bir şeyi ne kadar az kimseyle paylaşırsan gerçekleşme olasılığının o kadar yüksek olmasından nefret ediyorum çünkü ben nadir karşılaştığım güzel şeyleri dışarı vurmadan duramayan bi aptalım

Çok güzel gülüyor diye ağlamak.

Ben sana yarın gibi tutundum

değersizliğim hep aklımda mesela. senin gözünde hiçbir şey olamamakla barıştım.

o şarkı çalsa aklına gelecekmişim. o şarkı hiç çalmamış, ben aklının ucundan bile geçmemişim.

ve ne olur benden önce ölme.

yüzünü görsem çok ağlarım. haklısın ağlamakla ölçülmez ama çok ağlarım.

“Müzeyyen; bir yangın yerinden geriye kalan irili ufaklı birkaç kor parçası şimdi ciğerimde.”

sen her şeyi senin uğruna geride bırakmış birinin herkes için geride kalmışlığını bilemezsin.

ruhun yorgun, sanki doğduğundan beri koşmuş ama ulaşamamışsın gibi.

‘anla mona roza, ben bir deliyim.’

'sana bakınca dünyanın bütün yollarını yürürmüşüm ama hiç yorulmazmışım gibi gelir.'

'kaçamıyorsun çünkü anıların adımlarından daha büyük.'

gözleri derindi ve bana baktı, 'yüzmeyi biliyor musun?' diye sordu. 'hayır' dedim. fakat boğulmayı öğrenmiştim.

benim çiçeklerim açmayacak.

Biz kocaman bir acıyı evin baş köşesine oturttuk. Bunu kendimden bile saklarken sana anlatmak istiyordum.

Yalvarırım dinleme çok ağlarım.

kalbimi taşıyabilmek için ellerini istiyorum.