Last Seen Blogs
hogarth-the-chicken-legged
Hogarth
thehermitavatar
FOH
kubiki-lego
Untitled
burntblueberrywaffles
My Boy Only Breaks His Favorite Toys
cuteejeno
Jenois_myboo
Photo
‘The Great Gatsby’, is een verfilming van de roman van Scott Fitzgerald, geregisseerd door Baz Luhrmann. Hierin speelt Leonardo DiCaprio de rol van de zekere Jay Gatsby, het personage waar heel de film omdraait.
Over het algemeen vond ik het een boeiende film. De film is visueel zeer aantrekkelijk. De sfeer van de jaren ‘20 in de ‘high society’ wordt ontzettend mooi weergegeven door fraaie decors, chique kostuums, flatterende kleedjes, old-timers. Ook de muziek is zeer sfeervol en bijpassend.
Nick Carraway vertelt als auctoriële verteller in de film. Hij is in het verhaal de buurman van Gatsby en is eveneens de neef van Daisy, de vrouw die Gatsby bemint en voor zichzelf wilt.
Het verrassende en mysterieuze verhaal over ‘The Great Gatsby’. Dat Gatsby rijk was, wist iedereen. Maar wie hij echt was, was voor vele mensen een groot vraagteken. Hij was een mysterieus personage, waardoor de spanning verhoogt en de nieuwsgierigheid toeneemt. Door retrospectie weet Nick alles over de personages en kan hij het verhaal goed reconstrueren. De flashbacks zijn meestal amusant, maar soms langdradig aangezien het verhaal bijna twee uur en half duurt.
Gelukkig tilden de uitstekende acteurs de film tot een hoger niveau en was hij zeker de moeite waard. Ik heb ervan genoten en beveel de film zeker aan om een inkijk te krijgen in het leven in Amerika gedurende de ‘roaring twenties’.
‘The Great Gatsby’, Wikipedia - De vrije encyclopedie, internet, https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Great_Gatsby_(2013), 26 maart 2019.
0 notes
Text
Een simpel verhaaltje
IQ 140 van Dirk Bracke gaat over een zeer hoogbegaafd meisje. Het toont aan dat zelfs de slimste mensen het soms moeilijk hebben om zich aan hun omgeving aan te passen, om erbij te horen. Dirk Bracke bewijst met dit verhaal dat niemand perfect is en dat dat zeer menselijk is.
Lauren is een meisje van 15 jaar dat heel goede punten haalt op school. Ze heeft twee jaar overgeslagen en zit al in het 5de middelbaar Latijn-Grieks. Op het eerste gezicht lijkt dat helemaal geen probleem te zijn, maar de invloed op het leven van Lauren is groot.
IQ 140 is een boek die je in een adem kunt uitlezen. Het is niet langdradig, er zit net voldoende spanning in om de lezer geboeid te houden. Als ik het boek in een woord zou moeten beschrijven, dan zou ik ‘simpel’ zeggen. Ik zou er zelfs nog een ‘te’ aan toevoegen, want het verhaal was niet echt uniek. IQ 140 is zeker geen boek die ik zou aanraden, om de simpele reden dat ik het zelf geen spetterend boek vind. Het verhaal is op sommige plaatsen te cliché. Ik ben ook een beetje een romantische ziel, dus ik lees graag boeken waar een beetje liefde aan te pas kan komen.
De relatie tussen Jonathan en Lauren vind ik om die reden dus een beetje gebrekkig, want die is naar mijn zin niet voldoende uitgewerkt.
De schrijfstijl van Dirk Bracke is niet speciaal of filosofisch zoals dat bij John Green bijvoorbeeld wel is. Het verhaal is zeer makkelijk leesbaar en soms een beetje te gemakkelijk. Het maakt het verhaal een beetje saai. Ik heb moeite gehad met me te kunnen inleven in het hoofdpersonage, Lauren. Haar gedachtegang is niet voldoende uitgewerkt en juist dat zou ik wat fijner gevonden hebben. Het is ook een beetje eigenaardig dat Jonathan, het liefje van Lauren, met exact dezelfde problemen te kampen heeft als Lauren. Dat is ook nog iets dat het een beetje cliché maakt.
Ik heb tot nu toe nog maar twee boeken gelezen van Dirk Bracke, maar IQ 140 is toch een van zijn minder sterke verhalen.
Ik zou het boek niet aanraden aan mensen die zin hebben om een boek te lezen dat ze voor de rest van hun dagen in hun hartje zullen bewaren, maar meer als een luchtig tussendoortje dat snel weer vergeten mag worden.
BRACKE, D., IQ 140, Schuyt & Co van Halewyck, Hilversum, 2002, 194p.
0 notes
Text
Gedicht op eerste zicht
Laatste gedicht - Hans Andreus
Dit wordt het laatste gedicht wat ik schrijf,
nu het met mijn leven bijna is gedaan,
de scheppingsdrift me ook wat is vergaan
met letterlijk de kanker in mijn lijf,
en, Heer (ik spreek je toch maar weer zo aan,
ofschoon ik me nauwelijks daar iets bij voorstel,
maar ik praat liever tegen iemand aan
dan in de ruimte en zo is dit wel
de makkelijkste manier om wat te zeggen),-
hoe moet het nu, waar blijf ik met dat licht
van mij, van jou, wanneer het vallen, weg in
het onverhoeds onnoemelijke begint?
Of is het dat jij me er een onverdicht
woord dat niet uitgesproken hoeft voor vindt?
Toen ik de titel van dit gedicht zag, dacht ik meteen al aan een gedicht dat zou gaan over de dood. Dat bleek ook helemaal te kloppen. Ik las het en het raakte me door de persoonlijkheid van dit gedicht.
Laatste gedicht, nooit zal hij meer schrijven. Het was voor hem afscheid nemen van iets wat hij graag deed. Je ziet en merkt het einde aankomen. Je weet niet wat het einde is. Misschien is het een nieuw begin of misschien helemaal niets. Je weet dat het zal gebeuren. Je kan er niet omheen. Van de meeste dingen kan je weglopen, maar de dood is niet te ontwijken. Vroeg of laat komt hij je halen, je weet niet waarom, je weet niet naar waar. Er zijn heel veel vragen, maar geen een antwoord. Angst en hoop om niet alleen te zijn, om geen pijn meer te hebben en nooit meer verdriet.
Hans Andreus, de schrijven van dit gedicht is overleden in het jaar dat hij het gedicht geschreven heeft, in 1977. Botkanker is waardoor het leven zijn lichaam verliet.
Dit gedicht is een sonnet, het bestaat uit twee kwatrijnen en twee terzines. Ook is er een rijmschema, maar die is niet constant hetzelfde. De eerste vier regels beginnen met een omarmende rijm (ABBA), verder is het een gekruisde rijm (ABAB).
Ik vind zijn gedichten mooi. Hij schrijft vooral over wie of wat god is, het licht en over de dood. Dat vind ik zelf hele mooie onderwerpen, omdat ik daar zelf ook veel over nadenk, soms iets te veel.
ROZEMARIJNONLINE, Hans Andreus - Laatste gedicht, internet, https://www.rozemarijnonline.net/poezie/andreus-laatste-gedicht.html, 24 maart 2019.
0 notes
Text
Tweetalige woorden
Veel woorden uit het Nederlands hebben een buitenlandse afkomst, net zoals wij ook veel woorden hebben uitgeleend. Meestal is dit het geval bij buurlanden, maar soms zijn er zo’n gevallen bij vreemde talen uit verre landen, zoals bijvoorbeeld Rusland en het Russisch.
Laat in de 17de eeuw was er een Russische Tsaar genaamd Peter De grote, die regelmatig afreisde naar de Nederlanden voor de haven/scheepsbouw. Ook was er een grote samenwerking tussen de Russische en Nederlandse scheepsvloot. Al snel bevonden veel Russische schippers, matrozen en havenarbeiders zicht in de Nederlandse havens en dat was ook omgekeerd. Er kwamen al snel enkele Russische woorden in het Nederlands terecht. Meestal waren het woorden die met Russische zaken te maken hadden of waarvoor er enkel een Russisch woord bestond.
Bijvoorbeeld het Russische pirovát - пировать, dat ‘heen en weer lopen op straat’ aanduid. Wij maakten daar pierewaaien van. Doorheen de tijd kreeg dit woord een negatievere connotatie en werd het vooral gebruikt voor ‘uitgaan’ en ‘flierefluiten’.
Nog voorbeelden zijn: doerak, tsaar, taiga, toendra, kosmonaut, spoetnik, mammoet, stoel, trap,..
Voor mij is het best grappig dat deze twee totaal verschillende talen, toch zoveel woorden gemeen hebben. Zelf spreek ik vlot Russisch en Nederlands, dus dat maakt het nog interessanter. Maar zoals het artikel ‘Geschiedenis Beleven’ al zei ‘voor wie dacht dat hij geen Russisch kon spreken, heeft nu toch al aardig wat woorden onder de knie’ en dat, zonder enige moeite.
GESCHIEDENIS BELEVEN, Het Nederlands van Peter De Grote, internet, http://www.geschiedenisbeleven.nl/het-nederlands-van-peter-de-grote/, 24 maart 2019.
HISTORIEK, Top 25 Russische woorden in het Nederlands, internet, https://historiek.net/top-25-russische-woorden-nederlands/67595/, 24 maart 2019.
0 notes
Text
MiJn ScHrIjFpLeZiEr
Verhalen, teksten, gedichten, daar ben ik constant mee bezig. Zelfs als ik niet schrijf. De wereld in mijn hoofd zit vol inspiratie, vol enthousiasme en vol creativiteit om van beelden rondom mij een verhaal te maken.
Mijn creativiteit was er vanaf de dag dat ik kon denken en niet meer kon stoppen met denken. Ik denk heel veel en dat zorgt ervoor dat ik een tijdje kan ronddwalen in mijn eigen gedachten.
Ik begon te schrijven toen ik op de lagere school zat in een dagboekje dat nu volstaat. Het begon heel simpel over alles wat ik die dagen had gedaan, maar daar bleef het niet bij. Ik kocht notitie boekjes, ik schreef verhalen in Word en ontdekte een site waar mensen gratis verhalen kunnen schrijven en anderen die gratis kunnen lezen: 'Wattpad'. Super leuk! Mijn allereerste verhaaltje ging over een vis. Het heette 'Ben ik een vis?',
“Hey. Ik woon in een appartement, maar niet in een bokaal. Mijn beste vriend is een kat. Doordat hij me steeds wil opeten, voel ik me niet zo vaak alleen. Ik heb een boekentas. En een bril. Dat is alles.”
Al snel kwam er een deel 2 van dit boek 'Ben ik een koe?'. Het waren twee hele korte, absurde verhalen.
Op de middelbare school heb ik het een tijdje moeilijk gehad, waardoor ik mijn gevoel begon om te zetten naar kunst. Net als zingen, tekenen, schilderen en toneel, is schrijven in mijn ogen zeker ook kunst. Ik kocht een boekje en dat werd mijn gedichtenboek. Ik heb ondertussen al 30 gedichten en achter elk gedicht zit een verhaal met duizenden gevoelens.
“ Kijkend naar wat er op de weegschaal staat, de hele dag rond
Niet tevreden, veel te dik
Ze laat zich vallen op de grond
“Je bent niet dik, je bent perfect”, maar die woorden geloofd ze niet
Ze is te onzeker, als ze zichzelf in de spiegel ziet
“Stop met eten”, denkt haar hoofd
Haar lichaam zegt: “sport.”
Maar waar ze helemaal niet aan denkt, is aan vitamine te kort
Ze voelt zich slap
Uitgeput
Heel emotioneel
Slapen lukt haar ook niet meer
Het wordt haar veel te veel.”
17.05.2017
In 2018 ben ik een verhaal beginnen schrijven “Anders is normaal”.
“Het was stil buiten. Het enige geluid dat je hoorde, was het geluid van de kalme wind die de nacht in blies. De duizenden sterren en de maan verlichtten de saaie grijze muren van Kontich. De kale bomen die zich elk jaar klaarmaakten voor de winter, leken net handen van de reus. De reus van Kontich. Het was maar een legende, waar ze in ons dorpje allemaal angstig van werden. Hij scheen 6 meter lang te zijn met voeten zo groot als een auto. Hij zou alles en iedereen vertrappelen tot er niets meer van overbleef. Deze reus woonde in Kontich, niemand wist waar, maar ik geloofde er niets van.”
Mijn droom is om een boek te schrijven, waarmee ik mensen kan laten zien dat anders zijn niet negatief is. ‘Jezelf zijn’ is voor mij een van de belangrijkste dingen in het leven. Iedereen zegt dat liegen slecht is, maar is jezelf anders voor doen dan dat je bent, niet liegen? Kan je gelukkig zijn als je je dag in, dag uit perfect probeert voor te doen? Het is onmogelijk om perfect te zijn, want iedereen heeft daar een ander beeld van. Voor mij is perfect zijn, jezelf zijn.
Dit was nog maar een korte samenvatting van wat ik allemaal in mijn leven heb geschreven. Ik hoop dat ik nooit stop met schrijven, dat ik altijd genoeg tijd ga hebben om mijn pen en notitieboekje vast te pakken en misschien ooit verhalen kan delen met de wereld om me heen.
0 notes
Text
Homoseksualiteit
In ons land kan het geen kwaad als je een homo-roman koopt in een boekenwinkel in het midden van de stad. Ook is het niet uitzonderlijk meer om twee mannen hand in hand over straat te zien lopen. Dit is jammer genoeg niet het geval in de meeste Aziatische landen, waaronder China.
“Tien jaar cel voor Chinese schrijfster wegens homo-roman” is een artikel dat duidelijk weergeeft dat homoseksualiteit in China nog steeds taboe is.
De schrijfster verkocht 7000 exemplaren van het boek online, waarmee ze 20.000 euro had verdient. Er werden ook nog andere homo-erotische boeken verspreid op het internet, wat in China als “obsceen” materiaal wordt gezien. Daardoor is ze veroordeeld tot tien jaar cel. Dat is de maximum straf voor verkrachting, wordt opgemerkt.
Homoseksualiteit is niet meer strafbaar in China, maar wordt gezien als een geestesziekte. Het wordt niet geapprecieerd om homoseksualiteit in theaters of op televisie te tonen. Op het internet wordt het toegelaten als er niet te veel geld mee wordt verdient.
Hoewel ik niet akkoord ga met de manier waarop er mee om wordt gegaan, kan ik wel begrijpen dat er mensen zijn die het niet zo goed snappen. Dat er mensen zijn die niet helemaal begrijpen hoe je op hetzelfde geslacht zou kunnen vallen, dat het in hun hoofd als onlogisch wordt gezien. Toch vind ik dat ze totaal geen recht hebben om over andermans leven te beslissen.
Iedereen op deze wereld is gelijk. Iedereen hier is op dezelfde manier op de wereld gekomen. Iedereen heeft een eigen leven en niemand zijn leven is belangrijker dan dat van andere. Het is belachelijk dat een man en een vrouw wel van elkaar kunnen houden, terwijl twee mannen of twee vrouwen dat niet kunnen. Liefde is toch meer dan voortplanting? Het is makkelijk om te zeggen wat juist en fout is als je zelf een partner hebt waar je gelukkig mee bent en weet dat niemand dat kan verbieden.
Laat homoseksuelen dat ook gewoon hebben. Zij hebben evenveel recht op geluk als anderen. Net als schrijvers die boeken willen kunnen schrijven over onderwerpen als deze. Iedereen mag een eigen mening hebben, maar we moeten ook denken aan elkaar. We zijn allemaal mensen.
BONNEURE, K., ‘Tien jaar cel voor Chinese schrijfster wegens homo-roman’, VRT NWS, 19 november 2018, internet, https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2018/11/19/tien-jaar-cel-voor-chinese-schrijfster-wegens-homoroman/ , 30 januari 2019.
1 note
·
View note
Text
Scherven van verdriet
Je hebt me laten vallen op de grond
als een speelgoedknuffel die je niet meer nodig had.
Je was me beu toen je zei
dat je me niet meer wou zien.
Ik had geen enkele waarde meer voor je,
terwijl ik zo hard mijn best deed om iets te zijn.
Ik probeerde je op te vangen toen je struikelde.
Ik herinner me nog steeds die blik van wanhoop in je mooie ogen
die zoveel tranen verborgen.
Het deed veel pijn.
Je verloor veel bloed
en ik veel pleisters en kracht.
Alle scherven die vielen
had ik op proberen rapen en aan je willen geven.
Ik heb mijn best gedaan, echt waar!
Ik heb me paar keren gesneden aan de stukjes
die verspreid lagen over de vloer.
Ik wou je graag gelukkig zien,
lachen en genieten van het leven,
maar het enige wat ik zag
als je naar me keek was
Verdriet.
Hoe harder ik je probeerde helpen,
hoe kwetsbaarder ik werd,
maar dat kon me niets schelen
Je werd sterker.
Dat maakte mij gelukkig.
Maar uiteindelijk was je sterk genoeg
Om bij mij weg te gaan.
Je had de deur toegezwaaid
Alsof het hoofdstuk nu echt gedaan was
en beter vergeten werd.
Je ging weg,
maar nam mij niet met je mee.
Ik zit hier nog steeds
op dezelfde plek, waar ik je opving
me af te vragen of de scherven
van jou of van mij zijn.
Evelyne Cherepanova
0 notes