Doğrular beni yanlışlar kadar tatmin etmiyor

Büte kaldım

Seni severim ama bu seni üzmeyecegim anlamına gelmez

+1111

Bana dürüstçe açıklama yapıldığında çoğu şeyi tolere edebilirim ama yalan söylenince dünyayı ateşe veresim geliyor. “Ben ne güzel affedecektim seni neden beni aptal yerine koydun” öfkesi.

Bilmiyorsun, benim kaybedecek hiçbir şeyim yok.

Moralim tahminen ne zaman düzelirsin çiçeğim?

birinin omzunda ağlamaya o kadar ihtiyacım var ki,

“Öyle kalabalık hem de yoksunuz ki her şekilde buluyoruz lüzumsuz teselli”

Yeni bir söz söylemek için ölmek mi gerekir?