Kusursuz bir hayat kusursuz bir son ister.

Nefretimle beslenir sevgim. Sevgimle beslenir nefretin..

Yıkıldı duvarlarım. Daraldı tüm sokaklarım. Çok geç hayatı anlamak için. Belki de ben anlamamayı seçtim. İmkansızlığı bilmiyordum çocukluğumda. Kendimi buldum hayallerimde. İsterdim mutlu olmayı, düşünmemiştim hiç böyle davranmayı. Büyüdükçe kanıksadım, kurduğum o hayalleri hiçe saydım. Asılsın geçmişim darağacına, cesedim şimdi bir enkazın altında..

Tek gerçek kendimi kaybedişim.

Hiç düşünmeyin'

Kuytu bir köşede yaşantıma son veririm.

Erişmek imkansız gelir hayaller adına.

Bugün benim adım yazar belki mezar taşında.

Perişan halin, gözlerden süzülen yaşların, halsiz ve bitkin ruhun, uykusuz gecelerin müptelasıyım..

"Şu iflas etmiş dünyada, en geçerli para birimi, kendin gibi bir insanla paylaştığın duygulardır."

Pablo Neruda'

Ailenden, arkadaşlarından, dostlarından vazgeçmekten korkma. Sana sunulan kalıplara sığamadın. Yarına dair ümitlerini kestin. Belki de tek korkun unutulmaktı. Aynanın karşısında çok vakit geçirdin. Kalk dön, bak geriye yaptıklarını sayma. Yerden kaldır kafanı 'duy içinde var olanı' zihnindeki savaşa rağmen donuk kalma. Keşfe çıkan düşüncelerin daha da vahşileşti. Saçıp savurma içindeki vahşeti. Bu tüm sesler senin lanetin. Onlar senin için kolay bir yemdi. Bu şekilde düşmanlarını yendin. Her kötülüğe karşı kazanan sendin..

Her yaşımda sonumu düşlerim.

Ölüme hiç bu kadar yakın olmamıştı bedenim.

20.04'

Yaşamamız acınası. En dibe vuruyoruz hepimiz. Tükenmişlik içerisine girip girip çıkıyoruz. Bir labirentin içinde tekrar tekrar aynı yere gelmek gibi. Tam çıkışa ulaştım derken yine aynı yerdesin. Boşuna çabalama çocuk. Kendini yorma her seferinde. Yaşaman acınası..

Korktuklarında Tanrı'ya sığınan fakat işleri düştüklerinde Şeytan'la iş birliği yapan iki yüzlü insanlar gördüm. Her biri telaş içerisinde işlerini yaparken sonuçlarını hiç düşünmediler. Sadece yapmakla yordular o küçücük beyinlerini. Her defasında aynı tuzağa bir daha yakalandılar. Bu belki de Şeytan'ın oyunuydu..

Hadi durmayın tutun ellerimden. Son kez savaşmak için ayağa kaldırın. Ama bende savaşacak gücün kalmadığını şu yobazlaşmış aklınıza sokuverin. Her seferinde gülücükler saçamam etrafıma. Aslında hiç saçamam. Ben ancak sizin gecenin zifiri karanlığında gözyaşı dökerken ki mutsuzluğunuz olabilirim. Benimle konuşmak için çabalamayın. Çabaladıkça tebessümlerinizle birlikte dibe batıyorsunuz. Kalkacak gücüm yok. Kendi gücünüzü başkalarını kaldırmak için kullanmayın. Gücünüzü kendinize saklayın. Ne de olsa bir gün aynı noktada buluşacağız. Şimdi bırakın beni sokağımın karanlığında sessizliğe bürünüvereyim..

Düşündükçe yok oluyor benliğim.

Mürekkebime işliyor hislerim.

Ruhun diyorum bir bebek gibi masum ama bir katil kadar da acımasız.

Acılar üstüne kurulmuş düzenim

Yanımda var olan kişiliklerim'

Feyz al' geçmişimden.

Seni alt üst eder hayatım' seyrettiğinden.

Mutsuzluğumdan tanrılaştım.

İnancım kalmadı kendime kullar yarattım.