ben hicbir sey bilmiyorum

Susmak istiyorum. Sadece susmak. Hangi insan kendini tamamen apaçık bir sekilde aciklayabilir ki? Biri olsun hayatimda ben konusmasam da beni anlasa ben onu anlasam. Evin icinde gergin anlar yasanmasa, yaptığım seylerde beni hor görmese, desteklese beni dinlese, hevesimi kirmasa, yaptığım yemekleri yese, yaninda kendimi mükemmel olmaya zorlamasam...

o kadar yanlizim ve o kadar sevilmemisim ki beni seven her kisiyi takinti yapiyorum. O kadar boş verebilmek isterdim ki bu dünyada, anlatamam.

Gün icinde yine birileriyle iyi anlasabilmek icin olmadigim gibi biri gibi davrandim ve konustum. Yine ise yaramadi ve yine pisman oldum

bu gün konusmak istediğim cok sey var ama konusacak kimsem yok.

"İnsan kendisiyle kavga etmeye mecbur bir hayvandir."

Dostoyevski

Olaylari Gereksiz İçsellestirme ve Fedakarlık

Annemi cok seviyorum her zaman cok sevdim. Ama her zaman en cok onun tarafindan yargılandım. Onunla her zaman cok empati kurdum kendimi onun yerine koydum ama o benimle hic empati kurmadi bana karsi her zaman cok acik sözlü ve direk oldu. Büyük ihtimalle o her hatami direk yüzüme vurduğu ve bana hic güvenmediği icin yaptığım her işi güvensizlik ve korku ile yapıyorum. yargilanmaktan yanlis yapmaktan o kadar korkuyorum ki hiçbir şey başaramiyorum hayatta. Bunu asmak icin bir ton şey yaptim bir ton konuşma dinledim ama aşamadım çünkü birşeyleri sadece anlamak yetmiyor. İnsan ne kadar anlasada kendi hayatinda uygulayamiyor bazen. Tek konu bu değil. Sadece sevdiğim insanlara karşı değil dışardaki bütün insanlarla kendimi cok içsellestiriyorum ve bu bana zarar veriyor. Herkes icin üzülüyorum bazen onlarin kendileri icin umrunda olmadığı seyler icin bile onlar yerine üzülüyorum. Bir insan nasil kendini bu kadar arka plana atar ve ezikler aklim almiyor. Günün sonunda herkes mutlu olunca yanliz kaliyorum ve kimsenin umrunda olmuyor. Bütün salakligimin bedelini böyle ödüyorum iste. Sonra insanlar tarafindan farkedilmiyorum farkedilirsemde memnuniyetsiz damgasi yiyorum. Afferim böyle devam et. Disardaki o salaklar tarafindan farkedilmek icin sekilden şekle gir yanliz kalinca kendi agzina sic. Kendine hak ettiğin degeri vermediğin sürece bok mutlu olursun. Elaleme üzülecegine kendine üzül onlarinki gelip gecici seninki değil.

Sıçtım sıvadım yine

o kadar yorgunum ki bu ara çabalıyorum ama bi boka yaramiyo beni zaten çabalamak degil karşılığıni alamamak yoruyor. Etrafima bakiyorum artik herkese karsi istemsiz bir kin duyuyorum kıskançlık mıdır bilmem ama bilerek olmuyor. olaylari akışına bırakamıyorum herseyi kontrol etmek istiyorum ama elime yüzüme bulastiriyorum bi tane bile yeteneğim yok izlemekten yoruldum artik bende yaşamak istiyorum.

siktir etmek

insanlarin ne düşündüklerini siktir edebilmek lazim. Allah bilir kaç senedir kendimi bu oclar icin harap ediyorum. Bırakmak istiyorum ama yapamıyorum kendimi yer altindan notlardaki ana karakter gibi hissediyorum nefret ediyorum orospu cocuklarindan ama onlara ihtiyac duyuyorum onlarla da olmuyor onlar olmadan da olmuyor. Biktim vallahi. Ciddi ciddi hayatimi baya etkiliyor bu sorun. Asıl sorun ama bunun nedenini bilmemem. Neden kendimi bu insanlara kanıtlama ihtiyaci duyuyorum?

Ben sizin o gözlerinize sokayım. O herşeyi bildiğine inanan, insanlara yargılayarak, küçümseyerek bakan o gözlerinizin amına koyayım.

Allahim yardım et

Beynim o kadar kısıtlanmış ki ne yapsam ne etsem başladığım yere geri dönüyorum

Kafamı sikiyim

Çalış çabala oku yaz. Ne yaparsan yap günün sonunda belli yeteneklerle doğmuş insanlara yenileceksin zaten. Sonrada kaderimizi kendimiz yazıyoruz derler çabalarsan yaparsın derler. Yalan

Sevdaların mahşere kaldığı bir dünya

Sevilmek için çok çirkiniz