Και σου γράφω μετά από καιρό, όχι σε εσένα δηλαδή, σε κάποιον, σε κάποια, σε μένα. Θέλω να πω πόσο μου έλειψε να ακούμε κασετόφωνο παρέα. Θα μου πεις, πως σου έλειψε κάτι που δεν κάναμε ποτέ μαζί. Θα σου εξηγήσω. Ήταν από τα πράματα που θα ήθελα να κάναμε παρέα. Στο μυαλό μου δηλαδή, το κάναμε αρκετές φορές. 

 Όλα αυτά τα βιβλία που πήραμε, και είπαμε θα τα διαβάσουμε παρέα, στο μυαλό μου τα διαβάσαμε, εσύ ξαπλωμένη στα πόδια μου κι εγώ καθισμένη με την πλάτη στον τοίχο, να διαβάζω μια σελίδα και να σε κοιτάω πριν πάω παρακάτω. Με το κασετόφωνο να παίζει κασέτες που υποτίθεται δεν σου αρέσουν, αλλά τις ευχαριστιέσαι όσο τίποτα άλλο, γιατί είναι “οι κασέτες μας”.

Μα το κασετόφωνο ήταν πάντα εκεί. Ακόμα και όταν εσύ δεν ήσουν. Κυρίως τότε. Πριν σε βρω. Αφού σε έχασα. 

Δεν μου είχε λείψει η ρουτίνα του να φοβάμαι τόσο τη σιωπή, που οι κασέτες να πρέπει να παίζουν η μια μετά την άλλη, αλλά να που γυρίζουμε και πάλι εκεί. Η σιωπή να είναι πιο δυνατή, να μην την αντέχω και οι κασέτες να είναι η μόνη παρηγοριά. Κάπως όμως, μου είχε λείψει αυτή η παρέα, και η μουσική που πάντα συνόδευε τη μοναξιά.

3.42

Ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα; κάποτε θα ανησυχούσα να σου στείλω μήνυμα στις 3 το ξημέρωμα μην σε ξυπνήσω. Τώρα ανησυχώ μήπως και σου πέσει "βαρύ", το να σου πω τι σκέφτομαι. Μα, αν δεν το πω σε σένα; τότε, σε ποιον; μου λείπεις. Το χέρι μου ψάχνει το χέρι σου. Πάρε με μια αγκαλιά. ΓΑΜΩΤΟ. Γιατί πρέπει να την ζητήσω πια την αγκαλιά. Συγνώμη. Δεν ήθελα να γίνουμε έτσι. Σε θέλω. Τελείωσε; δεν άρχισε καν. Μη φύγεις. Σε ψάχνω. Που είσαι; περιμένω το φανάρι να γίνει κόκκινο. Κάποτε ήταν για να σε φίλησω. Τώρα για να σε σταματήσει. Σταμάτα να τρέχεις. Δεν ξέρω τι να κάνω. Θέλω να σου φωνάξω. Θέλω να σε πάρω αγκαλιά. Θέλω να σε κοιτάω στα μάτια. Κι ας με τρομάζει αυτό. Να σε αγγίζω. Τρέμω όταν σε αγγίζω. Θέλω να μαι δίπλα σου, κοντά σου. Να μου μιλάς. Δεν μου μιλάς πια. Θέλω να με κοιτάς. Όπως παλιά. Τότε που ήμασταν "μόνοι μας" όπου κι αν βρισκόμασταν. Δεν με κοιτάς πια. Μου λείπεις. Θα έλεγα έλα για λίγο, μα ποιον κοροϊδεύω; δεν θέλω το λίγο. Δεν είμαστε για λίγο. Είμαστε; Ήμασταν; ποιος ξερει. Μου λείπεις. Σε ψάχνω. Θα σε βρω. Ελπίζω, να σε βρω. Πες μου ότι δεν χάθηκε(ς). Πες μου, ότι όλα θα πάνε καλά. Πες μου κάτι. Πες μου. Όχι; σε θέλω. Δεν θέλω να σου δείχνω ότι δεν σε θέλω, για να με θέλεις. Δεν έχει νόημα αυτό. Ξύπνα. Ξύπνα και ξύπνησε και μένα. Πες μου ότι όλα αυτά, είναι ένα όνειρο κακό. Ξύπνησε με. Ξύπνησε με για να φύγω. Πες μου ότι δεν με θες. Πες κάτι. Μίλα. Το έχω ανάγκη. Αφού εγώ δεν το κάνω. Εγώ έχω τόσα να πω. Αλλά δεν θα ακούσεις. Εγώ σε ακούω. Μίλησε μου. Είμαι εδώ. Σε περιμένω. Θα περιμένω...

Βασίλης Κεκάτος - Τούρτα

Vasilis Kekatos - Cake

Hands and Intimacy in Xavier Dolan’s Les Amours Imaginaires 

Bury all your secrets in my skin

“Because I wanted you to know. Because I wanted you to know. Because I wanted you to know.”

Call Me by Your Name (2017) dir. Luca Guadagnino

(από την πρώτη στιγμή)

Προσπαθώ

οι συναλλαγές μας

ανέπαφες να μην είναι.

Να μετριέται

το κόστος

με την αμεσότητα της αφής.

Δ. Γ.

Απο κατορθώματα ζωής, λέω άνετη κ σίγουρη "Μου αρκεί να σε δω έστω και για 2 λεπτά", αλλά τελικά δεν μου αρκεί.

4.10

2 παιδιά κατεβαίνουν τον δρόμο. Η κοπέλα, του χαμογελαει και τον πιάνει αγκαζέ. Θα μπορούσαμε να μαστε εμείς. Περπατά(μ)νε. Μιλά(μ)νε. Γελά(μ)νε.

Σε σκέφτηκα. Στιγμιαία.

Γιατί δεν το κάναμε εμείς αυτό; Δεν προλάβαμε θα μου πεις.

Θυμήθηκα τη λαχτάρα. Ήθελα να σε χόρτασω. Δεν σε χόρτασα.

Δεν μου έφτασε τελικά, το όσο.

Eye vs space (Cat’s Eye Nebula, black hole, neptune, sunspot & rosette nebula)

Instagram @wonders_of_the_cosmos​