elleri titrek, güçsüz bir şairim. bu kalem yalnız senin adına kafiyeler ararken kusursuzu buldu.

insan yarasına çiçek basıp, yarasında o çiçeğin şekli çıksın istiyor ama. çiçek yarayı, hatta çiçek yaradan. hatta çiçek yara. hatta kendine dönmek.

Dudaklarımın izi bileklerine mühürlensin.

Ve sen geldin. Uçsuz bucaksız nasıl sevilir öğrettin bana. Parmak uçlarımla dokunmayı, kırmadan korkmadan sevmenin tadını verdin kalbime. Gökkuşağı serpildi kararmış düşlerime gülüşlerime. Adı unutulmuş ya da daha adı konulmamış hislere șahit oldu yeryüzü seninle.

#taekook.

Öyle.

"Dünyanın en güzel sanat eserini yaratıp on dakika seyrettikten sonra yakan bir ressam gibi.."

begonyalara altı ay su vermesen de ölmezler. katkısız ananas suyu, güneş altında iki sene bozulmadan kalabilir. leoparlar ve jaguarlar elli yılda bir törenle sevişirler ve bu sevişmeden jeopar adı verilen yavrular doğar. bir rakı şişesinin kapağını ay'da açarsan içindeki alkol sonsuza kadar uçmaz. insanlar zamanla değişir ve ben görüp görebileceğin en büyük yalancıyım. söylediklerimi boş ver, konuşamadıklarımı ciddiye al. yanında huzur içinde susabileceğim bir insan bulabilmek için kenar mahalle kahvelerinde çok on iki-sekiz nöbeti tuttum ben. beni affetme, beni anlama da. hayatımın özeti, düzeltilemeyecek kadar vahim bir anlatım bozukluğu. beni daha fazla konuşturma. ben susayım, sen ağla. gusül abdesti alabileceğim kadar gözyaşı biriktir benim için. sonra beraberce çayıma siyanür karıştıralım. önce göm beni, sonra anla.

I wonder if you talked about me, as you went home, or thought of me when the moon rose,

Virginia Woolf, from a letter to Vanessa Bell written c. August 1908

güzel dudaklı pespaye çocuk.

senin kaşın güzel, gözün güzel, dudakların güzel. bana kalırsa sen, çok güzelsin. her şeyden bağımsız. dağınık bir hayatta, öyle güzelsin ki. sana baktığımda içimde oluşan şu anne şefkatiyle ne yapacağım bilmiyorum. her gece saçlarına parmaklarımı daldırıyorum, sana gülümsemeden uyumuyorum. ama yastığımı da ıslatmadan uyanmıyorum. aslında hiç ağlayamıyorum.

göğsümün tam üzerinde her gece peydah olan bir sancı var. dönüp dolaştırıp hiçbir yere bağlayamadığım ve hiçbir yerde vuku bulduramadığım bir mevzu var. ne ağrılardan geçtim. bu göğüs kafesimin yerle birdi onu oradan kazıdım. şimdi ayaktayım ama gel bir de bana sor.

seni görmek istiyorum. aramızda böyle koca koca dağlarda olsa senin bambaşka şehirlerde oluşun bana hiç iyi gelmiyormuş. bana aslında çok uzun zamandır hiçbir şey iyi gelmiyor ama sensizlikte bir fena vurmuş gibi. hala toz konduramadığımsın ve bende tozu dumana katansın. kaç kez daha vuracaksın ve ne güzel öldürdün diyeceğim bilmiyorum. ben on beşimde bile bu kadar kör değildim. sana zaafım fevkalade bir aptallık.

çok güzelsin bunu çok harcama. sen şimdi bilmezsin kendini. tanımazsın göğsünde yatan merhameti. çok da üzdürme kendini. bana söylediğin cümleler siliniyor aklımdan. her şeyden önce seni görmem gerek.

bugün şans eseri karşılaştığım ve binlerce kez dinlediğim o şarkı..

tam olarak bu iğrenç histen kurtulmak için bir kaç gün uzaklaşmama rağmen tekrar bedenime dolanıyor. yalnızlık hissi, birini kaybetme korkusu, sürekli gergin olmak, baş ve mide ağrıları, ağlamak, hiçbir şey geçmese de sadece ağlamak. son aylarda sadece yorulduğumu hissediyorum, bitkin düştüğümü, sürekli uyumak istediğimi ve bu gerçekten beni tüketiyor.

(07.30.23) Pazar

her şeyi kötüye çeken pimpirikli yanım,yoruyorsun beni.

aramız bozulacak diye ödüm kopuyor..

İnsan kalbiyle sevince aklını kaybediyor.