bu sene yıllardır çok istediğim şeyler birer birer oldu çok şükür. harika bir sevgilim var, kendisine hayranım, kendisiyle olmaktan gurur duyuyorum, yokluğunda arzu duyuyorum. birlikte tatile gittik, harikaydı. ve onunla yaşanan daha bir sürü şey. ve sonra 2018de izledikten sonra tekrar izlemeyi çok istediğim climax'i tekrar sinemada izledim. hem de harika bir haldeydim. duman konserine gittim, hayal kırıklığıydı. peyk konserine, peyk'i en az benim kadar seven sevgilimle gidip bir güzel de oynadım. saçlarımı rasta yaptırdım, uzadıkça daha iyi oluyormuş, öyle demeye başladılar. spora başladım, hem de sıkı bir şekilde. ve demin sevgilimden öğrendim ki fatih akın'ın crossing the bridge filmi 4k olarak mubi'de yayınlanacakmış. yıllardır bazen, ya da belki nadiren, aklıma "şu abileri keşke daha kaliteli dinleyebilsek" düşüncesi geliyor. şuna baksanıza ya:

çok şükür ya, gerçekten.

sevgilim demin cikledi

bunu paylaşmadan daha fazla duramıycam, ben bu Disenchantment'e polimik politik platonik olarak tutkunum. sanat anlamında da giderek harikalaşıyorlar, şu sahnenin güzelliğine bakar mısınız. görür görmez aklıma bizim anadolu'yu anlatan sanat filmlerinden sahneler geldi. tacın hikayesini bilmiyorsunuz ama bir süreliğine tüm duygusal odağımı üstünde topladı. hem çok sıkı çalışılmış hem çok zekice hem de çok taşak bir senaryo.

bunun gibi birkaç tane daha var, onları da unutmazsam paylaşıcem. bir de, bunun gibi başka diziler de varsa bana önerirseniz mutlu oluceem. hepinizi öpcem. gitcem. cem. aa cem naber lan!

sevgilim çekti, ben editledim. onunla iletişim kurmak işte bu kadar harika.

bu videoyu çok fazla tuhaf ve yüksek şey yaşadığım 3 yıldan sonra tekrar bugün izledim. çok tuhaf bir enerji var ortada, baya sert geldi.

sevgilimle yaşadığımız her eylemde onun farklı bir damarını daha keşfettiğimi fark ediyorum. onunla zaman geçirmeyi onu keşfetmek için değerlendiriyorum çünkü onu keşfettikçe daha fazla seviyorum. yüzyıllardır ayakta olan kutsal bir ağaçla sevgiliymişim gibi geliyor. onu keşfettikçe ağacın aslında daha da büyük olduğunu, büyüklüğü gözümün dışına taştığı, algımın ötesinde olduğunu fark ediyorum. yolculuğumun çok uzun olduğunu görüp daha da heyecanla yola devam ediyorum.

bu fotoğrafı birkaç gün önce onunla birlikte çektik. benim yanımda ne getirdiğimi bilmiyordu ama biliyormuş gibi bu vazoyu tercih etti. ben ona ışığı verdim ve o bunu yaptı. hiç konuşmadan kurulan harika bir diyalogtu. 4 perdelik bir oyun kadar da uzundu.

iletişim kurabilmek benim için çok önemli. mesela bazı insanların en büyük korkusu delirmekmiş. benimki ise kimseyle iletişim kuramamak, gerçi galiba bu da delirmek, bilemedim.

birkaç hafta önce, aşık olduğum kadının omzuna, hem çok berrak hem de çok dalgalı bir gece uzanmış ışığa derinleşiyordum. ağlamaktan gözlerim ıslak, burnum sümüklü ve ruhum hem sevmenin verdiği kaygı ve sevilmemenin verdiği acıyla yorulmuş, onun omzunun konforunda uzanmış, onun yumuşaklığını ezberlemiştim. çok şükür ki bunu öğrenecek bir hayatım oldu.

bu aralar ağlamalarımı tutmakla geçen günlerim beni çok yoruyor. hayat hem güzelliğiyle hem nankörlüğüyle hem götlüğüyle hem zehriyle, her şeyiyle çok cömert ve bu cömertliğinden benim payıma düşen ait olmadığım ruhun hayatını yaşamak olduğu için duygularımı yaşayamadığım bir zamandayım. kendimi iyi hissetmiyorum, duygusal olarak çok zorlanıyorum, şimdi gitmek ve birkaç gün gelmemek istiyorum, diyerek öğle arasında gidemiyorsun.

yine de çok şükür.

illaki yapamam.

geri dönerim.

çok güzel ve çok zor şeyler yaşıyorum. çok şükür ve maalesef.

bu son pazar günü üstümü değiştirirken birden hıçkırarak ağlamaya başladım. yoruldum artık, neden hep böyle oluyor, yoruldum diye bağırıyordum. ağlamalarım hala kesilmedi, en ağlamadığım anda ise en yoksa gözlerim yaşarıyor. 

ama artık bu bedende yaşamakta çok zorlanıyorum. yanlış bedenim, doğru ruhum. ruhumu suya, bir denizin derin taraflarındaki suya sonra sıcak hava dalgalarıyla ise rüzgara dönüştürmek istiyorum. sonra soğuyan havayla suya dönüşüp yere düşmek istiyorum. loş ışıklı ama yeterince aydınlık, kıvır kıvır ve dalgalıca yani dalgalı gibi bir sokağa. sokaktaki ağaçların yapraklarından kokular alıp toprağa katayım. toprakta da çok duramam. duramıyorum. sokakta akşam yürüyüşe çıkmış, esmer bir delikanlının aklında ancak bir yağmur güncesi kadar kalayım. ölümüm böyle olsun.

intihar heveslerimin tekrar yükseldiği dönemlerdeyim. ölmek artık çok daha basit geliyor. yapılacak şeylerin planlarını da giderek sadeleştirmeye başladım. mesela geçen hafta şirket bilgisayarıma not bırakmayı düşünüyordum, artık bunun da gerekli olmadığına karar verdim. bir anda yapılacak tek seferlik bir hareket. herhangi bir şeyi planlamaya gerek yok. 2 defa arabayla göz göre göre ölümcül olacak hareketlerde bulundum. ilkinde tereddüt ettim ve frene bastım ama ikincisinde gerçekten sağlam ilerledim, diğer araba frene basmasaydı şimdi kurtulmuştum. herif kim bilir ne biçim küfretmiştir, eskişehir yolunda sol şeritte 160la giderken birden bir araba önüne geçip yavaşlıyor...

hayat sıkıştırıyor. geniş açıdan bakınca yaşamaktan beklentilerimi karşılayamadığımı görüyorum. su çok hızlı akıyor, önüme çıkan sivri kayalar çoğalıyor ve hepsini göremeyecek kadar hızlı savruluyorum, geride bıraktığım kayalarıma tutunmak istediğimde ise yuvarlaklaştıkları ve yosunlaştıkları için kayıyorum. zaten aradaki mesafe de geriye dönüp, suyun tersine yüzemeyecek kadar çoğalıyor.

gergin ve öfkeli bir halim var.

deri, form veya tümüyle yapı değiştirmek istiyorum. hücre yapım, moleküllerim, işlevlerim değişmeli.

Benim, bulunduğum halimdeki sürem sanırım doldu, artık degismem gerek. Mesela işlerimi, yetkinliklerimi, mekânlarımi veya giyim tarzimi değiştirmem gerek. Maahllemi veya ev dediğim şeyden beklentimi degistirmeliyim. Düşüncelerimi degistirmeliyim veya daha derinlerine, dusuncelerimin aslına inmeli, kesfetmeliyim. Ya da ülke değiştirip yeni bir dilin içinde, yeni bir sofra kültüründe doymaliyim. Yeni bir sokakta ve iklimde, yeni ten renginden biriyle carpismaliyim. Aslında içimden gelen, beni çağıran şey form değiştirme arzusu. Belki hava veya ışın olmaliyim, enerji. Ölmeliyim, belki de olmeliyim. Bu gece form degistirmeliyim, birilerinin kara haberi ben olmalıyım. Bildiğim dillerdeki bildiğim sofra kültürlerinde iştahsızlık olmalıyım. Tasidigim ne varsa hepsi evrene eşit şekilde yayilmali.

fırtına sonrası gecesinin 2'sinde balkonda gökyüzünü izleyerek görüntüler, datalar ve sesler üzerine düşündüğüm şeyler bir gün ortaya bir şeyler çıkartacak.

yine internetin sezyum zamanlarına indim ve bir site buldum (keşke böyle "bir site buldum" paylaşımlarıma sabit bir etiket koysaydım da bulması kolay olsaydı): http://www.rs-met.com/index.html . site yaklaşık 15-20 sene önce yapılmış, hala domain ve hosting ücreti ödeniyor. tasarımı günümüze göre çok farklı. sanki powerpoint ile yapılmış gibi.

Rick,

Not yazdığım için beni affet.

Yüz yüze yapmaya gücüm yok. Senden hoşlanmamın sebebi seninle yapamamamın sebebiyle aynı. Sen değişmiyorsun. Benim için sorun değil. Ama belli ki kendimle ilgili bir sorunum var demek. Kusursuz olmam mümkün değil. Ne kadar türü bünyeme katsam da asla bütün olamayacağım. Ama ikimiz nasıl olacağız biliyorum. Kendimi kaybedip senin parçan olacağım. Çünkü tuhaf bir şekilde yaptığım işte benden iyisin.

Sadece ve sadece sana ait olan,

Birlik.

kendi bulduğum kokteyl tarifi

1/2 malibu

1/4 tekila gold

1 portakal suyu

1/2 nar suyu ve de buz. buz kısmını henüz geliştiremedim. hepsini bardağa koyup karıştırınca gayet güzel içiliyor.

sevgiye ve özene ihtiyacım var. hayatım birileri tarafından bir süreliğine yürütülsün istiyorum. dinlenmem gerek.

bu kadar çok porno görüntüsünü nereden buluyorsunuz? dünyada tumblr'da paylaşmalık porno görselleri çekmek diye bir sektör mü var? ya da tumblr kendisi mi çektiriyor lan acaba bunları? onlyfans izleyip oradan da mı ss alıyorsunuz? bir de erkeklerin hepsi tüysüz yunan tanrısı, kadınların hepsi kıvamında şerbet, e kardeşim siz değil miydiniz bodyshaming karşıtları? ne bu şekilciliğiniz? neyse, harbiden merak ettim.

bu şarkıyı ben yaptım, bir dinler misiniz?