Sen beni öpersen belki de ben Fransız olurum Şehre inerim bir sinema yağmura çalar Otomobil icad olunur, Zarifoğlu ölür Dünyadaki tüm zenciler kırk yaşından büyüktür.

-Senegalliler dahil değil

Sen beni öpersen belki de bulvarlar iltihablanır Çağdaş coğrafyalarda üretir cesetlerini siyaset bilimi O vakit bir sufiyi darplarla gebertebilirsin Hayat bir yanıyla güzeldir canım, sen de güzelsin

-Yoksa seni rahatsız mı ettim?

Sen beni öpersen belki de aşkımız pratik karşılık bulur Ne ikna edici bir intihar girişimidir şimdi göz göze gelmek Elbette ata binmek gibidir seni sevmek sevgilim Elbette gayet rasyoneldir attan atlamak

-Freud diye bir şey yoktur.

Sen beni öpersen belki de ben gangsterleşirim Belki de şair olurum seni de aldırırım yanıma Bilesin; göğsümde hangi yöne açmış tek gülsün Yani ya bu eller öpülür, ya sen öldürülürsün.

-Haydi iç de çay koyayım.

Okuyan : Menal Kizi Fon müziği : Esther - Yann Tiersen

Bir yaygara koptu. Elindeki çiçekler toprağa düştü. Üstüne bastılar. Böyle olmamalıydı. Kalbini tutuyorsun. Tutma. Bırak. Ölsene.

“Umuda ihtiyacımız yok sevgilim. Seninle evsiz kalsam, bu gece yıldızları izleyeceğiz diye mutlu olacağımı biliyorsun.”

Şimdi yatakta dönüşünü izliyor olabilirdim. 
Yüzünün güzelliğini,dudaklarını,nefes alıp verdikçe hareket eden göğüsüne bakabilirdim uzun uzun.belki sonra yanına yatıp uyurdum.sıcaklığında, kokunu içime çeke çeke.çenen yine ellerimi çağırırdı,dudakların yine öpülesi olurdu.Sen şimdi uyuyorsun ya kirpiklerinden öperdim,dudağının kenarlarından,üşümüş saçlarından,sakallarından,yatağa öylesine koyduğun ellerinden öperdim. Gözlerini açar açmaz göreceğin dünyanı öperdim.Aldığın nefesten öperdim be. Ama öpmeye de kıyamazdım sanırım uyanırsın diye sadece izlerdim gökyüzünü izlemek gibi olurdu seni izlemek. Uyu,kalbinin her zerresini öptüğüm adam💕

Günaydın yüzümdeki tebessümün mimarı. Günaydın hayatıma anlam veren güzel insan. Günaydın kahramanım. Sen bana belki de kızacaksın ama ben sabaha kadar uyumayıp seni düşündüm. Seni hayal ettim. Bir sürü hikayeler yazdım başkahramanları sen ve ben olan. Bütün gece senin uyuyuşunu hayal ettim. Sanki yanımdaymışçasına her anımızı hissettim. Sanki sen benim sol tarafımda uyuyormuşsun gibi. Sanki senin göğsünde yatıyormuşum gibi. Sanki seni öylece hiç kıpırdamadan sabaha kadar izlemişim gibi... O melek yüzünü hayal ettim. Dağılmış saçlarını, ellerini hayal ettim. Kirpiklerine bakıp iç geçirdim. Bazen nefes alıp verirken korktum. Sanki uyanacakmışsın gibi geldi. Uykunu bölmek istemedim sevgilim. Dudakların öyle güzeldi ki öpmek istedim, yapamadım. Çünkü saat gecenin bilmem kaçıydı. Anlarsın işte. Uyandırmaya kıyamadım. Kıyamadığım kadar da bir an önce sabah olsa da uyansa diye geçirdim içimden. Çünkü göz kapaklarını açtığında ilk göreceğin yüz ben olayım istiyorum sevgilim. Uykulu gözlerinden öpesim var. Sanki şimdi uyanacakmışsın da uykulu sesinle bana "günaydın" deyip gülecekmişsin gibi.. O kadar güzel uyudun ki sevgilim, melekler bile hayran kaldı. Ne güzel bir histi tüm gece seninle olmak. Şimdi dudaklarına bir öpücük konduracağım. Ve kulağına "günaydın sevdiğim adam" diye fısıldayacağım. Günaydın her şeyim olan adam. Günaydın sevdiğim...

“Buna tüm kalbimle inanıyorum ki, bir sabah aynı masada kahvaltı yapacağız…”

—

“Çok hatam oldu ama hiç kendimi kandırmadım. Öfkeli olsam bile ortada yanlışım varsa uykum kaçıyor. O kişi habersiz bile olsa ben rahatsız oluyorum. İnsanız hatalar olur ama yaptığının yanlış olduğunu bildiği halde kendi içinden bile olsa inkar eden insan erdemsizdir.”

Dilerim hayatınıza egolarından arınmış, düşünerek konuşan, aranızda kilometrelerce mesafe olmasına rağmen yanınızdaymış hissi veren, kaybetmemek, incitmemek için itinalı davranan, ne kadar teşekkür etseniz de az geleceği insanlar girer. Çünkü yaşamın en kolay yanı bu güzel insanlar.  

İnsanın ben ne yapıyorum dediği bir yer var ya hani, kendi değerini anladığı ve bu olanları hak etmediğini anladığı yer. İşte oradan aldığın her karar seni daha mutlu biri yapıyor. Bencilce hatta kırıcı olsa bile sadece kendini düşünüyorsun. Çünkü zamanında kimse seni düşünmedi.

Bir insan kızgın ya da kırgın olduğunda şefkat görmek ister. Karşısında telaşlanan, mahcup olan bir insan görmek, çaba görmek ister. Bunlar talep edilmez böyle şeyler zaten içten gelir. Bu gerçek aklıma gelince tüm cevaplarımı alıyorum ben.

Gece hafif esen balkonda üzerinde hırkayla oturup saatlerce müzik dinleme zamanları geldi. Her şeyi enine boyuna düşünüp güzel kararlar alma havaları bunlar.

Kimseyle konuşmak istemiyorum kimseyle samimi olmak istemiyorum kimseye güvenmek istemiyorum. İnsanlar pişmanlıktır sadece pişmanlık

Candan Erçetin'in “sen, ister mutlu ol istersen delir umurumda değil” dediği yerdeyim

Konduramadığın davranışlar onun karakterinin parçasıydı değişmeyecekti daha iyi biri olmayacaktı, sen sadece nasıl kopacağını bilemedin itiraf et bunu

İçimde tuhaf bir huzursuzluk var. Ne olduğunu bilmiyorum ama bir şey kötüye gidecekmiş hissi var. Bilirsiniz o hissi, belirsizliği baya kötü.

“Hayat insanı her şekilde sınar. Bazen vazgeçmen gerekir, bazen düşmen. Umutla girdiğin yollardan bir sokağa çıkmaman gerekir. Acıya karşı hissizliği öğrenmek için. Olmadığında zorlamamak için. Bazen büyümek gerekir. Yokuşlardan düşmek, tekrar ayağa kalkabilmek için.”