no offense but i do not have time for ppl that have no emotional depth and don’t even attempt to understand themselves or others

Just me and my ice coffee in this hard world

από τις τόσες υποσχέσεις που δίνουν οι άνθρωποι σου ζητάω μόνο μία αν τύχει και πάψουν οι λέξεις μου να σε καίνε έχε το θάρρος να μου το πεις

Μου λείπεις

Και δεν έχω έμπνευση

Δεν έχω σκοπό

Λόγο να σηκωθώ απ'το κρεβάτι

Μου λείπει να μιλάμε

Κι ας έστελνα πρώτη

Κι ας με άφηνες στο διαβάστηκε

Μου λείπει η φωνή σου

Και που τραγουδούσες

Κι εγώ γελούσα, κι έλεγα ‘αυτός δεν είναι καλά’

Μου λείπουν όλα

Ο ενθουσιασμός που μιλούσα για σένα

Αυτό το άγχος που δε σου μιλούσα και μου έλεγες μίλα

Μα ήθελα μόνο να σε ακούω

Να λέγαμε καλημέρα, καληνύχτα

Αλλά αναγνωρίζω τα λάθη μου

Κι ότι είναι φυσικό να νιώθει μόνο ένας

Κι ας είναι πάντα αυτός ο ένας εγώ

Μου λείπεις

Αλλά μάλλον δε σε νοιάζει

Οπότε, καλά να περνάς

Καληνύχτα

“I find the best way to love someone is not to change them, but instead, help them reveal the greatest version of themselves.”

— Steve Maraboli (via hplyrikz)

it takes years to learn the difference between who to let go and who to be patient with. the same way it takes years to know what you deserve and what you don’t. so hang on there, growth and experience come with time.

pretending to be a savage won’t heal your broken heart.

Και κάποια βράδυα

Σε κάποια τραγούδια

Θα κλαίμε λίγο παραπάνω

Για όσους θέλαμε να είναι μαζί μας

Και έχουν φύγει...

Ελα πάρε με απο εδω

Σαν άνεμος που παρασέρνει ευλαβικά τα ξεραμένα φύλλα

Παμε όπου θες, εγώ σε ακολουθώ παντου και εσυ καθοδηγείς

Μη σταματήσεις πουθενά, ισως με χάσεις μεσ' στο πλήθος

Ισως με παρασύρει κάποιος αλλος άνεμος, πιο ισχυρός, και με παει σε μερη άγνωστα

Εσενα σε ξερω πια, δεν εχω φοβο μεσα μου, μόνο ευτυχία στη καρδια

Ελα, παμε σπιτι μας, ξέχνα τα ασήμαντα, εστίασε σε μενα, τα σημαντικά

Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που διαβάζει, γυναίκα που αισθάνεται υπερβολικά ή γράφει.

Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που διαβάζει, γυναίκα που αισθάνεται υπερβολικά ή γράφει. Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα πνευματώδη, πλανεύτρα, τρελή και παλαβή. Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που σκέφτεται, που γνωρίζει αυτά που ξέρει κι επιπλέον μπορεί και να πετά · γυναίκα σίγουρη για τον εαυτό της. Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που γελά ή κλαίει στον έρωτα, που ξέρει να μετουσιώνει το κορμί σε πνεύμα · πόσω μάλλον μία που αγαπά την ποίηση ή που στέκεται να θαυμάσει για ώρες κάποιο πίνακα και που δεν ξέρει πώς να ζει δίχως τη μουσική. Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που ενδιαφέρεται για την πολιτική, που είναι επαναστάτρια και νιώθει φρίκη απέραντη μπροστά στην αδικία. Γυναίκα που σιχαίνεται την τηλεόραση. Και που είναι όμορφη δίχως να στέκεσαι στο πρόσωπο ή το κορμί της. Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα παθιασμένη, παιχνιδιάρικη, διαυγή και βλάσφημη. Μην το ευχηθείς ποτέ να ερωτευτείς μία γυναίκα τέτοια. Γιατί όταν ερωτεύεσαι γυναίκα όπως αυτή, ασχέτως αν μείνει μαζί σου, ή αν σε αγαπήσει κι εκείνη, από μια τέτοια γυναίκα, ποτέ δεν επιστρέφεις. Το ποίημα ανήκει στη Δομηνικανή ποιήτρια Martha Rivera Garrido (1960) και η μετάφραση στα ελληνικά είναι από την Ούρσουλα Φώσκολου

Της είπα πως εφόσον μοιάζει με έργο τέχνης, ίσως να ανήκει σε κάποιο μουσείο.

Αυτή απάντησε πως ανήκει σε μένα.

Τάσος Λειβαδίτης

One of our dates ❤❤❤