Gönül yorgunluğu ne, biliyor musun? Gökte yıldızın kalmıyor. Gölgen bir yere sığmıyor. İçindeki şarkı içinde boğuluyor. Penceren sokağa bakmıyor. Bütün sevgi sözleri kalbinde cezaya dönüyor. Kirpiklerin hiçbir güzellikle halkalanmıyor. Baktığın bütün sular yeraltına çekiliyor. Sevmek korkusu ayrılıktan çok önce acı veriyor. Dünyanın bütün cenazeleri evinin önünden kalkıyor.

Bana gelene kadar yormuşlar seni. Değersiz birileri için bile dünyaları karşına aldığını anlatırdın bana. Dünyaları karşına al demedim ki ben sana. Yanımda kalsaydın, dünyalar bizim olurdu zaten..

Ve yıldızım öyle güzelsin ki şiirlere sığmıyor elin yüzün bir de o öldüğüm gözlerin vardı değil mi? baktıkça nasıl da kayboluyorum öyle. o güzel gülüşünü görmek için nelerimi vermezdim bir bilsen. tabii bana güldüğünü bilmek de ayrı bir deli ediyor beni. inanır mısın sen karşıma çıkmadan önce tesadüflere inanmazdım, ama bu tesadüflerin en güzeli oldu.

/13.

ya atlayacağız ya düşeceğiz. kıyıya gelenlerin hikâyesi böyledir.

Tekte siliyorum ıskalamadan bu yüzden kimsem yok

İnsanları çok severseniz, onlara çok değer verirseniz giderler. Hele ki hayatınızı bir insana bağladıysanız yerle bir olursunuz. Sonra içinizde o insanı öldürmek için uğraşırsınız. O yüzden hiçbir insana hayatımız bağlı şekilde yaşamamak gerekiyor. Ne demişler: "Ağaca yaslanma çürür, insana yaslanma ölür."

ben bir gece de yıllarımı kaybettim.

artık toxic ilişkiler, anlamsız arkadaşlıklar, zorunlu etkileşimler veya gereksiz konuşmalar için enerjim yok

Bana nefes alan hiçbir şeyi sevme hakkı vermediler, ben de incir reçelini sevdim. İncir reçeli sendin aşkım.

İnsanları çok severseniz, onlara çok değer verirseniz giderler. Hele ki hayatınızı bir insana bağladıysanız yerle bir olursunuz. Sonra içinizde o insanı öldürmek için uğraşırsınız. O yüzden hiçbir insana hayatımız bağlı şekilde yaşamamak gerekiyor. Ne demişler: "Ağaca yaslanma çürür, insana yaslanma ölür."

banyoda ağlamak çok az kişinin anlayacağı bir üzüntü seviyesidir

Bana nefes alan hiçbir şeyi sevme hakkı vermediler, ben de incir reçelini sevdim. İncir reçeli sendin aşkım.

sen benim seri kâtilim, kaç beni yok ettin?

klasik olalım dur dinle, ellerin ellerin ve parmakların. ellerim olsa tam da bu gece belinde, yahut dizlerinde. gözlerinde, avuçlarımın içinde. ellerinden olsa ölümüm.

çiçekler açtığında gelmemeliydin. gelmemeliydin aklıma, güneş gözlerime sızarken. hiç çalmamalıydı o duygu yüklü şarkılar. hiç bilmemeliydim ezbere, hiçbirini. sen geldiğin an, kalbime bakmamalıydım. bir şeyler oluyordu, bir şeyler oluyordu müphem. ben anlamıyordum ama sayısız yük biniyordu sırtıma benden habersiz. hiç hissetmiyordum. hem de hiç. sadece gelmiştin. başka ne olabilirdi ya da ne arayabilirdim gelişinden. ben çiçeklere düşman oldum, güneşe bakamadım, bazı şarkıları hâlâ dinleyemiyorum. gelişinle biraz yok olmuşum kendimden. şimdi sahiden hiçbir şey hissetmiyorum. hem de hiç. sadece gelmişsin çünkü. devamı olamamış.

Kaybettiğin yerde bekleme, güçsüzler öyle yapar. Sana kapanan kapıyı bir daha çalma, kapanan kapıyı acizler çalar. Unutma ki bu aşağılık dünyadasın: kötülüğü baş tacı edip, iyiliği çılgınlık sayan dünyada. Şunu iyi bil ki, işine geldiğinde, şeytan da Kutsal Kitap’tan örnekler verebilir ve Cehennem boş, şeytanların hepsi burada... her düşünceni dile getirme, sana yakışmayan hiçbir düşünceyi hayata geçirme. Samimi ol fakat asla basit davranma. huzur ancak gökyüzünde vardır... biz ise yeryüzündeyiz. Utan, ey çağ! soylu insan yetiştirmez oldun... arama boşuna, bulunmak istemeyeni. İnsanlar göründükleri gibi olmalıdır. Eğer değillerse hiç görünmesinler daha iyi. Kader mi aşkı kovalar, yoksa aşk mı kaderi, kimseler çözemedi bu bilmeceyi.. hoşça kal! değerin çok yüksek, tutamam seni. Sen ancak görenleri seversin, bense körüm sen ne kadar kalsan da geliyorsun benimle.. ben ne kadar gitsem de kalıyorum seninle... öğret bana, nasıl unutulur düşünmek? Oysa benim ruhumda savaş var. Durmadan ölüyor içimdeki insanlar. boğ kendini yüreğim; dilimi tutmak gerek !

sanma ağrısı.