Uyu! Gözlerinde renksiz bir perde, Bir parça uzaklaş kederlerinden. Bir ruh gülümsüyor gibi derinden, Mehtabın ördüğü saatler nerde? Varsın bahçelerde rüzgar gezinsin, Yağmur ince ince toprağa sinsin, Bir başka alemden gelmiş gibisin, Dalmış gözlerinle pencerelerde.

-Ahmet Hamdi Tanpınar

inan ki bağıra bağıra anlatmak istediğim şeyleri ağlaya ağlaya içime gömdüm

Sen beni öpersen belki de ben Fransız olurum Şehre inerim bir sinema yağmura çalar Otomobil icad olunur, Zarifoğlu ölür Dünyadaki tüm zenciler kırk yaşından büyüktür.

-Senegalliler dahil değil

Sen beni öpersen belki de bulvarlar iltihablanır Çağdaş coğrafyalarda üretir cesetlerini siyaset bilimi O vakit bir sufiyi darplarla gebertebilirsin Hayat bir yanıyla güzeldir canım, sen de güzelsin

-Yoksa seni rahatsız mı ettim?

Sen beni öpersen belki de aşkımız pratik karşılık bulur Ne ikna edici bir intihar girişimidir şimdi göz göze gelmek Elbette ata binmek gibidir seni sevmek sevgilim Elbette gayet rasyoneldir attan atlamak

-Freud diye bir şey yoktur.

Sen beni öpersen belki de ben gangsterleşirim Belki de şair olurum seni de aldırırım yanıma Bilesin; göğsümde hangi yöne açmış tek gülsün Yani ya bu eller öpülür, ya sen öldürülürsün.

-Haydi iç de çay koyayım.

Okuyan : Menal Kizi Fon müziği : Esther - Yann Tiersen

İsteseydin her şeyin üstesinden gelirdik. O kırılmışlığı da onarırdık, hataları da bir şekilde affederdik. Yeter ki İsteseydin.

Ne istiyorum biliyormusun seninle yüzleşirken ağlayınca yeter gel deyip omzunda ağlamama izin vermeni

Tırnaklarımı atmosfer çeperine ulaştırıp, bu dünyayı, içinde sevgi nedir bilmeyen insanlarıyla birlikte, magmaya kadar yarasım var. İliklerime kadar, göz pınarlarıma kadar, tenimin en ücra köşesine kadar, ezelden ebede kadar… nefret ediyorum.

:/

Mesafeler ilişkiyi bitirir düşüncesi, insanın kendi sevgisine güven duymayışındanmış. İnsan sevgisinin uzanabildiği yere kadar sever.

“Kimi güzelim der sevdiğine, kimi özelim. Ama sevgi ne güzellik ister, ne de özellik. Sevgi, sadece yürek ister.”

— manlift kiralama (via unlubiryazar)

bana birkaç ayna borcun var sana kırdım sana kırıldım.

Benim onu sevmemin nasıl bir mucize olduğunu bilmiyor. Belki de sıradan ve vasıfsız bir şey gibi görüyor bunu. O da haklı. Neredeyse tanıyan herkes sevmiş onu. Farklı boyutlarda elbet. Ama bir şekilde sevmiş. Zaten onu birazcık tanıyan birinin kayıtsız kalması, sıradan biri gibi davranması mümkün değil. Fakat ben ne yapabilirim? Anlatamıyorum. Anlatamamamın sıkıntısı içimdeki telaşı kat be kat artırıyor.. Seni en çok ben seviyorum desem, en başka ben seviyorum ve en başta, herkesten çok, en çok, en.. Ne en? İçimden geçenleri bilse koşup boynuma sarılır.Oysa sadece anlatabildiğim kadarını biliyor. Anlatabildiğim kadarını.. Anlatabildiğim kadarıyla ne yapılabilir? Birer çay içilebilir belki. Belki de eski bir bankta birer bira.. Kırmızı Tuborg.. Gazeteye sarılı.. Ben de ona sarılabilsem.. Anlatamadıklarımı anlar mı o zaman?.. Ali Lidar

Dakikalarca kendime gelemedim biliyor musun ? Beynimden vurulmuşa döndüm. Dedim sakin ol. Önce bir hazmet. Öylece masama baktım. Gözlerim doldu. Yeltenmedim silmeye. Ellerim titredi. İkisini de sıktım iyice. Nefes alamadım. Balkon kapımın dibinde titredi dizlerim. Yere düştüm. En çokta içimden düştüm. Ağladım ve gözyaşlarımı saklamaya çalışmak, benim için ağlamaktan daha ağır bir durumdu. Hala masamın başındayım. Kuduruyorum acıdan. Kıvranıyorum. Ellerimi başıma vurup vurup sakinleştiriyorum kendimi. Kendime gelemiyorum. Olmuyor.

(06.06.18//02:41)