hiçbir şeye benzemez içimizdeki uçurum

Tekrar çiçek açıyor ağaçlar Bu olsa gerek iade-i itibar.

Şiir bizim eski yalnızlığımız. Şiir bizim bütün zamanlardaki yalnızlığımız. Şiir bizim en kalabalık yalnızlığımız.

18:37 ☁️

İnsanları yaraları da birleştirmezse daha ne birleştirir, değil mi?

"Eşyayı dahi incitme" diyen bir medeniyetin mensuplarıyız. Su içtiği bardağı öpen Mevlevileri düşünelim. Ormana girerken, genç ağaçları korkutmamak için baltanın sapını bezle saran Yörükleri... Şimdi ise birbirlerinin küçük bir hatasını bekleyen ne çok insan var.

vakitlerden bir nisan akşamıdır 🌸

Koro halinde susuluyordu ve yalnızca yüksek sesle konuşanlara inanır olmuştu insanlar. İncelik yalnızlığa dönüşe dönüşe bitmişti. Şiddetin coğrafyasında elbette gökyüzü bir lükstü ve ancak yağmur yağınca anımsanıyordu.

bereketlendir kalbimizi ey Ramazan.

Kaç hayattan yalnızlığın var, ömrünü büyütecek.

avucumda bir serçedir mutluluk

sustum da sustukça çoğaldı içim

yaşlanmış bir düş gibiydi, yürüdü gitti.

kalbim, gölgeler içindesin

boşluğun kapısıyım

herkesin kalabalık sandığı bir yalnızlıkta

zor tutuyorum kendimi dökülmemek için