Blog 4

Hallo allemaal, En ook de laatste twee weken zitten er op… Een beetje een dubbel gevoel. Aan de ene kant is het natuurlijk heel fijn om vakantie te hebben, Finland te gaan ontdekken en daarna lekker naar huis te gaan. Maar aan de andere betekent het ook het einde van dit hele bijzondere avontuur. Een heel spannend avontuur, maar wat ben ik blij dat ik heb doorgezet en het gewoon heb gedaan. Ik voel me erg bevoorrecht dat ik dit mee heb mogen maken en gun het zeker iedere andere (toekomstige) leerkracht om dit prachtige onderwijs in Finland met eigen ogen te gaan ervaren. Ook de afgelopen twee weken zijn we weer druk geweest met de Engelse zomerkampen. Vorige week hadden we een grote groep met 13 kinderen, en was het tijd voor ‘mijn field trip’. Zoals ik jullie in mijn vorige blog al vertelde, gaan we bijna elke dag op field trip en heb ik een dag helemaal mogen organiseren. En dat was ook de opdracht, dacht ik… Het bleek dat ze niet alleen wilden dat ik het zou voorbereiden, maar ook dat ik echt op de dag zelf de leiding zou nemen en alles zou regelen. Heel leuk natuurlijk, maar met 13 kinderen, waarvan er 12 geen woord Engels spreken, die ik maar een dag heb gezien naar een museum waar ik nog nooit was geweest… Best een uitdaging! Maar ook deze uitdaging toch maar aan gegaan en gelukkig is alles goed gegaan. Ik moest die dag zorgen voor de tijdsplanning, het geld, tickets, het vervoer en natuurlijk voor de 13 kinderen… En om met die kinderen door een hele drukke stad van en naar het busstation, het museum en de school te lopen was toch best wel spannend. Uiteindelijk is het allemaal goed gegaan, heb ik hele positieve feedback gekregen en hebben de kinderen en ik een super dag gehad. En weer de les voor mezelf: niet twijfelen maar gewoon doen. En ook de laatste week hebben we nog heel veel leuke dingen gedaan. Continu ben je aan het aftellen hoeveel weken en dagen je nog moet tot dat het vakantie is. Maar nu de laatste week was aangebroken ging het toch ineens heel snel, en toen het dan ook ineens vrijdag was had ik er toch best wel heel veel moeite mee. Doordat je alle kinderen steeds maar voor een week ziet bouw je niet echt een band op met de kinderen, maar des te meer met de leerkrachten. Elke maandagochtend was het maar weer afwachten wat voor een groep we zouden krijgen en wat we het beste zouden kunnen gaan doen. Elke vrijdag weer even een klein feestje als de laatste kinderen naar huis waren en er weer een super geslaagde week op zat... Ik leerde de leerkrachten nu beter kennen en zij mij waardoor het steeds gezelliger werd, en dan is het helaas tijd om te stoppen. Gelukkig ook op deze school een hele mooie beoordeling en een baan aangeboden gekregen. Na een klein feestje vrijdagmiddag en cadeautjes ben ik vertrokken met op de achtergrond ‘I will always love you’ gezongen door mijn begeleider. 😊 Dat ik deze hele lieve mensen en deze super school nog een keer terug ga zien is eigenlijk wel zeker! Ook voor school ben ik natuurlijk druk geweest met het maken van een uitgebreid verslag. Zo heb ik onder andere theorie uitgewerkt over het onderwijs in Finland met een aantal strategieën die je in de klas zou kunnen toepassen om les te geven op de Finse manier. Daarnaast heb ik mijn visie op het onderwijs beschreven. Omdat ik denk dat deze twee onderdelen voor een aantal van mijn lezers interessant zijn, maar ik niet iedereen er mee lastig wil vallen zal ik deze onderdelen als aparte posts op mijn blog plaatsen. En dan wil ik mijn laatste blog afsluiten met nog een leuk nieuwtje; ik heb zojuist mijn eindbeoordelings gesprek over deze minor gehad en IK HEB HET GEHAALD! Dit betekent dat ik nu vakantie heb, nog drie weekjes samen met mijn zussen ga rondreizen in en genieten van het mooie Finland en daarna weer snel naar huis kom. Dankjulliewel voor het lezen van mijn, soms hele lange, verhalen en alle lieve reacties en berichtjes. Ik zie jullie snel weer!

Liefs Karlijn X

Mijn visie

‘If everybody thinks the same way, nobody thinks very much.’ – Pasi Sahlberg Als iedereen hetzelfde denkt, denkt niemand heel erg veel… Ik wil mijn visie op het onderwijs graag beginnen met een gedeelte uit mijn biografie die ik vorig schooljaar voor levensbeschouwing heb geschreven:

--- En dan denk ik aan het volgen van mijn eigen hart en ambities. En het ondernemersbloed wat in mij zit, het doorzettingsvermogen waarmee ik ook dit jaar weer het beste uit mezelf heb proberen te halen. Mijn sterke mening over de maatschappij maar ook het onderwijs. En niet alleen een sterke mening, het maakt me ook weleens boos. Boos om dingen te zien die voor mij zo fout en onnatuurlijk voelen. Boos om te zien hoe weinig aandacht er soms is voor de kinderen. Boos hoe docenten alleen maar focussen op het uitvoeren van de lessen. Boos dat er niet wordt gekeken naar wat kinderen nodig hebben om het beste uit zichzelf te halen en zich te kunnen ontwikkelen. Boos dat kinderen worden afgerekend op iets wat ze niet kunnen in plaats van gewaardeerd om waar ze goed in zijn. Boos dat kinderen die met sommige vakken minder goed meekomen ‘’weg’’ worden gehaald bij de rest. Boos dat kinderen tegenwoordig zo snel de stempel ‘zorgkind’ krijgen en niet eens meer zichzelf kunnen zijn. Gefrustreerd en boos wil ik niet zijn. Maar ik zie wel dat het ook een sterke basis kan zijn om te vechten voor wat ik zelf belangrijk vind en het verschil te maken al is het maar voor een paar kinderen. Maar ik heb gemerkt dat dat niet makkelijk is als stagiaire. Je komt in een klas met een vaste leerkracht waar de kinderen aan gewend zijn. Mentoren hebben zo hun eigen manier van lesgeven en staan vaak weinig open voor andere dingen. ‘De kinderen zijn het gewend om het zo te doen dus dat moet jij ook maar doen.’ ‘Ja allemaal leuk wat jij wil gaan doen maar dat kan in deze klas dus echt niet.’ ‘We volgen de lessen van de methode en hebben geen ruimte voor iets anders in de planning. Je moet de handleiding van de methode aan houden.’ Dit en veel meer zijn dingen die ik vaak hoor van mentoren. Je hebt dan eigenlijk weinig andere keus dan je verstand op nul zetten en op de automatische piloot alles te kopiëren wat je mentor doet. Hier heb ik vaak erg veel moeite mee. Ik ben dan soms ook weleens jaloers op bijvoorbeeld klasgenoten die alles wel prima vinden en maar gewoon alles aannemen hoe het is. Oké jij doet het zo voor de klas? Prima doe ik dat ook. Een vechtlust en ambities hebben maakt je leven misschien niet altijd makkelijker. Ondanks dat werk ik aan mijn droom, blijf ik knokken en kijk ik ernaar uit om later mijn eigen klas te hebben en het een keer op mijn manier te doen. Ik sta dan ook erg open voor onderwijsvernieuwers en laat me graag inspireren om uiteindelijk op een manier onderwijs te geven die echt bij me past en waar ik volledig achtersta. Ik zou dan ook heel graag de minor experience abroad willen gaan doen. Het lijkt me fantastisch om tien weken mee te lopen in het onderwijs van Finland. Finland heeft een hele andere manier van onderwijs ontworpen, die op bepaalde punten recht tegenover het onderwijs in Nederland staat, en dit onderwijs blijkt een van de beste van de wereld te zijn. Ik heb geleerd dat je altijd moet blijven dromen in je leven. En mijn droom? Fantastisch onderwijs gaan zien in Finland waar ik me helemaal gelukkig bij voel, dit mee nemen naar Nederland en toe kunnen gaan passen op mijn eigen klassen. En als ik dan echt heeeel erg aan het dromen ben… dan droom ik zelfs heel stiekem van mijn eigen basisschool in de toekomst… ---- En die droom is uitgekomen! En het was nog wel mooier dan ik ooit had durven dromen. Ik had zoveel gelezen over het onderwijs in Finland, maar iets in mij kon het nooit helemaal geloven. Het klonk allemaal veel te mooi om waar te zijn. Tijdens het interview met een Nederlandse leerkracht die al 20 jaar hier in Finland werkt, viel alles op zijn plek. Ik weet nog dat ik een grote zucht liet en zei: ‘wow, het bestaat gewoon echt.’ Het voelde alsof ik eindelijk mijn plekje had gevonden, bijna alsof er een last van mijn schouders viel. En wat was en ben ik blij dat het dus wel echt bestaat… Onderwijs dat draait om de ontwikkeling van de kinderen, niet om hoeveel letters ze kunnen lezen of hoe snel ze sommen uit kunnen rekenen. Onderwijs waar kinderen zichzelf mogen zijn en zich op zijn/haar eigen manier mogen ontwikkelen. Onderwijs waar kinderen gewoon kind kunnen zijn, spelen en plezier hebben. Onderwijs waar kinderen kunnen leren in een stressvrije omgeving zonder de druk om continu te moeten presteren op de vele toetsen. Onderwijs waarbij er wordt geluisterd naar de kinderen, en waarbij leerkrachten en leerlingen samenwerken om het beste uit zichzelf te halen. Onderwijs waarbij wordt gekeken naar wat de kinderen op dat moment nodig hebben, en waar er de ruimte is om daar de focus op te leggen en alle andere dingen even opzij te schuiven. Onderwijs waarin kinderen worden gestimuleerd en gemotiveerd zichzelf te blijven ontwikkelen en het beste uit zichzelf te halen, op wat voor een gebied dan ook… Dit is het onderwijs waar ik van droom. En ik weet dat ik echt niet de enige ben, en dat echt niet alleen de leerkrachten in Finland er zo over denken. Ik weet dat dit ook de droom zal zijn van heel veel leerkrachten in Nederland, en overal op de wereld. Maar ik realiseer me ook dat leerkrachten in Nederland gebonden zijn en mee moeten in alle eisen, regels en wetten vanuit de overheid, schoolbesturen en inspectie. Ik geloof dat iedere leerkracht in wezen hetzelfde wil. Het kind kansen geven zodat hij zich kan ontwikkelen binnen zijn mogelijkheden. Maar de druk en eisen liggen hoog ook in steeds grotere mate van ouders die tegenwoordig steeds minder vertrouwen hebben in de leerkrachten. Hierdoor wordt het voor leerkrachten steeds moeilijker om in een wirwar van eisen en belangen te doen wat het belangrijkste is: kijken en te luisteren naar het kind. In het boek Finnish Lessons (2014) las ik hierover de volgende quote: ‘You have two ears, and one mouth. Use them in that same proportion.’ Dit beeld van het onderwijs, van hoe het eigenlijk zou kunnen en moeten zijn zal ik altijd voor ogen blijven houden. Ik zal er naar streven om er binnen het veeleisende Nederlandse systeem toch zo veel mogelijk mijn draai aan te geven om er te kunnen zijn voor dat ene kind. Ik weet dat dit moeilijk zal zijn, en dat ik ook geconfronteerd zal worden en moet samen werken met collega’s die deze droom misschien al op hebben gegeven. Ik hoop dat ik dan toch mijn visie en kijk niet zal verliezen en er altijd aan zal blijven denken waar het echt om gaat: het kind. En dromen… dat zal ik altijd blijven doen.

Theorie onderwijs Finland

In 2001 heeft Finland de wereld ‘geschokt’ toen bleek dat de Finse studenten het hoogste scoorde bij de PISA test. En nog steeds blijft het Finse onderwijssysteem de wereld verbazen. Maar hoe doen ze dat? Volgens Pasi Sahlberg in het boek Finnish Lessons 2.0 (2015) is de Finse manier van onderwijs, een manier van vertrouwen, professionaliteit en gedeelde verantwoordelijkheid. Finland is een voorbeeld van een land zonder schoolinspecties, zonder vertrouwen op extern verzamelde gegevens, zonder een gestandaardiseerd curriculum, zonder toetsen op een hoog niveau, zonder een op toetsen gebaseerde verantwoordelijkheid, en zonder een race naar de top mentaliteit. In de documentaire Inside Man van Morgan Spurlock (2013) wordt op de vraag: ‘Waarom hebben jullie geen gestandaardiseerde toetsen?’ gereageerd met: ‘Het grote geheim van het Finse systeem is vertrouwen. De overheid vertrouwt de school, de directie, en de leerkrachten. Die toetsen helpen niks, door die toetsen gebruik je je energie verkeerd. Je gebruikt het niet voor les geven maar voor het winnen in een wedstrijd. Finland staat bekend om zijn introverte niet zo spraakzame mensen. Ze verkiezen isolatie boven sociale interactie. Maar, ondanks het zware Noorse klimaat, staan Finnen aan de top van de werelds meest gelukkige mensen en leven ze in een van de meest welvarende landen in de wereld. Minimalisme is in Finland favoriet voor alles, onderwijs, kunst, muziek, architectuur, zaken, politiek enzovoorts. ‘Small is beautiful’, ‘test less, learn more’ en ‘teach less, learn more’ zijn een aantal quotes die regelmatig voorbijkomen. Om een voorbeeld te nomen: uit onderzoek van OECD (2014) blijkt dat leerkrachten in Finland gemiddeld 590 uur per jaar, dus ongeveer 4 lessen per dag geven. In Nederland is dat ongeveer 1331 uur per jaar, wat 6 of meer lessen per dag betekent. Timothy D. Walker is van een oorsprong een Amerikaanse leerkracht. Hij beschrijft zijn ervaringen over zijn eerste jaar als leerkracht op een basisschool in Massachusetts. Voordat hij begon met werken was hij alleen maar enthousiast en er zeker van dat hij er van zou houden om leerkracht te zijn. Na slechts twee maanden moest hij aan zichzelf bekennen dat hij het haatte. Hij werkte heel hard, want zo hoort het als je een goede leerkracht bent. Maar hij merkte ook dat hij steeds minder kracht had om een echte goede leerkracht te zijn voor de kinderen. Hij was uitgeput, bang en gestrest. Uiteindelijk kwam hij op een dag thuis en is letterlijk neer gestort op de vloer, hij moest er aan toegeven: hij had een burn out. Een situatie die denk ik, helaas, voor veel Nederlandse leerkrachten herkenbaar is. Timothy D. Walker had het geluk een Finse vrouw te hebben, die vaak vertelde over het onderwijs in Finland. In het begin wilde hij het niet geloven, maar toen hij eenmaal echt niet meer kon besloten ze te verhuizen naar Finland en is Timothy D. Walker gestart met werken op een Finse school. In zijn boek Teach like Finland (2017) beschrijft hij zijn ervaringen, en 33 simpele strategieën uit het onderwijs in Finland die elke leerkracht in zijn klas toe zou kunnen passen om het onderwijs te verbeteren. Deze strategieën zijn onderverdeeld in de hoofstukken: well- being, belonging, autonomy, mastery, en mind-set. Hieronder een kort overzicht van alle strategieën met daarbij een korte uitleg. Well-being  Schedule brain breaks In Finland hebben de kinderen heel regelmatig, en op de meeste scholen zelfs na elke les van 45 minuten, 15 minuten pauze. Tijdens deze pauze gaan de kinderen naar buiten toe, ongeacht het weer. Dit om er voor te zorgen dat de kinderen tijdens de lessen ook echt gefocust zijn en niet als ‘zombies’ in een klas zitten de wachten tot de dag voorbij is.  Learn on the move Finse scholen doen er alles aan om de kinderen in beweging te krijgen. Zo zijn er bijvoorbeeld speciale projecten op scholen opgestart om kinderen tijdens de pauzes meer actief te laten spelen. Maar ze vinden ook dat beweging niet alleen iets moet zijn voor de gymlessen en de pauzes, maar vooral ook tijdens de lessen. Kinderen kunnen niet alleen maar stilzitten, maar om te leren moeten ze in beweging zijn. Strategieën die leerkrachten hiervoor toepassen zijn bijvoorbeeld energizers (korte oefening of spelletjes om de kinderen tijdens de lessen te laten bewegen), maar ook bijvoorbeeld ‘gallery walks’. Als kinderen iets moeten presenteren, doen ze dit niet voor de klas terwijl de rest onderuitgezakt op hun stoel zit. De kinderen stallen hun werk uit op de gangen van de school, en al lopend van werk naar werk presenteren de kinderen wat ze hebben gedaan. Maar ook over de inrichting van de klaslokalen is nagedacht. Kinderen kunnen zitten op draaibare bureaustoelen, skippy-ballen, ze kunnen staan aan in hoogte verstelbare tafels enzovoorts. Daarnaast hebben de kinderen meestal geen vaste plek en moeten ze tijdens de lessen regelmatig van plaats verwisselen.  Recharge after school Voor leerkrachten en voor de leerlingen. Schooldagen in Finland zijn erg kort, meestal elke dag tot ongeveer 1 uur. Leerkrachten werken na schooltijd maximaal 1 of 2 uur door en gaan daarna naar huis (zonder schoolwerk!). Niet omdat ze lui zijn, maar omdat ze weten dat dat ze tot een goede leerkracht maakt. De volgende dag zijn ze weer opgeladen en zijn ze er weer voor de kinderen in de klas. Van een hele middag en avond doorwerken om vervolgens de volgende dag uitgeblust en gestrest voor de klas te staan, wordt namelijk niemand beter. Ook voor de leerlingen vinden ze dit belangrijk. Dit is ook de reden dat ze de kinderen weinig huiswerk geven. Alle kinderen krijgen elke dag huiswerk, vanaf de 1st grade, maar dit is altijd erg weinig zodat de kinderen nog genoeg tijd hebben voor hun eigen hobby’s en plezier.  Simplify the space Uit onderzoek is gebleken dat leerlingen erg afgeleid worden als er veel dingen op de muren in de klaslokalen hangen. In Finland vinden ze het daarom erg belangrijk om de lokalen rustig en een beetje leeg te houden.  Breathe fresh air Finnen vinden frisse lucht en buiten zijn erg belangrijk. Niet alleen volwassenen, maar ook kinderen zijn bijna buiten opgegroeid en eraan gewend om veel buiten te zijn. Zo laten ze bijvoorbeeld baby’s vaak buiten slapen. Scholen gaan altijd en in elk weertype naar buiten. Ze gaan alleen niet naar buiten als het -15 graden is. Daarnaast doen ze dit regelmatig en ook als ze binnen zijn zullen ze altijd de ramen open zetten om te zorgen dat er frisse lucht binnen komt.  Get into the wild En weer: veel naar buiten gaan! Om te spelen maar ook om te leren in de natuur. Kinderen de natuur zelf laten ontdekken en buiten les geven en activiteiten doen met de kinderen.  Keep the peace Op Finse scholen hangt er een hele rustige en relaxte sfeer, en hier wordt ook bewust aan gewerkt. Leerkrachten en leerlingen zijn allemaal heel rustig, relaxed en vooral stressvrij. Er wordt gewerkt en geleerd in een stressvrije, vredige omgeving. Belonging  Recruit a welfare team Finse scholen zien het belang van het samenwerken met collega’s, zo delen ze samen goede ideeën, vragen elkaar om hulp en lossen samen problemen op. Je bent niet alleen verantwoordelijk voor je klas, maar de leerkrachten delen de verantwoordelijkheid om te zorgen voor de klassen. Leerkrachten zien en voelen een klas niet als ‘mijn klas’ maar als ‘onze klas’. Daarnaast hebben ze student welfare teams. In dit team zit de leerkracht, directeur, schoolarts, maatschappelijk werker, psycholoog enzovoorts. Dit team komt samen om de speciale behoeften van alle kinderen in de klas te bespreken.  Know each child In Finland is het gebruikelijk om als leerkracht meerdere jaren bij de klas te blijven. Ze vinden dat als je als leerkracht alle kinderen kent als unieke individuen je meer plezier de klas in brengt en dat het bijdraagt aan de leeropbrengst voor de kinderen. Daarom is het bijvoorbeeld ook gebruikelijk om elk kind persoonlijk te groeten bij de deur in de ochtend, samen met de kinderen te lunchen in de pauze of bijvoorbeeld huisbezoeken te doen.  Play with your students Op Finse scholen wordt het schooljaar vaak heel rustig opgestart. De eerste week worden er eigenlijk alleen maar leuke dingen gedaan, en draait alles vooral om groepsvorming. De boeken of de schoolopdrachten worden vooral nog niet uitgedeeld. De kinderen en leerkrachten moeten het jaar met zo min mogelijk stress beginnen. De kinderen moeten zich veilig en thuis voelen voor we echt gaan ‘beginnen’. Als je het schooljaar op deze manier begint, heb je hier het hele jaar profijt van, je legt in deze week de basis voor een heel jaar goed onderwijs.  Celebrate their learning Door het leren te ‘vieren’ wordt het leren voor de leerlingen betekenisvol, worden ze gemotiveerd en creëer je een betere leeromgeving. Bij deze vieringen kun je bijvoorbeeld denken aan de studenten hun verhaal voor te laten lezen na een schrijfles, studenten hun werken laten presenteren aan klasgenoten, andere klassen of ouders, exposities te organiseren waarbij kinderen al hun werk kunnen laten zien, na de kookles standaard met de hele klas te eten om het resultaat te proberen enzovoorts.  Pursue a class dream Samen met de klas nadenken over een ‘droom’ en vervolgens deze droom waar gaan maken. Dit zorgt volgens de Finse leerkrachten voor een groot verantwoordelijkheidsgevoel en zelfstandigheid bij de kinderen en daarna draagt het heel veel bij aan de sfeer en de band van de klas. Je bent een team en werkt allemaal toe naar hetzelfde einddoel: de droom van de klas. Zo een droom kan bijvoorbeeld een kamp of een uitje zijn, maar ook bijvoorbeeld met de klas een film maken of een muziekalbum. Of misschien wel met de hele klas een berg beklimmen of een app creëren. In het begin van het schooljaar wordt deze droom met de hele klas samen bepaald, vervolgens gaan de kinderen nadenken wat ze moeten doen om deze droom te kunnen bereiken. Bijvoorbeeld geld inzamelen, dit doen ze dan gedurende het schooljaar door bijvoorbeeld in de pauzes ‘bake sales’ te houden of veilingen te organiseren. De kinderen zijn samen verantwoordelijk om deze droom te realiseren.  Banish the bullying Op Finse scholen wordt er veel gedaan om te zorgen voor een goede sfeer in de school en in de klassen. Maar ook in Finland wordt er natuurlijk weleens gepest. Hiervoor werd een landelijk project opgezet: KIVA. En uit onderzoeken is gebleken dat dit project een grote bijdrage heeft geleverd en dat er veel minder werd gepest. Daarnaast is er een speciaal protocol wat leerkrachten moeten volgen als er toch kinderen gepest worden. Het idee achter het KIVA project is dat er veel relatief kleine activiteiten zijn, zoals gesprekken over het oplossen van conflicten of rollenspel, die er voor zorgen dat pesten wordt voorkomen.  Buddy up Een traditie op Finse scholen is dat leerlingen uit de sixth grade worden gekoppeld aan leerlingen uit de first grade. Dit draagt er aan bij dat de nieuwe leerlingen al snel het gevoel krijgen ‘er bij te horen’ op de school. De oudste leerlingen krijgen er een groot verantwoordelijkheidsgevoel door, ze veranderen als ze een kleine leerling bij zich hebben om voor te zorgen. Ze leren hoeveel hun aardigheid voor deze jonge leerlingen betekent en hoeven niet meer stoer te zijn. Ze worden echte rolmodellen. Deze twee gekoppelde groepen hebben een aantal lessen samen maar gaan bijvoorbeeld ook samen op uitstapjes. Autonomy  Start with freedom In Finland krijgen de leerlingen veel vrijheid van de leerkrachten. Vrijheid in hoe ze werken aan hun opdrachten en wanneer ze dat doen. Maar ook staan de leerkrachten open voor ideeën van de studenten en geven ze de studenten ook de vrijheid om deze ideeën uit te voeren.  Leave margin Hiermee wordt bedoeld dat je tijdens je lessen ruimte open moet laten zodat je als leerkracht tijd hebt om te werken aan de behoefte van de kinderen.  Offer choices Volgens Timothy D. Walker (2017) is het ook erg belangrijk om de leerlingen keuzes aan te bieden. Niet alleen keuzes qua planning, maar vooral ook qua werk en opdrachten die ze doen. Kinderen moeten op hun eigen manier, passend bij hun eigen manier van leren en hun eigen interesses en kwaliteiten kunnen leren. Als kinderen volgens het curriculum bijvoorbeeld iets moeten leren over literatuur, hoeven ze niet allemaal hetzelfde boek te lezen maar kiezen ze allemaal hun eigen boek. En ook de boekpresentatie of eindopdracht doen ze allemaal op hun eigen manier.  Plan with your students Regelmatig mogen de leerlingen in Finland samen met de leerkracht nadenken over wat ze willen leren en wat voor een project ze willen doen. De leerlingen hebben echt zelf een aandeel in het vormgeven van de projecten.  Make it real Om kinderen te enthousiasmeren en te motiveren om dingen te leren, is het volgens Timothy D. Walker van belang om de kinderen in te laten zien waarom het belangrijk is om te leren. Ze moeten weten waar ze het laten voor nodig zullen hebben. Een ander opvallend aspect van het Finse onderwijs zijn dan ook drie extra vakken die standaard ingeroosterd staan op basisscholen: home economics, woodwork en textiles. Deze vakken worden al vanaf de first grade aangeboden en kinderen werken met echte messen, echt gereedschap en echte naalden. Geen leerkracht die zich zorgen maakt over de veiligheid van de kinderen. Om iets te kunnen leren, moet je het ook echt zelf doen en ervaren.  Demand responsibility Een van de belangrijkste dingen wat het onderwijs in Finland zo goed maakt is het vertrouwen in de leerlingen en de leerkrachten. De leerkrachten vertrouwen de leerlingen en geven ze veel verantwoordelijkheid. Zo laten de leerkrachten de leerlingen bijvoorbeeld zichzelf beoordelen aan de hand van een beoordelingsformulier. De leerlingen nemen zelf de verantwoordelijkheid voor hun eigen leerproces. Mastery  Teach the essentials Vooral niet te veel willen doen. Door de korte schooldagen in Finland moeten de leerkrachten prioriteiten stellen en alleen les geven over de belangrijkste dingen. Eigenlijk het ‘less is more’ concept.  Mine the textbook Maak gebruik van methodes. Timothy D. Walker beschrijft in zijn boek dat hij in Finland heeft ervaren dat de leerkrachten, voornamelijk voor rekenen, wel een methode gebruiken. Ze gebruiken dit als houvast om ervoor te zorgen dat ze de aspecten van het curriculum behandelen. Ze werken niet lesje voor lesje af, maar kijken naar wat goed is in het boek en gebruiken alleen dat. Verder ontwerpen ze zelf hun eigen lessen en activiteiten.  Bring in the music De meeste scholen in Finland geven hetzelfde aantal uren muziekles in de week als dat ze rekenles geven. Er zijn veel onderzoeken gedaan naar het belang van muziekles en daaruit is gebleken dat muziekles het functioneren van het brein verbetert, de kinderen een beter geheugen ontwikkelen en dat het vermogen om te focussen tijdens een les vergroot. De beste manier is als je muziek integreert in je andere lessen.  Coach more ‘Leren door te doen.’ Als leerkracht in Finland is een van je belangrijkste rollen als leerkracht coach. Kinderen steeds proberen uit te dagen en naar een hoger niveau te brengen. Kinderen alles zelf te laten doen en te ervaren en hier als leerkracht feedback op geven.  Prove the learning In Finland krijgen de leerlingen geen gestandaardiseerde toetsen. Ze worden wel getoetst, maar de leerkrachten ontwerpen deze ‘toetsen’ zelf, aangepast op de kinderen en de lessen. Deze toetsen bestaan uit open vragen waarbij kinderen hun antwoorden moeten uitleggen. Ze moeten verklaren waarom ze dat denken. Bewijzen wat ze hebben geleerd.  Discuss the grades Leerlingen in Finland beoordelen vaak hun eigen opdrachten en werk. Ze krijgen vaak veel vrijheid tijdens een project/opdracht, en aan het einde gaan ze zichzelf beoordelen. Ze evalueren op hun eigen proces en werk, praten hierover met de leerkracht en komen dan samen tot een cijfer/beoordeling. Sinds het nieuwe Finse curriculum (2016) krijgen de kinderen geen rapport met cijfers, maar met per vak mondelinge feedback. Dit gaat voornamelijk over de inzet van de leerlingen voor het vak en de groei die de leerling heeft doorgemaakt, ook dit wordt regelmatig met de leerlingen besproken. Mind set  Seek flow De definitie van flow wordt als volgt beschreven: ‘Being completely involved in an activity for its own sake. The ego falls away.’ Hiermee bedoelen ze vooral ook dat je je dus niet steeds vergelijkt met andere leerkrachten of jezelf probeert te bewijzen. Je probeert gewoon te doen wat je kan, zonder jezelf te vergelijken met de anderen. Dit is niet alleen goed voor de leerkrachten zelf, maar hiermee geef je ook een goed voorbeeld aan de kinderen. Leren is geen competitie.  Have a thicker skin Niet twijfelen aan jezelf, maar jezelf zien als een professional. Laat je niet gek maken door collega’s, studenten of ouders. Jij bent de expert op school, ouders zijn de experts thuis.  Collaborate over coffee Samenwerken met je collega’s! Niet door lange en saaie vergaderingen maar door gewoon je pauzes door te brengen in de leerkrachtenkamer, samen koffie te drinken en ervaringen te delen.  Welcome the experts Verwelkom de experts in de klas. Dit kunnen bijvoorbeeld andere leerkrachten zijn op je school die ergens heel veel vanaf weten, maar dit kunnen ook experts zijn van buiten de school (mensen met bepaalde banen, hobby’s, connecties). Maak hier gebruik van!  Vacate on vacation Heel simpel, vier vakantie tijdens de vakantie! Dus niet alvast het klaslokaal inrichten of lessen voorbereiden voor naar de zomer, maar geniet van de vakantie en helemaal opladen zodat je er weer een jaar tegenaan kan!  Don’t forget joy In het Finse curriculum is plezier opgenomen als leerconcept. Timothy D. Walker: ‘On difficult days (everyone has them), it might be tempting to forget about prioritizing joy in our classrooms. We might feel like caving in to the unreasonable demands of some pushy parents, or prodding our kids to work nonstop without breaks, or rushing ahead without celebrating student learning. Chances are, given the difficult situations that many American teachers face in this age of test-based accountability, it may be easier to not prioritize joy in our classrooms. But it’s joy that keeps you going (2017).’

Blog 3

Lieve allemaal,   Oei, en toen ging de tijd toch ineens wel weer heel snel… Ook stageweek 5 en 6 zitten er alweer op en dat betekent dat ik nog maar twee weken stage heb. Na de fantastische ervaring op de basisschool ben ik weer teruggegaan naar mijn oorspronkelijke stage op de Laugh&Learn Playschool. Gelukkig is er in de maand juni elke week een Engels ‘zomerkamp’. Dit soort kampen zijn heel gebruikelijk in Finland omdat de kinderen al heel vroeg vakantie krijgen, terwijl de meeste ouders pas vakantie krijgen rond het midzomernacht feest (21 juni). Eigenlijk is het dus vooral een vakantieopvang met als hoofddoel: plezier hebben! Maar het is nou eenmaal een Engels zomerkamp dus het is ook de bedoeling dat de kinderen een klein beetje Engels leren of in ieder geval gewend raken aan deze taal. Hier wordt niet aan gewerkt door echte lessen of activiteiten te doen maar vooral door bepaalde dingen te vertellen en uit te leggen in zowel het Fins als in het Engels, kleine spelletjes zoals twister te spelen in het Engels en door gewoon zo veel mogelijk proberen te communiceren in het Engels. Dit vind ik zelf best wel lastig. Zowel tijdens de eerste als de tweede week bestonden de groepen namelijk vooral uit Fins sprekende kinderen. Omdat ik zelf echt (nog steeds) geen woord Fins kan spreken heb ik dan toch snel de neiging om maar helemaal niet met de kinderen te praten. Na twee keer een poging iets te zeggen in het Engels om vervolgens heel raar aangestaard te worden wordt toch een beetje ongemakkelijk… Gelukkig bleek er in de eerste week een meisje te zijn wat (natuurlijk) veel slimmer en creatiever was dan ik en die zich niet liet weerhouden door de taal. Ze kwam me continu halen om samen te spelen en leuke dingen te doen. Door middel van spel, gebarentaal en af en toe een paar woordjes begonnen we elkaar steeds beter te begrijpen en konden we toch een beetje communiceren. Zo wilde ze bijvoorbeeld op een gegeven moment weten hoe ik naar huis toe ging. Dit vroeg ze aan me door bij het speelgoed een auto, een bus, taxi, trein, fiets, tram enzovoorts te zoeken. Dit legde ze allemaal op een rijtje en ze wees eerst alle vervoersmiddelen aan en vervolgens wees ze naar een huis. Uiteindelijk bleek dat we allebei met de bus naar huis gingen, waarop we weer verder gingen op de busnummers. Uiteindelijk heeft ze mij dit nummer in het Fins geleerd en ik heb het haar geleerd in het Engels en in het Nederlands. Echt heel leuk om te zien hoe creatief ze was en steeds weer met andere oplossingen kwam om met elkaar te kunnen praten. Later in de week ontdekte ze een vertaal app op haar telefoon die woorden en zinnen vertaalde en ook ‘uit kon spreken’. Op deze manier konden we dus steeds onze telefoons voor ons laten praten. Een stuk effectiever, maar heel eerlijk gezegd veel minder leuk… 😉 De school is opgericht door twee leerkrachten, een vrouw die zowel Engels als Fins spreekt en een man die ook nauwelijks Fins kan en Engels spreekt; Erik. Ik ben dus niet de enige die geen Fins kan en het was dan ook heel erg interessant voor mij om te kijken hoe Erik hier mee om ging. Ook hij vertelde dat hij het soms erg lastig vindt omdat je weinig reactie terug krijgt van de kinderen, maar dat ze wel veel meer begrijpen dan dat je denkt. Hij blijft gewoon met de kinderen communiceren door heel langzaam en duidelijk te praten en er heel veel gebaren bij te maken of dingen aan te wijzen. Daarnaast speelt hij heel veel met de kinderen, maar maakt ook heel veel grapjes, doet gek of laat goocheltrucs zien. Hierdoor vinden de kinderen hem heel erg leuk en grappig, wennen aan hem en durven sneller ook contact met hem te zoeken ondanks dat hij niet hun eigen vertrouwde taal spreekt. Daarnaast heb ik gemerkt dat de kinderen toch al snel best wel wat woordjes ‘oppikken’ als je in het Engels blijft praten. Ik heb hier dus heel erg aan moeten wennen, maar ik heb geleerd dat ik vooral niet mezelf moet laten weerhouden en ook gewoon met de Fins sprekende kinderen moet proberen te praten. Want uiteindelijk heeft iedereen daar veel meer aan, ook al is het soms toch wel fijn als er een of twee Engels- sprekende kinderen in de groep zitten… 😉

De afgelopen weken zijn we regelmatig op ‘field trip’ geweest. Zo zijn we bijvoorbeeld naar verschillende musea geweest, hebben we natuurparken bezocht, de lokale markt en zijn we met de boot naar een eilandje geweest. Erg leuk want zo heb ik ook tijdens mijn stage de mogelijkheid om nog wat meer van dit mooie land te zien. 😊 Wat me opvalt hier in Finland is dat alle scholen als ze ergens naartoe gaan reizen met het openbaar vervoer. Waar wij in Nederland vaak auto’s regelen of een bus huren, wordt er hier gewoon altijd (voor de kinderen gratis) gereisd met het OV. Zelfs door playschools met kleine kindjes van rond de 2-3 jaar. De meeste kinderen hier reizen ook zelfstandig met het openbaar vervoer naar school dus zijn dit ook gewend. En, heel bijzonder, er lijkt zich ook niemand te storen aan hele klassen met 25 kinderen die onaangekondigd de bus in stappen. Ik vrees dat dit in Nederland toch wel iets anders zou zijn… Wat erg leuk is, is dat ik de kans heb gekregen om een hele dag te organiseren voor de groep van volgende week. Ik was helemaal vrij om te bedenken wat ik wilde gaan doen, als het maar niet te duur was. De kinderen die zich hebben opgegeven voor het kamp hebben allemaal van tevoren hun hobby’ s en interesses doorgegeven, wat natuurlijk erg handig was voor mij. Na wat research ben ik uitgekomen op het Natural History Museum van Helsinki. Voor deze dag heb ik precies uitgewerkt wat we gaan doen, wat de doelen zijn van deze activiteit, wat we mee moeten nemen, wat de kosten zijn en natuurlijk: een tijdschema voor het reizen met het openbaar vervoer. 😉 Ook heb ik nog een soort ‘speurtochtje’ gemaakt voor de kinderen om te doen als we in het museum zijn. Best wel spannend hoe het zal gaan want ik ken zowel het museum als de kinderen nog niet omdat we elke week een nieuwe groep hebben. Ik hoop dat ik jullie in mijn volgende blog kan vertellen dat het een hele geslaagde dag was. 😊

Behalve de zomerkampen zijn we natuurlijk ook nog steeds druk met de organisatie voor na de zomervakantie. Zoals ik in de eerste blog al vertelde is deze playschool pas net open en zal alles na de zomer eigenlijk pas echt officieel gaan beginnen en lopen. Voor mij is het natuurlijk heel leerzaam om te zien wat er allemaal komt kijken bij het opzetten van je eigen school, waar je allemaal aan moet denken en waar je allemaal tegenaan kunt lopen (wie weet heb ik het zelf ooit nog nodig 😉) … We zijn druk bezig met het werven van kinderen, open dagen, reclame maken, ouders rondleiden en plannen voor na de zomer. Heel erg leuk om dit zo van de zijlijn mee te kunnen maken en steeds weer even een klein feestje als er weer een nieuw contract is ondertekend. 😊  

Zo, ik denk dat dit het wel weer een beetje was voor deze keer. Als jullie vragen hebben, stel ze gerust ik zou ze graag voor jullie willen beantwoorden of uitzoeken. 😊 Ik hoop dat het interessant was om te lezen, ook al kunnen deze weken denk ik nooit de hele bijzondere ervaringen op de basisschool zoals beschreven in mijn vorige blog evenaren. De laatste twee weekjes gaan voor mij weer in, en ik ben heel erg benieuwd wat mij nog allemaal te wachten staat. Tot snel! X

Blog 2

Hallo allemaal, Allereerst wil ik jullie bedanken voor alle super lieve en leuke reacties die ik heb gekregen op mijn blog. Goede motivatie om nog meer te schrijven. 😉 Wat gaat de tijd snel! Stageweek 3 en 4 zitten er ook al weer op. Ik heb deze twee weken door mogen brengen op de Espoo International School. Vorige week zijn de kinderen vooral bezig geweest met het afronden van de projecten zoals ik in mijn vorige blog beschreef. Het was ongelooflijk hoe zelfstandig deze kinderen zijn en wat een groot verantwoordelijkheidsgevoel ze hebben voor hun eigen werk. Regelmatig bleven de kinderen vrijwillig binnen tijdens de pauze of bleven ze langer werken na schooltijd. Het resultaat mocht er dan ook zijn! En al het harde werken van de kinderen werd beloond met een inloopochtend voor de ouders. Al vroeg stonden de kinderen voor de deur te springen om al hun werk op te halen en op een grote tafel uit te stallen zodat ze het konden presenteren. En de grootste verrassing voor mij: alle ouders waren er! De kinderen waren allemaal super serieus en trots aan het vertellen tegen hun ouders en je zag ze gewoon groeien. Wat ik ook erg bijzonder vond was dat de kinderen niet alleen hun eindresultaat presenteerde maar ook hun ontwikkeling. Bij de creative writing opdracht bijvoorbeeld hadden ze ook een mapje bij met alle eerdere versies van het verhaal. Hier stond ofwel feedback bij van de leerkracht of feedback van het kind zelf. Tussendoor hebben ze een aantal keer zichzelf moeten ‘beoordelen’ aan de hand van een beoordelingsformulier, ook dit werd uiterst serieus ingevuld en de kinderen waren niet snel tevreden met hun werk. Door al deze versies te verzamelen en bij elkaar in een mapje te doen konden de kinderen, de ouders en de leerkracht heel goed zien hoe het kind is gegroeid en dat het werk steeds weer wat beter wordt. Ook kreeg ik deze week een grote verrassing, er werkt namelijk een Nederlandse leerkracht op deze school! Dit was voor mij natuurlijk de ultieme kans om met iemand te praten over het Finse onderwijssysteem die ook weet hoe anders het in Nederland is. Als ik namelijk soms iets vroeg of een opmerking maakte over het onderwijs hier tegen de leerkrachten reageerde ze allemaal een beetje gek omdat ze dat allemaal heel normaal vonden en niet begrepen hoe bijzonder het eigenlijk was. Ik heb bijvoorbeeld dan ook heel vaak excuses gekregen omdat ik zo een ‘saaie les’ had moeten bijwonen, terwijl ik nog nooit zoiets leuks had gezien. 😉 Ik heb dit interview wel bewust een beetje aan het eind van de week gepland omdat ik het belangrijk vond om het eerst zelf allemaal te ervaren en er dan pas over in gesprek te gaan. Doordat de kinderen zoveel zelfstandig aan het werk waren, was er voor mij de ruimte om heel veel te observeren, te luisteren naar de kinderen en de leerkrachten en met de kinderen in gesprek te gaan.  Aan de hand hiervan had ik natuurlijk een hele hoop vragen die ik allemaal heb mogen stellen aan de Nederlandse leerkracht. En van dit gesprek werd ik heel erg blij! Tegenwoordig is er natuurlijk heel veel in het nieuws over het onderwijs in Finland en zie je veel filmpjes en artikelen voorbijkomen. Daarnaast ben ik de boeken Finnish Lessons van Pasi Sahlberg en Teach like Finland van Timothy D. Walker (aanraders!) aan het lezen. Maar toch had ik altijd ergens het gevoel dat het allemaal te mooi was om waar te zijn en dat het misschien op een paar scholen zo was maar dat het verder een beetje zou tegenvallen. Zo had ik bijvoorbeeld al snel ontdekt dat het zogenaamde grote geheim van het Finse onderwijssysteem om kinderen geen huiswerk te geven niet waar is. De kinderen krijgen juist wel iedere dag huiswerk om de korte schooldagen te compenseren, en vaak is dit ook best veel. Gelukkig bleek dit het enige te zijn wat niet waar is en is verder alles gewoon echt zo mooi als het beschreven wordt. Volgens deze leerkracht is het grootste verschil de autonomie die je als leerkracht krijgt. Je mag hier zelf bepalen wat je doet, hoe je dat doet en zelfs wat en hoe je dingen ‘toetst’. Leerkracht: ‘Je zult hier nooit een inspectie krijgen en er zal nooit iemand iets vragen of zeggen over jouw manier van onderwijs, ik zou bij wijze van spreken naakt voor de klas kunnen gaan staan en niemand die het merkt. Als je hier leerkracht bent heb je het vertrouwen van zowel de directie, het schoolbestuur en de andere leerkrachten, maar ook van de ouders en de kinderen.’ Uiteraard vond ons gesprek zich buiten plaats want waar anders?? En midden in zijn verhaal hield de leerkracht ineens op met praten, hij werd afgeleid door een paar jongens van de middle school. Hij vertelde dat hij een van die jongens een paar jaar in de klas had gehad. ‘Deze jongen had op sociaal-emotioneel vlak veel problemen en was op dat moment niet toe aan leren. We moesten ons focussen op zijn sociaal- emotionele ontwikkeling, dat wat op dat moment voor hem belangrijk was. Die staartdelingen zijn we niet aan toe gekomen, ik dacht die komen volgend jaar wel en anders wel op de middelbare school. Doordat er geen gestandaardiseerd programma of toetsen zijn kon ik dit met hem doen. In Nederland zou deze jongen gelijk ‘ten onder’ zijn gegaan aan de standaard toetsen en was hij naar het speciaal onderwijs gestuurd. Doordat de leerlingen hier niet aan bepaalde eisen hoeven te voldoen blijven ze niet ‘verplicht’ op het lage niveau, maar ga je steeds hoger met ze. Op een gegeven moment bereik je dan natuurlijk wel het plafond maar dan heb je in ieder geval alles eruit gehaald en het niet ‘opgegeven’ door het kind maar gelijk naar een laag niveau te sturen. En kijk deze jongen nu staan, hij heeft zo een fantastische groei door gemaakt en hij zit gewoon nog steeds met zijn leeftijdsgenootjes in dezelfde groep.’ We spraken zijn huidige leerkracht en die vertelde dat het super goed met hem gaat en dat hij meer dan goed mee komt met de rest van de groep. Blijven zitten is op scholen in Finland bijna geen optie. De ontwikkeling van de kinderen op zijn/haar eigen niveau staat hier centraal, niet hoe snel het kind leest of hoeveel rekensommen hij of zij binnen een minuut kan maken. Leerkrachten bepalen zelf op wat voor een manier ze met de kinderen evalueren of ze toetsen. ‘Een kind wat geen noot kan spelen of zingen maar altijd heel erg zijn best doet, gemotiveerd en blij is tijdens de muziekles kan ik gewoon een 9 geven. Dat is toch waar het om gaat? Dat kind zal heus niet bedenken om naar de muziekopleiding te gaan.’   En zo heb ik ongeveer anderhalf uur met deze leerkracht gesproken over ‘de wonderen van het Finse onderwijs’. Een nadeel aan het Finse onderwijs kon hij niet bedenken, en ik ook niet. 😊 Afgelopen week was het project week voor de hele school (al is dat volgens mij altijd hier 😉). Het thema van deze week was ‘100 jaar Finland’. Binnen dit thema mochten de kinderen zelf een richting kiezen zoals ‘Sports and Education’, ‘Finnish Art, Design and Culture’, Architecture and Nature’ enzovoorts. De projectweek werd geopend met voor elke groep een ‘field trip’ naar bijvoorbeeld een kunstmuseum of het openluchtmuseum, natuurlijk passend bij de gekozen richting. Vervolgens kregen de kinderen twee dagen om iets te doen of te maken binnen het thema, richtlijnen of eisen waren er niet. En weer stond ik versteld van wat deze kinderen allemaal in twee dagen tijd neer kunnen zetten. Er was werkelijk geen project wat hetzelfde was. Er waren filmpjes, plattegronden, zelf ontworpen spellen, installaties, maquettes, traditionele nagebouwde Finse huizen en gebouwen, nagebouwde design stoelen, schilderijen, zelfgemaakte kleding en ga zo maar door. En dat met nauwelijks hulp of aansturing van de leerkrachten, maar wel met heel veel aanmoediging en lovende woorden. En ook deze projectweek werd afgesloten met een ‘open school’. Dit betekende dat alle kinderen door de hele school rond mochten gaan lopen om elkaars werk te bekijken en ook de ouders waren weer uitgenodigd. Na twee uur kwamen de kinderen terug in de klas met heel veel complimenten op zak en met heel veel dingen die ze hadden geleerd door het bekijken van elkaars werk.   En gister was het dan alweer mijn laatste dagje op deze super school. Het afscheid bleek iets lastiger dan ik had verwacht want ik werd overladen met knuffels, hele lieve woorden van de kinderen en verzoekjes of ik alsjeblieft terug kon komen na de zomer. Maar het grootste compliment van de dag kreeg ik wel van mijn ‘begeleidster’. Ook door haar werd ik, een beetje onverwacht, overladen met complimenten en… Ze heeft me een baan aangeboden! Komend schooljaar gaat ze zelf verschillende scholen opstarten in Finland en daarnaast heeft ze hier een heel groot netwerk dus ze heeft mij er van verzekerd dat ik maar een keer hoef te mailen en dat ze dan gelijk een plek voor me gaat zoeken waar ik kan werken. Heel erg bijzonder! Maar… Wees gerust, ik moet volgend schooljaar eerst nog gewoon afstuderen in Nederland dus voorlopig ben ik nog niet weg. 😊 Tot snel! X Ps. Voor degene die graag een reactie achter willen laten, dit kan helaas alleen als je ingelogd bent en een Tumblr account hebt (wel vrij makkelijk en snel aan te maken 😊).

Blog 1

Hallo allemaal, Zoals de meeste van jullie weten, ben ik bezig met de minor ‘Experience Abroad’. Dit betekent voor mij dat ik voor bijna drie maanden in Finland zit en hier twee maanden stage loop. Ondanks dat drie maanden weg zijn van huis niks voor mij is, besloot ik toch dat ik dit moest gaan doen. In mijn stages in Nederland heb ik heel veel goede, maar helaas soms ook minder goede dingen gezien. Dingen die ik zag gebeuren in klassen en met kinderen waar ik het totaal niet mee eens was, maar als stagiaire kun je hier weinig aan veranderen. Als je een goede beoordeling wilt, moet je eigenlijk wel gewoon meegaan in die manier van werken. Ik heb hier altijd veel moeite mee gehad en vind niet dat je zomaar als over moet nemen van je begeleiders omdat dit dan blijkbaar zo hoort. Ik wilde graag verder kijken en zoeken naar onderwijs wat echt bij mij past en waar ik helemaal achter sta. Alhoewel een stage in een zonnig land waar ze Nederlands spreken zoals Suriname of Curaçao best aantrekkelijk klonk, besloot ik mezelf uit te dagen en naar ‘hét onderwijsland’ van het moment te gaan: Finland. Eerlijk gezegd is bloggen niet helemaal mijn ding, maar ik zie hier zoveel mooie dingen voorbijkomen in het onderwijs dat het denk ik toch wel heel belangrijk is om het met jullie te delen. De komende periode zal ik dus steeds voor jullie om de twee weken een berichtje op deze blog plaatsen over mijn ervaring op stage. Wie weet kunnen jullie er ook iets mee. 😊 Mijn grote avontuur begon natuurlijk met het zoeken naar een geschikte school. Dit bleek iets lastiger dan verwacht. Ik heb naar ongeveer tien scholen mijn CV en motivatiebrief gestuurd, maar geen enkele reactie terug gekregen. Uiteindelijk kwam ik er ook achter dat de basisscholen hier in Finland begin Juni al dicht gaan dus dan zou ik nooit een volledige stage van 8 weken op de basisschool kunnen doen. Ik ben toen verder gaan kijken en kwam uit bij ‘playschools’. Kinderen gaan hier pas naar de basisschool in hun 7de (!) jaar. Ze beginnen dus eigenlijk bij wat voor ons in Nederland groep 3 is. Wel zijn er verschillende playschools in Finland, dit is een combinatie van een dagopvang en een pre-school (soort kleuterschool). Dit is overigens niet verplicht! Omdat ik mij volgend jaar ga specialiseren in het jonge kind leek het mij ook erg interessant om stage te gaan lopen op een playschool. En na het benaderen van weer een stuk of vijf playschools kreeg ik eindelijk reacties terug! Uiteindelijk heb ik gekozen Laugh&Learn Playschool in Helsinki. Maandag 8 mei was het dan zover, mijn eerste stagedag. Heel erg spannend maar ik had er ook heel veel zin in. Helaas viel dit toch wel een klein beetje tegen. Toen ik daar aankwam bleken er die dag helemaal geen kinderen te zijn. Het is nog een hele nieuwe playschool en ze zijn pas net open waardoor er op dit moment nog maar twee kindjes ingeschreven en gestart zijn. Ik wist dat ze pas net open waren, maar ze hadden zelf veel meer kindjes verwacht. Maar omdat het bijna zomervakantie is hebben de meeste ouders besloten dat ze de kinderen pas na de vakantie willen laten beginnen. Eigenlijk ben ik dus nog een beetje vroeg en moet ik volgend jaar weer terug. 😉 Gelukkig hebben de eigenaren wel veel ervaring en kunnen ze mij dus ook heel veel leren. De eerste dag heb ik een rondleiding gekregen en hebben we het gehad over hun visie en hoe ze te werk gaan. Het doel van deze playschool is dat kinderen thuis komen en zeggen dat ze niks hebben geleerd omdat ze te druk waren met spelen en leuke dingen. De Laugh&Learn Playschool werkt eigenlijk volgens de volgende punten:

- Children learn every minute of every day. - Children make sense of the world around them through different experiences and observations. We facilitate these experiences, through various fun, interactive activities and teaching methods. - Our playschool's name states our motto...Laugh and Learn! - Children learn best when they are having fun and are actively engaged;  they observe more about the world around them. - When children are busy having fun, learning becomes natural and easy. - Children learn best when learning comes as a side-effect of a fun activity. - Fun learning is more likely to stay with a child as they grow up. - Laughter and fun brings people closer, helps them communicate, and creates a shared experience and common bond with classmates. - An environment filled with laughter strengthens the relationship of teachers and children.

Deze manier van werken spreekt mij ook erg aan en gelukkig doen we dit ook al heel veel in Nederland bij de kleuters.  Een ander punt wat ze heel erg belangrijk vinden bij deze playschool, maar eigenlijk in heel Finland is het buiten spelen. Wat mij opvalt is dat er overal in Helsinki grote parken en speeltuinen zijn waar je ook bijna altijd een heleboel kinderen ziet spelen. Deze speeltuinen zijn gewoon gratis en openbaar en naast allerlei leuke klimtoestellen, glijbanen, schommels enzovoort is er ook ander speelgoed aanwezig zoals bijvoorbeeld speelgoed fietsen, auto’s, spullen om hutten te bouwen, speelgoed voor in de zandbak enzovoorts. Het is dus voor kinderen erg aantrekkelijk gemaakt om lekker buiten te spelen, en gelukkig zijn er dus ook heel veel kinderen die dat gewoon lekker doen in plaats van zichzelf binnen verschuilen achter de ipad of tv. 😊 Een schokkend feitje vond ik dat playschools elke dag minstens 2 uur naar buiten gaan, ongeacht wat voor weer het is. Ze gaan alleen niet naar buiten als het kouder is dan -15 graden. WAUW. En dan te bedenken dat wij met een beetje regen al binnen blijven… De rest van de week zijn we bezig geweest met het maken van moederdagcadeautjes en een ‘field trip’ naar het centrum van Helsinki (leerzaam voor mij en de kinderen 😉). Ook is er elke donderdagmiddag een ‘English Club’ voor kinderen van de basisschool die Engels willen leren. Deze club bestaat uit een stuk of 15 kinderen dus dat komt als iets meer in de richting. 😊 Dit was voor mij een hele bijzondere ervaring want de kinderen konden eigenlijk nauwelijks Engels dus het was erg moeilijk om contact met ze te maken. Maar ook hier bleek, als je samen gaat spelen en plezier hebt gaat dit veel makkelijker!

Al met al een leuke eerste week waar ik al veel had geleerd en ervaren. Maar toch had ik het idee dat ik meer uit deze stage moest gaan halen en niet acht weken met twee kindjes moest blijven zitten. Ik ben daarom gelijk allerlei verschillende basisscholen gaan mailen met de vraag of ik een dagje langs mocht komen om de school te bezoeken. Tot mijn grote verbazing kreeg ik van de Espoo International School een mailtje met daarin het bericht dat ze tot 2 juni open waren en dat ik het maar moest laten weten als ik daar voor drie weken wilde komen werken. Aangezien ik van deze school nooit een reactie had gekregen op mijn sollicitatie voor de stage kwam dit als een grote verassing. Ik besloot deze kans met beide handen aan te pakken en ben op gesprek gegaan. De Espoo International School is een internationale school waar ze Engels spreken, maar ze werken wel volledig volgens het Finse onderwijssysteem. Voor mij dus de perfecte kans en inmiddels heb ik al een weekje op deze school door gebracht.

Ondanks dat de school natuurlijk bijna dicht gaat en ze dus vooral dingen aan het afronden zijn, heb ik in deze eerste week al heel veel kunnen zien. Ik heb deze week doorgebracht bij de 3th grade en de 4th grade, in Nederland groep 5 en 6.  In de klas waar ik de meeste tijd heb doorgebracht waren de kinderen bezig met het afronden van drie verschillende projecten. Het eerste project was een science project waarbij ze zelfstandig een stad moesten kiezen in Finland, hier heel veel informatie over moesten zoeken en dit op een zelf bedachte manier moesten uitwerken en presenteren aan de rest van de klas. Het tweede project was het ‘creative writing’ waarbij ze zelf een verhaal moesten schrijven en dit verhaal op een leuke manier moesten presenteren. Zo hebben kinderen bijvoorbeeld een mooi boekje gemaakt, maar er zijn ook kinderen die hun verhaal hebben geschreven op verschillende puzzelstukken (puzzel komt ook terug in het verhaal) of ze hebben er bijvoorbeeld een filmpje van gemaakt. Het laatste project was een boekverslag, dit verslag hebben de kinderen ook op heel veel verschillende manier uitgewerkt en daarnaast hebben ze een diorama gemaakt van hun lievelingsscène uit het boek. De kinderen kregen gewoon de hele dag de tijd om aan deze projecten te werken en ze mochten zelf indelen wat ze wanneer gingen doen. Het was ongelofelijk om te zien hoe zelfstandig en super creatief deze kinderen zijn. Ze zijn de hele dag hard aan het werk en vragen nauwelijks hulp bij de leerkracht, ze hebben een groot verantwoordelijkheidsgevoel en zorgen zelf dat alles op tijd af is. Het is echt super om te zien wat ze allemaal bedenken. De leerkracht vertelde dat ze bijna altijd met dit soort projecten werkt in de klas en dat ze goed kon zien hoe de kinderen groeide en zichzelf steeds uitdagen tot beter. In de 4th grade heb ik ook nog een echte klassikale rekenles bijgewoond. Voor rekenen maken ze op deze school gebruik van een methode, maar dit betekent zeker niet dat de rekenlessen saai zijn. Ik heb mijn ogen uit gekeken. Allereerst de inrichting van de klas.  Ondanks dat het best wel fris was buiten, stonden alle ramen in de klas wagenwijd open. Er stonden vijf grote ronde tafels in het lokaal en de kinderen hadden geen vaste plekken want ze worden steeds gehusseld en verplaatst om steeds met andere kinderen samen te werken. Er waren kinderen die stonden in de klas aan hoge verstelbare tafels, er waren kinderen die op draaistoelen zaten, kinderen die op grote ‘skippy- ballen’ zaten en er was een heel groot kleed waar de leerkracht regelmatig met alle kinderen ging zitten. Klassikaal ging de klas een bladzijde vol sommen maken uit het werkboek, maar er was werkelijk geen een opdracht die op dezelfde manier werd opgelost. De leerkracht heeft denk ik in 20 minuten tijd wel 5 verschillende werkvormen gebruikt om met de klas aan de opdrachten te werken. De kinderen werkten steeds in verschillende teams met andere kinderen en ze waren steeds in beweging. Al was het maar door simpele opdrachtjes als iedereen verplaatst zich nu een plek naar links, en dan weer twee plekken naar rechts. Een super rekenles waarbij de kinderen allemaal stuk voor stuk heel aandachtig mee hebben gedaan en super geconcentreerd waren. Maar de grote verassing van de dag bleek nog te komen… Er stond een spellingstoets op het programma en de leerkracht vond dat het een beetje warm en muf was in het lokaal dus besloot ze maar om deze toets gewoon buiten op de speelplaats af te nemen. ‘Krijgen die hersenen te minste weer een beetje zuurstof’ (ik had binnen in de klas zitten te rillen van de kou door alle ramen die wagenwijd open stonden maar blijkbaar was er toch nog te weinig zuurstof voor de kinderen om de toets goed te kunnen maken…). De leerkracht vond het niet meer dan normaal om de toets buiten te maken en ook de kinderen deden alsof dit de normaalste zaak van de wereld was. Echt super om te zien. Oepsie, sorry voor dit lange verhaal, ik hoop dat jullie nog niet zijn afgehaakt. 😉  De rest bewaar ik dan maar voor de volgende keer… Ik hoop dat het een beetje interessant is voor jullie om te lezen, en als jullie vragen hebben hoor ik dat heel graag. Tot snel! Groetjes Karlijn