Yürüdüğüm yolların,çukurlarına düşmekten,gül bahçelerinden geçmeye çalıştığım her defasında,dikenlerinin bedenimi paramparça etmesine dayanamıyorum artık.Nefes alamıyorum,yorgunum,bitkinim.Her geçen gün ölmeye bir adım daha yaklaştığımı hissediyorum.Vücudumdan iğreniyorum,taşıdığım kandan iğreniyorum.Kendimden her zerreme kadar nefret ediyorum.İnancım kalmadı artık hiç birşeye,bırakmadılar inanç.Herkesten,herşeyden yoruldum,artık uyumak istiyorum.Bir gün,iki gün değil.Ebedi bir uyku istiyorum.Sonsuza kadar asla uyanamayacağım bir uyku.Benim çocukluğumu çalan,gençliği mi çalan,hayatımı çalan herkese varsa eğer hakkım sonuna kadar haramdır.Bu hayatta ben nasıl ki gün yüzü göremediysem,genç yaşımda beni nasıl hayata küstürdülerse,hayatları boyunca yüzleri gülmesin.Artık kaybedebileceğim hiç birşeyim yok.Gelecek yok!Sağlık yok!Zihin yok! Herşeyi mi yitirdim yaşama amacım kalmadı artık.Son demlerimi yaşıyorum,hissediyorum.Hayatım boyunca bana kötülük yapan herkesin allah belasını versin!

Seni üzdükleri, yıprattıkları, kırdıkları, yarım bıraktıkları, acıttıkları yerden sevmeye başla beni. Ben de üzüldüm. Beni de yıprattılar.Sanki hiç ölmeyecekmişiz gibi beni de kırdılar.Beni de yarım bıraktı tamamlamaya çalıştıklarım.Beni tam da şu an sev. Seni en iyi ben anlarım.

Evet yorgunum;

Hemde daha önce hiç olmadığım kadar yorgunum.Bu yorgunluğuma en büyük şahitim gündoğumu herhalde.Bugün bilmem kaçıncı gün yorgunluğumun,bilmem kaçıncı gündoğumu eşlik ediyor bana sayamadım bile.Sokakta ağır ağır adımlar atarken gözüme takılan çocuklara bakıp ağlarım sürekli,onlar kadar temiz,onlar kadar saf başka hiç birşey yok şu dünyada.Koşulsuz şartsız ebediyen çocuk kalabilirdim bu dünyada,hem neden büyüyoruz ki biz ya?

Çocukken tek hayalim,bir gün o tonlarca ağırlıktaki devasa olan uçakları kullanabilmekti.Yatıp kalkıp hayalini kurardım.Tek hayalim buydu,saf-temiz bir hayaldi bu aslında.Sonra...

Sonra nemi oldu,kirlendim.Tepeden tırnağa kadar hemde.Bu kirliliğin ne fiziği vardı ne ruhu.Bu bir fahişenin ruhunu kirli hissetmesi gibi birşey.Bedenini sattığı halde ruhu kirleniyordu!Heh işte aynı o hesap.Yorgunum artık,bu kadar fazla kirlilik,bu kadar fazla pislik ağır geliyor artık.Birden fazla şeyle savaşmaktan yoruldum,bugüne kadar hiç bir galibiyetim olmamasına karşın hep kaybettim!Ve zihnimde bana gelecekteki en güzel hayalleri kurmamı sağlayan en büyük hazinemi yitirdim ben.Nasıl anlatayım...?Şekeri elinden alınmış bir çocuğun hayal kırıklığını yaşıyorum.Öylesine saf ki bu hayal kırıklığı,onarımı olmayan birşey.Eğer bir gün yeniden dünyaya gelirsem şayet;

Farklı bir bedende,çok uzak bir yerlerde gelmek isterdim.

Çünkü dostum;bu hayat gerçekten tam bir orospu çocuğu!