"Herkes ve her şey kendi silahıyla vurulur. Koku, başka bir kokuyla. Zaman, başka bir zamanla. Yol, başka bir yolla. İnsan, başka bir insanla."

- Halis Karabenli 💥

Sevmek, delicesine sevmek seni.

İçmek, kana kana içmek seni.

Hissetmek, manolya kokusunda seni.

Ölmek, gül teninde yana yana ölmek...

Bir akşamüstü yokluğunun kenarında yürüyorum. Terk edilişimin izlerini görür gibiyim. Oysa sevdanın çok ötelerinde o kimliği belirsiz adamı tüm benliğimle sevmiştim.

Sevdim, ilkbaharın açan çiçeğinde.

Sustum, yağan yağmurun sesiyle birlikte.

Öldüm, uzak iklimlerin toprağında...

Sıcacık bir sobanın yanında yatıyorum ve hayallere dalıyorum. Her şey gökyüzü gibi mavi. Sen mavisin, ben maviyim ama "biz"... Sonbahar da sarı, kış ayazında kömür karası. Alnımın yazısı sobanın içindeki kül'e çalıyor ve bir gün daha sona eriyor...

Hayat bir gün gel şaşırt beni. Bir gün güldür yüzümü, kalbimin solan çiçeklerini açtır umuda...

Hissetmek...

Aşkı, huzuru, sevgiyi, mutluluğu. Sahi en son ne zaman hissetiniz bu duyguları? Ben hatırlamıyorum bile. Uzun zamandır bu kelimeler benim için kurak bir toprak. Aldığını geri vermeyen toprak.. Hasretiyle prangalar eskiten toprak... Birlikte yaşanan o güzel günleri yağmur sonrası toprak gibi özlüyorum belki de. Hani diyor ya şarkıda; seninle tattım ben her mutluluğu diye. Benimle tadılan mutluluk başkasıyla yaşanıyor artık...

#aşk #sözler #edebiyat #hasret #mutsuzluk #sevgi #toprak