İnsanın içində bitməyən kinin olması, kədərin varlığından qat-qat ağırdır.

özün kimi ola bilmədiyin hər mühit səni sən olmaqdan soyudur, çox gec başa düşürsən problemin səndə yox seçdiyin mühitdə olduğunu

sometimes, i have the feeling that i want to disappear, but in reality, what i really want, is to be found. ©

İnsanın özünü tam olaraq ifadə edə bilməməsi deyil məsələ, özünü ifadə edə biləcək insanla qarşıla bilməməsidir.

Paxıllıq deyil, bəlkə də qibtədir xoşbəxt ata-qız görəndə içimdə yaranan hiss.

Sadəcə anlıq xoşbəxt ola bilmək üçün bilə-bilə səhv qərarlar almaq illərlə düşünülmüş düzgün qərarlardan daha çox güvən verir insana.

Hər dəfə uzun aradan sonra qayıdanda "masadan" birilərinin də əksildiyini görmək qəribə hiss etdirir.

Sən nə qədər başa salsan da, kim necə istəyir elə başa düşür. Bunun üçün bəzən yazmaq da mənasız gəlir insana.

Nərgiz stepanova haralardadır?

bunu soruşan əllinci insan ola bilərsiniz, soruşmaq fikrində olanlar da ümid edirəm bu postu görər. Bilmirəm, xəbərim yoxdur

Bəzən böyümək illərini alar, bəzən də bir gecədə böyüyərsən, uşaqlığınla sağollaşmağa macal belə tapmadan.

masterpiece🔥

MARK!

“Ona birşey olmasının təsəvvürü belə səni ağlatdığı vaxt, hərşeyin reallıq olması. Necə də dəhşətvericidir. Xüsusən də bu insan sənin ailəndirsə. Və ən bərbadı: Sən bunu heçkimə deyə bilmirsən.”

— ( via ilosh )

Yaşadığımız xoşbəxt günlərə nəzər yetirmədən, fərqinə varmadan ötüb keçirik. Sonra fikir veririk ki, əvvəl sıradan olan bir gün indi xəyalımızdır. Ama nə etsək də o gün həmişə arxada qalacaq və biz birdə heçvaxt o günə qayıtmayacağıq. Bəlkə şəkil qalacaq, bəlkə hardasa nəsə xatırladacaq, ama ölən geri qayıtmayacaq.

Artıq nə hiss edəcəyimi belə bilmirəm.

Bəzən insana elə gəlir ki, artıq bu sondur və qəlbi artıq bundan artıq ağrıya dözə bilməyəcək. İstəyirsən qəlbini yerindən çıxardasan ki, ağrın sakitləşə. Ama nə ürəyin sakitləşir, nə də ağrılar dayanır. Eyni acıyla qalırsan ortada.

İnsanları səhv tanımaqdan daha bərbadı ümumiyyətlə onları tanımaqdır.

“Unutmayı denedim, belki de affetmeyi denemeliyim”

-McGucket