saat sabah altı. kafamın içinde verdiğim tüm savaşları kaybetmeme rağmen bir şeyleri hala kabullenemiyorum. uykudan kızıllaşan bu gözlerime karşın kendimi hala uykuya teslim edemiyorum. saat beşi çoktan geçti ama ben hala bekliyorum.

tutundum balkonun demirlerine, derin soluklar veriyorum. ağlamamak için kendimi bastırıyorum.

20.09

Sıkı giyin yok sarılacak kimse

gülüyoruz eyvallah hayatı bir şekilde yaşıyoruz ona da tamam. ama bir şeyler eksik. bu öyle bir eksiklik ki birden durgunlaştırıyor, saatlerce boş duvar izletiyor, sahte gülümsemelere sebep oluyor. anlat diyorlar nasıl anlatacaksın kelimeler boğazına diziliyor, yutkunamıyorsun. geçiyorsun köşeye saatlerce kafa yoruyorsun neden böyle diye cevap yok tek bildiğin bu boşluk tüm benliğini ele geçirip yavaş yavaş yok ediyor seni.

bir trajedi mi istiyorsun? ait olamamak. hiçbir eve. hiçbir aileye. hiç kimseye. hiçbir şeye.

sisler bulvarı'nda seni kaybettim. sokak lambaları öksürüyordu. yukarda bulutlar yürüyordu. terkedilmiş bir çocuk gibiydim. dokunsanız ağlayacaktım. yenikapı'da bir tren vardı.

onu kurtaracağımı düşünüyordu. ama kim kimi kurtarabilmişti şimdiye kadar. beni kim kurtaracaktı. "kurtuluş." dedim. "ankarada bir mahalle." fazlası değil.

Kimsenin kırıp döküp, sonra geri gelip dinlenebileceği bir köşe değilim

içimde yalnızca boşluk ve soğuk var.

Yaz, sil. Yaz, sil. Yaz, sil. Yaz, bunu okumalarına gerek yok, sil. Yaz, bu kadar bilgiyi bilemeselerde olur, sil. Yaz, hiçbir seyi bilmesinler, sil. Sikerim yazmasını, her haltı sil, hiçbir şeyi paylaşma.

renkli fincanlarda güzel demlenmiş çaylar içmek istiyorum. bahçemde nergisler açsın, kokusu ellerime bulaşsın ve kalbim kırılmasın.

şimdi ben bu göğsümdeki yangını nasıl söndüreceğim.

Yetişkin gibi düşünen bir çocukmuşum, bazen sinir bozucu bazense iyi ki varmışım, karşıdan karşıya geçerken yanımdakini kolundan tutarmışım, kıskanç ve korumacıymışım, kendim ve kendimle ilgili hiçbir şeyi umursamazmışım ama filler zıplayamıyor diye ağlarmışım, çocukları severmişim ama ağladıklarında kaçarmışım, kitaplarıma aşıkmışım, çok sever belli edemezmişim, ben biraz karışıkmışım.

uzun süre konuşmazsanız sesiniz bile sizi terk eder. bakmazsanız gözleriniz sizi terk eder. duvarla konuştum. duvara baktım. yeteri kadar kendinizle kalırsanız aklınız sizi terk eder. bazen de böyle olur.

saat 5:35 pencereden aşağı sarkıp derin bir nefes alıyor intihar etmemek için sebeplerimi sıralıyorum kafamda, ilk sıradasın, ne güzel.

gözleri kanlı, göz altları morun her tonuyla tanışmış, elleri yaralarla dolu, küllüğünde yer kalmamış.

düşmeden önce de yaralıydı senin dizlerin. haddi hesabı yok aldığın darbelerin.