Last Seen Blogs
py2ns
py.nsquare
allenmendezsr
Allen Mendez
chinese-feet
TASTY ASIAN FEET
colossusrodas
Untitled
jammfit
Фитнес Студия JAMMFIT
Text
Dropship Libi - Brainstorm Sesh Trein
Je gaat samen naar een zeer spirituele breathwork sessie, maar je komt diezelfde persoon tegen in de club (aan de drugs).
Contrast tussen ‘in tune’ zijn met je lichaam en totaal niet in tune zijn met je lichaam. Zelfdestructief zijn vs spiritualiteit.
Miljoen mensen komen tegelijk aan op vliegveld Bali, allemaal met selfiestick/ringlight. (CC: Video die ik op twitter zag)
‘Jong Miljonair’ filmt alles : vergelijking met het leven zien door een VR bril
Het hele leven is digitaal als je alles door je telefoon ziet. Hoe verschilt de digitale realiteit van de echte realiteit. Maakt ‘t uit? Kan je digitale herinneringen hebben?
‘Jong Miljonair’ heeft VR bril op, waarbij hij in Nederland is (in de regen, aan het fietsen/voetballen)
Een berg beklimmen met een fles Don Perignon: backpack meid heeft backpack op
Backpack Meid: Herinneringen maak je als je op hele bijzondere plekken bent die je nog niet kende.
Dropshipper: Herinneringen maak je als je langer met dezelfde mensen in een situatie zit, die echt voor jou kiezen, los van wat je hebt of waar je bent.
Beide personages willen herinneringen maken
Milieu: Dropship Boy gooit zakje chips weg. Conflict ensues. Ondertussen komt er een vliegtuig over.
Liefde: Backpack vrouw gaat vreemd, Dropshipper wil loyaliteit
Geld/bezit: Beiden zijn verwend, backpacker krijgt geld van ouders.
Backpacker: Burn out, depressie, zelfmoordpoging. Dropshipper ook.
Het lukt ze niet om ‘onder te dompelen’ in de rust van deze trip. > Ze raken in distress > Meid: coke verslaving. Guy: Crimineel pad. Eindstand: Guy blijkt dealer van meid.
Backpacker heeft telefoon, paspoort, geld weggegooid om spiritueel los te komen van Westerse cultuur.
Polygame liefde
Dropship Dude moet beseffen dat hij zich kwetsbaar en emotioneel op moet stellen om connecties te maken
Backpack Meid moet beseffen dat het geluk zich af en toe in de kleine dingen bevindt, zonder dat alles daaromheen cool hoeft te zijn.
Ze ontmoeten een ‘guru’, maar niet in de vorm zoals je ‘m verwacht. Een businessman die geluk heeft gevonden in het leven zoals ’t is: de werkstructuur, de 9-5, het ‘saaie’ eraan. Een man die iets kwijt is geraakt, waardoor hij moest beseffen wat de essentie van het leven was: hij is blind, doof en gevoelloos.
De spirituele mensen laten hun donkere kant zien. // Backpack Meid vindt het spirituele leven te saai. De hele dag mediteren, zonder seks, zonder consumeren, zonder social media. // Dropship Dude zoekt geluk in het digitale maar raakt grip op de realiteit kwijt.
Dropship Dude ziet overal enkel cijfers en prijzen // ziet alles en iedereen als moleculen // fuelled by drugs DROPSHIP DUDE CRASHT DE WHIP DROPSHIP DUDE heeft TNF SOLDIERS als dealers
Plot Points verschijnen als titels in beeld?
Contrast Materialistische wereld & Spirituele Wereld in vreemd land
Adrenaline vs Rust
Menselijke drift vs Bovenlichamelijk visie
Hyperpop vs Analoge Meditatie Mantra Muziek
Geweld vs Liefde
Conclusie is dat ze eigenlijk loskomen van een emotionele attachment aan hun problemen. Een spirituele journey. Power of Now.
Personages:
Dropshipper:
• Wound: • Mist veiligheid & stabiliteit in z’n leven
• Want: Rijk worden en veel volgers halen op Instagram/TikTok
• Need: Innerlijke rust vinden
• Niet spiritueel. Ziet de wereld in getallen, nummers, structuren.
• Forces: Geldnood, raakt dieper in de criminaliteit zonder dat ‘ie ‘t doorheeft,
Backpacker:
• Wound: Wil constant ontsnappen van verantwoordelijkheden in ‘t dagelijks leven en de ‘saaiheid’ van het leven.
• Want: Een spiritueel nieuw bestaan opbouwen in een ver land, los van het saaie Nederland.
• Need: Innerlijke rust vinden, de saaie minimalistische essentie van het leven accepteren.
• Forces: Uitgaansleven van de stad overrompeld spirituele zoektocht, raakt verslaafd aan drugs
Waar gaat de film over?
De film gaat over de innerlijke crisis van leven in 2023. Je bent continu onderhevig aan tegenstrijdigheden. Je kan en mag alles, maar ook alles heeft een prijs en is hypocriet. Je hebt alle vrijheid, maar ook alle verantwoordelijkheid. Dit gevoel is voor veel mensen teveel, waardoor ze van ‘t rechte pad raken. Hun eigen moralisme wordt hen teveel.
Ook vind ik ‘t interessant om te laten zien hoe mensen hun werkelijkheid compleet verschillend beleven. Onze ‘mindframe’ bepaalt volledig hoe we de wereld zien en interpreteren. Dit veroorzaakt veel van onze communicatieproblemen.
0 notes
Text
VLONE CORPORATE SOLDIERS
A group of 4 grafitti artists from a small village close to sea are all stranded in life. They all don't have a job and are about to get kicked out by their parents. They decide to start a tent camp in an industry area closed to their house and steal their energy from a factory nearby. Life is incredibily rough: surviving on the food from gas stops nearby and living in the middle of smoke and loud noises. Their life takes a turn when Gabriel 'Xinxo' starts a dropshipping business on his laptop. They start shipping e-cigarettes and quickly become one of the biggest on the market.
-> But when the boys open up shop in the corporate area of Amsterdam, they quickly learn that newcomers are not welcome. Through lawyers they’re putting pressure on the boys, so they retaliate: by painting their offices with grafitti and stealing from them through cybercrime.
-> But the money starts to change their soul and friendship. In between the group the boys get into a conflict and they all split up into separate companies. In the end their company gets bought up by a huge MNO.
0 notes
Text
de persoon die vergat hoe te slapen
Basil (23) is een ambitieuze jonge software engineer die werkt aan een VR software genaamd Realismus. Realismus is een soort Metaverse: een VR wereld waarin geprobeerd wordt 1 op 1 de menselijke realiteit na te maken. In deze wereld zou de mens uiteindelijk immaterieel kunnen worden: hij zou volledig kunnen leven aan een infuus met voedingsstoffen. Alle menselijke impulsen, prestaties en interactie zouden worden ervaren in de VR wereld.
Basil leeft een druk leven waarin hij probeert werk, relatie en een sociaal leven te combineren. We zien hoe dat leven zijn tol eist: zijn mentale gezondheid takelt af, maar niemand om hem heen heeft ‘t door. Aan de buitenkant zien we niks, maar in zijn brein zien we langzaam moleculen veranderen.
Alles verandert wanneer Basil met zijn vader aan een lunch zit in een drukke ruimte. Zijn realiteit begint af te brokkelen. Eén voor één zien we de pixels op het scherm afbrokkelen. Daarna verandert het scherm weer naar normaal. We zien in zijn blik dat hij zwaar geschrokken is.
Basil loopt naar buiten en zijn ervaring van de wereld om hem heen is volledig veranderd. Alles is scherper en shakier geworden. Geluiden komen dichterbij en overweldigen Basil.
(-----)
Wanneer we verder naar achter bewegen zien we dat de realiteit al die tijd een scherm is geweest. Het scherm is aangesloten met kabels. Basil is zijn fysieke verschijning verloren: hij is een grote bal met energie in de ruimte geworden. We horen zijn vader nog in de verte roepen. We bewegen nog verder naar buiten en belanden in een groot niks. Een grote energiebron verschijnt en spreekt Basil aan. Basil raakt in paniek.
Basil vindt zijn emoties terug in zijn herinneringen van vroeger. Herinneringen van vroeger = connectie met verleden.
Basil ontdekt dat alle kabels van het ‘realiteitsscherm’ verbonden zijn aan energieën van echte mensen uit de echte realiteit. Wanneer hij verbonden raakt met die energieën krijgt hij langzaam zijn menselijke vorm terug.
0 notes
Text
DPDR: A Research Into Our Reality
Wat wil ik exposeren?
Voor mijn expositie bij Sissi’s wil ik de kijker een inzage geven naar mijn eigen conflict met de realiteit. Sinds 1,5 jaar heb ik last van DPDR. Een stoornis waarbij je de realiteit ervaart als een droom. Je ervaart een hoge mate van angst, waardoor je je volledig terugtrekt in je hoofd. Geluiden voelen dof en veraf, de realiteit ziet er scherper uit en gezichten van mensen ervaar ik als intens. Gepaard met deze vervreemding ben je in je hoofd existentiële vragen aan het stellen over de realiteit. Zoals ‘hoe weet ik zeker dat dit niet echt een simulatie is?’ Ik kan me herinneren dat ik al jaren last heb van deze fenomenen, maar 1,5 jaar geleden knapte er opeens iets. Op dat moment was ik met mijn vader, en voelde ik opeens de eerste keer deze depersonalisatie. Sindsdien is DPDR een slechte vriend van me geworden.
Als ik terugkijk op het werk wat ik heb gemaakt afgelopen jaren zie ik een grote fascinatie met mijn eigen problemen met dissociatie. Ik wil altijd een vorm van de realiteit laten zien die geabstraheerd is.
In ‘Chicago Streets At Night’ wilde ik het gevoel van vervreemding laten zien die ik voel als ik over straat loop ‘s nachts. Het gevoel van angst voor alles om je heen. De kwetsbaarheid.
In ‘Karoshi’ probeerde ik de dissociatie te laten zien van mezelf in een periode waarin ik me overwerkt voelde. Het gevoel van adrenaline die door je lichaam giert, maar ook de overweldigende angst die je voelt wanneer je uit deze focus komt.
In de videoclip ‘dr34ms’ probeerde ik iets te maken wat leek op de tussenfase tussen slaap en een droom. Een soort koortsdroom. De geluiden deden me denken aan een gevoel van een nachtmerrie, waarbij je over vage herinneringen droomt.
In mijn project ‘Petra’s Moeren’ (wat ik nooit tot uitvoering heb kunnen brengen) was mijn fascinatie om te laten zien wat voor vervreemding iemand ervaart die lijdt aan de ‘hoarding’ disorder.
Persoonlijk Proces met DPDR
Wat ik na lange tijd heb ontdekt is waar de depersonalisatie vandaan komt. Eerst was ik gefixeerd op de realiteit die me gepresenteerd werd. Ik was (en ben soms!) er werkelijk van overtuigd dat de realiteit nep is. Wat ik ontdekte is dat je connectie met de realiteit bepaald is door je interne beleving. Als ik last had van depersonalisatie, had ik eigenlijk last van een hoge mate van stress/angst. Ik had geen last van depersonalisatie als ik me rustig en relaxed voelde.
Wat ik tevens leerde is dat mijn stress het gevolg is van emoties die ik niet toelaat in mijn lichaam. Mijn benen waren voor 2/3 jaar elke dag volledig gespannen. Het voelde als elektriciteit die door m’n benen ging. Ik voelde niks meer. Tegenwoordig probeer ik momenten van rust te nemen in mijn dag waarbij ik mijn emoties heel bewust probeer toe te laten. Als ik dit doe, voel ik mijn lichaam ontspannen.
Gewenst resultaat
Het zou mooi zijn om mensen die mijn expositie ervaren de kans te geven om te voelen wat ik mee heb gemaakt. Ze starten de expositie in het gevoel van angst/stress waarmee ik geconfronteerd word als ik wakker word in de ochtend. De angst voelt nog iets wat ver weg is. Iets waar ze van weten dat het komt en bang voor zijn, maar niet iets wat ze direct zien.
Vervolgens komt er een complete audiovisuele overload op ze af. Abstracte beelden van een dagelijks leven in onze maatschappij. Van alle kanten flitst het en hoort men verschillende geluiden. Er heerst chaos. Niks aan je omgeving is te categoriseren. Zelfs waar je heen moet lopen is onduidelijk.
Als hen het lukt om deze fase te doorstaan komen we in een ruimte van complete rust. Een moment waarbij we helemaal in het nu leven en er geen gedachten binnenkomen.
De laatste fase is een geabstraheerde vorm van de nieuwe realiteit, waarbij er weer ruimte is voor emotie, fantasie en het maken van herinneringen. We zien herinneringen van vroeger, maar ook nieuwe ervaringen.
Conditions
- Alle belevingen zijn digitaal: er is niks aan te raken wat we horen of zien. We kunnen het alleen horen en zien.
- Elk beeld wat we zien is tot een bepaalde mate geabstraheerd.
Context
Deze expositie zal worden geplaatst bij de Sissi’s Expo Resto, het liefst in de kelder.
0 notes
Text
LA: Reflection
De mentaliteit is hier absoluut anders. Waar ik in Nederland juist heel erg m’n best heb gedaan om minder van m’n ego te betrekken in film, is ‘t hier juist een lion pit. Je moet sterk in je schoenen staan en achter elke keuze staan die je maakt. Je zegt niet:
‘I got a pretty good idea of what I’m doing, kinda’.
Je zegt:
‘I know exactly what we’re doing here. And I want it like that. Because we’re making something legendary.’
Het past absoluut niet bij me, maar ik moet er NU in duiken anders gaan dingen niet goed. Geen enkele bescheidenheid, puur Messias-Complex. Ik moet (tijdelijk) gaan geloven in de stem in m’n hoofd die zegt: ‘you were born to do this. you’re that guy, you’re a legend.’ En ‘t klopt, op een bepaalde manier. A$AP Rocky heeft m’n treatment gezien en vond ‘t dope. Wie kan dat zeggen? Op dit moment ben ik één van de weinige. De visie die ik heb is uniek, en ik ken niet veel mensen die najagen wat ik najaag in deze industrie. We hebben een unieke visie die we tot leven gaan brengen.
Dus laat ik die stem dragen. Laat ik vanuit de binnenkant van mijn longen naar buiten schreeuwen hoe zeker ik ben van deze visie. Iedereen moet luisteren naar mij, omdat we alleen op die manier iets gaan bereiken. Zet je gevoelens uit, duik in je adrenaline en fuck this shit up. We’ll make it work.
En onthou: het valt allemaal best mee. Mensen doen alsof ‘t iets is wat het niet is. Aan het eind van de dag is het gewoon verschillende shots schieten op een manier die we allemaal tof vinden. Maar je moet ‘t pitchen alsof ‘t meer is dan het is.
0 notes
Text
LA: Plan December/Januari
Dingen die ik op dagelijkse basis wil doen:
• Joggen
• Skateboarden
• Nieuw ontbijt maken (pannekoeken, buritto’s, smoothies)
• Vrijwilligerswerk
• Hiken
• Fitness
Op langere termijn:
• Naar improv lessen
• Naar de film
• Naar kringloopwinkels in Las Vilaz
• Los Angeles County Museum of Art
• Space Museum
• The Broad
• Japanese American National Museum
• Van Santa Monica naar Malibu fietsen
• Angeles National Forest
• Sequoia National Forest
Restaurants:
• Soban, Koreatown
• BCD Tofu House, Koreatown
• Surawon Tofu House, Koreatown
Uitgaan:
• Ddong Ggo
• Dwit Gol Mok
• Shatto 39 (bowling)
• R Bar (karaoke, password is on twitter/facebook)
0 notes
Text
The Corporate Larper
Henry, a retired cryptomillionaire at 43, is missing the thrill of everyday life. Everyday life has becoming stressful, since Henry is looking for purpose in his everyday life. Coming from an entrepreneur family, he’s fully programmed to work and accomplish everyday. Henry decides to erase his identity and changes his name to Casper Orporate. With his new identity, Casper starts working 7 days a week at a tech company in Sillicon Valley. Quickly he works his way to the top, but not all are happy. His colleagues dislike Casper’s pragmatic and profit-oriented approach. One day, Casper get’s into a heavy discussion with one of his antagonists. Henry feels like his goal to become the CEO is being prevented. The discussion leads to a division in the office: the idealists on the one side, the capitalists -lead by Henry- on the other side. After working hours, everyone in the office transform themself into a warrior and engages in a playful war in the office.
Surprisingly, for the first time in his life, Casper feels alive. He titles himself ‘The Corporate Larper’, as he transform in a true office warrior. He starts wearing folders as his shield and uses pens as arrows for his crossbow.
0 notes
Text
23092021 - wat probeerde joost me te vertellen?
• De inciting incident van de film moet de dood van de vrouw zijn, anders is er geen reden voor de kijker om dat erg te vinden. We hebben achtergrondinformatie nodig.
• De ontdekking van de kijker en het hoofdpersonage is dat zijn vrouw eigenlijk de antagonist van het verhaal is.
• Het hoofdpersonage moet iemand zijn met een doel. Dingen die er gebeuren in het verhaal moeten gevolgen van zijn keuzes zijn.
• Optioneel: De verzameling van Peter en Petra moet iets moois zijn wat in een extreme vorm lelijk wordt. Voorbeeld: teveel planten zorgen voor onkruid, ongedierte, schimmel. Maar een paar goed verzorgde bloemen zijn mooi.
• De brand kan niet ‘per ongeluk’ gebeuren.
0 notes
Text
23092021 - UP
UP - First 10 Minutes
We beginnen op een rolmodel van ons hoofdpersonage. Het rolmodel vertelt ons indirect het doel van ons hoofdpersonage: om net zo te worden als hij.
Hoofdpersonage ontmoet iemand die hetzelfde doel heeft als hij.
Hoofdpersonage maakt een belofte: doel heeft een extra laag gekregen
Het doel wordt duidelijk gemaakt met 2 symbolen: het schilderij op de muur en de pot met geld
Motief van ballonnen wordt opgesteld
Eindresolutie: Het doel is nooit behaald. Daarom kan hij de dood van zijn vrouw niet loslaten.
Waarom sympathiseren we met ons hoofdpersonage? Omdat we hebben gezien dat hij een lieve, kwetsbare man is die samen met zijn vrouw iets van zijn leven heeft gemaakt. We snappen aan het eind waarom hij nu teleurgesteld is: hij heeft zijn doel nooit behaald.
Wat haal ik hieruit voor mijn film?
Peter moet een reden hebben waarom hij zijn vrouw niet wil loslaten: een samenwerkingsband, een reden waarom zij de aanvulling is op hem.
Ik wil het motief van de auto-onderdelen in de eerste scènes al establishen
Het doel van de lijkwagen moet er ook al voor haar dood zijn, maar wellicht in een andere vorm. Wat was hun doel samen? Wat als ze een auto wilden maken samen, maar hij maakt er een laadklep bij om haar erin te vervoeren?
Misschien hadden ze wel een meubelzaak, en maakt hij haar doodskist?
UP - 10-20min
Hoofdpersonage zijn leven is veranderd (zwaarder) door leeftijd.
Hoofdpersonage mist zijn vrouw in zijn leven. (Te zien in de leegte)
Hoofdpersonage praat nog met zijn vrouw alsof ze nog leeft (=ontkenning)
Hoofdpersonage zijn leefomgeving verandert. Er is druk op hem om ook zijn leefomgeving te laten veranderen. Dat doet hij niet omdat hij vastzit in zijn traumaverwerking. Hij wil letterlijk en figuurlijk nergens heen.
Wanneer iemand zijn leefomgeving (oftewel herinnering, manifestatie van wat ooit was) per ongeluk verandert (brievenbus), reageert hij emotioneel.
Hoofdpersonage komt voor een keuze te staan: een comfortabel verzorgingstehuis of het bereiken van hun grote doel?
Het hoofdpersonage kiest voor zijn doel. Ik voel iets omdat ik zie dat hij een keus maakt.
UP: 20-30 min
De obstakels tot het doel zijn begonnen.
Eerste obstakel: de storm
Tweede obstakel: ze zijn aan de verkeerde kant van de vallei
Derde obstakel: de drie honden
Het huis gaat kapot tijdens de reis, terwijl hoofdpersonage tegenstribbelt
Hoofdpersonage riskeert leven voor zijn huis.
‘Set up why it’s so important, and then even the viewer will have an emotional attachment to non-human elements in the story.’
Kleine Kid: Doel is om zijn badge te halen. Hij wil enkel hoofdpersonage assisteren. Comic relief?
Doel is erkenning van een vaderfiguur.
Wat haal ik hieruit voor mijn film:
Mijn hoofdpersonage moet meerdere obstakels encounteren tijdens het behalen van zijn doel
UP: 30-50 min
De introductie van de vogel en de hond creëert een tweedeling tussen hoofdpersonage en Kleine Kid. Het forceert het hoofdpersonage om te veranderen. Hoofdpersonage is sceptisch tegenover iedereen.
Hoofdpersonage is door de focus op het doel de essentie kwijt.
Hoofdpersonage maakt een tweede belofte. Een belofte waardoor hij een tweede doel krijgt, die gebaseerd is op het heden ipv het verleden.
Rolmodel wordt antagonist, want hij forceert ons hoofdpersonage om te kiezen. Kiest hij voor zijn oorspronkelijke belofte of zijn nieuwe belofte?
De antagonist steekt zijn huis in de fik
Wat haal ik hieruit voor mijn film?
Mijn hoofdpersonage houdt vast aan iets waarvan hij denkt dat het hem helpt, en verzet zich tegen mensen die hierin verandering willen brengen
Hij denkt dat hij moet bewaren en organiseren, maar hij moet eigenlijk dingen wegdoen
Zijn vrouw had hetzelfde doel als hij, maar hij komt erachter dat dat doel niet goed was voor hem en haar.
UP: 50 MIN - EIND
‘Thanks for the adventure, now go have a new one.’
Het doel zit ‘m niet in de spullen, niet in het huis: maar in de ervaringen/het avontuur.
De spullen worden weggegooid om de échte catharsis te bereiken
Thema: avontuur
De antagonist begaat dezelfde fout als de protagonist eerst zou begaan, tot hij verandert.
Het eind werkt goed, omdat hij nooit een heldhaftig figuur was, maar nu wel. Omdat we hem kennen als laf persoon is deze verandering bewonderenswaardig.
Wat haal ik hieruit voor mijn film?
De antagonist begaat dezelfde fout als de protagonist eerst zou begaan, tot hij verandert.
Peter is een laf figuur met doelen die hij niet kan uitvoeren, maar op het eind is hij toch de held die hij wilde zijn.
0 notes
Text
15092021 - Interview Kaat
- Mijn kamer staat nu erg vol met dingen die ik weiger weg te doen, mooie maar onfunctionele meubels en bakken met spullen. Dit is opzich wel een verbetering is tegenover de situatie daarvoor, waarin ik geen kasten had maar wel uitpuilende dozen die de hele vloer bedekten voor een aantal maanden na mijn verhuizing. In mijn oude kamer stonden mijn ‘kleine spullen’ (met emotionele / esthetiek waarde) overal op mijn kasten. Hier heb ik wat foto’s van. In de kamer bij mijn ouders thuis staan nu alle spullen die ik niet weg wil doen maar ook niet echt wil houden- deze kamer zowel als zijn kasten staat nog steeds vol met dozen en plastic tassen.
-Het hoorden zit bij ons echt in de familie, iedereen verzamelt spullen die die nooit vindt. Het werd steeds erger toen ik op mezelf ging wonen en in eerste instantie geen rekening hield met of een kast veel dingen op kan bergen tegenover hoe mooi die er uit ziet. Die mooie maar onpraktische kasten heb ik natuurlijk nog steeds staan.
- Zoals ik al zei ben ik steeds meer gaan verzamelen hoe ouder ik werd, puur omdat de spullen zich opstapelen. Wel heb ik de grote stap genomen (een maand geleden) wat kleding weg te gooien.
- Spullen laten me denken aan bepaalde perioden van vroeger, aan mensen, oude hobby’s of banen of schooltijden. Ik word er gewoon heel blij van om aan al deze oude momenten herinnerd te worden, ik leef daarom misschien wel veel in het verleden. Verder houd ik gewoon veel van mooie spullen, dus verzamel bijv ik servies uit tweedehands winkels waarvoor ik vervolgens geen eigen keuken heb, dus belandt het maar in de kast.
0 notes
Text
15092021
Interview met Oma van Ray.
Toen ik Ryan voor het eerst ontmoette, vertelde hij mij dat niet alleen hij, maar ook zijn familie hoarders zijn. Hij vertelde me over zijn oma, die haar hele eerste en tweede verdieping vol had staan met spullen.
Toen we bij haar langskwamen vertelde ze me al snel over hoe ridicuul ze de term ‘hoarding’ vond. Zij zag het als ‘hamsteren’. Ze vertelde aan me dat ze kritiek had op de consumptiemaatschappij waarin alles weggegooid werd. Dit las ik ook terug in het onderzoek van mijn vorige blogpost. Ze vond ‘t niet erg om dingen weg te gooien (zei ze), maar het moest wel een nieuw doel krijgen.
Als iets verkocht werd op de rommelmarkt of aan een nieuw persoon gegeven werd vond ze dat geslaagd. Dan kon ze met gemak afstand doen van de spullen. Het probleem leek echter dat ze nog erg veel spullen aan mensen moest geven. Haar huis stond vol met (perfect georganiseerde) kledingstukken in kasten, foto’s en herinneringen aan haar kinderen en af en toe een kwaliteitsvoorwerp. Labels als ‘mooie sjaals’, ‘witte sjaals’, ‘zijden sjaals’, ‘voorjaar sjaals’ waren overal te vinden. Elke kamer was schoon en was één grote bom aan kleur. Al snel concludeerde ik: ‘hier staat niks van de Action’. Dat bevestigde zij.
Waarom haar huis me in de war bracht was omdat het niet echt leek op een chaos die ze niet onder controle had. Ik zag wel de mogelijkheid dat het daartoe uit zou lopen. Het ‘probleem’ was dat ik in begon te zien dat het hoarden niet altijd problematisch is. Deze mensen zijn een soort verzetsstrijders tegen de consumptiemaatschappij, waarbij ik eerst dacht dat zij hier slachtoffers aan waren.
De Oma van Ray vertelde me dat elk product tegenwoordig is geproduceerd op basis van een beoogde houdbaarheid. Ray vulde dit aan door me uit te leggen over een schoen waarvan de zolen automatisch kapot gingen als je de schoenen niet vaak genoeg droeg. Ik dacht meteen aan mijn IPhone, waarbij de softwareupdates langzamerhand zorgen dat de oude telefoons onbruikbaar worden. Houdbaarheid is niet van belang, omdat mensen moeten blijven kopen.
Maar wat zoek ik nou in deze mensen? Wat projecteer ik op hen? Zoek ik sensatie? Ik zoek volgens mij vooral een constant patroon. Een vaste regel die elk van hen verbind en hun leven problematisch maakt. Misschien moet ik hiervoor een stap terug doen en kijken vanuit een abstracter perspectief.
----------
Wat is bezit voor de niet hoardende mens? Onze perceptie van kwaliteit is veranderd. Associaties met het object zijn belangrijker geworden dan de kwaliteit van het object. Een Gucci tas is niet perse de meest kwalitatieve tas, maar wel de tas waar het meeste geld voor betaald wordt. MacDonalds maakt niet de beste hamburger, maar die wordt wel het meest geconsumeerd. Er zit een immateriële laag aan elk object. Ik onderscheid 3 van deze lagen.
1. Het symbolisme van het object. Een fantasiewereld die gebouwd wordt door het merk zelf d.m.v. reclame. Een voorbeeld hiervan zijn merken, maar ook religie. Voorbeelden zijn Gucci tassen, christelijke kruizen of buddha beelden.
2. De emotionele connectie die we voelen met het object. (Een herinnering)
3. De functie die we zien in het object. (bvb. een mes, eten)
Op basis van mijn interviews met hoarders lijkt het alsof ze de functie belangrijk vinden, maar wanneer ik dieper vroeg ging het vaak om de emotionele connectie. Met de status die de spullen hen biedt lijken ze niet bezig te zijn.
0 notes
Text
13092021
Custodian Behavior: A Material Expression of Anti Consumerism
Quotes
‘By promoting the consumption of disposable products, short-lived fashions, and ephemeral sensations, consumerism nurtures an ideology of newness and creates a space wherein the old, the past, and the worn-out have no place.’
‘Justifications for rescuing objects are peppered with words such as “you just never know” or “I might need,” which suggest that informants recover diverse types of objects on the basis of their possible use in the future.
‘Jeff furthers this notion by explaining that preserving the “life” of the objects provides a sense of security for an uncertain tomorrow: “Tomorrow things won’t be there, or I might not be able to afford a thing. It doesn’t matter, I’ve got it here. I might just have to go and look for it” (Robert).’
‘As rescuers of the material, informants almost compare their private space to an orphanage where objects are protected from a throwaway culture and a wasteful world. ‘
‘For example, Robert speaks of his hoarding behavior with pride and hopes for a better society when he says, “The more people pursue this [hoarding], the world is going to become a better place.” And Fiona identifies her practices as “a very noble thing to do.” Non-clinical hoarders do not emphasize conflict with consumer culture and capitalism. Instead, they describe being engaged in saving, protecting, and preserving objects from the dominant throwaway culture’
“The idea of jettisoning something that is a bit doddery, it seems a bit cruel to throw it out. A bit like tossing out an old relative.”
Side-note: ik heb een specifiekere onderzoeksvraag nodig
‘For example, Jeff owns the old and broken gardening tools of a person who used to work for him. Although Jeff does not remember the name of the deceased man, he has preserved the objects for several years and does not intend to throw them away’
‘Objects serve as palpable, solid, and durable resources for connecting the deceased to the living and the past to the present.’ < Dit zag ik ook in de documentaire ‘Verstopt’
‘Similar to Zelizer’s concept of memory, informants’ subjectivity “exist[s] in the world rather than in a person’s head, and so is embodied in different cultural forms”’
‘Rather, informants’ subjectivity is encoded in the material and the material anchors their subjectivity to the real world.’
0 notes
Text
09092021
Gister ben ik bij Ryan langsgegaan. Ryan is een 21 jarige jongen die woont in Den Haag. Hij studeert aan de modeschool in Amsterdam. Ryan zegt zelf dat hij al sinds zijn jeugd aan het hoarden is. Hij denkt zelf dat het is begonnen op zijn 15e, toen hij begon met blowen. Het blowen is begonnen als gevolg van zijn ADD. De ADD zorgt ervoor dat zijn hoofd erg druk is en hij erg vergeetachtig wordt. De angst om delen van zijn leven te vergeten zorgt ervoor dat hij spullen verzamelt die herinneringen dragen.
‘Door al deze drukte om me heen, hou ik een bepaalde rust in mijn hoofd’
‘Als mijn vader dingen wegdeed, wilde ik die dingen graag bewaren’
‘Ik had een verslaving aan lipjes van blikjes, ik moest elk lipje van elk blikje bewaren.’
‘Mijn huidige vriendin verwijderde laatst een foto uit mijn bibliotheek. Toen tripte ik best wel. Ik moet die foto’s hebben, anders ga ik ‘t niet kunnen onthouden. Foto’s en materialen zijn erg belangrijk voor mijn herinneringen.’
‘Ik heb hier allerlei spullen waarmee ik ooit nog iets wilde doen. Daar staat een glazen plaat die ik nog moet fixen, ik heb kleding die ik nog moet verkopen, ik heb een klok zonder batterij.’
‘Ik heb iets weggegooid van mijn ex. Daar heb ik nog altijd spijt van. Iets wat je op dat moment zo blij maakte.’
‘Als ik denk aan dingen vergeten, word mijn lichaam numb. Daarna wil ik slapen en gewoon in bed liggen. Ik besef pas sinds kort hoeveel dingen ik ben vergeten te voelen door het blowen.’
‘Ik besef pas recent dat het kopen een kort geluk is. Dat ik daardoor meer moet gaan letten op wat ik ga kopen. Vaak koop ik iets en tegen de tijd dat ‘t aankomt vind ik ‘t al niet meer speciaal.’
‘Ik kan deze badslippers wegdoen en exact dezelfde kopen, maar ‘t gevoel is niet hetzelfde’.
3 waardevolle objecten:
• Bowl Bash sticker
• As van Kaj
• Sweater die Kaj droeg
0 notes
Text
vragen interview hoarding
• Wanneer is je hoarding gewoonte gestart?
• Wat betekent bezit v oor je?
-> Wie ben je zonder je spullen?
• Hoe ervaar je de spullen & je omgeving? Heb je ‘t gevoel alsof je de rommel nog ‘ziet’? Wat zie je als je naar je omgeving kijkt?
• Hoe voelt ‘t om iets te kopen? Welk gevoel krijg je hierbij?
• Hoe voelt ‘t als je denkt aan iets weggooien of als je probeert iets weg te gooien?
0 notes