I’m running out of people I like

staying up late ain’t even fun anymore it’s just sad

μαλακααα

Μου αρέσει να σε κοιτάζω, να σου μιλάω, να σε χαζεύω, να σε δαγκώνω.

Να πηγαίνουμε μαζί βόλτες σε διάφορα μέρη, να καθόμαστε σε παγκάκια και να αναλύουμε ο,τι συμβαίνει γύρω μας.

Να καπνίζουμε μαζί, να γελάμε μαζί, να μεθάμε μαζί.

Γιατί μαζί σου ηρεμώ.

Γιατί ελπίζω σε εμάς και θα άφηνα πολλά για εμάς και θα έκανα πολλά για εμάς.

Και μ' αρέσει όταν μου χαμογελάς και όταν με φιλάς και όταν με κρατάς.

Και φαντάζομαι πολλά μαζί σου και όσο γράφω για αυτά έρχονται κι άλλα, καινούρια στο μυαλό μου.

Να έρχεσαι ��α με παίρνεις από το σπίτι, να κάνουμε βόλτες με το αμάξι, να κάνουμε έρωτα.

Και θέλω να προσπαθούμε για εμάς, όσο δύσκολες κι αν είναι οι συνθήκες.

Θέλω μαζί μου να νιώθεις σαν παιδί, να μην μπορείς να με χάσεις.

Να μην θέλεις να με χάσεις.

Θέλω να βλέπουμε ο ένας την ψυχή του άλλου.

Και είναι άλλα τόσα και τόσα που δεν χωράνε και δεν βρίσκω λόγια να στα πω.

@niselii

Ήθελα μόνο ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα, ένα φιλί. Δεν ήταν τόσο το σεξ αυτό που επιθυμούσα, το συνειδητοποίησα μετά. Τόσες ήταν οι φορές που είπε έρχομαι και τελικά δεν ήρθε και κάθε φορά πονούσα περισσότερο από τις άλλες. Εκείνη τη φορά όμως, που είπε “θα έρθω για ώρες, να σε δω, να κάνουμε μια βόλτα” και τελικά το ακύρωσε… με τσάκισε στα δύο. Με έκανε κουρέλι. Ήθελα μόνο ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα, ένα φιλί.

Όλα όσα (μελό) δεν θα μάθεις.

Και περίμενα, περίμενα να γίνουν όλα όπως πριν.    Και πνιγόμουν, μέσα στα βάθη της καρδιάς και της ψυχής μου που σε αγάπησα, τόσο βαθιά και τόσο αληθινά.    Και κάθε φορά που η σκέψη μου κατέληγε σε εσένα, τα δάκρυά μου κυλούσαν ανεξέλεγκτα.    Και κάθε φορά που ήθελα να σου στείλω, δεν το έκανα, γιατί δεν το άντεξες τελικά όλο αυτό. Γιατί τελικά τα λόγια είναι πολύ πιο όμορφα από τις πράξεις.    Νόμιζες ότι εγώ είμαι για εσένα, αλλά έκανες πολύ μεγάλο λάθος.    Εγώ δεν είμαι για κανέναν, δεν το βλέπεις; Είναι ξεκάθαρο πλέον. Η ζωή σου μπήκε σε μία σειρά. Τα άτομα που σε περικυκλώνουν είναι τα σωστά πλέον. Εγώ δεν έχω θέση εδώ, είναι κατανοητό. Και δεν έχει σημασία τίποτα άλλο.. Γιατί εγώ ποτέ δεν σου έδωσα σημασία. Γιατί εγώ ποτέ δεν σε εκτίμησα. Ποτέ δεν σε έκανα να χαμογελάσεις. Ποτέ δεν σε έκανα να αισθανθείς καλά. Γιατί όλοι κοιτούν την πάρτη τους. Γιατί εγώ ποτέ δεν νοιάστηκα για εσένα. Ίσως ποτέ να μην σε αγάπησα, έτσι; Σου εύχομαι να βρεις όλα όσα επιθυμείς, να αγαπήσεις αληθινά τον εαυτό σου, τον κόσμο γύρω σου, τον κόσμο εκείνον που σε νοιάζεται και να βρεις έναν άνθρωπο που θα σε αγαπήσει δυνάτα και με πάθος, που θα σου δώσει όλα όσα επιθυμείς, που θα είναι πάντα εκεί για εσένα, που θα γίνεται θυσία για εσένα, που θα σε κοιτάει και θα νιώθει ευτυχία, θα νιώθει ο πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου, ακριβώς ετσι όπως τα είχες ονειρευτεί και έτσι όπως ακριβώς τα είχες πει και σε εμένα μία βραδιά, που μάλλον, ασυναίσθητα, σου ξέφυγαν. Αυτά, όμως, τα λες σε κάποιον που θέλεις να τα κάνεις πραγματικότητα μαζί του, σε κάποιον που δεν θέλεις να χάσεις, σε κάποιον που ό,τι και εάν γίνει, δεν θα τον αφήσεις ποτέ. Μα, προχώρησες. Και γελάω με πικρία, καθώς νευρίαζες όταν συχνά το ανέφερα, μα κάτι ήξερα. Ήξερα ότι θα συμβούν όλα αυτά, πες το γαμημένη διαίσθηση. Αλλά όσο και να το ξέρεις, ποτέ δεν είσαι προετοιμασμένος για τον πόνο που θα νιώσεις στην καρδιά σου.    Κάτι τελευταίο: εύχομαι να γίνεις ο εαυτός σου, εκείνος ο χαμογελαστός, τρυφερός και γλυκός άνθρωπος που είχα την τύχη να γνωρίσω, εκείνος ο άνθρωπος που με την παρουσία του και μόνο φωτιζαν τα παντα γυρω του. Να είσαι καλά και να προσέχεις.

Αντίο. (Αυτό το γράμμα γράφτηκε, λίγες ώρες πριν οι δρόμοι μας χωρίσουν οριστικά. Σε ευχαριστώ για όλα όσα μου προσέφερες και που με έκανες να πιστέψω στην αληθινή αγάπη, έστω και για λίγο.)

oh my god my emo heart

Σιγά σιγά φτάνουμε κοντά στην αρχή του τέλους.

Δύο μέρες πριν ξεκινήσαμε να μιλάμε. Ήσουν απλά ενας άγνωστος και όμως ένιωθα σαν να σε ήξερα χρόνια. Σε ό,τι και αν σου έλεγα συμφωνούσες και γέλαγες. Θυμάμαι που εκραζες αυτή τη καριολα που μισούσα και ακόμα μισώ. Την επόμενη μέρα έμαθα ότι σου άρεσα. Ενθουσιάστηκα με την ιδέα, περίμενα βλέπεις αυτόν τον ξαφνικό έρωτα που θα μου άλλαζε την ψυχολογία και θα έμενε για πάντα στην καρδιά και στη ζωή μου. Ώρα με την ώρα η συζήτηση έφευγε από το φιλικό. Ήταν ότι πιο όμορφο είχα νιώσει στη ζωή μου. Στις 19 τα φτιάξαμε. Σάββατο πρωί. Η πιο χαρούμενη μέρα της ζωής μου χωρίς κα��ία υπερβολή. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη αν και δεν το έδειχνα, φαινομουν αδιάφορη. Φοβόμουν να σου δείξω τα συναισθήματα μου στην αρχή. Όσο πέρναγαν οι μέρες σε αγαπούσα όλο και περισσότερο. Ασύγκριτο συναισθήματα και πρωτόγνωρο. Καθημερινά μου έδινες λόγους να δενομαι μαζί σου αν και είχα τα παράπ��να μου. Τον τελευταίο μήνα της σχέσης μας είχαμε κουραστεί φαίνεται πολύ. Είχε χαθεί όλο αυτό το δυνατό συναίσθημα που δεν μπορούσε κανείς και τίποτα να το διαλύσει. Ένα χρόνο μετά και ενώ έχουμε τόσους μήνες που έχουμε χωρίσει και δεν μιλάμε με βρίσκω να έχω ακριβώς τα ίδια συναισθήματα για σενα. Το ίδιο δυνατά και απαράλλαχτα. Να πεις ότι δεν προχώρησα; τουλάχιστον προσπάθησα. Κανείς δεν είναι εσύ μάτια μου, δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να συγκριθεί. Ήσουν είσαι και θα είσαι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου και ας μη νιώθεις το ίδιο. Σ'αγαπώ πιο πολυ απο όσο μπόρεσες ποτέ να φανταστείς. Συγγνώμη αν σε πληγωσα ζωή μου. Θέλω μόνο να ξέρεις ότι είμαι μισή χωρίς εσένα και κανείς δεν μπορεί να καλύψει τα κενά μου. Μακάρι να μην είχε τελειώσει ποτέ.

19/11/2016.

Εσώψυχα.

Θέλω ένα βράδυ. Μόνο εσύ και εγώ. Να πάμε αυτή τη βόλτα που δεν έχουμε πάει τόσο καιρό. Άφησε με να σου πω όσα δεν έχω καταφέρει, να βγάλω τα εσώψυχα μου. Δεν είναι πολλά, μην νομίζεις.. Δεν θα καταφέρω να τα πω όλα. Θα χαθώ κοιτάζοντας τα υπέροχα καφέ μάτια σου που δεν είναι και τίποτα το ιδιαίτερο αλλά έχουν τη δική τους ξεχωριστή λάμψη. Ύστερα, πάρε με αγκαλιά και άφησε με εκεί για ώρες. Χωρίς να λέμε τίποτα μόνο να κοιταζόμαστε και να ξέρουμε πόσο πολύ θέλουμε ο ένας τον άλλον και πόσο δεν αντέχουμε χωριστά. Μόνο οι ψυχές μας ενωμένες.

Είναι ωραίο να έχεις καλούς φίλους, εκτός αν σε θάβουν σε λάθος άτομα και το μαθαίνεις.