Bazen ileri doğru bir adım atmadan önce birkaç adım geri çekilmeniz gerekir.

Böylece yola birlikte çıktığınız kişinin nereye kadar ileri gidebileceğini, yolda eş değişip değişmeyeceğini ve yokluğunuzda nasıl yollara saptığını, böylece sizi nereye çekeceğini görmeniz için bu mutlaka yapılması gerekendir.

O esnada size söylenen herşeye inanır görünmelisiniz. Arada siz de yoldan çıkmaya meyilli durun hatta, durun ki frenleri tutuyor mu görebilin.

Böylece size her izahati bir öncekinden falsolu ve farklıysa bu tutarsızlık size yetmelidir.

Ne yardan ne serden geçemeyenlerin ziyaniyla dolu dünya.

İnsanlar kuşkusuz mükemmel değil. Ama birindeki eksiği diğeri ile giderip iki üç kişiden bir bütün yaratmaya kalktığınızda yarım olanın aslında sizin çarpık zihniyetiniz ve değerleriniz, bir türlü kapatamadığınız kusur ve eksikleriniz olduğunu ortaya serersiniz başka hiçbir şeyi değil.

Eh, sizdeki eksikleri de bir gün başkaları ile gidereceklerini de karmaya bırakabiliriz. Nasılsa en büyük mutsuzluğunuz bu yarım ve talan kalmış dejenere ruhunuz...

“Kirli çevre insanın ruhunu kirletir, kirli ruhlar çevreyi kirletir.” #aziznesin

“Şimdi birilerinin bizim alınyazımıza kadar değiştirdiğini görüyorum. üstelik bunu senle beraber yapıyorlar. hayat güçsüzlüğümüzü nerde yitirdik.

Sahip olduklarımız bize nasıl sahip çıkamadı.”

"İnsan en az üç kişidir. Kendisi, olmak istediği kişi ve aradaki farkta yaşayan üçüncü. En sahicisi de bu üçüncüdür. Olmak istediğin kişiden kendini çıkardığında, aradaki farkta yaşayan kişidir en çok sana benzeyen. Ne kendin kadar huzursuz, ne de olmak istediğin kişi kadar hayalidir o. Yine bu yüzden iki insanın birbirine âşık olması en az altı kişi arasında geçen bir hadisedir. Hangi kişiliğinin hangi kişiliğe, hangi parçanın hangi parçaya özlem duyduğunu çözemediğinde, içmeyi unuttuğun sigara parmaklarını yakana kadar karşı duvara bakarsın." #AfiliParçalar #emrahserbes https://www.instagram.com/p/B12wgosBgHN6lyQ79UFYV5mac7R-y-NHMtGT1Q0/?igshid=1lq7sd3k127fp

Hırssız, kibirsiz, kini olmayan sevgiyi seviyorum ben. Bana savaşır gibi, hınç alınır gibi davranıldığında çok yoruluyorum.. #alıntılar https://www.instagram.com/p/B1Y0p3kBq8cSR5pafWsQpcZ70AJZ-kqSos64Vg0/?igshid=jzk0bn52d7q4

Şehvetle değil

Sevgiyle birleşmenin yollarını bulun

Vajinayla değil

Rahim’le güç bulun

Öfkeyle değil

Cesaretle yürüyün

Beyninizle değil

Kalbinizle karar verin

Güneşle Ay

Geceyle Gündüz gibi

Zıt kutuplar da olsanız

Savaşmayın

Birbirinizi tamamlayın.

#sedadiker

“Uçurumlar var, var uçurumlar diyorum ben insanla insan arasında, kendiyle kendi arasında, kendiyle başkası arasında…”

- NİLGÜN MARMARA

Romanda adam sevdiği kadın hakkında şöyle bir cümle kuruyor;

Bu kız, kendim olmam için bende eksik olan tek şeydi...

🕊

—Murat Menteş /Korkma Ben Varım/

“Tam metroya bineceğim, bir tane yaşlı amca makinenin önünde panik yapmış dolduramıyor kartı, arkasında birkaç tane genç birikmiş bağırıyor amcaya “-hadi be napıyosun, flört mü ediyosun makinayla” tabi bunu duyunca delirdim, napıyosunuz ya dedim gittim amcaya yardım ediyorum. Canım amcam sen ne istiyorsun dedim, kartım yok dedi, doldurduk kartını dedim al istediğin yere git bununla hatta sen başvuru yap senin yaşına ücretsiz ulaşım dedim, neyse ben de doldurdum kendi kartımı metroya geldim baktım amca orada bekliyor hala, ne oldu dedim. Yavrum adres soracaktım beni azarlarlar diye soramadım, seni bekledim dedi, olur mu öyle şey amcam dedim, peki nereye gidecektin sen dedim. Üsküdar marmaray dedi. Amca kirazlıdayız karşı tarafta o, nasıl buraya geldin uzak dedim, kafasını eğdi, dur dedim anlattım ona. Burdan yenikapıya git ordan sarı çizgiyi takip et marmaraya bin ordan 2 durak sonra Üsküdar marmaraydasın dedim.. Baktım amca mahzun mahzun bakıyor anlamamış durumu, tamam dedim amca gel gidiyoruz, atladık metroya gidiyoruz üsküdara doğru, yolumuz var da var. Muhabbet olsun diye dedim amca nerelisin, malatya dedi. Var mı kayısı bahçesi filan dedim, dedi ki yavrum ben emekli ağır ceza hakimiyim, vay be dedim içinden onlarca kişiye müebbet dağıt, 40 yıl 50yıl hapis ver sonra gel metroda kartı şaşır, ey insanoğlu… Sonra amca dedim malatyadan istanbula neyle geldin dedim uçakla mı otobüsle mi, amca dedi ki hatırlamıyorum… Dedim amca valizler nerde… 3 yaşındaki çocuk gibi yüzüme baktı nerde dedi…. O an anladım amca demans hastası, yani kişisel tarihini unutmak, kendi geçmişini silmek… Peki amca nereye dedim, “OĞLUM BENİ, ÜSKÜDAR MARMARAYDA BEKLİYOR” Dedi. Neyse dedim telefon nerde dedim.. Nerde dedi dedim iş sıkıntı, neyse indik Üsküdar marmaraya. Oturduk bekliyoruz gelen giden yok, dedim amca kimliği ver baktım adına soyadına sonra bir tanıdığı aradım. Dedim böyle böyle kimdir bu yakını vs bir numara bulur musun, sağolsun yardımcı oldu. Harbiden malatyalıymış kızının numarası geldi, aradım dedim gece gece rahatsız ettim ama… Daha lafımı bitirmeden üsküdar marmarayda mısınız dedi evet dedim şaşırdım da tabii. Dedi ki size eniştenin numarasını vericem onu arayın aldım numarayı aradım enişteyi dedim gece gece rahatsız ediyorum ama… O da hemen üsküdar marmarayda mısınız dedi evet dedim, ya herkes biliyor acaba ben mi bilmiyorum niye burdayız derken neyse enişte geldi birazdan. Gelir gelmez sarıldı bana, ben başladım azarlamaya demans hastası bu adam niye tek başına salıyorsunuz dışarı 3 yaşında birini salmakla aynı şey! Kim o oğlu da burada bekliyorum diyor amcaya hem dedim. “-abi demans hastası evet geçmişindeki hiçbir şeyi hatırlamıyor doğru” Ama oğlu polisti 3 yıl önce şehit oldu! Ve oğluyla son telefon görüşmesinde “BABA ÜSKÜDAR MARMARAYDA SENİ BEKLİYORUM” demişti, her şeyi unuttu onu unutmuyor, arada evden kaçıp buraya geliyor. Dizlerimin bağı çözüldü. Kaldım öylece neyse onlar gitti kafamda cümleler dolaşıyor… Belki dedim oğlu gerçekten de oraya geliyor ama biz göremiyoruz, sonra konu üzerinde düşündüm demans hastalığı bizim de hastalığımız toplum olarak, geçmişimizi unuttuk sağa sola savruluyoruz nereye gittiğimizi bilmeden evet oyunlarda yüksek puan alıyoruz, yemek yiyoruz. Ama kim olduğumuzu unuttuk… Nereye gideceğimizi unuttuk…

(Erem Şentürk )”

-twitter(@oncesukut)

“Unuttum diyemem, fakat üzerimde bir têsiri kalmamış”

it’s my birthday :)

my instagram with cinemagraphs

Olmasını istediği şeyleri,yaklaşık on sene oluyormus gibi anlatan bir insan tanıdım. Nasıl ağır bir histeri yağmuruydu bu…

Kendimden özür diliyorum..

Yaşadığım süre boyunca hep merhametimin arkasından yürüdüm, beklentilerimi arkada bıraktım. Kimseden bir şey beklemedim, doğrusu bu sanıyordum çünkü. Yaşadıklarımı yaşayamadıklarımı içimde sakladım, sustum bastırdım olsun dedim insanlık bende kalsın. Ben en iyisini yaşatayım ki istemeye yüzüm olsun dedim. Verdim, hep verdiim karşılığını alıp alamadığıma bakmadan, aslında güçlü olmak değildi istediğim, ama olmak zorundaydım ve bırakıldım. 

Kendimi hep erteledim. Kimsenin beni anlamadığını bildiğim halde hayatıma girenleri bana verilmiş bir görev olarak gördüm. Herkesi mutlu etmek zorundayım sandım. 

Benimde mutlu olmam gerektiğini unutmuşum meğer.. 

Görevim neyse en iyisini yapmalıydım ki vicdanım rahat etmeliydi. 

Birilerinin de bana karşı görevleri olduğunu hiçe saymışım oysa... 

Ne yazık ki; Bana verilen rolleri en iyi şekilde oynarken onların rollerini iyi oynayıp oynamadığına hiç bakmadım. 

Karşımdakilerin eksiklerini tamamlamaya çalışırken, onların hatalarını görmeye vaktim kalmamış sanki. Beni üzmelerine bakmadan, karşılığında ne aldığıma ne hissettiğime aldırış etmeden hep verdim.. 

Kendimi nasılda unutmuşum.. unutturmuşlar aslında. Paramparça olmuş kalbime, cayır cayır yanan içime doğruları söylemeye çalışan beynime, mutsuz yüzüme hep sus dedim. Sen sus... 

Kendime haksızlık ettim, kimseye etmediğim kadar. Herkesi dinledim kendimi dinlemediğim kadar. Kimse benim yüzümden mutsuz olmasın diye, hiç bir şeyin sebebi ben olmayayım diye mutluluk oyunlarımı oynadım.. 

Yetmedi yeni oyunlar buldum. Ama bir gün bir bakmışım ki paramparça olmuşum. 

Tutunacak tek duygu bırakmamışım kendime. kendimi teselli edecek tek şey yokmuş hayatımda. Allak bullak olmuşum.. Kendimi aramaya çıktığımda yorgun, yılgın, bitkin bir köşede saklanıp ağlayan bir erkek çocuğu olarak buldum. Ve ona elimi uzattım diyebildiğim tek şey GEÇTİ, bir daha seni kimse üzemeyecek. Şimdi senden özür diliyorum. 

Seni bu kadar hiçe saydığım için, insanların seni bu kadar üzmelerine müsade ettiğim için, seni hiç bir zaman dinlemediğim için, üzerine bu kadar sorumluluk yüklediğim için, hakkın olan bütün duyguları sana yaşatmadığım için... 

Şimdi tekrar söylüyorum. İnsanlığından, kalbinden, duygularından, çocukluğundan, hislerinden çok özür diliyorum... 

Galiba ben almadan vermenin Allah'a mahsus olduğunu unutmuşum...

...

İnsanın acısını akıtacağı bir yer olmalı. 

Eski aşklarını gömebileceği… 

Örneğin bir çimenlik, toprağı açıkta bir çimenlik olmalı. Bahar yeşilinin arasından hayat görünmeli, kurduyla solucanıyla. 

Çıplak ayakları ısırganlar dalamalı, yakmalı insanın canını.

Yürümeli. 

Gözleri kapalı yürümeli insan o acıyla, sonra tombul bir serçe konmalı omzuna. Tombul ama aç dünyaya doğru yürünmeli beraber.

İnsanın acısıyla büyüyebileceği bir yer olmalı...

Herkesin yanına gitmek istediği birileri vardır; 

Gecenin 3'ü, 

sabahın körü, 

hatta cehennemin dibi olsa bile.