En büyük hayalim...

Çocukken ne olacağımızı sorarlardı. Biz ise anne babamızdan öğrendiğimiz meslekleri söylerdik. Okuma yazmayı öğrendiğimden beri senarist olmaya karar verdim. Tonlarca dizi izledim, film izledim. Ve en doğru kararın senarist olacağını verdim. Lâkin hayat şartları buna izin vermedi. Yılmadım. Meslek lisesi okudum. Üniversite'de Bankacılık ve Sigortacılık okudum. Üniversite'yi bitirir bitirmez evlendim, anne oldum. Belki de herkesin yapamayacağı kararı verdim anne olarak. Oldum olası devrik cümle kurmayı çok severim. Ve öyle de devam ediyor. Hala senarist olamadım ama yaşım 23 ve ben daha yolun başındayım. İnanıyorum ki istediğim o mesleğe kavuşacağım. Siz siz olun kendi istediğiniz mesleği seçin yoksa hayatınız boyunca mutsuz olursunuz. Ben ettim siz etmeyin ☺

Artık Babama Telefondan Ulaşamıyorum!

26.11.2011 tarihinde zaman akıp giderken hayatımın can damarını kaybettiğini bilmiyordum. O gece kuzenlerimle eğlenceni dibine vurmuştum ve ben o tarihte 17 yaşımdaydım. Ergenlik çağının, babama kaprislerimin son gecesiydi, anneme destek olup ve ben o tarihte en büyük sınavımı verip nefes almaya , hayata karşı güçlü durup insanların tesellisine rağmen dimdik duracaktım. Aslında tam anlamıyla hayata atılıp büyüdüğümü anlayacaktım. Binlerce insan annesini, babasını,evladını,eşini,dostunu kaybediyor lakin her insan bu durumu farklı yaşıyor. Bazı insanlar ebeveynlerinin ölmesini ister, evladının ve bir çok kişinin boşa nefes almasın ister. İşte hepimiz duygularımızı farklı yoğunluklarda yaşarız. 27 kasım sabahı kapı çalmadan önce sela verildi ben bilmiyordum babamın olduğunun içim cız etti ilk kez ve beddua ettim selaların Allah belasını versin diye. O an kapı çalındı gelen ablamlar ellerinde ğasilhane için poşetler beni almaya neden geldiniz diye sormadım anladım ki okunan sela benim babamındı ve babam hakkın Rahmetine kavuşmuştu. Ölümden hepimiz korkarız çünkü inanan içinde inanmayan içinde bilinen tek şey Cehennem. Ama o an cehennem,cenneti düşünemiyorsun. Sadece bir önce annemin yanına gidip tüm bunların yalan olduğuna inandırmasıydı. Babam aşçıydı ve gömlek ile pantolonları ütülenip askıya asılmıştı hala babamın öldüğüne inanmamıştım. Telefonla arıyorum etrafa deli danalar gibi bakıyorum,benim Şerom yoktu. Ağıtlar yakıyordu kendimi babamın odasına attım elbiselerine sarıldım hastane kokuyordu. Böyle bitmemeliydi hayat, liseden mezun olup üniversiteye başlayacaktım. Manga'nın şarkıları kulaklarım da ahenkle dans etmeye başladı Dursun Zaman. Cenaze Namazı kılınırkende Merhum'a hakkınızı helal ediyor musunuz? Şaka gibiydi hangi hakkı helal edecektim onun yaptıklarına karşılık. Ve Manga yine fısıldadı Bitti Rüya. Bütün kardeşler ayrı yerlerde ağlıyorduk,hepimiz yanyana gelince ise o güçlü ifade var Annemiz başımızda! Herkes doluşup babamın ölümü için değil kendi eski ölüleri icin ağlıyordu. Onu da hiç anlamam, ağlamak için ağlanmazdı. Ağlamadığın için kimse seni yadırgamazdı yargılayamazdı. Ama bir gelenek yapışıp kalmış işte. Velhasıl-ı kelam babamı 40 gün sonra telefondan aradım okuldan sonra ödevim için internet kafeye gidecektim, ve kadın araya girer Aradığınız Aboneye Şuanda Ulaşılamıyor Lütfen Sonra Tekrar Deneyiniz. Babama ulaşamadım işte o gün anladım BABAM artık YOKTU, şoktan çıkmıştım kenarda oturup ağladım saatlerce bütün hayatım boyunca sırtımı sıvazlayacak yanlışlarınla seni kabul edecek sırtında taşıyacak geceleri geç saatte de olsa evini koruyan kollayan babam olmayacaktı. Telefonlarını açın babanızın ne hata yaparsanız yapın. Nefes alıyorsa babanız bil ki en büyük servet sizin.