sigara dumanından savrulan düşünceler

kafayı yiyip bitiren düşünceler

Ne yöne gideceğimi bilmiyorum, bir yolun tam ortasında durmuş sağıma soluma bakıyorum. Düşüncelerimi sis kaplamış, hayallerimi toz bulutu ; yönümü bulamıyorum. Bazen istiyorum, bazen ne istediğimi ben bile bilmiyorum. Bir pusula arıyorum, bulmak istediğim yolu ya da bulmak istediğim beni bana gösterecek; bulamıyorum.

güneşin doğuşunu mu izlemeliyim

gecenin hüznünü mü derinden hissedeyim

kendi hâlimde kaybolmuş biriyim

ya da yolunu yitirenin ta kendisiyim

hissizlik

aynı anda birçok his

insan ikisinde de donup kalıyor kendisinin karşısında

Bir insan yüreğinde olup bitenleri neden açık bir şekilde söylemez ki

Farklı yerler keşfetmeye

Yeni insanlarla tanışmaya

Beni dibe çeken tüm olumsuzluklardan kurtulmaya

Kafamı parazit gibi yiyip bitiren düşüncelerden sıyrılmaya

Geçmişten arınıp yoluma devam etmeye

çok ihtiyacım var

yaşananların sırasından

yalanların ardından

enkaz ben

Bazen nefes alamıyormuşum gibi..

saudade

Gövde, bir kere öğretmeye başlayınca, bu kendine kendine devam eder. Ama düşünce öyle değil. Ben sürdürür, ben düşünceyim. Varoluşmaktayım. Varoluş da düşünmekte. Şu varoluşma varlığın ne kıvıl bir şey ! Onu ben devam ediyorum. Düşünmemi durdurabilseydim... Çabalıyorum buna, başarıyorum. Kafamın içi dumanla doluyor gibi... Ama işte yeniden başladı. "Duman... Düşünmek... Düşünmek düşünmekmemek istemiyorum. Düşünmek için düşünmeme gerek yok." Bitmek bilmeyecek mi bu ?

Jean-Paul Sartre

dudakların, dudaklarım, kıyamet

Herkesten arındım

Her şeyden sıyrıldım

Bi' tek kendimleyim artık