memleketim, bi adamın omzu.

Biliyor musun bazen fena halde koyuyor istenmemek ama yinede içimdeki sevdandan vazgeçemiyorum onu hep koruyorum.

kapıma dayan, aşk açmıyorsa tutku açacaktır

kucağıma kıvrıl savaşları kaybet bir şarap aç ve plağı çalıştır

Ben her zaman çok sevmenin yeteceğini düşünürdüm, size çok sevmenin yetmediği bir yerden yazıyorum şimdi...

bütün algılarımı masum öpücüklerinle dağıtmalısın

ezberimde yüzün silmek öyle kolay mı

derde deva gerekmez benim davam dudaklarınla

esen yelde senin kokun var.

bir tek sana tutmuyor frenlerim

geçmişteki halinle bul beni

Adım adım yaklaşıyorum. Yaklaştıkça heyecanım artıyor. Aynı zamanda kaygılarım ve endişelerim de.. yolda pek çok düşünce aynı anda zihnime doluştu. Eğer biri beni yol boyu izleseydi, yüz şeklimin nasıl bu kadar çok değiştiğine şaşırıp gülerdi. Buna rağmen kendime sakin gelen bir yanım da vardı. Hem bu kadar sakin hem de bu kadar geçişken duyguların aynı anda olması nasıl mümkün oluyor, bilmiyorum.. Kendimi tam olarak taşın üstündeki serçe gibi hissediyorum. Hem yiyeceğini bulduğu için mutlu hem de etrafını sürekli kontrol etmesini söyleyen bir endişesi yani pır pır eden kalbi var. Uzun süre izledim. Sonunda endişesinden hızlı hızlı yediği yufka parçasını suya düşürdü ve o bunu fark etmedi dahi ve nereye gittiğine anlam veremedi. Ben de içimdeki kargaşadan dolayı bir şeyleri kaybetmekten ve bunun farkında dahi olamamaktan korkuyorum.

Ama şimdilik tüm bunları kenara bırakıyorum. Ay ışığı balkonumda. Yerde dizili çiçek saksılarım var. Üzerilerine ışık çok güzel düşüyor. Salıncaktayım. Sol elimi uzattığım yerde fesleğen var. Başını okşuyorum ve kokusuyla rahatlıyorum. Keşke güneşim çiçek açmış olsaydı da onun da kokusunu içime çekseydim. Beni en çok o rahatlatıyor ve mutlu ediyor. Çok özleyeceğim. Sağ tarafımda, pencerede dizili sardunyalar. Onların da çiçekleri değil yeşil yaprakları kokuyor. Tüylü oldukları için fazla dokunamıyorum ama parmağımı biraz bastırınca kokusu parmak uçlarıma geçiyor. O kadar güzel ki.. Sonra biricik canseverim. Yeni saksıya alınca daha da büyüdü. Kucağıma alıp yavaşça seviyorum. Onlardan ayrılacak olmak hüzünlendiriyor. Yine de annemin onlara iyi bakacağına eminim..

Bu son fotoğrafları öylesine çektim. Hem yorgunum hem de sadece bu anı yaşamak istiyorum. Işık göründüğü kadar yok. Çok tatlı bir serinlik var sadece. Umarım yeni başlangıçlarım da bu tatlı serinlik gibi olur ve ben de az ışıklı da olsa, endişelerimi bir kenara bırakıp, güzellikleri fark ederim 🌱

ali şu kafam o kadar ağır ki benim. sanki bir şair ceketini omzuma asmış, cepleri yerine ulaşmamış mektuplarla dolu. sen gördün mü kamburumu.

İyilik, iyileştirir.