Last Seen Blogs
basnatural
Marvel, SPN, Bastille, TØP
maggie-m-mae
Maggie "Moogle" Mae
tobythesudriantram
I hope you like odd crossovers...
Text
φοβάμαι διάφορα
και μήπως πάχυνα,
πιάνω συχνά τα μάγουλά μου να βεβαιωθώ πως κάνουν τη γνωστή σε μένα καμπύλη προς τα μέσα
ρουφάω δαγκώνω λίγο και συνωμοτώ με μένα από πίσω μου
γιατί: πριν πετάξω, θέλησαν να μου ζυγίσουν τη βαλίτσα
ήταν μέσα "στα κιλά της" είπε η κυρία μα, ανεβήκαμε μαζί στη πράσινη ζυγαριά πριν φύγω.
(δεν πάει εντελώς με τα καλά της, ωστόσο)
με πρόχειρους υπολογισμούς και συμπεριλαμβανομένου του σφάλματός της,
η βαλίτσα μου είναι που θα έπρεπε να είναι υπέρβαρη. (όχι εγώ).
σαν κρεμμύδι φόρεσα όσα καλσόν μπορούσα
-γι' αυτό με σφίγγει όταν κάθομαι-
υπόσχομαι μαμά πιο έξυπνη θα ήμουν πιο ομιλιτική πιο συμπαθητική
αν όλα αυτά τα χρόνια σε χώρους με ανθρώπους
το κεφάλι μου γέμιζε κουβέντες
και όχι πιθανές οπτικές του προγουλιού μου
από απέναντι
και τα μπράτσα μου πώς σκατά να μοιάζουν
υπόσχομαι δεν έμεινε χώρος
εκεί μέσα να σκεφτώ να φτιάξω σε δημόσιο χώρο συζητήσεις και να διαβάζω λέξεις
ξέχασα να απολαμβάνω το αλμυρό νερό εκτός αν είμαι μέσα ως το λαιμό ή μόνο πόδια
υπόσχομαι θα γίνω
θέλω μόνο, λίγο χρόνο πίσω για να ακούσω τη μουσική όχι τη φούστα μου
και λίγο χρόνο να βγάλω το σουτιέν μου την πρώτη μου φορά
να ανοίξω το φώς τη δεύτερη.
0 notes
Text
27
Έλα να σου πω…
Έλα πάρε με από δω. Πάμε να φύγουμε από δω μέσα.
Τα χέρια μου τρέμουν σπάω συνέχεια πράγματα
έχουνε σπάσει τα νεύρα μυ
κι εσύ –το βλέπεις– όποτε έρχεσαι δω
δεν έχω να σου πω τίποτα
μας καβαλάν τα έπιπλα μ’ αυτή τη λογική
που είναι ταχτοποιημένα
εκτρώσεις μπουκάλια καθρέφτες προγράμματα
η ιδιωτική ζωή των φίλων μου
–ποιος θα κατεβάσει τα σκουπίδια–
Κάθε βράδυ ενώ βουλιάζω σε κάποια θάλασσα
εγώ φυλάγομαι με βρόχινη ομπρέλα. Σημαδιακά πράγματα.
Σ’ όλες τις φωτογραφίες που τράβηξα στη γη
βγαίνει συνέχεια στον ουρανό
ένα κίτρινο άλογο που δεν προχωράει.
Είμαι πολύ λυπημένη σκοντάφτω συνέχεια
μπορεί ε; να φταίν’ και τα τακούνια
το μόνο που με δένει πια με τη μάνα μου είναι οι ενοχές μου
και τ’ όνομά μου Κατερίνα έτσι απλά που με φωνάζουνε
μου φέρνει δάκρυα δε θέλω να κλαίω
Πάρε με λοιπόν από δω.
Θέλω να σου δείξω τα καλοκαιριάτικα θέατρα
πώς ζούνε τον χειμώνα
Πόσο άδεια είναι τα σχολικά όταν έχουν αργία
κι όλους τους φίλους που φύγανε
και δεν μπορούν πια να με προδώσουν
πάμε από δω πάμε εκδρομή σε μέρος που δεν έγινε
αφού σ’ το ’χω γράψει σ’ το ’χω πει
όπου κι αν πάτησα άφηνα αίμα
γι’ αυτό δεν μπορώ ποτέ πού να σταθώ
κι όλο αλλάζω σεντόνια
φέρε κι ένα τρενάκι ψεύτικο
πρέπει να παίξω γι’ αυτό δε μεγάλωσα
και λέω το φαΐ μαμ και τον ύπνο για νάνι
σκέψου δεν έμαθα τίποτα τίποτα
μοιάζω με τα ζώα
όποιος ηλίθιος κυνηγός βγει μπορεί να με σκοτώσει
ξέρω μονάχα ανακλαστικά
τον δρόμο που πηγαίνει στη δουλειά
αρχίζω να γερνάω
ποτέ κανείς κανείς δεν κατάλαβε
θα μου πεις καλύτερα έτσι
θυμάμαι μικρή…
όχι. Θυμάμαι αργότερα…
όχι. Μεγάλη. Μετά θέλω να πω…
Ψέματα. Τώρα… Ούτε…
Μίλα! Μίλα!
Πώς έζησα
Θέλω να φύγω από δω!
Αρχίζω να ξεχνάω…
Από τη συλλογή Ιδιώνυμο (1980) της Κατερίνας Γώγου
4 notes
·
View notes
Text
αυτή η μέρα δεν έχει ώρες
έχει ενα δυτικό φωτεινό παράθυρο
ένα ψάρι που ψήνεται
μια απροσδιόριστη αναμονή
τζέιμς μποντ στο σαλόνι
εννιά σελίδες τριών βιβλίων
φασολάκια που δεν χωράν στην κατσαρόλα
με κάθε οργασμό το κόκκινο εξαπλώνεται
διαλυμένο πια
και συ που τρίζεις
μη βγάζεις νύχια
0 notes
Text
δεν (ηλιο-) θεραπεύομαι
λούζομαι
η σπονδυλική μου στήλη έχει
φανταστικές αόρατες μελανιές
σαν τα ψάρια καθαρίστετή μου από σκούρο αίμα ξερό
παρακαλώ γιατί
η πολυκατοικία μυρίζει γλυκό
και οι σκάλες τόσο δροσερές που ανεβαίνοντας
είμαστε μόνοι στην πόλη
στο σούπερμάρκετ το ίδιο
μυρίζω ό,τι μπαχαρικά ξετρύπωσες
στα δάχτυλά σου
πώς να σε πούμε εσένα πια
κατράμι;
οι εμμονές αντιπερισπασμός
τί θα σκεφτόσουν δίχως αυτές
τα παπούτσια σου αυτά μου ανοίγουν πληγές
άραγε αν επιμείνεις ο πόνος τελειώνει απ΄το βαζάκι
η κατσαρόλα άρπαξε στον πάτο
και ο ανεμηστήρας δεν βαράει ούτε εμένα
ούτε και σένα τελικά.
ας αφήσουμε τα ψώνια μας στο καρότσι ανάμεσα στα άλλα καρότσια
- κλειδωμένα- μην τα κουβαλάμε σπίτι
νυστάζω για ταινία
αλλά όχι για φράουλες με πλαστικό
0 notes
Photo
είναι τα κουκούτσια ξύλινα;
.
[ "όταν ένα περιοδικό θέτει στους αναγνώστες του ένα ερώτημα, έχει σκοπό να συλλέξει απόψεις επί ενός θέματος για το οποίο ο καθένας έχει ήδη μια γνώμη• δεν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μάθει κανείς κάτι καινούργιο. Κατά τον 18ο αιώνα, οι εκδότες προτιμούσαν να θέτουν στο κοινό ερωτήματα σχετικά με προβλήματα τα οποία δεν είχαν ακόμη επιλυθεί."
-ξεκινά ο Μισέλ Φουκώ, στο " Τί είναι Διαφωτισμός;"-]
.
απαγορευμένη η κατανάλωση, όσο σχεδόν και των λαχταριστών (αγριο)λούλουδ(ι)ων| ενδέχεται να κολλήσουν στο λαιμό ή και παρακάτω| παράνομη κατάποση εκ μέρους ορισμένων| ενοχλούν ή ενθουσιάζουν| διαιωνίζουν το είδος τους| φτιαγμένα περίπου από ήλιο, νερό και χώμα| με σύσταση που σκοτώνει ή και όχι|
.
-αν εννούμε ότι είναι από κυτταρίνη, ναι, είναι ξύλινα,
είπες
.
δεν ξέρω τί εννοούμε, ήθελα να ακούσω αυτό που είχες να μου πεις αφού σκέφτηκες για λιγάκι την ερώτηση,
προσωπικά θα μου άρεσε η ιδέα να (μήν) είναι ξύλινα
.
αλλά αν με ρωτάς, όταν μιλάω για αυτά, δεν σκέφτομαι όλα τα κουκούτσια του κόσμου. Μόνο κάνα δυο φρούτων, που μου λείψαν, λιγάκι σημερα και χθές, αυτές τις μέρες
.
0 notes
Text
αναχωρήσεις είναι
κάτι χώροι
λευκοί, κρύοι, πλαστικοί και γυαλισμένοι
ουρά κουβάλημα, ρούχα στρυμωγμένα
κάτι μπιπ και κάτι πασπατέματα
ξένα γάντια στενά κινούμενα
-και δε θυμάμαι να φόρεσα
μεταλλικό βρακί, ή κάτι.-
δεν θα το πω,
μόνο θα πω τί βλάκεία
αυτό το μέρος ένα
τα υπόλοιπα πάνω από ένα
δεν θα το πω αλλά
πριν τον έλεγχο
και μόλις γύρισα τη πλάτη
έχυσα υγρά από τα μάτια στα μάγουλα
στις τσέπες μου, στα πράγματά μου:
πρέπει να ‘ταν πάνω από 100 ml,
μα με αφήσαν να περάσω
έξω από πλαστική σακούλα
και με άφησαν να φύγω
3 notes
·
View notes
Text
ξέβαψα το κραγιόν στη μέση της βραδιάς,
πολλή μπογιά
πολύ κούνημα στην καρέκλα,
πολύ όγκο πιάνει αυτό το σώμα,
πολύ μάτι
πολύ άυλο και υλικό σε υγρή κατάσταση
πολύ κρασί,
πολλοί χτύποι
πολύς ήλιος θα ξαναπώ,
περισσότερα μήλα στη μηλόπιτα,
περισσότερα φασολάκια για καθάρισμα,
πολλοί σαν-λωτοί
πολύ λίγο στυφοί
είναι πολύ περίεργο και δύσκολο βιβλίο,
πολύ γαλλικό,
πολύ θέλω να φορέσω κάτι στο στήθος
από εδώ κρυώνω
και από εδώ ζεσταίνομαι.
-γαμώτο τελειώνει και είναι πολύ καλό,
πολύ λυπάμαι -αν και το χασα κάποια στιγμή στη μέση το έχασα,
ά, Φώκνερ διαβάζεις άλλο νόμιζα εδω-
εγώ πάλι είμαι πολύ χαρούμενη που καθάρισα τα τζάμια
πολύ υγρό για τα τζάμια
δεν θέλω και πολύ
άραγε θα πάμε για καφέ
θα φιληθούμε άραγε ποτέ;
(πολύ)
φιλί καφές κοινό
πολλές τ α χ υ κ α ρ δ ί ε ς
η καρδιολόγος είπε
ήρθες σε π ο λ ύ λάθος γιατρό
1 note
·
View note
Text
ποτέ με το μηδέν
και πάντα σε ίσα μέρη
προϋποθέτοντας προπαίδεια
και γνώσεις βασικές ανατομίας
η φ. λέει:
αν είχες μία υπερδύναμη
θα ήταν να διαιρείσαι-
να αφήνεις λίγη εγώ εκεί και λίγη παραπέρα
η χρήση παρατατικού,
κι οι υποθέσεις,
προκαλούν κάτι ζουμιά
με τον κύκλο [μου]
ασύνδετα:
αιχμηρά και με πολλές γωνίες
ποτέ σε ίσα μέρη,
με το μηδέν
και σε υγρό περιβάλλον
έμμεσο φως
κατά προτίμηση ποτήρι
μ’ ας συνηθίσω πως
βγάζω ρίζες
όπου σταθώ-
πιο γρήγορα
από μόσχευμα βλαστού
[πόθου]
σε κουζίνα φίλης
2 notes
·
View notes
Text
Πονάει ο λαιμός μου και κοψοχολιάστηκα. Πονάει, μάλλον επειδή φωνάζαμε πολύ εκεί που πήγαμε και κάτσαμε πίνοντας κρύες μπύρες. Το είπε ο Δ. ότι θα ξελαρυγγιαστούμε όταν βρήκαμε τραπέζι- μουσική και άνθρωποι που επέτρεψαν πίσω (από κάπου). Μένω στο σπίτι του Α. έχω χρόνια να τον δω, τον μαθαίνω, ωστόσο, από τα σπίτια του. Και τις μικρές αναφορές των υπολοίπων. Ποιά και πώς αφήνει τα βιβλία του, κάτι πρόχειρες σημειώσεις, πώς έχει δέσει το φωτιστικό πάνω από το κρεβάτι, τί ρούχα άφησε πάνω στην καρέκλα- και δεν πήρε μαζί. Μου είχε πει: θα μάθεις σιγά σιγά να παίρνεις τρία πράγματα στις διακοπές- εσένα σου φεύγει η πλάτη.
Του είχα τηλεφωνήσει στα γενέθλιά του. Είχα μία ανάγκη να πω για την πόλη μου και το ηλεκτρισμένο της κλίμα, το ζόρι, τις τρεχάλες και το συρρικνωμένο μου στήθος. Προσπάθησα τόσο πολύ να φανώ χαλαρή και ενδιαφέρουσα σαν να ήμασταν φίλοι, που κατέληξε η φωνή μου να είναι νευρική, δυνατή και με σκληρές παύσεις. Είχα προγραμματίσει να μιλάω χαλαρά στο δρόμο προς το σπίτι της Φ., κατέληξα να λαχανιάζω. Δεν είχε και σήμα.
Τον ρώτησα: σε ξύπνησα; Μου απάντησε: όχι, καμία σχέση.
Μα τί δεν έχει καμία σχέση με τον ύπνο; Δεν το περίμενα αυτό από τον Α. Ήταν στο σπίτι. Η μόνη λογική απάντηση είναι το μαγείρεμα. Θεωρώ. Με απασχολεί, ωστόσο. Πάνε ήδη επτά μήνες.
1 note
·
View note
Text
όχι γλυκό, το άλλο
γύρισε βοριάς
μα με τον Αύγουστο μαζί δεν φεύγαν τα μελτέμια;
η θάλασσα τρέχει, κάνει τούμπες, γουργουρίζει
άραγε τα ψάρια, -έστω τα αφρόψαρα-, δεν τα πιάνει
αναγούλα
και γω ήδη πενθώ,
τις καυτές μου πέτρες που
φτύνοντας αργά αργά τον φετινό τους ήλιο
αργοδροσίζουν
και που παρά τις στραβές βουτιές
το αλμυρό νερό δε με ξεδίψασε ακόμη
-σα να το ύδρωσα ολόκληρο-
τόσο φύσηξε, αλλάξαμε πρώτη φορά θέση
το τραπέζι,
κυνηγάμε ξανά τον ήλιο και το φως του πορτατίφ.
μόλις σκάει στα βράχια την ακούς
-και με κλειστά παράθυρα-
το μουγκρητό σε (παρά)ξενες γλώσσες
-με ανοικτές μόνο τις πόρτες-.
Την παίρνω, λοιπόν, μαζί
σε δάκρυα αλμυρά
πέτρες που χάσαν τη γυαλάδα τους
ξεσπιτωμένα καβούρια, σπασμένα κοχύλια,
και μια ανάγκη να θυμηθώ
τη ζωή χωρίς τόσο νερό,
τις μέρες που βάζω αλάτι περίσσιο στο φαγητό.
3 notes
·
View notes
Text
και αν ήταν από εκείνα τα γνωστά σε εμάς
απαλά, κάπως κόκκινα, καυτά
που ανάμεσα στα μπούτια σιγοτρέχουν
κάθε που ρίχνουμε-ξερίχνουμε σκιά σε γνωστό δορυφόρο μας,
θα σήμαινε-τουλάχιστον- πως μ'έχει πια αφήσει.
ούτε που μου παν και ποτέ
αν κουβαλάω μέσα μου όργανα που τέτοια υγρά μπορεί να εκκρίνουν
-πες μου και συ, τί λες-
νομίζω όλο πως σκοντάφτω σε γωνίες
σε κλειστά παρμένες στροφές
στάμπες νωπές αφήνω από ατσαλοσύνη
στις όψεις των γωνιακών
έτσι, σαν τα 173 σκαλοπάτια
νωπά από σφουγγάρισμα
με άρωμα γνωστό εσπεριδοειδές.
από πού βγαίνει τί στάζει
ούτε ξέρω πως λένε αυτό το γαμοχρώμα
μόλις σηκωθώ Αφήνω ένα βαθούλωμα και μουλιασμένα σεντόνια πασαλειμμένη υγρασία
πονάνε τα πνευμόνια μου που απλώνεις εδωμέσα
βγαλμένα από ήλιο σε ήλιο στο μπαλκόνι
τα χέρια μου
άχρηστα πια
γλιστράνε αλατιέρες τηλέφωνα τσαγιερά δίσκοι κονσέρβες
Μουλιαζουν χάρτινα, εξώφυλλα σελιδοδείκτες, μελάνια
-στραβοκολλάνε, βέβαια και εκείνα με το φως
Μα το χειρότερο είναι Κάτι πηκτές σταγόνες λιωμένες περίπου κατακόρυφα
Και περίπου 5 εκατοστά από το πίσω μέρος του γονάτου
και από εκεί στη γάμπα,
Που με περίσσεια σιγουριά θεωρώ ότι βρίσκεται εκεί μέχρι βέβαια να χρειαστεί να ασχοληθώ μαζί της καταλήγοντας
ξανά με στεγνές πετσέτες και γεμάτους κουβάδες
ποιός να με πιστέψει
που πλημμύρισε πάλι ο τόπος αυτό το πράγμα
0 notes
Text
το νερό έβγαινε σαν ατμός από το τηλέφωνο
ό,τι έφτανε έκαιγε
και ό, τι ακουμπούσε γινότανε σταγόνες
σε στάδια και διαδικασίες
συμπύκνωσης
απόθεσης και τήξης,
γίνονται σιγά- σιγά
και λίγο- λίγο
ιπτάμενες, και σχεδόν εκεί
πολλές μικρές ολοστρόγγυλες σταγόνες
τόσο πολλές και τόσο διάφανενες και τόσο σκορπισμένες
που εξαφανίστηκε
όταν ανοίξαν την πλαστική κουρτίνα,
δε βρισκόταν πια εκεί
μόνο στάζανε οι τοίχοι με πλακάκια
και το χαμηλό ταβάνι
και ένας θολωμένος ανοικτός φεγγίτης
δε βρισκόταν πια εκεί
τουλάχιστον,
στη γνωστή, ως τότε,
στέρεη κατάσταση της
[με συγχωρείτε για λίγο]
2 notes
·
View notes
Text
γουργουρίζ
ω
-ο(υ)με -ουνε
από ευτυχία
πείνα
καμιά φορά άγχος
το κάνουν για να νιώθουν πιο όμορφα
για να παρηγορήσουν τα ευατά τους
γιατί τους λείπει η μαμά τους
8 notes
·
View notes
Text
αν κάτι έμαθα είναι το κόλπο στο δίπλωμα των σεντονιών
όταν είναι από την ανάποδη,
και ότι τα γλειμμένα κουταλάκια δεν πρέπει
να επιστρέφουν στη μαρμελάδα τους.
βούρκωσα με εκείνο που έγραψες
δεν θέλω και πολύ, τελευταία
και σε κάθε τελευταία, μου”
δεν θέλω πολύ
μυρίζω τα χέρια μου
και τα χείλια μου
να σιγουρευτώ ότι είμαι εδώ
και μια συγγνώμη προς τα
αφημένα ανοικτά μου ντουλάπια
και τα τρία γλειμμένα κουταλάκια
στον νεροχύτη
νερομπογιές
πενάκια
τσαλακωμένα τετραδιάκια
και ασημείωτα γενέθλια
το ζαχαρωμένο μου μέλι,
τη σελίδα που διάβαστηκε τρεισήμισι φορές,
τις βρώμικες κουζίνες,
το τάπερ στο ψυγείο, και τη νεκρή αλόη στο μπαλκόνι
τη λίστα σούπερ μάρκετ και,
την αγαπημένη μας αλατιέρα- κότα
που έκανα περίπου 8 κομμάτια
αλλά δεν πέταξα ακόμα
με βαραίνουν τα υγρά στο πίσω μέρος του ματιού μου
και πλημυρρίζουν τις φλούδες μανταρίνι
χωρίς, λόγο
θα παρουσιάσουμε την άλλη φορά,
δεν έγινε και κάτι.
[δεύτερο μέρος]
7 notes
·
View notes
Photo
Not all bees are yellow. Here’s a Blue Carpenter Bee
48K notes
·
View notes
Photo
Μαρτίου (;) 2020
είναι άρρωστη τελευταία
είναι αδύναμη και τρυφερή τελευταία
έχει αδυνατίσει
και κουταίνει.
δε χάνει ευκαιρία, ωστόσο, να ζητιανεύει ζαμπονάκια
και κάθεται όλη σχεδόν την ημέρα μοναχή, σε ένα σημείο.
της αρέσει ο ήλιος στη γούνα της
εναλλακτικά, μετά τη δύση, ή τις βροχερές ημέρες, αγαπάει τα λαμπατέρ
βρέχει εδώ και μια βδομάδα,
τόσο, μου φαίνεται, έχουμε να κλείσουμε
του σαλονιού
το λαμπατέρ.
16 notes
·
View notes
Text
αυτή η πόλη έχει βαλθεί να ξεράσει τα ξύλινα πατζούρια της.
είναι παντού
κάθε μέρα προσπαθεί να αντικαταστήσει όσα μπορεί
και να αφήσει τα παλιά δίπλα από πράσινους κάδους και μπλέ
προς παραδειγματισμό των υπόλοιπων (και, όχι υπολοίπων)
γιατί δεν μιλάει την καθαρεύουσα αλλά τη δημοτική
είναι νέα από παλιά υλικά
και έχει σκοπό να απαλαχτεί
η πόλη αυτή
από τα ξύλια πατζούρια της
5 notes
·
View notes