Artık yeniden yabancıyız ama bu sefer anılarla birlikte..

Yiyorum, içiyorum, uyuyorum, gezmeye çıkıyorum. Ama birden keyfim kaçıyor, bir boşluk duyuyorum.

Oysa ne çok ağladım ben bir damla yaş dökmeden.

Çok bağırdım duymadılar. Artık fısıldamam bile.

İnansaydım, beklerdim bir ömür gelmeni

Ve inan saydım, bir ömür gelmeni.

Soruma cevap yok mu

Kimsin aq

Ne yapıyorsun

Ders çalışıyorum

engeli kaldirsana benim

Kimsin

Sayfan ateşli 😎

Sjskdkjfkd teşekkür ederim dmye gelsene

Az önce bir yazı gördüm. "İnsan ancak sustuklarını duyan biriyle bir ömür geçirebilir" yazıyordu. Hani derler ya 'bir yazı bir söz duyarsın hayatını değiştirir diye. Sanırım cidden öyle oldu. Bu söz bana kiminle olmak istediğimi, kiminle bir ömür geçirmek istediğimi karar vermemi sağladı. Dedikleri gibi bir söz benim hayatımı değiştirdi.

Eskisi gibi değilim artık, yorgunum, sessizim, düşünceliyim ve beni bu hale getiren herkese dargınım.

Ama dönme, ne olursun orda kal...

Bir insan neden gider? Neden adında kalan kimseyi düşünmez ve gider? Veya düşünüp mü gider? Bilmiyorum ve sanırım hiç bilmeyeceğim. Neden bilmiyorum ama kendimi birini özellikle bana değer veren birini terk ederken düşünemiyorum belki de. Çünkü nasıl bir acı çekeceğini biliyorum, nasıl hayal kırıklığına uğrayacağını, nasıl üzüleceğini, her gece odasında yastığına sarılıp ağlayacağını, nasıl bir boşluğa düşeceğini biliyorum. Bunları bildiğim için kimseyi terk edemezdim ben, kimseyi yarı yolda bu yüzden bırakamazdım.

Utanırım hep o acılı şarkılarla ağlarken...🥀

Senin boşluğun.

Beni sevmiyordun bilirdim, bir sevdiğin vardı duyardım...