Hayat çok garip değil mi ya ? Bir zamanlar yanına olan , hayaller kurduğun ,mutlu olduğun insanla iki yabancı gibi olmak . İnsana çok tuhaf geliyor. Ben hayatta kaybetmeye babamdan başladım . Hayatta olmasına rağmen bana hep düşmanmış gibi davrandı ve ben bunu kimseye ama kimseye anlatamadım. Kimse de beni anlamadı. Babamdan sonra değer verdiğim tek adamdın. Birşeyler oldu ve ben bir şekilde mahvoldum. Kokun , sesin, bakışın her şeyin ama herşeyin dün gibi aklımda. Ben içim de hep seni affetmeye çalıştım oysaki sen benden hiçbir zaman af dilemedin hep gitmeye meyilliydin . Kalmak için çabalamadın. Sanki benim git dememi bekliyordun. Geri dönüşü olmayan şeyler yaşamadık biz onunla ben onun çabasızlığına kırgınım. Özledim diyemem ama seni hatırlatacak herşeyi saatlerce izlerim sırf anılarımız silinmesin , senden vazgeçmiyeyim diye . Sesin huzurum... kokun baharım.... Ah bir yanıma gelsende de huzurum baharım olsa be 🕊🍂

Benim güzel Yanımdın sen . Kendimi ne zaman yanlız , kötü hissetsem seninle toparladım . Sana en çok ihtiyacım olduğu zaman yanımda yoktun . Seninle konuşucak o kadar şey birikti ki başıma ne gelse ne zaman bişey yaşasam ilk sen geldin aklıma. Bunu kimseye anlatmayayım belki döner, gelir onunla konuşurum o bana yardım eder ,kol kanat olur dedim ne bileyim işte seni Herşeyim yaptım ben . Belki gitmeni istedim ama seni düşündüğüm için ama sen hiçbir zaman bunu anlamadın. Umutlarım, neşem Herşeyim seninle bitti . Sen giderken onlarda seninle birlikte gittiler . Nolur geri gel 😶 Benim umutlarıma ihtiyacım var ⛓🔗

İçimdeki herşey paramparça olmuştu "