sanırım bittim.

bundan bir buçuk ay önce eski bir arkadaşıma yazdım. aslında gerçekten çok değer verdiğim ve içimde ukte kalan birisiydi. gerçek anlamdaki ilk lise yılımı onunla güzel geçirmiştim ama onsuz kapatmıştım. yollarımız ayrılmıştı bir şekilde ve onu merak ediyordum. yazdım ona, konuşmaya başladık bir şekilde. bana "bitmişsin" dedi. dedim "ne alaka?" "seni daha flörtöz beklerdim, duygusal anlamda bitmişsin." dedi. durdum o an ve sadece ekrana baktım. bundan iki sene önceki halime baktığımda herkesle konuşabilen ve gönül eğlendirebilen birisini görüyordum. ve o an kendime baktığımda gerçekten her yönden bittiğimi fark ettim. ve beni bitireni getirdim aklıma. şikayetçi değildim aslında. belki de böyle olması gerekiyordu, ilişkiler hakkında olgunlaşmama sebep olmuştu aslında. ve şuan bunu yazarken yine fark ediyorum ki; onun bana bıraktığı travmaları ve kötü anıları bile öyle benimsemişim ki, tecrübe oldu diyorum ya. her neyse... biz bu arkadaşımla flört etmeye başladık. ilk başlarda her şey güzel gidiyordu fakat sonradan kaba ve sert olmaya başladı. başlamadan bitti yine bir şeyler. durulmuştum fazlasıyla, şu son bir buçuk sene içinde çok durulduğumu fark ettim. eski neşemi kaybettiğimi biliyordum ama toparlanamayacak ya da birisinin toparlamayacağı kadar olduğunu o an fark etmiştim. fark etmekte geç kaldığımı da fark ettim. aslında kendimi zorluyordum bir şeyler yaşamak ve hissetmek için. kendime zarar veriyordum, kendime haksızlık ediyordum. bunu biliyorum ama yapmaya hala devam ediyorum. şuan birisiyle konuşuyorum ama benim için kesinlikle doğru olmayan birisi. onu burada anlatamayacağım ama konuşmaya başladığımız sabahında anlamıştım. aslında olmasa da olur. duygusal ilişkilere dair bir heyecanım yok. artık birisinin gözlerine bakarken heyecanlanmıyorum veya first date çıkarken özenesim gelmiyor. açıkçası bir buçuk senedir ondan başka kimseyle buluşmadım hepsi sosyal medya üzerindendi, asla devamını getiremedim. neyse.

neyse.

bunu yazıyorum şuan ama ne yazdığımı bilmiyorum. bir sürü şey düşünüyorum ama ne düşündüğümü bilmiyorum. içimde birtakım hisler var ama anlamlandıramıyorum. kocaman bir bilinmezlik ve boşluk içinde olduğumu biliyorum tek. sadece bunu biliyorum.

çok doluyum işte. ne söylesem ne yazsam kelimeler yetmeyecek gibi hissediyorum. öyle işte. geceye de bir şarkı bırakıp gideyim o halde. iyi geceler.

sana aşık olduğumu fark ettiğim o sabahı çok özledim.

intihar dusuncelerinin surekli kafamda dolanip durması cok korkunc. kendimi bir yerden atasim var ama icimde kardesimi yalniz birakma korkusu var. artik hicbir sey yolunda gitmiyor hicbir seyi olduramiyorum. artik her sey cok zor geliyor. kafamin icindeki sesleri bir turlu bastiramiyorum.

çok üşüyorum.

üstümü örter misin anne.

keske beni sana kırgın bırakmasaydın.

zorlamamak lazimmis bir seyleri. zorla sevdirmeye calismamak gerekliymis. zorla birisinin kalbinde yer edinmeye calismamak gerekliymis. her sevgi karsilik alacak diye bir kaide yok maalesef ve bizde o sevgiden nasibini alamayanlardaniz. baskalarini oksayip severken bize yara olan insanlarin bize iyi gelmesini bekledik. kendimize yazik etmisiz.

sana diyorum ki bana neden mümkün olamadığımızı söyle. bana, benim hayatımı mahvedebilecek bu kararı tek başına nasıl alabildiğini söyle

sevdiğim ve güvendiğim kim varsa gitti benden. varlıklarını bile hissedemiyorum artık. kendi kabuğuma çekilip bir köşede ölümü beklemek çok cazip geliyor.

seni sevmeyi ve seni beklemeyi bıraktım artık. sakın gelme bir daha. gözükme gözüme. ben kalbimi başkasına vermek istiyorum. hak etmediğin kalbimi başkasına yakıştırmak istiyorum. ruhun ve bedenin, uzak dursun benden ve rüyalardımdan. bugün seni öldürdüm ben.

toplayamam seni, sende yaralarsın.

artık hiçbir şeye üzülemiyorum. hislerimi bile kendimden soğuttum.

beni bir basima birakin lutfen. yalnizliga ihtiyacim var.

gözlerin gözlerime değince

felaketim olurdu, ağlardım

beni sevmiyordun, bilirdim

bir sevdiğin vardı, duyardım

çöp gibi bir oğlan, ipince

hayırsızın biriydi fikrimce

ne vakit karşıma görsem

öldüreceğimden korkardım

felaketim olurdu, ağlardım

ben seni unutmam, unutmam.

sen beni güzel, güzel hatırla.

zaman ilaç derler ya,

ellerin neden uzak hâlâ?

sana çok sormak istiyorum. gideceksen neden tekrardan geldin? neden bana o gün yazıp, hayatıma girmeye çalışıp dahil oldun ki bana? zaten benim kalbim senken neden daha da içeriye girmeye çalıştın?

bana beş gün bile dayanamadın. bana bir şeyler hissettiğini söyleyerek beni tekrardan yüzüstü bırakıp gittin. söylesene neden? sen bana bu yeryüzünde, evrende bir şeyler hissedebilecek son insanken, neden böyle bir şey söyleyip beni bir mesajla tekrardan bıraktın?

beni bir yolda dakikalarca ağlamaya mahkum ettin.

bu yaptığını asla unutmayacağımı bil.

hepsinde mevzu sen.

hayal ettiklerin bana yakışmasın, inancım yok benim.

seninle alakalı hatırladığım günlerin sayısı azaldı iyice. acım seyreldi, öfkem dindi sana karşı. yeniden başlamayacağımızı ve geçmişin geri gelmeyeceğini kabullendim artık.