Tumgik
johnvictorjv · 6 years
Text
Come play along with the child in me For the cast is more than what you see As nostalgia dances with every beat And a smile so shy has taken a leap
0 notes
johnvictorjv · 6 years
Text
I didn't know what happened I don't know why you were nice all of a sudden But to think about it I'm more worried about you Than I am happy for myself
0 notes
johnvictorjv · 7 years
Text
The Truth
The more we avoid it The more we get hurt The less we accept The less we are worth
0 notes
johnvictorjv · 7 years
Quote
Ano? Na-inlove ka na ba nung abutan kita ng Love Potion? Ok lang naman kung hindi.
0 notes
johnvictorjv · 7 years
Quote
Perhaps the world brings us misfortune so we can write our own happy ending
jv 08.26.17
0 notes
johnvictorjv · 7 years
Text
Sad and stressed, and I reach out to you because I am happy when I talk to you. But then you replied with a single word of apathy, I got broken even more.
0 notes
johnvictorjv · 7 years
Quote
We can't say that we don't have choices. We will always have choices. Sometimes, we just don't like them, but they're all we have
jv 08.22.17
0 notes
johnvictorjv · 7 years
Text
Respeto
Pinipilit nya akong lumiko sa kanto - nilampasan ko ito. Nagaalala na sya at gusto nya nang makauwi kaya nagmamakaawa na sya na lumiko kami sa kanan. Ang sabi ko sa kanya ay magtiwala sya sa akin - patuloy pa rin ang kanyang pagmamakaawa. Natauhan ako ng kaunti. Nararamdaman ko na ang lungkot at inis sa kanyang mga salita nang huling beses syang nagmakaawang iliko ko ang sasakyan sa kanan dahil papatayin na sya ng nanay nya - inapakan ko ang silinyador.
Ito ang kwento kung papaano namin kinidnap ang isa naming kaibigan at kung papaano namin plinano at nagawa ang karumaldumal na krimen.
Nagsimula ang lahat kung saan madalas nagsisimula ang mga seryosong bagay - sa isang joke. Oo, joke. Joke lang naman ang lahat. Nagjojoke lang ako nun nang sinabihan ko ang aking kaibigan, na s'yang itatago natin sa pangalang Jomar, na pupuntahan namin sya sa kanilang bahay sa probinsya. Kaarawan nya noon at ang sabi n'ya sakin ay hindi ako makakarating sa kanila dahil hindi ko alam kung saan ang bahay nila. Challenge accepted! Matagal ko na rin namang pinag-iisipan kung ano ang gagawin kong pakulo sa birthday nya. Ito na siguro ang solusyon.
Medyo hindi ako nahirapan sa paghahanap ng bahay ni Jomar dahil halos sya na rin ang nagturo nito. Pinakita nya sa akin ang itsura ng bubong ng bahay nila at agad kong hinalughog ang kalawakan ng Google Maps upang hanapin ang bubong na may kakaibang hugis. Matapos ang ilang pindot, ilang maling liko, at ilang zoom in, nahanap ko rin sa wakas!
Sinaulo ko ang larawan ng kanilang kalye na kuha pa noong taong 2015. Oo, 2015 pa. Saktong dumating naman ang kaibigan naming si Mardel at namukhaan nya ang larawan. Naisaluwalat nya sa akin ang pumalpak nilang plano upang sorpresahin si Jomar noong kaarawan nya taong 2015. Oo, 2015! Kaya hayun, synod naming plinano ni Mardel ang sunod na surpresa para kay Jomar. Si Mardel ang accomplice number 1.
Sinabihan na rin namin ang kaibigan naming si Jopher sa pinaplano namin. At sya naman ang accomplice number 2.
Matapos ang ilang maaksyong pag uusap at maling chat sa Viber, ang simpleng plano na pagbisita kay Jomar sa gabi ng kanyang kaarawan ay nauwi sa pagpaplano ng isang overnight stay. Ngunit papaano makakapagdala ng damit si Jomar kung hindi nya dapat malaman ang surpresa? Kilalanin natin ang accomplice number 3 - si aleng Tera, ang nanay ni Jomar.
Oo. Tama ang nabasa mo. Nanay ni Jomar. Umabot kami sa punto na nagchat kami sa nanay ni Jomar sa Facebook upang ipaalam ang aming plano at upang ipaghanda nya ng damit si Jomar para sa overnight. Natawa na lang ako nang magreply ang nanay nya na game na game sa aming plano kahit hindi nya kami kilala. Wala na talagang itrasan to.
Ito ang plano: 1. Magkita-kita kami nina Mardel at Jopher sa mall. Bumili ng cake. Iwan sa isang restaurant. At maghiwahiwalay. 2. Ako ang unang darating sa tagpuan. Sunod si Jopher. Sunod dapat si Jomar. At huli si Mardel. 3. Magkukunwaring mamili ng kakaunang rstaurant. Pero sa huli ay mapipili namin ang pinag iwanan ng cake. 4. Kakain at iaabot ng crew ang cake kay Jomar. 5. Manonood ng sine. 6. Kikidnapin si Jomar. 7. Maghihintay ang iba pang mga kaibigan ni Jomar sa tutuluyan namin upang sorpresahin sya. 8. Magugulat si Jomar na may mga gamit sya pang overnight na inayos pa mismo ng nanay n'ya. 9. Iiyak si Jomar at magpapasalamat (joke lang, pero maganda sana to)
Ito ang plano. Pero kaunti lang ang natupad.
Una, hindi nakasama ang iba pang mga kaibigan ni Jomar.
Pangalawa, nabisto na kami ni Jomar nung gabing magkachat kami ni Mardel. Binilhan na namin s'ya ng cake nun para hindi s'ya makahalata na may surprise pang darating. Muntik na talaga kami dun! Ok lang naman madoble ang cake nya, wag lang s'yang makahalata na may surprise pang darating.
Pangatlo, hindi marunong yung crew ng restaurant na nag abot ng cake. Sinenyasan kasi ni Jopher at nakahalata tuloy si Jomar.
Pang apat, medyo nagpanic na si Jomar nung kinidnap namin s'ya.
Heto na. Nandito na tayo sa kwento ng kidnapping. Ano nga ba ang nakain namin at naisipan naming kidnappin si Jomar? Approved naman ng nanay n'ya kaya go lang kami.
Ilang beses sinabi ni Jomar na papatayin s'ya ng nanay nya kung hindi s'ya uuwi nun dahil nakapagsabi na s'ya sa nanay n'ya na uuwi s'ya. Kahit ilang beses kong sabihin sa kanya na hindi magagalit ang nanay n'ya, ayaw n'yang maniwala sakin. Hindi n'ya alam na kasabwat pala namin ang nanay n'ya.
Matapos ang ilang minutong pagpapanggap at ilang kilometro makalampas sa bahay nila Jomar, parang naiinis na s'ya. Nagpasya na akong sabihin sa kanya ang sorpresa namin. Sinabihan ko s'ya na huwag s'yang mag alala, na hindi s'ya pagagalitan ng nanay n'ya. Hindi ko sinabi kung saan kami pupunta o kung ano ang gagawin namin. Pero sinabihan ko s'ya na lumingon sa kanyang likuran upang makita n'ya ang gamit na inihinda ng nanay n'ya. Pero tumahimik lang s'ya. Kinabahan ako na baka galit na totoo na ang inis at galit n'ya. Ilang minutong katahimikan. At saka n'ya tinawagan ang nanay nya at doon ikunuwento ng nanay n'ya kung ano ang aming plano at kung papaano nakarating ang kanyang mga gamit sa aking sasakyan.
Totoo ang emosyon. Ang surpresa. Ito na talaga ang surpresa ng taon! Maraming maraming salamar kay nanay Tera. The best!
0 notes
johnvictorjv · 7 years
Text
A Dinkus in Our Story
Into this blank page where I am staring I have no idea where should I start How to begin a permanent ending And to move on here from where we are at
Though short-lived this little story of ours Grateful I am for everything that’s nice From chasing melodies in late late hours To flipping cards, laughing and rolling dice
Together we braved these nights of sorrow And you know the right words that caught my tears With little more time that we could borrow I’d do what it takes to give us more years As crossroads loom over our horizon We shall meet the inevitable end But with our pen, I will keep writing on Our chapter resumes ‘til we meet again * * *
- jv 07.31.17
0 notes
johnvictorjv · 7 years
Quote
Behind every smile is a weeping heart Behind every shallow laughter is a broken soul Behind every “I won’t give up” is a dying spirit longing to let go
jv
0 notes
johnvictorjv · 7 years
Text
Feels really good to know that someone is willing to listen to all your crap and still looks up to you. You don't know gow grateful I am for you my dear friend. In deed. - jv 07.22.17
0 notes
johnvictorjv · 7 years
Quote
That was probably the most touching and caring thing anyone has ever done for me in my life. It would be very disappointing to know that you'll be away anytime soon and that we may never see each other again.
- jv 07.20.17
0 notes
johnvictorjv · 7 years
Quote
Since the day we met, all I’ve been trying to do was save you. But what if you’re the one who’s supposed to save me and I lost all hope of being saved because I got everything all mixed up.
jv 07.17.17
0 notes
johnvictorjv · 7 years
Quote
As for me, love has five faces. I've met them all but I'm afraid I still haven't got it right.
0 notes
johnvictorjv · 7 years
Quote
And that was all I ever wanted A little sense of appreciation But I'm afraid it's already too late
JV 07.14.17
0 notes
johnvictorjv · 7 years
Text
Ang hindi maipaliwanag na sakit kapag wala ka
0 notes
johnvictorjv · 7 years
Quote
Sapagkat ito lang ang alam kong paraan Upang ilahad ang aking nararamdaman Sa pamamagitan ng matalinhagang taludturan
jv 06.26.17
0 notes