Bir yere giden, aynı insan olarak dönmez.

Medyum

Hayallerim uçurumun kenarında ama itemiyorum sende düşersin diye.

Sana çok şey anlatmak isterdim şuan. Keşke.

Koskaca odanın bir köşesine çöküp gözyaşları ve titreme içinde gidişini izledim. Bunun telafisi olamaz.

Efkarlıyım abiler ablalar :/

Yazamıyorum herşeyi yazmak zor değil ha,zor olan herşeyi yazmak. Seni.

Helâl olsun be bugün de geceyi gündüz yaptık

Bu nedir,yok olmuşum ölmüşüm.

“Ölmüş olan biri artık hiçbir şey istemez, sevilmeyi de, kendisine acınmasını da, teselli edilmeyi de istemez.”

—

Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu, Stefan Zweig

(via yollarbitmeyecek)

"Hiç alışamadım gülmeye ,

Hüzün vicdanıma daha uygun .."

      Çokça sevdim. Sevildim de biraz.. Ama en çok ihanet ve yalan sürtündü ruhuma. Keskinleştim.. Kilitlendi kapılar, yükseldi duvarlarım. Güven en değerli hazinem oldu sonra. Ve anladım, parçalanmadan fark edemiyor insan: -çocukça bir heves ile- duygularına kapılıp sürüklenmemeyi.. Büyümek mi diyorlar buna? Oysa nasıl görmezden gelinir içine bakan gözler? Bir el tutulunca çırpınan yürek yahut bir dudak öpülünce kesilen nefes?.. Nasıl?..

… 

      Sevdiğini söyleyemeyen insanlara kızmayın. Hem sorarım size: sevildiğini anlayamayacak kadar kör olan insanların hiç mi suçu yok?

…

Herkes kalbinin renginde yaşar hayatı

Ve herkes kalbinin rengini bulaştırır etrafındakilere.

Sabaha karşı sahilde hırkayla otururken seni seyretmek isterdim.

Bazı adamlar,incitmeden sevemezdi..

Nazım Hikmet