De vinger en de mond

Als je de uitkalender bekijkt valt het op dat in de maand november heel veel amateurgezelschappen met een productie uitpakken. Wij grijpen de kans dan ook met beide handen om een aantal producties bij te wonen. Zo waren we zaterdag te gast bij ‘Toneel Kunst en Vreugd’ in Hooglede die momenteel ‘De vinger en de mond’ spelen.

‘De vinger en de mond’ is een sterk geschreven verhaal van Dimitri Leue doorspekt met snedige humor. Adam en Eva vragen zich af waar ze vandaan komen en de engel Mephistoteles wil graag de aarde verkennen. De heerschappen wisselen van gedaante en dat heeft gevolgen zowel op aarde als in de hemel. Het scheppingsverhaal bekeken uit een ander en fris perspectief. 

Een sterk verhaal is een goede start om een goed verhaal op de planken te brengen, maar decor en vooral spel spelen uiteraard ook een grote rol. Toneelgroep ‘Kunst en Vreugd’ kwam met een knap decor op de proppen waar twee prachtige schommels, de hand van God, een trampoline en onzichtbare luiken de show stelen. 

Wat de acteerprestaties betreft mogen we bij een amateurgezelschap uiteraard niet dezelfde verwachtingen hebben als bij een professioneel gezelschap. Globaal gezien was het niveau vrij goed al was er hier en daar toch wel ruimte voor verbetering.  

Wie nog zin heeft in een aangenaam avondje uit kan nog terecht in de Gulden Zonne op woensdag 22, vrijdag 24 en zaterdag 25 november. Meer info kan je vinden op www.toneelkunstenvreugd.be

Saint Ivan

Land Van Fotografie

Wij van L'Écume du Paradis hebben de eer en het genoegen in de Land Van Waaslaan te wonen. Het lijkt een zeer drukke verkeersader die sociale contacten met buren moeilijker maakt, maar schijn bedriegt. Bewijs hiervan is de tentoonstelling ‘Land van Fotografie’ die afgelopen weekend plaats heeft gevonden in onze straat. Niet minder dan 132 fotografen stelden tentoon bij 120 gezinnen. Een ongezien evenement dat zelfs het vrt- journaal haalde.

De foto’s waren te bezichtigen op gevels, achter ramen, in garages en hier en daar zelfs gewoon in huis. Zowel gerenommeerde fotografen als nu nog onbekende talenten stelden werk beschikbaar voor dit initiatief. Er was ruimte voor fotografie in al haar vormen en aspecten. Het zal dan ook niet verbazen dat het een waar genoegen was om door de straat te flaneren en te genieten van al dat moois.

Wat het voor ons als bewoners van Den Boulevard extra bijzonder gemaakt heeft, is het feit dat de initiatiefnemers er bovendien in slaagden de perfecte match te maken tussen bewoners en fotograaf. Bij ons was Lieven Herreman te gast met zijn werk (zie onderstaande foto) en al bij het eerste contact voelden we dat het goed zat. Het verhaal achter de foto en de aanpak van Lieven Herreman sprak ons heel erg aan wat dit initiatief voor ons een mooie surplus gaf.

Naast het feit dat dit gebeuren cultureel een opsteker was waar toch om en bij de 7000 nieuwsgierigen kwamen naar kijken, is er nog een belangrijker gegeven voor ons als bewoners van Den Boulevard. Om ‘Land van Fotografie’ te laten slagen werkten heel veel buren samen en is het gemeenschapsgevoel in de straat alleen maar toegenomen.
 De drie musketiers die dit idee uitwerkten hebben dus niet alleen een sterk staaltje cultuur gemaakt, ze zorgden er tegelijk ook voor dat de buurt nog hechter geworden is. Burgemeester Daniël Termont had het in zijn speech over een initiatief naar Gents model, een quote die wij alleen maar kunnen bijtreden.

‘Land van Fotografie’ is een wapenfeit van het buurtcomité ‘Den Boulevard’. Een hechte groep buren die zichzelf graag uitdagen en daar als het even kan de hele straat bij betrekken. Het buurtcomité is geboren na het initiatief van één man die een aantal jaren terug een nieuwjaarsdrink wou organiseren om de buren te leren kennen. De rest is geschiedenis. Dankjewel voor dit mooie initiatief!

Saint Ivan en Barthel Joseph, L’Écume du Paradis VZW

‘t Is gebeurd

Meestal denken we bij een avondje cultuur aan een avond in het theater, de cinema of de opera. Maar ontspannende cultuur opsnuiven kan ook vanuit de luie zetel. Beeld het jou maar in dat je gezellig in de zetel ligt met je lief, beide onder een dekentje en vooral...in gemakkelijke kledij. Verder ben je ook voorzien van een lekker drankje en de afstandsbediening.

Van half oktober tot eind december legt Vier ons vier dagen per week in de watten met ontspannende cultuur, namelijk een nieuw seizoen van De Slimste Mens Ter Wereld. Succesfactoren van dienst zijn presentator Erik Van Looy zelf, de jury met al dan niet ingestudeerde grappen (maar who cares) en ;ergens tussendoor; is ook het quizelement. zelf wel nog steeds een belangrijke succesfactor.

Zeker tijdens de eerste ronde zorgen het veelvoud aan opmerkingen van de jury en de daarop volgende lachsalvo’s van Erik Van Looy ervoor dat het spelelement naar de achtergrond lijkt te verdwijnen. Voor de kijker leuk, maar als deelnemer kan ik mij voorstellen dat het niet voor de hand ligt om de concentratie bij de quiz te houden. Stel je maar eens voor dat je 15 vragen moet beantwoorden en een zootje ongeregeld jou constant aan het lachen brengt, en dus ook de concentratie op de quiz wegneemt. 

Je wil als deelnemer ook wel sympathiek overkomen, want het is een publiek geheim dat je (media)carriere een flinke duw in de rug kan krijgen door deel te nemen aan De Slimste Mens Ter Wereld. Denken we maar aan figuren als Olga Leyers, Danira Boukhriss Terkisidis, Bart De Wever, Adil El Arbi en Sarah Vandeursen. Die laatste vloog na slechts één aflevering uit de quiz maar viel op bij de makers en kreeg een contract bij Woestijnvis. Als deelnemer moet je dus over het talent beschikken om vlot & fris over te komen en tegelijk snel terug  in het quizelement te zitten na de moppenregen of je wordt uit de quiz gewipt voor je het goed en wel beseft.

Het team achter De Slimste Mens Ter Wereld is een geroutineerde en getalenteerde bende creatievelingen die weten wat de kijker smaakt. Het ontspannende van de eerste rondes dat mij aan de quiz weet te binden ruimt ronde na ronde plaats voor het quizelement zelf. Vanaf zowat halfweg de quiz neemt het quizelement de bovenhand en kijk ik om te weten wie wint en wie verliest, niet meer enkel voor de ontspannende factor. We krijgen het niet meer zo vaak op televisie, maar De Slimste Mens Ter Wereld slaagt erin de nieuwsgierigheid te prikkelen en onze aandacht dagelijks naar het televisiescherm te zuigen. Om het met Erik Van Looy zijn woorden te zeggen: ‘t Is gebeurd, cultuur op televisie die ons het dagdagelijkse even laat vergeten. Een dikke pluim voor het team achter De Slimste Mens Ter wereld.

Saint Ivan

Een held op de planken

Ons theaterseizoen bij kunstencentrum De Vooruit is dit najaar gestart met ‘De Helden’.  Één acteur, één muzikant en een met technische snufjes doorspekt decor mochten in de Minardschouwburg een uur lang de toeschouwers boeien. De Helden is een monoloog van Josse De Pauw in productie van LOD muziektheater en KVS. Dominique Pauwels zorgt tijdens de voorstelling voor een sterk staaltje muziek en stemmen. Josse De Pauw is een doorwinterde acteur, dat merk je van zodra die man een stap op het podium heeft gezet. Een vent met een karakterkop en ballen aan zijn lijf. Letterlijk en figuurlijk zou tijdens de voorstelling blijken. Er is op een gegeven moment sprake van naakt op het podium, maar dit past perfect in het stuk in tegenstelling tot andere stukken. Het feit dat we niet echt stil stonden bij het naakt tijdens de voorstelling, maar pas in onze nabespreking geeft weer dat het zeker geen storende factor is. De monoloog die hij bracht werd een dialoog door opgenomen woorden en flarden van zinnen. Deze leken antwoorden te willen geven op de vragen die hij zich stelde. Het decor bestaat onder andere uit drie geluidsbanden die de volledige breedte van de ruimte innemen. Dit zorgt niet alleen voor mooie geluidstechnische effecten maar het geeft meteen ook visuele aantrekkelijkheid. Wat zijn helden en hoe gaan we om met helden, daar draait het in deze monoloog om. Centraal staat een man die zich afvraagt of hij de dood van een meisje op zijn geweten heeft, of net weer niet. Het laat hem in ieder geval niet los en samen met hem word je als publiek meegezogen in zijn gedachten. Het spel van zachter en harder licht beklemtonen extra de licht gevoelige en de ruwere passages van het personage. Het uur vloog voorbij en het verhaal had ons helemaal vast. Fans van iets donkerdere verhalen met een boodschap, zullen dit stuk zeker kunnen smaken. Wij blikken alvast terug op een geslaagde seizoensstart.

Tekst: Barthel Joseph en Saint Ivan

Tussen kaars en cava

Als je aan honderd Gentenaren vraagt wat de Rococo is, kom je in de meest gegeven antwoorden zeker ‘Betty’, ‘petit Bardot’ ,‘kaarslicht’, ‘Liqueur d’amour’, ‘warmte/gezelligheid’ en ‘Patershol’ tegen. Rococo behoort absoluut tot één van de adresjes in Gent waar wij zéér graag komen. We komen er voor de aangename sfeer die er heerst, voor het mooie kader waarin je zit, maar vooral voor de karaktervolle eigenares Betty. Betty ontvangt je in haar café ingericht als barokke huiskamer met open haard. Ze neemt met plezier tijd voor een babbel. Als je geluk hebt krijg je er live pianomuziek bij en heel af en toe zelfs ook het gezang van Betty zelf. Een gewoon pintje drink je er niet, wel een glaasje overheerlijke Cava of wijn. De zelfgemaakte limonades of haar liqueur d’amour zijn ook voltreffers, en dan hadden we het nog niet over de vers gemaakte chocolademelk of speciale koffie’s. Café Rococo is geen plek voor iedereen. Wie haastig en snel iets wil drinken en terug gaan, is hier absoluut aan het verkeerde adres. Wie tijd heeft en rustig wil genieten voelt zich hier dan weer heel snel thuis. Op maandag sluit Betty een avond de deuren. Verder is Rococo dagelijks geopend vanaf 22u tot in de late uurtjes.

Tekst: Saint Ivan

Tentoonstelling illustrator Barthel Joseph

De eerste twee weekends van september kon het publiek de eerste tentoonstelling van Barthel Joseph bekijken en beleven. Barthel Joseph is een jonge illustrator (°04/08/1990) afkomstig uit Roeselare, die van Gent zijn bakermat heeft gemaakt. Na geproefd te hebben van de opleiding Engels & Theater-, Film- en literatuurwetenschappen aan de Universiteit Antwerpen besloot Barthel Interieurvormgeving te gaan studeren aan het KASK. Daarna volgde hij ook nog een specialisatiejaar Mode aan het KASK. Na deze opleidingen liet het illustreren Barthel niet meer los.

Zijn stijl als illustrator bezit duidelijk een knipoog naar het modetekenen. De inspiratie voor de werken zelf komt uit dagdagelijkse gebeurtenissen, overgoten met een flinke portie eigen fantasie en verbeelding. Rode draad door het werk van deze talentvolle belofte zijn rondborstige vrouwen met een mysterieus kantje. De aandachtige bezoeker zag dat de weinige mannen die aan bod kwamen, hoofdzakelijk zelfportretten betroffen.

De locatie van de tentoonstelling zorgde meteen voor een aparte sfeer en gevoel, want ze vond plaats in de Sint-Amanduskapel op de begraafplaats Campo-Santo. Schilderijen op doek en op papier kwamen aan de muren te hangen. De met de hand getekende maar digitaal opgewerkte prints, vulden het midden van de kapel op kledingrekken. Deze rekken zorgden voor een extra link naar het modetekenen. Zwarte linten op de rekken en aan de muren maakten de verbinding tussen alle werken. Zwarte ballonen verplaatsten zich vrij door de hele ruimte.

De eerste tentoonstelling van Barthel Joseph zal zeker niet de laatste tentoonstelling worden. Wie niet kan wachten op een volgende tentoonstelling kan  terecht op www.bartheljoseph.com of kan @bartheljoseph op instagram volgen.

Tekst: Barthel Joseph & Saint Ivan