Hep sonradan- Koray Avcı

Her Gün Seninle

Güzel olan  Her günü seninle tekrar tekrar yaşamak  Erimek yarını olmayan zamanlarda  Durdurmak bir yerde bütün saatleri  Bütün kuralları kırıp parçalamak  Sonra varmak o yerlere  Mevsimlere dur demek  Kar yağarken çiçek açtırmak ağaçlara  Güneşi bir akşam saatinde tutup bırakmamak  Sonra doldurmak ay ışığını kadehlere  Delicesine içmek  Ve unutabilmek her şeyi ansızın  Sevmek seni en yücesiyle sevgilerin  Birlikte geçmiş, gelecek bütün çağları aşmak  Güzel olan  Sevmek seni Tanrılar gibi  Seninle Tanrılaşmak...  Bir gün bu akan sele dur diyeceğim, göreceksin  Ne bu şehir kalacak  Ne bu duygusuz sürü  Bu korkunç kalabalık  Her vapur seni getirecek bana  Bütün istasyonlarda seni bekleyeceğim  Kapılar sana açılacak  Senin için söylenecek şarkılar  Şiirler senin için yazılacak  Her evde bir resmin  Her meydanda bir heykelin olacak  Ve sen kimi gün bir rüzgar gibi  Kimi gün denizler gibi, bulutlar gibi  Kopup ötelerden, ötelerden  Yalnız bana geleceksin  Bir gün bu akan sele dur diyeceğim göreceksin.  Ben eskimeyen tek güzelliği sende gördüm  Sende buldum erişilmez hazları  Yanında sıyrıldım korkulardan, yalanlardan  Duyguların en ölmezini sende duydum  Susuzluğum dudaklarında dindi  Yalnızlığım ellerinde  Çoğu gün unuttum açlığımı  Sende doydum...  İlk defa seninle bütünlendim, anlıyor musun  Anladım yaşadığımı her nefes alışta  Seninle geçtim bütün zamanlardan  Seninle var oldum  Eridim seninle bir sonsuz çalkanışta.  Boynunda bir yer vardır, ben bilirim  Ne zaman oradan öpsem,  Değişir gözlerinin rengi  Yanar dudakların, terler avuçların  Dökülür kapkara aydınlık gibi  Omuzlarına saçların  Gitgide artar kalbinin vuruşları  Bir musiki halinde dünyamı doldurur  Ansızın bütün sesler kesilir  Zaman durur  Bir baş dönmesi başlar o en yükseklerde  Her gün seninle yeniden var oluruz  Eriyip kaybolduğumuz yerde...  Sesini duymadığım gün  Yaşanmış değil  Açan çiçek değil  Öten kuş değil  Yüzünü görmediğim gün  İçimde yıldızlar sönük  Güneşler güneş değil  Seni sevmediğim gün  Seni anmadığım gün  Olacak iş değil...  Her günüm seninle geçsin  O güneşe en yakın  Kimsenin varamayacağı bir dağ başında  Uçsuz bucaksız uzak denizlerde  İnsan ayağı değmemiş ormanlarda  Uzaklarda, en uzaklarda  O gemilerin uğramadığı limanlarda  Işığım ol, alınyazım ol benim  Vatanım ol, evim ol  Yeter ki bir ömür boyu benim ol  Her günüm seninle geçsin... Ümit Yaşar Oğuzcan uuuzun-kirpikk

uuuzun-kirpikk

Onu hissederek okumak cok farklı.

Desem ki vakitlerden bir Nisan akşamıdır, Rüzgârların en ferahlatıcısı senden esiyor, Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini, Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim, Senden kopardım çiçeklerin en solmazını, Toprakların en bereketlisini sende sürdüm, Sende tattım yemişlerin cümlesini. Desem ki sen benim için, Hava kadar lazım, Ekmek kadar mübarek, Su gibi aziz bir şeysin; Nimettensin, nimettensin! Desem ki… İnan bana sevgilim inan, Evimde şenliksin, bahçemde bahar; Ve soframda en eski şarap. Ben sende yaşıyorum, Sen bende hüküm sürmektesin. Bırak ben söyleyeyim güzelliğini, Rüzgârlarla, nehirlerle, kuşlarla beraber. Günlerden sonra bir gün, Şayet sesimi farkedemezsen, Rüzgârların, nehirlerin, kuşların sesinden, Bil ki ölmüşüm. Fakat yine üzülme, müsterih ol; Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini, Ve neden sonra Tekrar duyduğun gün sesimi gökkubbede, Hatırla ki mahşer günüdür Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum…

Cahit Sıtkı TARANCI

:D

Göğsünde kaybolurum hüzünlendiğim dakikalarda, Çünkü senin omuzlarında ağlamanın deniz manzarası var.

– Cemal Süreya - On Üç Günün Mektupları

Ben artık hayatımın "Canım kızım bugun seni alamicam anne alıcak tamam mı" kısmına gecmek istiyorum.

uuuzun-kirpikk

Aşığımm..

Nazım Hikmet karısı Piraye'ye şöyle yazıyordu mektuplarının birinde; “Seni nasıl seviyorum biliyor musun? Ot yağmuru nasıl severse, ayna ışığı nasıl severse, balık suyu ve insan ekmeği nasıl severse, sarhoşun şarabı, şarabın billur kadehi sevdiği gibi, annenin çocukları, çocukların anneleri sevdikleri gibi, Lenin’in inkılâbı ve inkılâbın Marx’ı sevdiği kadar…” Yine o mektupların birinde; “Çıkarsam ve sana kavuşursam, bu öyle dayanılmaz bir saadet olacak ki, gebereceğim diye korkuyorum”, diyordu. Oysa öyle olmadı. Kavuştular, ve ne oldu ise oldu, ayrıldılar. Adını kol saatinin kayışına tırnağı ile kazıdığı Piraye ile, 17 yıl boyunca mektuplaşır Nazım Hikmet. 518 mektup… Daha sonra, dayısının kızı Münevver'e, en sonda Vera'ya aşık olur ve Vera'nın kollarında ölür. Nazım aşka aşıktı.

Sensiz yapamıyorum kuzum...

Bakışından süzülen işvene kurban olayım

mutluluk