Last Seen Blogs
jilboob
Jilboob
sillyloverparadise-blog
Senza titolo
ssbbwchloe
Untitled
ramm-family-stein
Rammstein
bhjachii
ESFP
Text
Me digot qey Hîtler mirî ye. Me nizanibû kurê wî li Bexdayê ye.
#halepçe
1 note
·
View note
Text
İntiharından önceki gün,
"Artık sabahı da kaplıyor acı." diye kısa bir not
düşen Pavese, 27 Mayıs'ta günlüğüne şunları yazar;
Güçsüzlüğüm ve hiçbir şeye bağlanmayışım
yüzünden bir girdabın içine girdim;
güçsüzlüğümü seyrediyor, onu iliklerimde
hissediyorum, beni ezen bu sorumluluğu yüklenemiyorum. Bunun tek çözümü var: İntihar.
Edebi kariyerinin doruğunda olmasına rağmen
özel hayatı karışıktı Pavese'nin. Sonu olmayan aşk ilişkileri onu bunaltmıştı. Torinodaki bir otel
odasında bütün özel kâğıtlarını yok edip, 21 adet
uyku hapı alarak intihar etti.
Pavese'nin eserlerini incelediğimizde kendi
ölümünü bize sindire sindire haber verdiğini
anlayabiliyorduk.
Pavese içinde bulunduğu buhranı şu satırlarla
anlatır: Bir şey sona ermek üzere. Oturmuş
sigaranı tüttürürken içini kemiren, seni tedirgin
eden bir şey olduğunu seziyorsun.
Gündelik hayatın dertleri mi seni korkutan? Hayır. Seni korkutan içindeki boşluk. Ben hiçbir zaman dünyayı umursamadan hayatın tadını çıkarabilen rahat bir insan olamadım. Şu dünyada henüz değerini kaybetmeyen çok az şeye karşı anlayışsız, duyarsız ve duygusuz olan insanların bulunması beni neredeyse çıldırtacaktı. Bundan böyle kendi içimde bir çıkış noktası aramanın boşuna olacağı duygusuydu bu karmaşık duruma ilk tepkim.
Birtakım şeylerden düzenli ve inançlı olarak vazgeçen insan, hayatını işte bu vazgeçtiği şeyler üstüne kurar. Gözü yalnız bunları görür.
Yaşadığım farkındalık şuydu: İntiharı düşünen bir insan için en kötü şey kendisini öldürmesi değil, bunu düşünüp yapmamasıdır. İntihar düşüncesi bir alışkanlık haline gelince ortaya çıkan manevi çöküntü kadar aşağılık bir şey yoktur. vicdan, irade gelişigüzel yüzüp durur bu ölü denizde, sulara gömülse bile rastgele bir akıntıyla yeniden ortaya çıkar. Acının düzenli vuruşları başladı işte yine. Her akşam hava kararırken yüreğim gece oluncaya kadar sıkılıyor. Acının çirkinleştirdiğini, alıklaştırdığını, ezdiğini fark ediyorum. Bir zamanlar dünyayı duymamı, yoklamamı, ona yaklaşmamı sağlayan her duyum sanki kökünden kesilip kangrenleşmiş gibi.
Ve son olarak şunu da yazar Pavese:
'Bir insanı küçük düşürmenin en korkunç yolu,
onun acı çektiğine inanmamaktır".
11 notes
·
View notes
Text
Öldü ve bitti...
Uzun zamandır bu denli duygusal kitap okumamıştım.
Muhtemelen babanı çok çok erken kaybetmiş olmamam daha da duygusal açıdan algılamamı sağlamış oldu
Balzac'in yazı diline yeni yeni bir şeyler söyleme gereği şahsen duymuyorum.
Hayatını ve kazançlarını, daha sonra kıymetini ve karşılığını asla almayacağı kızlarına adamış bir BABA'nın hazin hikayesi
19 yüzyılında paranın insanları etkileme şekli kapitalizmin can bulduğu ve yaşamın o dönem ki acımasızlığını ne kadar anlatsa da, kendimce ;
Balzac'ın ebeveyn olup cocuk eğitime şekillerini de anlatmaya çalıştığını düşünüyorum.
Perperok
9 notes
·
View notes
Text
Hangisidir uçurum?
Atladığımız yer mi yoksa çakıldığımız yer mi?
1 note
·
View note