bazı geç akşamlarda evin kapısı açılır babam gelirdi yorgun argın ev tarifsiz baba kokardı şimdi ne o kapıyı açan var ne de geri dönen artık * başka evlerin babaları dönerken evlerine dünyanın yükü sırtında babası olmayan evlerde bir bekleyiş olur sonum -sebepsiz

birini durduk yere öylece arkanızda bırakıp sonra istediğinizde dönüp aynı yerde bulamazsınız bunu öğrenin

insan her şeye alışırmış. en zor günlerde bile hep bir teselli bulurmuş kendine. boşvermek lazımmış. bazı şeyler yüreğine taşla bağlanmış gibiyken bile gülmek gerekmiş. herkes gidermiş. kimse dönüp bakmazmış geride kalan enkaza. bazı geceler içilen o son sigaranın çok önemi varmış. önceden gülerek yürüdüğün sokakta çöküp ağladığın anı hiç unutamazmışsın. çok sevmenin bir önemi olmadığı gibi nefret etmeninde anlamı yokmuş. çünkü içinde taşıdığın her duygu sırtındaki kambura sebepmiş, hepsi yükmüş.

bazı geç akşamlarda evin kapısı açılır babam gelirdi yorgun argın ev tarifsiz baba kokardı şimdi ne o kapıyı açan var ne de geri dönen artık * başka evlerin babaları dönerken evlerine dünyanın yükü sırtında babası olmayan evlerde bir bekleyiş olur sonum -sebepsiz

kendimle ilgileniyorum, kendimi seviyorum, kendime özen gösteriyorum, kendime kızıyorum,kendime acı veriyorum. ben hep kendimleyim. sana, size, ona, kimseye ihtiyacım yok. kendi içimde yeşerttiğim umutları çiçeklendiriyorum. ben böyle mutluyum, uzak kalın.

şeyhim beni ışınla

"tuhafıma gidiyor nedense hep böyle yağmurlu akşamlar. herkes yeni doğmuş gibi ağlaya ağlaya koşuşuyor. rüzgârda ters dönen şemsiyeler, etekler, ters dönen erkekler, tezgahının üstüne kapaklanan herhangi bir küçük satıcı. hani sözdü? yağmur şehrin kalbini kırmayacaktı. hani yağmur güzel bir tabiat şiiri misali başlayacaktı? hani yağmur iyi bir temenni biçiminde bitecekti? ilk çocuğumuzun adını fırtına koyacaktık, sözdü hani? bunlar senin iddiaların. benim üstümden, mutlu olmaya gönülsüz bir gökyüzü geçti. bunlar senin iddiaların. benim esir düştüğüm savaşlar çoktan tarihe geçti. doktorlar, artık senin bütün organların kalp olmuş diyorlar. doktorlar, her kalbinin çarpış hızı başka, onlar artık birbirlerine çarpa çarpa çalışıyor diyorlar. birden bakıyorum ki yine yağmur şarkıları çalıyor. sabahlara kadar içip zırlayanlar bu şarkıları paylaşıyor sitelerde. hepimizin en az bir kere gidip gerçekten ıslandığı bir yağmur var. bunlar senin iddiaların. benim şarkılarımı şimdi sahipsiz cenazelerinde söylüyorlar. ama bunlar senin iddiaların. yoksa, yeni yerleştiğim aşkın amazonu, musonu... beni üzmüyor. doktor dediğime de aldırma. onların hepsi unutulmuş şiirler. bile bile insan harcayan mısralar, imgeler onların hepsi. hani sözdü? kimse kimsenin yalnızlığından medet ummayacaktı. hani yağmur, aldatan sevgilinin ardından bir fatiha gibi okunacaktı? ilk kez seviştiğimiz günün adını milat koyacaktık, sözdü hani? bunlar senin iddiaların. bunlar senin irtifan, senin rakımın, senin menzilin. benim okyanuslarımdan sana benzer çok akdeniz geçti. sen de üzme kendini. çık, sokak kedilerini besle eskisi gibi. eskisi gibi dolaş tek başına. yağmurlar ara. mağaza vitrinlerindeki cansız mankenlere sor, sözdü hani? sağ kırık kolum, kesik bileğim, kırık yüzüm, kesik geleceğim, kırık sonsuzluğum... her şeye rağmen, yağmura bulanmış güzel bir yazdı."

:')

"aşık olunan insanı elma yerken, fırından yeni yaptığı keki çıkarırken ya da kedi severken düşünmek sebepsiz yere mutlu eder. aşık olunan insanı en sevdiği kitabı sahafta bulurken, yağmurda ıslanmayı severken, alarmı ertelerken düşünmek sebepsiz yere mutlu eder. aşık olunan insanı sevdiği şarkıyı dinlerken, gökyüzüne bakarak yağmur yağacağını tahmin ederken, çimlere basarken düşünmek mutlu eder. aşık olunan insanı yeni aldığı nevresim takımını özenle yatağına yerleştirirken, ekşi salatalık turşusu yerken düşünmek mutlu eder. aşık olunan insanı sinema salonundan filmi beğenmiş bir şekilde çıkarken, başak tarlasında yürürken düşünmek mutlu eder. aşık olunan insanı odasında duvarlarına fotoğraflar asarken, çiçek sularken, eksik fincanı koşarak getirirken düşünmek mutlu eder. aşık olunan insan kuvvetli bir acıya dönüşmediği sürece aşık olunan insanı düşünmek hep mutlu eder."

yorgun bir akşam oluyor. el ayak çekilince şehirden bir sessizlik kalıyor geriye. böyle akşamları iyi bilirim; insan ölmekle ölmemek arasında gidip gelir, gidip gelir.

"benden özür dileyeceksin. gözlerinin içinde görüyorum bunu. benden özür dileyeceksin. bana yaptığın her şey için özür dileyeceksin. beni dönüştürdüğün bu hal için özür dileyeceksin. hayatımın orta yerine koydum seni; orada duramadığın için benden özür dileyeceksin. biz bu ilişkiyi bambaşka bir yere taşıyabilirdik… buna izin vermediğin için benden özür dileyeceksin. beni sevebilecekken nefret ettiğin birine dönüştürdüğün için benden özür dileyeceksin. ben ne yapacağım biliyor musun? bütün özürlerini kabul edeceğim. çünkü ben böyleyim. sana bir şey söylemiştim, hatırlıyor musun? bizim ilişkimizi benim hoşgörüm kurtaracak."

boşluk hissi yaratan babalar gününü de sikiyim

*gülten akın

“ve ben yatağımda, gözlerimi tavana dikmiş sırtüstü yatarken sessizlik büyüdü, büyüdü. bir an geldi ki, kulaklarımın sessizlikten patlayacağını sandım.”

ellerime öğrettim gözlerime de seni aramamayı öğreteceğim

anlaşılmak değil sadece anlatmak istiyorum

çok güzel çektim, atmadan edemem.