uyku; gerçeklikten kopuş.

“Her insan geçmişinde kaybettiği bir bütünü, geleceğinde parça parça da olsa bir araya getirme ihtiyacı hisseder.”

'dünyada aynı kitabı okumuş olan iki insan yoktur, herkes kendini okur.'

dedi ki, hayatta aldığını sandığın her şeyde senden gider.

O ne ufak görünür, oysa cüsseli yokluk.

"Ağaçlar bizi hem dışımızdaki hem de içimizdeki doğayla bağlantıya geçirir. Kim olduğumuzu, neyin parçası olduğumuzu, yaşamın bir bütün olarak ne kadar değerli olduğunu bize hatırlatır."

hayat ne olursa olsun ne olursa olsun hep hep üzülmek midir?

"Beraber yolculuk yaptıklarını ve yolda karşılaştıklarını ayırabilirsen sen düzgün bir insan olursun"

"Ne kadar çıkış yaparsan hareket alanın o kadar büyür."

o gece onu uyandırdım.uyandıracağımı biliyordu,yine de uyudu,uykusunu bölmekten çekinerek seslenişim hoşuna gideceğinden belki de. kim bilir.

hatırladığım en güzel anılar hep hayatımın en yoğun olduğu,en çok koşusturduğum dönemlerinde yaşanmış.insan yaşarken o kaosun içinde sadece şikayet etmeyi biliyor ama biraz zaman geçip de dönüp bakınca en verimli,en bunalımsız günler onlar.sanki zaman genişliyor gibi yoğunluğun içine daha, daha daha fazlasını sığdırabiliyorum ama bol zaman ve az tempoda hiiiiçbir şey bitmiyor,tek iş bile ağır geliyor, sarkıyor, akıyor, kaçıyor.. yaaniii...zaman uzayan bir lastiktir ve meşguliyet en güzel tedavi şeklidir.

eski günlükleri okumanın en güzel tarafı 'burda neye kızmıştım, neye kırılmıştım böyle ya' denilen anlar.bir zamanlar o kadar etkileyen şeyin, her ne ise artık, öneminin kalmadığını anlamak, hayatın hızına dair bir hatırlatma ve önemsizliğine dair nükteli bir an.anımsama.ayrımsayamama.

"sevgili dediğin, dünyanın en gürültülü, en kalabalık yerinin tam ortasında çırılçıplak kalınsa da, o varsa korkusuzluğu, utanmazlığı hissettiren insandır. üstelik aslında o kaos bir ince duvar kadar da uzaktadır." 

L'amant, 1992

bir hayalin peşinden koşmak her zaman onu istediğiniz anlamına gelmez.ne gariptir ki koşu bitene kadar da anlaşılmaz bu.

ama senin turuncu saçların var ?!

hayat akıntıya karşı kürek çekmek miydi hep?

birine istediğin her şeyi anlatabilmek biçimlendirmeden süslemeye boyama gerek duymadan olduğu gibi saf ve duru, işte bu gerçek hazine.