด็ดดอกฟ้ามาเชยชม และจะเป็นคนสุดท้ายด้วย โยฮันจูบไปที่ขมับชื้นเหงื่อ ร่างเล็กรู้สึกชาไปทุกสัดส่วนยังไม่วายหายเหนื่อยเจ้าโจรก็จับเขาพลิกตัวและสอดใส่เข้าไปเพื่อเริ่มสังเวียนรักอีกครั้ง

กว่าที่เจ้าโจรโฉดจะปล่อยให้รัชทายาทคนงามเข้านอนก็ปาไปยามโพล้เพล้เกือบใกล้รุ่ง

คนงามหลับสนิทบนอกของเขาอย่างหมดแรง โยฮันจัดแจงท่านอนเพื่อคนตัวเล็กจะได้นอนสบายตัว ใส่ชุดคลุมให้เพื่ออีกคนจะได้ไม่หนาว และแอบถอดแหวนประจำราชวงศ์ออกโดยที่ อดีตรัชทายาท ไม่มีทางรู้ตัว

. Back to Joylada 💞

12 notes · View notes